"با مولوی"
ابوالفضل عزیزی

گفته بودی ساعتی عشق، بیش از صد جهان است،
ای مولوی!
گفته بودی جان ده به یارت،
ای مولوی!
عاشقی کردم، به سال‌ها هم کشید،
ندانم چرا، اجابت کردمت و گدا خوانده شدم!
جان می‌دادم به وی، اما دل وامانده را تنها گذاشت...
فکر می‌کردم گفته‌ات نوشداروست،
ای مولوی!
ندانستم که شعر است و نوشته، ای صوفی!
چه گویم، مولوی؟
حرفی هست؟
نیست دگر، ای مولوی!


"With Rumi"
Abolfazl Azizi

You said, "An hour of love is worth more than a hundred worlds,"
Oh Rumi!
You said, "Give your soul to your beloved,"
Oh Rumi!
I loved, and it took years,
I don’t know why, but I answered and was called a beggar!
I would give my life for her, but left my soul stranded...
I thought your words were a cure,
Oh Rumi!
I didn’t know they were poems and writings, O Sufi!
What should I say, Rumi?
Is there something to say?
Nothing more, Oh ***