Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
 
Daan Feb 2020
Ik ben uitgeleefd, student ontdaan,
voorbijgestreefd, fini, gedaan.
Het voelt nu al onbegrepen, onverstaan
en 'k heb nog zo'n lange weg te gaan.

De eerste stap is weg uit Leuvens leven,
de volgende zetten en zien wat het zal geven.
Een(s) weg uit leuven begint met even.
Daan Feb 2020
Een been geklemd, een been net vrij.
Waarom overkomt dit mij?
Ik moet vechten, ik moet sleuren,
niemand helpt, niemand weet
waarom dit mij moet gebeuren.

Ik ben er nu en geef niet op en
van die scherpe scheuten krijg ik een extra stoot.
Zo makkelijk krijg je mij niet klein of groot.
Je kan moppen maar ik ben niet te stoppen.

Mijn naam is leen en zou je denken mij te
vangen, kijk dan maar uit je doppen.
Strijder leen
Daan Feb 2020
In nieuwe huizen, kil en koud,
bewoond al door en ander,
ogen, ongezien zo oud, *******br>een wonderbeeld van hout en
kleur en vlammen zonder sleur.

Aan de open haard ligt vaak hetgeen
dat je verwarmen kan, verzorgen
en erbarmen, vooorbereiden
op de uitdaging van morgen.

Je bent er nooit alleen,
de mensen zien je graag.
Ik ook, dat ik dat meen,
dat staat buiten
vraag.
Dus blijf nog maar even binnen om te wennen.
Daan Feb 2020
Meisje, wachtend op de trein,
soms onzeker, bang voor wat
zou kunnen komen, bang
voor wat zou kunnen zijn.

Ze weet niet dat zij
een bron is van levensvreugd,
de bestemming die ze zelf niet ziet,
waar jongen zich danig op verheugt.

Nieuwigheden doen haar soms trillen,
plaatsen handen in haar haar,
zo ook zou ze wat gezelschap willen
dan staat jongen voor haar klaar.

Weldra heeft ze haar plaats gevonden
en genomen en leeft ze wederom
in een wereld vol met dromen.
We zijn onderweg en nieuwe dingen zijn even wennen.
Maar je kan het vast wel aan.
Je hebt het nog gedaan.
Daan Feb 2020
Ik vraag me af wat ik beschik
en breng mezelf in gevaar.
Want zoveel is dat niet, besef ik
en dat valt me soms erg zwaar.
Het voelt alsof ik weet wanneer
maar pas na de afspraak waar.
Zullen we dat afspreken?
Daan Feb 2020
As I sift through hoards of mails,
unlike letters, starred, it fails
to entice me. As the windy gusts
provide the necessary background noise,
it suddenly derails.
I've seen too much, it all disgusts
me how we
drop our scales into the pan
and scramble,
nitpick or devour anything we can.

I am thankful for the eggs I eat, the bread and jam,
I am happy to see 'you've got mail' even if it turns out
to be spam.
it is what it is
and doing with what you have
is worth a try
Daan Feb 2020
Easily defined, discussed
and generally seen as a must
have in a just halve your sleep
time, sheep-swine, expensive house
but cheap wine, mentality
community.

We chase and run and chase some more,
like the humans did food
years and years before.

When we are fed and healthy,
enough is never quite enough,
succes, just very stealthily,
seperates the weaklings from the tough.
At least that's the general consensus.

why do we need/want to be succesful?
Is that the only meaningful thing left?
Next page