Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
120 · Mar 2023
×××××
David Delgma Mar 2023
მზის თბილ ჩასვლას კორპუსები ირეკლავენ,
როგორ მინდა შევერიო მეც მათ რიგებს,
ვინ გაიგებს ერთი წამით სულ რომ გავქრე
და შენობად ავიზიდო, ვინ გაიგებს?!

(მხოლოდ თბილისის მუნიციპალური ინსპექცია)
David Delgma Jan 2021
მე არ ვიცი ხვალ რამდენად შენ იქნები საკრალური,
ან თუ მზის სხივს, როგორც უწინ, ზეგ ფილტვებში ჩამასუნთქებ.
შენ გაქრები, მე ამ გემზე ერთადერთი ვარ მგზავრული
კოსპუსებში გადაკარგულს უშენობა არ მასუნთქებს...
116 · Nov 2022
*******
David Delgma Nov 2022
ასწავლე დუმილი ოცნების მართობებს,
ღამეთა გატეხვა არ გადამივადე,
მადლობა წასვლისთვის, შენ მე არ დამტოვე
იმ გზაზე სადაც ყრუდ ბნელია სიმართლე.

მაჩვენე სტატიკა, ძეგლთა სიმარტოვე,
მადროვე მორევში რბილი ნარნარია.
მაგონებს თვის ბოლო დღეები ვაგონებს,
რომლებიც შენი ხმის რელსებზე დადიან.
114 · May 2021
სიზმარი
David Delgma May 2021
თითქოს უშენოდ ედემის კართან
გულამღვრეული მის გახსნას ველი,
ლექსებს წერილად გიგზავნი კვლავაც
სევდის ბაიათს მე დღეს გიმღერი.

ვდგავარ კარიბჭის მცველთა წინაშე
და ვევედრები მათ კარის გახსნას,
უშენოდ ვლილნი დღენი ვინანე
და ახლა მთხოვენ ამ დღეთა ახსნას.
113 · Nov 2020
🟣 Night Lonerism 🟣
David Delgma Nov 2020
მთვარის ნათება ტალღებს მიჰყვება,
ტალღა კი - ნაპირს, ნელი ამბორით
ეალერსება, სიყვარულს უხსნის,
თან ემუქრება დიდი ამბოხით.

ქარს გადაატეხს უმადურ ნაპირს
და თან წაიღებს საგანძურს მრავლად,
მეტის ღირსია ბნელი ნაპირი,
რომ არ  სამოთხის კაბას...

სამოთხის კაბას, რომელსაც ძლიერ,
ძლიერ, სადღაც შორს ცა ეხურება,
და დღის ბოლოს კი სიკეთით მკვდარი
ბედნიერების მზე ეხუტება

მთვარის ნათება ტალღებს მიჰყვება
ტალღა კი - ნაპირს, ნელი ამბორით
ეალერსება, სიყვარულს უხსნით
თან ემუქრება ალიაქოთით.
109 · Oct 2022
÷
David Delgma Oct 2022
÷
ასწავლე დუმილი ოცნების მართობებს,
ღამეთა გატეხვა არ გადამივადე,
მადლობა წასვლისთვის, შენ მე არ დამტოვე
იმ გზაზე სადაც ყრუდ ბნელია სიმართლე.

მაჩვენე სტატიკა, ძეგლთა სიმარტოვე,
მადროვე მორევში რბილი ნარნარია,
მაგონებს თვის ბოლო დღეები ვაგონებს,
რომლებიც შენსავით საჩქაროდ გადიან.
David Delgma May 2020
მიუწვდომელი ვით ჩუმი ღამე,
მანდილი თეთრი მძვინვარე ომში,
ნაზია, როგორც დეკემბრის დილა
და დაკარგული ვარდია თოვლში.

მე მისი ლანდი დამყვება მუდამ
და ფიქრებს მასზე ყოველწამს ვებრძვი,
მე იგი მიყვარს,
მე იგი მათრობს,
თვალებით მათბობს, რომელთაც ვერ ვცვლი.

მიუწვდომელი, როგორც კამარა
ცის მოელვარე უცნობი ფრთები
და გამოხედვას მის სადედოფლოს
მე მიწიერი ვერ შეველევი...

მისი სახება მე ყველგან დამდევს,
მისი უთქმელი მაწუხებს ფერი
და მის თვალებთან გამოთხოვება
დამშვიდობება არს ზეციერის...

მიუწვდომელი, როგორც ედემი,
თუნდ დამღუპველი ვაშლია სხვისი,
მისი კარები დღეს რომ შევაღო,
ბედი ადამის ხვალ მელის ვიცი.

მიუწვდომელი, როგორც დეკემბერს
სანატრელია თბილი დარები,
თეთრო მანდილო მძვინვარე ომში
შენ მე გამიღე გრძნობის კარები.

მიუწვდომელო ვით ჩუმი ღამე,
მანდილო თეთრო მძვინვარე ომში,
ნაზი ხარ, როგორც დეკემბრის დილა
და დაკარგული ვარდი ხარ თოვლში.
David Delgma Feb 2023
აგორებული აჩქარებით, უძირო, მზარდი,
გაუხედნავი მუსტანგივით მფლობელი სივრცის,
სამშობლო ჩემი, კავკასიის თმების სამაგრი,
გადადებს ისევ გაბრწყინებას მომდევნო დღისთვის.
105 · Dec 2022
👤
David Delgma Dec 2022
ავტოკორექტიც არ მახსენებს ძვირფასო შენ თავს,
ალგორითმებმაც დაგივიწყეს და რა რთულია -
ეს სიმარტივე როცა შენზე ფიქრი არ შეჭამს
ძილადმიძღვნილი ბალიშცემის უაზრო წრიალს.
David Delgma Aug 2020
მზე გასულია, ყრუ კედელი ურტყამს  იარას,
ფიალა უკვე დაცლილია, ღამე ზვიადი.
დღეს სიშორეა ჩვენი მტერი, დავწვავ ლიანდაგს
და დავიშლები ხვალ ტკივილად თუ გამთლიანდი.

სიტყვების დროა? სიტყვა  დროის ბანქოს დასტაა,
მე კი პოეტი დღეს მუზისთვის კვლავ ვთამაშდები,
თუ მხოლოდ წამი არის სიტყვა, (წუთი არცაა?)
წამწამად უბეს მე წერილად ჩაგივარდები.

თუ სხვაგანაა შენი სივრცე, ხსნა ყრუ ხმაურის,
გაიგუდები, (თუ ეს ლექსიც ვაკუუმია)
ბორკილი არ ვარ, (გალიუმად გადაგადნები)
მხოლოდ ვარ წყალი და ის წყალიც გაყინულია.

მზე გასრესილი, ყრუ ჩაქუჩი ურტყამს  იარას,
ფიალა უკვე დაცლილია, ღამე ზვიადი
დღეს სიშორეა ჩვენი მტერი, დავწვავ ლიანდაგს,
პაზლად ვიქცევი ხვალ ტკივილად თუ გამთლიანდი.
Kobuleti / 19 Aug. 2020 02:22
David Delgma May 2020
ნეტავ სად დაჰფრენ ბინა გაქვს საით
და ვის უნათებ ტკბილო განთიადს,
ნეტავ სად შეხვდი ვარდისფერ მაისს
ან შემოდგომის დღეებს ავდრიანს...

შენი ნათება ნეტავ სად ცეკვავს,
დარდის მოკვლაა ყურება მათი.
საოცრებაა სატურნის ხიდზე
შენი ჯაივად დამდნარი ვალსი.

სამყარო შენი გამხდარა სარკე,
მთა აზიდული შენია ტანი,
ყველა ღრუბელი გადაიყარე,
შენი სუნთქვა ხომ გრიგალი არი.

წვიმა კი იქნებ ცრემლია შენი
რა გატირებდა მთელი ზამთარი?!
იქნება მთვარეს გამოატანო
შენი წუხილის თბილო ამბავი...
David Delgma Aug 2020
სივრცე დაიწვა უფრთო მტრედებად
T - გაიზარდა, გასამდა - S,
დღეს ღრუბლის სევდა გადამედება
შენი დარდი მაქვს, განა ვინმესი.

გადაეკერა მთებს ხავერდები,
ვცდები, ძონძები გადაეკერა...
ცაზე სიავე ზის გარინდებით
და უშენობად მიღიმის ცერად.

ღელავს ტრამალთა ზანტი ტალღები,
ყმუის ასფალტი,  დამდგარან მგლები
და ცრუ ტყეების მწვანე ბანდები
გამიტაცებენ თუ დამთავრდები.

გთხოვ, სევდა არვის გადააბარო,
ნურც მტირალ წვიმას დამემსგავსები
რომც გადავიწვა, მე მაინც მოვალ
ვეერისებურ ქარად გავჩნდები.
99 · Aug 2022
Untitled
David Delgma Aug 2022
You can't be serious,
Look at your shadow
breaking all barriers
And filling my marrow.
It's so misterious.
I feel you from far.
Gain on me
Gain on me
David Delgma May 2020
და როცა ტალღა გაარღვევს საზღვარს
მე მაშინ უფრო მომენატრები,
რადგან ზღვისფერი სხვის თვალებს არ ჰგავს
მე ზღვის ფერიად მომელანდები.

თეთრი მთვარე ხომ გიმშვენებს კისერს
ვით ყელსაბამი მარგალიტისა,
მას დაამშვენებ კვლავ ვიცი ისევ,
როგორც ვარსკვლავი მშვენია ცისა.

და როცა ქარი გაფანტავს ფოთლებს,
ხის გაზრდილ შვილებს გააფრენს ველად,
ვიცი მე მაშინ რომ მომიგონებ
და ცრემლს დაუშვებ მიწაზე ნელად.

მე მაშინ მოვალ, მე ქარად მოვალ,
ვეამბორები შენს ხვეულ ნაწნავს,
გპირდები მოვალ, მე მაინც მოვალ
მე მოვალ თოვლად დარდებს რომ ფანტავს.

და როცა იგრძნობ რომ ტალღა არღვევს
ზღვის და ნაპირის დაწყევლილ საზღვარს,
იცნობ რომ შენ ხარ ზღვისფერი ტალღა
მე კი ნაპირი გიამბობ ზღაპარს.

და როცა ტალღა გაარღვევს საზღვარს,
მე მაშინ უფრო მომენატრები,
რადგან ზღვისფერი სხვის თვალებს არ ჰგავს
მე ზღვის ფერიად მომელანდები.
96 · Nov 2020
poet / პოეტი
David Delgma Nov 2020
თავისუფლების მოყვარულ მტრედს ჰგავს-
ფრენისგან დაღლილს სიო რომ ართობს,
სხვაგან გაქცეულ მუზას რომ დასდევს
და ძველ სტროფებსაც არა და არ თმობს.

არწივს მაგონებს, შუაკაცს, მეფეს,
როცა შეჰყურებს მწვერვალებს მაღალს,
რომ გადაიფრენს ამაყად ველებს-
გულის ჭრილობას მედგრად რომ მალავს...

თავისუფლების მოყვარულ გმირს ჰგავს-
ბრძოლისგან დაღლილს იმედი ათრობს,
სხვაგან გაქცეულ სტროფებს რომ დასდევს
და ძველ მუზასაც არა და არ თმობს.
David Delgma May 2021
საქართველო დღეს ისედაც ერთი დიდი ჰესია.
დროა ყველა დამიწება ჯართეულით შევფაროთ,
შეგვეწიეთ! ჩვენ არა გვყავს ენდემური მესია...
საქართველო დღეს ცრემლებით შელესილი "გესია".

მშიერ ობლებს დავეხმაროთ - ზურაბებად შევბანტოთ,
დღეს მჩაგვრელო გაიხარე, კაპიტალი შენია.
დაგვაგუბეს, შეგვაერთეს - ნათურებს მივებაროთ,
საომარი იყო... ახლა ორზღვაშუა "გესია".
David Delgma Sep 2020
ზღვა ეხეთქება ნაპირის კიდეს,
ზაფხულს მიმართავს - ნახვამდის ძმაო!
ვერ მოკლავს შენზე მღელვარე ფიქრებს
ვერც სექტემბერი, ვერც მისი ცაო
ზღვა ეხუტება უშიშარ ლოდებს
და თეთრად მოსავს, ედება თოვლად,
გული უკვდება, წყევლის სიშორეს,
აგვისტოს ქარი რომ რჩება ობლად
ზღვა მეც მიღიმის მიგზავნის ამბორს,
მე კი საჩუქრად გასროლილ სტროფებს
და სამშვიდობო მინორულ აკორდს
მისკენ ვაგზავნი გავსებულ კონებს
და აღარავის ველი მიწურულს
ზაფხულიც გაქრა და მხოლოდ ფიქრში
მასზე ოცნებას დაემსგავსება
გადათენებულ ღამეს ლოდინში
და გულგაშლილი მივდივარ მისკენ,
ქარი მიხუტებს და მადებს დაფნას,
მე კი სახსოვრად რითმების ღრუბელს
მის ხმაურიან სახებას ვატან...
2017 წელი / ჩვეულებისამებრ ქობულეთი / თარიღი დაახლოებით სექტემბრის პირველი დღეები
87 · May 2020
🟣 * * * * * 🟣
David Delgma May 2020
მე ცის სიმშვიდეს მივადგი კიბე
და თუ ვერავინ გამიგებს... მჯერა
კვლავ დამიკოცნის მე ბრმა ტკივილებს
და თმას დამიწნის ობოლთა სტვენა.

თუ მზე გამწირავს, სახლი შავად ჩაისვამს მინებს,
მეკვლე გახდები, ერთადერთო, დეკემბერს იცნობ!
და თუ შენ გაქრი, მთვარის ნაცვამს მოვირგებს სხივებს,
დაე გავთოვდე, თუნდ ივნისი მათოვდეს თვითონ.

თუ შენ ათხოვე გული სიოს უხელო ვნებას,
მე ხელს ვაჩუქებ ყველა ქარის მომაკვდავ ფიქრებს,
კოსმოსს ააგებს ჩემი ფრთები ვით ცელქი ბგერა
ყველა წერილი  დაკარგული სივრცეში იფრენს...
84 · Sep 2023
#######
David Delgma Sep 2023
სიმძიმე წვრილი ნასხეულარ ბალიშზე წვეთად
აქ ისევ ერთად დაჟინებით ეცემა და მე
მექცევა ღამე უმოწყალოდ, მზა იმედებად
დამშრალი გუბის უთევზობას დილამდე დავდევ.
David Delgma May 2020
ჩვენ შორის რკინის გალია ფართო
მე ამ გალიას გულზე ვადნობდი,
შენგან მზის სხივებს ველოდი მარტო,
რას ვიფიქრებდი თუ დამათოვდი.

მე მხოლოდ მსურდა ყოველი ნაკვთის
შენი სახების სტროფად დახატვა,
მაგრამ ნაბიჯი მიწიერ ქარში
შენმა გულისთქმამ სხვა გზით გადადგა...

შენც სხვისფერ მიყავ, მათი გვარისა
გამოდექ ვინაც ქარში გამფანტა,
უძირო თვალებს შენს დავემდური
გულის წადილი რისთვის დამალა...
79 · May 2021
🟣 🌙 🟣
David Delgma May 2021
რა დროს ღიმილი - დღეს პერანგი დაიხა გულის
და შემოიჭრა უგულოთა ქაოსი უმალ,
ვის დავაბრალო, რომ ქუჩაში გრიგალი ღმუის
და ყველა იმედს გადაგზავნას უპირებს უკან?!

მზე გაჰყოლია შენი თვალის კამკამა დისკოს,
დრომ  გადმომჭიმა მაგისტრალად - გადამიარე!
დღეს საყვარელო ერთი რამ გვაქს მხოლოდ საერთო -
ორივეს სარკმელს მიბანტული ზამბახა მთვარე.
David Delgma Aug 2022
It's just a kind of happiness,
but no one ever told me,
We have to hide all evidence
and not the passion only.
Take it slow
Take it twice
(my heart)
and don't forget to be inside.
Only you can shape my feelings after all.
But I know you aren't trying hard enough
It's okay because you'll be blue otherwise.
You set me on this way
(but you turned around)
What should I even say
(There's only ground)
Ground
Ground
Ground
You just have found your happiness
and you will never call me.
It's funny, but my emptiness
is hanging right above me.
Written by David Delgma and Nick Tkhelidze
63 · Feb 4
Untitled
David Delgma Feb 4
ცა დნება თითქოს და თიხის გულზე
მოიკალათეს თეთრმა ფიფქებმა,
მძიმე იქნება ბლაგვი სიკუთხე -
სინათლე თვალებს ესადგისება.
David Delgma Jan 2022
დილით მზე დამწვავს მეგობრობის, ღამით - ამური,
რა საამურად აუკინძავს მთვარეს წყვდიადი.
გული დამემტვრა - კერამიკის ვარ უცნაური,
ყველამ ჩემს მხრებზე დაისვენა...
                                                     ­                                                     ­           გადატრიალდით!

ჭურჭლის ჟელეა ოკეანეს რომ ააქაფებს?!
იქნებ კვამლია ონკანიდან დღეს სიმარტოვე?!
ნუ მიმატოვებთ! ბოლო თეფშიც და დავამთავრებ,
საწმენდი ღრუბლის ნაპრალებში ნუ მიმატოვებთ!

რად მიმათხოვეთ მე რუტინის გაცრეცილ კუთხეს?!
თუ დღეს დავიწვი - მომავალი დანამულია?!
დარაზულია ყველა კარი - გავაღებ ფურცელს,
წერილს მოგწერდი, მაგრამ ფოსტა დანაღმულია.

დილით მზე დამწვავს მეგობრობის, ღამით - ამური,
რა საამურად აუკინძავს მთვარეს წყვდიადი.
გული დამემტვრა - კერამიკის ვარ უცნაური,
ყველამ ჩემს მხრებზე დაისვენა...
                                                     ­                                                     
        გადატრიალდით!
49 · Apr 10
🌟
David Delgma Apr 10
როგორც ზაფხული სექტემბრის ბოლოს,
ბარხატისფერად დანაბინდები,
ჩემი გულია ქუჩის უფასო
საპირფარეშო და მე ვინგრევი.
30 · Oct 3
*
David Delgma Oct 3
*
ჩემი დღე სანამ გაიფანტება
და მტვრის თხელ ფენას დაფარავს თოვლი,
ო, როგორ მინდა ნიავი მერქვას -
ხეთა შრიალის ხმა თანატოლი.

— The End —