Амьдрал учралын заяа
Аядуухан түүнтэй учруулсан
Алсын тэртээд хоцорсон ч
Амьсгаа даран дурсах юм даа
  Эгэл сэтгэлийг уярааж
  Тунгалаг ариун өнгөөрөө
  Итгэл дурлал бэлэглэсэн
  Тэр нэгэн дотно мишээл
Энхрий ялдам чамайгаа
Эрхлүүлж энхрийлж би чадаагүй ч
Амин халуун сэтгэлээ
Ам нээж хэлж амжаагүй гэлээ ч
Чи минь мишээсээр
  Ус шиг урсан одох цаг хугацаа
  Улам чамайг холдуулсаар
  Энэрэлт илчээ үлдээсэн
  Ивээл дөлгөөхөн мишээл
Аялгуу болгоод эгшиглээд
Айзам эгшгэнд чинь автахсан
Солонго болоод туяараад
Сайхан өнгөнд чинь уусахсан
  Улирах он цагийн эрхээр
  Эргээд учрах тавилангүй ч
  Ухаан санаанд гэрэлтсэн
  Тэртээд үлдэх мишээл

В этом городе, в этой квартире,
В этой жизни, в этом странном мире
Я прошу тебя, будь со мной рядом

Тэр инээчихсэн л байсан л даа.  Жаргалтай байгаа эсэхийг нь би үнэхээр мэдэхгүй нь

Дэвтэр дээр дандаа бичиж байхаар ийм нэг балай юм нээчихье, ер нь хэн л уншив гэж дээ. Хааяа орж сараачиж байхад зүгээр юм бишүү гэж бодлоо л доо. poetry л гэцэн байна л даа тэхдээ хэзээ ч шүлэг бичихгүй хха

Өглөө сэрсэн бороо орох чимээ сонсогдоод, би амар тайван. Босоод кофе найруулчаад Rolling stones тавьчлаа. Борооны үнэр, кофены үнэр бас борооны чимээ, Gimme Shelter... Энэ аятайхан үнэрнүүд бас чимээ бол өнгөрсөнд депрессдэж нервтэж нойроо хугаслан хичээж хүрсэн сонголтын минь шагнал. Тиймээ яг энэ байдал.