Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
Daan Jan 2023
Je schouder en je schoot, mijn kussen,
je lieve woord mijn dag te sussen.

Je knuffels, mijn thee,
je warme ogen, kachel en teevee,
je lach, de radio zonder ruis.

Bij jou ben ik comfortabel,
bij jou voel ik me thuis.
Je ogenblik zegt welkom.
Daan Jan 2023
Jij hebt geen franjes nodig om
de schoonheidsprijs te halen,
geen Tsjernobyl om te stralen.

Jij hebt geen nood aan tierlantijn,
je bent meer dan genoeg
door gewoon jezelf te zijn.
Dus niet ontploffen, hè.
Daan Jan 2023
Waren we kleren, elkeen sok,
juwelen, elk een bel,
servies, kom en mok,
liefde, kaart en spel.

Of ik van je hou en of
in welke getale?
Da gade gij nie bepale.
Daan Jan 2023
Je hele zijn doet gekke dingen
met het mijne. Mijn tenen zingen
van de allerdikste tot de kleine.
Jij bent alle beste liedjes in de mix.
Als ik de playlist van het leven
bij kon sturen, aan jou veranderde
ik niks.
Daan Jan 2023
Ik zou alles kunnen doen.
Dus ik doe niks.
Ik scroll ver voorbij fatsoen
voorbij de hele 'flix.

Ik google *** tuinieren
ineens bouwt iemand een huis
en dan is het ver na vieren.
Tijd voor overkoken zonder muis.

's Avonds in bed, in plaats van slapen,
per ongeluk de kop/telefoon opgezet.
Dag erna maar gapen,
het leven is een pret.
Daan Dec 2022
Jij bent nog maar net ter aarde,
een zachtebollewangetje,
meteen onschatbaar in haar waarde
meer dan gewoon z'n gangetje.

Eén voor één pak je een vingertje
en wiegt ons in vertedering.
Zo nu en dan een wringertje,
maar nooit in de vernedering.

Zoals aan je grote broer beloofd,
mag jij nog net iets extra vragen
als je het even niet meer ziet
of als je zorgen aan je hoofd.

Sinds jou is elke dag wat beter.
Je maakt van mij 's werelds meest trotse peter.
Voor de duidelijkheid, mijn naam blijft gewoon Daan.
Daan Dec 2022
Ookal voelt het langzaam, het leven
gaat zo snel van de grote-handen-zoektocht
naar geruststellend neerwaarts kijken.

Ik dacht dat ik mijn angst en beven
in't verleden had gelaten. Toch
zie ik ze in jouw oogkleur het palet verrijken.

Het verstoppen achter benen,
het schreeuwen en het wenen
van nog niet naar huis te willen gaan
zonder je knikkers op je nieuwe oude knikkerbaan.

Ik hoop.
Ik hoop dat je tevree'd en opgelucht leert
dat de angst al afneemt met de zucht,
zoals het leven, tijdelijk,
dat elk onwengevoel passeert.

Heb moed, brave jonge puzzelaar,
je hebt 't nu al meer dan je nonkel ooit,
alles bij elkaar.
't Is altijd voor de knikkers.
Next page