I am Aries and You're Sagittarius,

We are both the sun that lights up our morning days.
We are on the same page but sometimes different in so many ways.
Like I want to be at war yet you love to be sheltered in peace.
But in the end we both are disasters of our own stories.

Though we are followed by sorrows, we're still bound by happiness,
but one day death will choose on one of us to bring somewhere endless.
and its hard because while you offer to me a wonderful salvation,
I only led you to a place where you meet your own destruction.

Ikaw ang araw na nagiging dahilan ng pagbangon ko
Ang gumigising pagtapos masilayan ang madilim na tanawin sa pagtulog ko
Ang kasabay ngumiti ng liwanag na sumilisip sa aking bintana
At ang simbolo ng kagandahan tuwing umaga

Kung tutuusin ay inggit ako sa ulap at kalangitan
Sila ang lagi **** kasama at nahahagkan
Tila sila ang nagbibigay sayo ng hinahanap **** ligaya
Habang ako nama'y kahit titigan kay hindi kaya

Laking pasalamat ko sayo reynang araw
Dahil ikaw ang gabay ko sa aking paglakbay
Ang nagmistulang lampara sa daanan ko tuwing gabi
At ang kahalili ng buwan na sinasamahan ako tuwing walang katabi

Mahal kong Sol, kapag dumating ang araw na ika'y pagod na
Kapag ang iyong init ay di ko na nadadama
At ang sarili **** liwanag ay magtatago na sa likod ng kawalan
Maaari mo ba akong balikan at muling hagkan?

Kung di man dumating ang umaga na ikaw ay umahong muli
At maipakita sakin ang kagandahan **** natatangi
Maaari bang silipin mo pa rin ako at gabayan?
Kahit nagtatago ka na lamang sa likod ni luna kapag sa gabi siya'y nakaharang

Di na rin naman natin malalabanan ang panahon at tadhana
Kaya kung dumating ang oras na ika'y napagod nang lumutang sa mula sa silangan
Ako'y mananatiling kakaway sa mula lupa
Habang ninaais kang pagmasdan kahit na silaw na sa inyong kagandahan

Huwag mo sanang ipagkait sa akin tuwing umaga ang napaganda **** ngiti
Gisingin mo pa rin ako nang may tuwa at galak sa aking mga labi
At bigyan ng init sa tuwing uulan at lalamig
Dahil yan na lamang ang matitira kong alala mula sa iyong pag-ibig

Sol, wag ka sanang mapagod na ipakita ang iyong liwanag
Hayaan **** samahan ka ng mga kaibigan **** ulap
Takpan man nila ang natatangi **** tanawin ng sanlibutan
Alalahanin mo sanang mayroon pa ring ako na naghihintay sayo sa ilalim ng kalangitan.

alam mo bang hindi ko inasahan ang naibigay **** saya?
hindi ko natanaw noong umpisa na tayo ay magiging panandalian lamang pala.
tulad noong araw na tayo'y nagkakilala, ang pagwawakas natin
ay naging kasing bilis rin lamang ng isang kisapmata.

napakasariwa pa ng mga alaala nating dalawa.
sabay pa tayong nanonood kay haring araw kapag siya'y bababa.
sa umaga'y yakap mo pa ako sa ating pagising
at kamay ko pa ang iyong hawak sa tuwing ika'y nananalangin.

ngunit lahat ng pagsasamang ito ay nahinto, dulot ng isang tuldok.
ang natatanging bantas na nagsasaad ng pagtatapos.
Oo, masakit na di na kailanman malalagyan pa ng dalawang tuldok. . .
na magpapahiwatig na ang ating kwento ay mayroon pang karugtong.

ang mga oras at panahon ay tila naging saglit,
ang kwento natin ay puno lamang ng kuwit
na nagsasabing "di pa tapos, sandali lang, maaabot natin ang tuktok"
pero si Bathala na nag nagdesiyon na lagyan ito ng tuldok

marahil nga hanggang doon na lang ang istorya nating dalawa,
alam ko rin naman na hindi napipilit si tadhana.
inihipan na rin nina amihan at habagat ang ating mitsa
--at ang bisa ng pana ni kupido ay tuluyan nang nawala.

kaya pasensya ka na mahal kung hindi maganda ang kwentong naibahagi ko.
'di bale, ito na lang rin naman ang huli kong mensahe para sayo.
hayaan **** ako rin ay maglagay na ng tuldok sa dulo
at sabihin sayong maaari ka na rin magsimula ng panibago **** kwento.

Hi guys, Can I share something but this isnt a poem. I don't have any twitter or social media and this is the only site I can only share my thoughts and feelings.

I used to write poems here when I was younger so I guess maybe I can still write here again even though it's not a poem.


Have you ever felt like you don't want to die but you also don't want to be alive?
Feels like there's always a darkness below your bed that's creeping you out every night.
I don't know what happened to me, I've been down for so long and I can't flat my feet on the ground again.
So how can I run to someone when I can't even stand?

Someone told me that "why don't you just die?"

And it hurts me a lot and now I'm dying

I'm at my worst right now
and I want you to see that.

Where is the fairness of it all?
Why do I need to stumble and fall?
What is the strength I need when everything starts to crumble?
When does it all started to crawl...

People ask me "why am I happy"
My face shows it but my body can't feel it.
Don't ask me why I am happy...
Dare to ask why I am not...

There are words circling on the hollow mind.
I made this self and form two characters...
One for the public...
One for myself at night.

Again people ask me "are you okay?"
My face shows it but my body is empty.
Don't ask me if I'm okay...
Dare to ask why I am not...

Maybe there is a black dot inside of me.
It slowly grows and eats me up daily.
I also have this monster as a pet,
I feed it very well, and I hate how I love it.

Now I'm sitting in this black room
Staring at the black shadow that cannot be seen
Because black is all what's left from every colors that made me well.

For the last time people ask me, "you fine?"
My face shows it all, but my body already died
Don't ask me if I am fine...
Because if I said yes...

That would be my biggest lie.

-----------