Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
XIII Jun 2015
Hindi sa gusto kitang sumbatan,
sa mga bagay na 'di mo masuklian..
Ang pinagtataka ko lang,
bakit hindi mo man lang subukan?
Ilang buwan na pala
Simula nung nawala ka
Di rin nagtagal diba?
Kase naman, ako lang yung nagseryoso sa ating dalawa

May mga oras nga na naaalala kita
Pero minsan gusto ko na lang kalimutan ka
Ayoko na kasing mamroblema pa
Sa dinami-rami ba naman ng iniisip ko, dadagdag ka pa ba?

Alam kong ako ang sinisisi mo
Kung bakit humantong tayo sa ganito
Eh kase naman kung di ka lang sana
nag gago,
Edi sana sayo parin ako

Kaya't wala kang maisusumbat
Dahil una sa lahat, hindi ka naging tapat
Kung nakukulangan ka sa inakala
kong sapat,
Sana sinabi mo kaagad, hindi yung ipinagpalit mo ako sa isang babaeng flat

Oo ganito lang ako,
Mataba, panget, sige sabihin mo lahat ng kapintasan ko
Pero hindi ako bobo
Para magpaka martir sa isang kagaya mo

Pasensya na kung nasaktan kita sa mga nasabi ko
SORRY, pero gago mas nasaktan mo ako!
Hanggang ngayon nandito parin ang mga markang iniwan mo
Dito, nandito sa sugatan kong puso

Nag Flashback lahat ng ala-ala,
Nung nakita ulita kita kanina
Grabe masaya kana pala talaga
Kaya di na kita guguluhin pa

Mukhang may kasama ka nanamang bago
Ano yan bagong malalandi mo?
Naghaharutan pa sa daan itong dalawang to
Sakit nyo sa mata, sarap nyong isako!

Kaya sinasabi ko sainyo
Na hindi porke gwapo ay agad mo ng sasagutin ng OO
Dahil sa una lang yan seryoso
Sige ka, bandang huli ikaw rin ang talo
Ayon! SKL sainyo
Salamat sa pansamantalang kilig at saya
Jor Jan 2015
I.
Sabi nila tama na ang pagpapakatanga,
Sabi nila sa'yo'y ako'y wala namang halaga,
Sabi nila hangga't maaari layuan na kita,
Pero anong magagawa ko, ikaw parin talaga.

II.
Tatanggapin ko ang mga paratang nila,
Tatanggapin ko lahat ng mga sinasabi nila,
Tatanggapin ko kahit ang sakit masabihan ng "tanga".
Wala na akong pakialam pa sa sasabihin nila.

III.
Darating din ang araw na mapapagod ako,
Mapapagod din ako sa kamartiran ko.
Darating din ang panahon na magsasawa ako,
Magsasawa ako sa mga katangahan ko sa'yo.
080316

Hindi ako
Yung taong matapos **** iwa'y
Pupwede **** balikan kung kelan mo lang gusto.

Hindi ako
Yung porket may nararamdaman pa sayo'y
Ihahain ang pag-ibig nang katulad ng dati.

Hindi ako
Yung mananatiling martir
Na kahit nasasaktan na'y iibigin ka pa rin.

Hindi ako
Yung papatawarin ka na lang ng bigla
Buhat sa napakalalim na sugat na iyong iniwan.

---

Hindi ako
Pero sa pagbalik mo'y
Kaya pa rin pala kitang yakapin
Nang may buong pagtitiwala.

Hindi ako
Pero patuloy kong nilalatag ang sarili sa Ama
Nang maging tama ang puso't
Masunod ko lamang Siya.

Hindi ako
Pero tiwala ako sa Kanya
Kaya't patuloy ka pa ring minamahal.

Hindi ako
Pero ang paghilom Nya'y walang kapantay.

Oo, hindi ako
At nagpapasalamat ako sa Kanya
Na patuloy akong binabago.
Hindi kasi ako perpekto,
Hindi rin perpekto ang pag-ibig ko sayo.
At may takot akong mahalin ka,
Pero sa pag-ibig Niya,
**Naroon pala ako.
Napakabuti ni Lord.
061616 #AM #SirFrancisHouse

Lumang musika sa bagong umaga,
Nangungulit na insekto, kriminal naman akong ituring.
Kinamusta ko ang kapalaran sa'king palad,
Tila ako'y nabubuwal sa landas na walang kasiguraduhan.

Naging sagrado't taimtim ang pagsuyo ko sa Langit,
Sana'y matamnan ng Kanyang brilyante ang pusong humihikbi;
Gaya ng ulap na kampante, gaya ng bantay na tumatahol
At gaya ng pagbulong ng makina ng sasakyan na siyang tambay.

Naglalaro ang isip -
Nakikipagpatintero sa tadhanang nanglilisik.
Minsan, mas mabuti pa ang Diktatoryal kaysa Demokrasya
Pagkat ang kalayaan ay nakakapanting-hininga
At higit sa lahat, ako'y napapatid ng mga hangal na oportunidad.

Paulit-ulit akong nagbabalot ng kagamitan
Nagbabaon ng mga kailangan sa pagbalik sa piniling saltahan.
Pero ako'y paulit-ulit ding nauuhaw -
Nauuhaw sa tubig na siyang kinasanayan
Ang tubig na wika ng aking kasaysayan.

Hindi ako mag-aatubileng iparada ang sarili sa kalsada,
Na harangin ang mga sasakyan kahit ako'y masagasaan pa.
Kung ganito ang pag-ibig na siyang may martir na ideolohiya,
Nais kong maging luwad na siyang hamak na sasalo
sa pagbusina sa nag-aalimpuyong pagsinta.

Ang kariktan ng sandali'y walang maikukumpara,
Kahit pa ang pagdadalamhati ng bawat oras na may kahati.
Hindi ko man mapisil ang tadhanang nasasakdal,
Pag-asa ko'y ipinipihit sa bahagharing nangako
At siyang hindi mapapako -
Ang huling sandali, nailagak na't naipako.
112615

Sa kwadradong hawla
Doon nagsipagtirapa ang bawat paslit
Sila'y mistulang sabik sa yakap ng Ina,
Pagkat kalinga'y hindi maupos-upos na kandila.

Minsan sila'y naging malaya,
Si Inay nga pala, siyang nagpaubaya
Tila martir ang minsang naging paslit,
Pag-asa nila'y sa alikabok na sinisipa.

Bagkus ang Inang siyang nagsaplot sa kanila,
Nilisan at hinayaang maibigkis, walang kasarinlan.
At doon sa iisang hawla'y magtatagpo muli,
Sa bentelasyon, sila'y may kakaunting sandali.

Tunay ngang ang paslit ay magiging Ina rin,
Oras niya ngayong kabiyak sa salamin.
Iniwang Ina'y may ikalawang henerasyon,
Sa kanila nama'y may namutawing leksyon.
(Sabi ng Engineer namin, lahat ng sisiw, iiwan din ang nanay nila. Sa una, sunud-sunuran, pero tama nga siya. At matira matibay pa ang labanan.)

7:36 AM
Louie Clamor Mar 2016
Nang makilala kita tila nagbago,
Nagbago ang mundo ng pagkabigo.
Isang rosas na puno ng ganda
Ang halimuyak ng bulaklak
Nang lapitan ka'y, dibdib kumaba

Mahal ba kita?

Isang tanong na bumagabag sakin isipan
Isang tanong na hudyat ng hindi kasiguraduhan
Gayunpaman, ika'y ikinilala
Tumagal ang panahon
Ako'y sigurado na.

Mahal na kita.

Isang pangungusap
na kumakausap at nakikiusap
at humihingi ng isa pang pangungusap
Na tila isang salita lamang
ang kailangan palitan.

Mahal din kita.

Nakakatuwa na sa isang salita
ay mababago na ang tunay
at kung ano ang pakay
Ika'y lumapit, yumakap
Nagsalita ang iyong bibig,

"Mahal sana kita."

Tanggap ko at maghihintay ako
Tawagin mo man akong martir
Pero mahal, hanggang sa huling dako
Wag sana mahuli at mahuli ng ibang tao
Hanggang sa aking huling paghinga

Mahal parin kita.
Mayroon akong gustong ibahagi sainyo
Isinulat ko lamang ito para sa mga interesado
Meron na kasi akong napupusuang isang tao
Pero teka lang, atin-atin lamang to
Di ko alam kung paano sisimulan
Pero alam kong gustong-gusto nyo ng malaman
Kung sino nga ba ang aking naiibigan
Kaya't heto na, inyo ng matutuklasan

Sya'y isang mananayaw
Napaka astig ng kanyang mga galaw
At talagang siya'y mahusay
Habang pinapanood ang kanyang pagganap, ako'y napapa WAW!
Ako'y lalo pang humanga
Nung nalaman kong sya'y manlalaro din pala
Pero hindi ng feelings ah!
Yung larong ang gamit ay shuttlecock at raketa

Marami-rami na din akong alam tungkol sa kanya
Syempre! Lagi akong updated sa kwento ng buhay nya
Ayokong nahuhuli sa balita, hindi naman sa pagiging chismosa
Kase baka mamaya di natin alam may jowa na pala, edi nganga!

Natutuwa lang ako dahil close na kami ngayon
Di ko akalain na magkakaganon
Kasi dati pinapangarap ko lang yon
Masaya na din, pero di na ako naghahangad ng higit pa roon

Marami na pala syang naka fling
Kaya ako naman noon, umaasa at nag fi-feeling
Nagbabaka sakaling mapapansin nya rin
Ang ganda kong walang kadating-dating
Lungkot lang dahil di nya pansin
Na ako sa kanya'y may pagtingin
Hindi ko alam kung kailangan pa bang aminin
O kaya'y akin na lamang ililihim
Pagkat tungkol dyan ay di ko kayang tapatin
Martir na kung martir, tatahimik na lamang at titiisin

Pero maiba tayo
Sa mga oras na to,
Di ko alam kung lalabas pa ba ako ng kwarto
O magkukulong na lang dito
At saka bubuksan ang pinto pag wala ng tao
Malamang nabasa na to ng mga magulang ko
Kaya't ihahanda ko na ang sarili ko
Pagkat mamaya pag nakita nila ako,
Sasalo ako ng gabot, hampas, palo
Hanggang dito na lang,
Damay-damay na to!
Iniaalay para kay Kuyang mananayaw
112815 #3:50PM #ISIS

“Kami’y may balitang
Banta ng kaimbihan
Lipon nami’y
Ni hindi ninyo matitiktikan!”

“Humihikbi kami’t di titikim sa pauso.
Lisan ninyo ang bayang hindi pag-aari!
Baya’y pangako, kayo’y hindi kasapi!”

“Nakatalaga ang bala
Para sa hindi patitikom-bibig,
Walang bantulot buhat sa grasya
Kaya’t kami’y gawaran!”

“Langit ang uukil sa inyong pagtataksil!
Hukom ay dalisay at may patas na tingin.
Kung dugo ang kapalit,
Kami’y hindi patitikom,
Ni hindi yuyuko
Sa nabinat nyong kariktan.”

“Patiyad kayo’t magmakaawa,
Humiling na sa Hari nyong may dunong!”

Naghihilakbot sila bagkus di paaayon,
Sa yungib ng kaluluwa’y
Ginagagap ang pangako.
Sila’y bayaning tigmak sa pakikibaka’t
Bilang ang mga martir na Maharlika.

Naulinigan ang mga sumirit na armas,
Kanilang patibong
Na may nanlilisik na batas.
Bagkus ang atungal ng lupon ng Liwanag,
Espada’y tatangayin
Hanggang sa huling paghinga.
Pawang kaytamis
At kaypakla
Nilunod ako
Ng iyong gunita.

Ugat ay balon sa lalim
Malaking punongkahoy
Nakadipa
Harang sa paglimot.

Martir man
Aahon pa rin
Basta’t sa Ugat
Ako ay nakalapat.

(12/2/13 @xirllelang)
Hanzou May 2018
Ikaw ba ay bigo sa pagibig?

Tipong lahat ay nadaan lang sa kilig?

Kahit sinong gusto ay 'di ka hilig?

Pagkabigong sa umpisa'y nagsimula sa titig?

---------------------------------------------------------­--------

'Wag kang mag-alala.

Dahil hindi ka nag-iisa.

Madami kayong nagdurusa.

Mga sawi na parehas na pinaasa.

-----------------------------------------------------------------­  

Kumalma ka, pag-isipang mabuti.

Sa tingin mo kaya'y bakit ka nasawi?

Maling pagkakataon, pagtugon ng madali?

Pag-abante't pag-atras, nagpaka martir sa hapdi?

-----------------------------------------------------------------­  

Kung ika'y bigo ay 'wag **** dibdibin.

Sa ngayon, maraming bagay ang dapat isipin.

Ang tunay na pag-ibig ay 'di madaling hanapin.

Nasa puso't kaluluwa, ang magmahal na nasa saloobin.
kingjay Aug 2019
Binilang ang mga araw
Na wala si Dessa
Ang bahagharing  bumabalantok sa langit
Ay nakakasuyang larawan sa daigdig
Malamlam kahit sagana ang kakulayan

Umiibayo ang hinagpis
sa namumutlang pisngi
Nangungulila nang lagaslaw
sa dikit na hindi kumukupas

Kung maaaring mapanaginipan
Ay yayapusin
Hindi dahil sabik sa yakap
Ito 'y upang maipadama
ang pamimintuhong dumadarang

Sa gaslaw ng mga dahon
Himig ng mga ibon
May kailaliman ang gabi
Mangunguyapit sa liwanag ng buwan,
Gigiliwin ang dinadaing ng kalooban

Di makaalpas sa anino ng liwayway
Pinahiran ang kaluluwa
Ng pabangong di pumaparam
Ginustong gumanap bilang martir sa pag ibig
Isang shot para sa puso ko na dinurog mo

Isang hithit para sa mga pangako **** napako

Isang pitsel para sa mga salitang di mo napanindigan

Isang kaha para sa mga alaala na bumabalik galing sa nakaraan

Isang case para sa halik at yakap **** di ko malimutan

Isang rim para sa taong ako'y iniwan


Nakakamatay na alak ang turing ko sayo

Nakakasama ngunit tuloy paring tinutungga ko

Para kang yosi na kailanma'y di nauubos

Unti-unting sumusunog sa pagkatao ko na tila ba'y nauupos

Lason ka man sa akin katawan

Pero putangina bakit di kita mabitawan

Kumakapit parin ako sa natitirang sana

Kahit magmukha akong dakilang martir sa iba

Mananatiling tanga na walang namang karapatan

Bayani na wala naman talagang konkretong ipinaglalaban

Alam ko na kung bakit ka nagkaganyan

Kasi pumakla na ang dating matamis na pagmamahalan

Kailan kaya ako magigising sa katotohanan

Sampalin na lang sana ako ng mundo nang ako ay matauhan

Sabi nga nila pag mahal mo ang isang tao dapat handa kang masaktan

Pero ayoko na, tama na, wala na kong gana makipaglokohan


//iana
M e l l o Jun 2019
"Magsimula tayong muli."

Yun ang sabi niya, na parang kay dali lang ibalik lahat nang iniwala niya. Sa tagal niyang nawala hindi ko lubos maisip pang babalik siya na tila ba parang wala lang nangyari.
Ang walang hiya, sasabihin na kasalanan ko din naman kung bakit siya nagdesisyon umalis para hanapin yung sarili niya at ayun hinayaan ko na. Hindi ako martir. Bingi na kasi siya sa mga pakiusap kong subukan namin ulit.
Sa nagdaan na panahon na wala siya, pilit ko din inaayos yung lahat na binasag niya. Pilit pinagdikit ang natitirang bubog ng pagkatao ko na dinurog niya. Tinahi yung gutay gutay kong puso at pilit na ginamot hanggang sa maghilom.
Ang pagmamahal na inapak apakan niya lang ng makapal niya na tsinelas ay pilit niyang pinapadampot sa akin na para bang gusto niyang ialay ko ulit sa kanya. Tatanggapin ko ba ang proposisyon niya? O baka naman nabagot lang siya kasi walang mapaglaruan na iba?
Ang hirap sa kanya libre na nga binalewala niya pa.
Sobra akong nagpakatanga sa kanya noon. Ngayon, kahit nasa harapan ko siya nagtatanong kung pwede pa ba? Nanumbalik man ang sakit ng nakaraan na dati pilit ko winawaglit. Nasabi ko na lang sa kanya.

"Hinding hindi na ako magpapaloko ulit tama na siguro yung nagpakatanga, naging alipin, sumugal, nagmakaawa at kailanman hindi ako naging sapat sa maling tao at sa maling pag-ibig."
Cepheus Jun 2019
Ako yung pending
Na nalimutan **** asikasuhin
Isipin
Sa dami ng iyong gagawin
At dalahin
Nawala sa iyong isip
Dahil na din siguro ika'y makakalimutin
At ang iyong isip ay lumilipad sa hangin
At sa sakit
Na di mo pa kayang burahin

Pero ako yung pending
Na nandito pa din
Na mananatili
Sa iyong tabi
Parang aninong
Bubuntot buntot
Na 'di ka hahayaang mag-isa
Sa dilim man ay iyong kasama
Paglingon mo, ako ay tatawa
Makaguhit man lang kahit papaano ng ngiti sa iyong mukha

Kahit na ako yung pending
Na di ko alam kung kailan mo balak gawin
Kung gagawin nga ba o buburahin
Na nakatawa man ay may kirot pa din
Na tumatagas pag ikaw ay 'di nakatingin
Hahaha heto na naman akong martir
Pero ayos lang hihintayin kitang gumaling
Mananatili hanggat hindi papaalisin
Sarili mo muna ang iyong mahalin
At saka na ako isipin
XIII Nov 2019
Ako yung pending
Na nalimutan **** asikasuhin
Isipin
Sa dami ng iyong gagawin
At dalahin
Nawala sa iyong isip
Dahil na din siguro ika'y makakalimutin
At ang iyong isip ay lumilipad sa hangin
At sa sakit
Na di mo pa kayang burahin

Pero ako yung pending
Na nandito pa din
Na mananatili
Sa iyong tabi
Parang aninong
Bubuntot buntot
Na 'di ka hahayaang mag-isa
Sa dilim man ay iyong kasama
Paglingon mo, ako ay tatawa
Makaguhit man lang kahit papaano ng ngiti sa iyong mukha

Kahit na ako yung pending
Na di ko alam kung kailan mo balak gawin
Kung gagawin nga ba o buburahin
Na nakatawa man ay may kirot pa din
Na tumatagas pag ikaw ay 'di nakatingin
Hahaha heto na naman akong martir
Pero ayos lang hihintayin kitang gumaling
Mananatili hanggat hindi papaalisin
Sarili mo muna ang iyong mahalin
At saka na ako isipin
© Cepheus June 5, 2019
Lawrence Hall Jun 2018
Astride his horse, the gift-shop blisful martir
Raises his glov’ed hand in priestly blessing
For those who wear his token in evidence
Of a devout pilgrimage to Canterbury

By tour bus those who wolden ryde there
To seek a blessing (and a souvenir)
In brass Saint Thomas and his horse and groom
Forever stand; Saint Thomas asks of us:

“Sin you have seyn the paving wher I deyd –
Let now Iesu forever be your gyde”
Setahun lebih....

Setahun lebih aku masih tak percaya.
Jaman modern terjadi pembantaian besar besaran.
Terus dipotret dan direkam oleh orang orang Gaza.
Mengguncangkan normalitas seluruh dunia.

Setahun lebih aku lupa rasanya hidup normal.
Yang kulakukan tiap hari hanya membuka sosial media.
Terus melihat pertunjukan horor harian di Gaza.
Pembantaian demi pembantaian yang tak ada habisnya.

Setahun lebih aku terus berpura pura normal.
Dari luar terlihat baik baik saja tapi dari dalam terus menderita.
Penderitaan orang orang Gaza yang berkepanjangan.
Juga menjadi penderitaanku.

Setahun lebih....

Setahun lebih aku kehilangan kenikmatan.
Soto , rawon , bakso dan makanan apapun tak lagi terasa nikmat.
Aku teringat terus dengan orang orang dan anak anak Gaza.
Mereka sering kelaparan hingga kurus kering kekurangan gizi.

Setahun lebih aku kehilangan kesenangan.
Film , musik , game dan hiburan apapun tak lagi menyenangkan.
Aku teringat terus dengan orang orang dan anak anak Gaza.
Mereka selalu ketakutan terancam kematian yang menyakitkan.

Setahun lebih aku kehilangan ketenangan.
Tidurku tidak pernah terasa nyenyak.
Aku teringat terus dengan orang orang dan anak anak Gaza.
Mereka selalu kedinginan saat malam tanpa punya apapun untuk kehangatan.

Setahun lebih....

Setahun lebih aku tak lagi punya semangat.
Segala macam urusanku jadi berantakan.
Rasanya aku kesulitan berkonsentrasi penuh.
Setiap hari pikiran dan jiwaku terus tertuju pada Gaza.

Setahun lebih aku terus mengkhawatirkan mereka.
Orang orang Gaza yang telah kukenal hingga kuanggap saudara.
Jika mereka terlalu lama menghilang tanpa kabar.
Rasanya aku benar benar sangat khawatir.

Setahun lebih aku merasa seperti orang mati.
Terlalu sering melihat kematian demi kematian yang menyakitkan.
Darah terus bertumpahan , serpihan dan potongan tubuh terus berceceran.
Angka statistik para martir terus bertambah setiap hari.

Setahun lebih....

Setahun lebih aku masih merasa heran.
Melihat orang orang tetap menjalani kehidupan normal.
Bersenang senang atau sibuk urusan sendiri.
Tanpa peduli apapun tentang Palestina.

Setahun lebih aku masih tetap heran.
Melihat orang orang muslim yang tampak religius.
Hanya sibuk beribadah siang malam.
Tanpa peduli apapun tentang Palestina.

Setahun lebih aku masih tetap terheran heran.
Melihat gerai dan restoran Amerika masih tetap ramai.
Produk produk Barat masih tetap dibeli.
Tanpa peduli apapun tentang boikot.

Setahun lebih....

Setahun lebih rasanya benar benar memuakkan.
Melihat para pemimpin Barat terus beretorika.
Bicara perdamaian dan kemanusiaan.
Tapi terus mendukung pembantaian.

Setahun lebih rasanya semakin memuakkan.
Melihat para pemimpin Arab terus membual.
Pura pura peduli dengan Palestina.
Tapi diam diam mendukung Israel di belakang.

Setahun lebih rasa muakku semakin tak tertahankan.
Melihat media media Barat dan buzzer buzzer zionis.
Terus menerus menyangkal dan membenarkan pembantaian.
Tak peduli seluruh dunia sudah tahu kenyataan yang sebenarnya.

Setahun lebih....

Setahun lebih aku telah putus asa.
Kehilangan harapan yang tampak terlalu sulit diwujudkan.
Seluruh dunia terus melakukan aksi protes menentang Israel.
Tapi tak terjadi perubahan apa apa.

Setahun lebih aku telah kecewa.
Tak percaya lagi dengan tatanan dunia.
Yang tak lebih sekedar ilusi kemunafikan.
Bentukan Barat yang merasa berkuasa atas dunia.

Setahun lebih aku telah lelah.
Menunggu keajaiban yang tak kunjung terjadi.
Seluruh dunia terus bertanya tanya.
Kapan dan bagaimana semua ini akan berakhir ?!..

Setahun lebih....


November 2024

By Alvian Eleven
Tengah malam di pinggiran kota Surabaya.
Aku duduk sendiri di teras kafe tua.
Kupandangi jalanan yang lengang.
Sambil kuhisap pelan pelan rokokku.
Dan kuteguk kopiku yang tak lagi panas.

Tapi pikiranku tidak berada di sini.
Pikiranku masih berada jauh di Gaza.
Dimana kekacauan panjang tak kunjung berakhir.
Hingga aku lelah melihatnya setiap hari.
Seperti pertunjukan horor harian tanpa akhir.

Kusambungkan ponselku dengan wifi.
Lalu kulihat layar ponselku yang kusam.
Dan kubuka akun sosial media orang orang Gaza.
Ahmed , Omar , Eman , Mariam , Abdallah , Mohammed dan lainnya.
Seperti biasa mereka selalu memposting.
I'm still alive... I'm still alive... I'm still alive...

Tapi ada akun Facebook yang telah lama membisu.
Akun ini tidak lagi memposting apapun selama berbulan bulan.
Tentu saja aku sangat mengkhawatirkannya.
Dan aku menerka nerka apa yang terjadi padanya.
Apakah dia masih hidup atau sudah mati ?!?...

Akun ini milik seorang gadis bernama Nour.
Dia mengungsi dari Al Rimal kota Gaza.
Aku mengenal dia sejak akhir tahun kemarin.
Lalu kami merasa saling dekat satu sama lain.
Terhubung pikiran dan perasaan.
Antara Gaza dan Surabaya.

Aku ingat setiap hari aku selalu memberinya kata kata penyemangat.
Agar dia sanggup melalui hari demi hari yang kacau , berat , melelahkan dan berbahaya.
Nour selalu menceritakan apapun yang dia alami.
Penderitaannya... ketakutannya... kegetirannya... kecemasannya... kelelahannya... kesedihannya....
Aku juga merasakannya.

Ada kalanya situasi tenang sesaat.
Cukup tenang bagi Nour untuk mengenang kehidupannya.
Dia mengunggah foto rumahnya , lingkungannya , kampusnya dan juga sudut sudut indah kota Gaza.
Saat semuanya masih ada sebelum 07 October.

Bagi Nour nostalgia adalah penghiburan sesaat.
Pelipur lara di tengah penderitaan panjang.
Aku selalu terlarut nostalgia apapun yang dia ceritakan padaku.
Bersama teman temannya dia suka nongkrong di kafe tepi pantai.
Menyusuri keramaian jalan Al Rashid lalu makan jagung dan es krim di tepi jalan.
Atau menghabiskan uang untuk belanja baju di Watan mall dan Capital mall.

Membaca buku adalah hobi utama Nour.
Dia sering membeli buku di toko Samir Mansour.
Lalu dia membaca buku buku itu di kamarnya.
Berdinding pink , meja yang tertata rapi.
Dan sebuah teddy bear besar di atas kasur.

Memasak adalah hobi Nour yang lain.
Setiap hari dia memasak apapun di tungku tanah liat depan tendanya.
Falafel , mulukhiya , shakshuka , maqluba.
Tampak begitu lezat hingga membuatku penasaran.
Seumur hidup aku tidak pernah memakan hidangan Arab.

Nour juga suka mendengarkan musik.
Dia menyuruhku mendengarkan lagu lagu Fairuz.
Penyanyi diva legendaris dari Lebanon yang dia idolakan.
Aku terpesona mendengarkan suara lembut Fairuz.
Menyanyikan lagu lagu Arab yang liriknya tak kumengerti.

Nour punya kucing berbulu putih tebal.
Kucing gemuk dan lucu yang bernama Kimba.
Setiap hari Kimba selalu dimanjakan Nour.
Tapi terkadang Nour mengeluh karena Kimba makan terlalu banyak.
Sementara makanan kucing susah dicari dan harganya naik tinggi.

Nour kuliah di Universitas Islamic Gaza.
Kampusnya telah hancur dan kuliahnya terhenti pada semester lima.
Tapi dia selalu bangga pernah menjadi muridnya Refaat.
Mewarisi ajarannya untuk melawan dengan tulisan.
Menulis apapun tentang Palestina dan kehidupan apa adanya di Gaza.
Dimana jiwa jiwa yang punya kehidupan tidak cuma dianggap sebagai angka.

Aku takut jika pada akhirnya Nour hanya menjadi angka.
Angka statistik para martir yang terus bertambah setiap hari.
Sementara dunia tidak mampu melakukan apapun selain hanya melihat pembantaian tanpa akhir.
Merampas kehidupan secara paksa dan menyakitkan.

Tak ada yang tidak menyakitkan di Gaza.
Tapi bagiku lebih menyakitkan tidak ada kabar apapun dari Nour.
Aku merasakan kehampaan kehilangan dia.
Aku merindukan percakapan dengan dia.
Yang bisa kulakukan sekarang hanyalah memandangi foto wajahnya yang cantik.

Don't leave me !.. please don't leave me alone !..
Nour selalu memohon seperti itu padaku.
Dia ingin aku selalu ada untuknya.
Tapi sekarang dia tidak ada untukku.
Dia telah meninggalkan aku tanpa kata.

Ketika kupandangi langit malam untuk sesaat.
Aku bertanya tanya tentang takdir Nour.
Apakah dia telah menjadi satu diantara bintang bintang di langit ?!
Ini tidak adil , aku mengenal Nour terlalu singkat pada waktu yang buruk ini.
Aku hanya ingin dia tetap berada di bumi , berada di kota Gaza yang dia cintai.
Aku sangat ingin menemuinya pada waktu yang baik seperti yang kami harapkan , waktu ketika tanah Palestina telah terbebaskan.


November 2024

By Alvian Eleven

— The End —