მე მზის ჩასვლისას გიხილე გუშინ,
ჩვენ შემხედვარე გარბოდა ზეცა,
შენკენ წამოსვლა მომინდა წუთით,
მაგრამ უდროო ბორკილი მეცვა...
მზე ჩადიოდა ნელი და ზანტი,
მას მიჰყვებოდა პალიტრა ფერთა
ვიგრძენი წამით სხვასაც უყვარდი
შენთვის ჩაეშვა ღუზები გემთა...
გარბოდა წამით, უფრთოდ გარბოდა,
ვეღარ მოესწრო დროს მათი შესხმა,
მაგრამ თავის შავს იგი არ თმობდა -
გადაეწყვიტა მას ჩემთან შებმა.
შენ კი უმზერდი მზის ჩასვლას ზღვაში,
ის კი შენ ასვლას ცაში უმზერდა
და ის უშვებდა ნაზ ამბორს, გზაში
სხივს გაშორების ცრემლებს უწმენდდა.
შენ კი ზღვისფერო ვით ქარი ქროდი,
იქნებ ტკბებოდი როგორ იბრძოდა
მკვდარი მნათობი აირად ტრფობით
ან სექტემბრის ცა როგორ იწვოდა.
მე მზის ჩასვლისას გიხილე გუშინ,
ჩვენ შემხედვარე გარბოდა ზეცა,
შენკენ წამოსვლა მომინდა წუთით,
მაგრამ უდროო ბორკილი მეცვა...