We kunnen kinnen kloppen
als we denken
dat we er al zijn, dat we mogen
stoppen.

*** geweldig jouw hoofd gist
belooft dat het zal zijn, mist
achtergrond en fundament,
is enkel schone schijn.

Een goed schema verandert elke dag.

Ik heb mijn opstel afgesteld,
mijn deadlines afgestemd
op luierende sluimerende gangen
van gedachten.

Ik had gepland, met wild verlangen,
het deze keer eens niet
te laten hangen.
Zoals te verwachten
worden uren korter, zie ik dagen
uitdunnen, minder lagen, minder lang,
was ik alleen bezig met of bang
dat ze met me lachten.

We gaan naar buiten om de
schaduw op te zoeken,
verstoppen ons voor onze dromen
omdat we bang zijn
dat we er niet komen.

Wees niet bang om te beginnen
want net dan is verliezen
steeds een beetje winnen.

Een jaloerse man, een ziel
en potigaard, een arme, zalige
tak gestoken in zijn eigen wiel,
een stoorzender in verhalige
dagen.

Kijk naar wat ik heb!
Ik kijk en zie en snel
de mist waar ik ben ingegaan.
Dan zie ik wat ik niet heb staan
en niet meer wat ik wel.

Ik wil mezelf ontdoen
van het vieze beestje,
het venijnig onfatsoen
als ik u, die
zoveel meer lijkt
aanschouw, jaloezie
verrijkt de geest
aan kou.

Barista bakje koffie voor me,
maak je warme kopjes klaar?
Het zoete smelt, mopjes waar
de hele zaak om lachen kan.

Iedereen vindt jou leuk en
wil jou in de zaal, in de keuken.
Lieve, bitterzwarte, melkloze tas,
ik wou dat ik jouw donkere chocolade was.

Leer me kennen, leer
wat mij verwennen, kan
je mij neerpennen, vraag ik aan
mezelf.

Ja dat wil ik wel proberen,
heb ik net gedaan, denk ik,
ben dat.

Zo, zeg, hey, wat straf
en leuk en laf
dat jij zo vriendelijk bent geweest.

Het hoeft niet harder
als je voor jezelf leest,
wees tevreden, streef naar meer,
verzorg je toch een keer
en je geneest.