Gecenin bir derinliğinde,
Ayın parıltılı yüzünü seyre dalmışım,
Cam kenarındayım,
Şehir uyuyor,
Uyumayan bir ben, bir de ışıklar,
Sahibine inat uyumamış bir köpek,
Bir ileri bir geri seğirtiyor,
Arada bir dişlerini gıcırdatıyor,
Penceremden giren rüzgarın serinliğiyle,
Kendimle baş başayım,

En ufak bir tıkırtıya havlayan köpek,
Meşhur etkiye tepki hikâyesi,
Sabırdan değil sadece korkaklıktan,
Tepki vermeyen sadece cılız ışıklar...

Dalar gözlerim bazı,
Hüzünlenince,
Teselli ararım şöyle,
Gönlümce,
Dertli bir türkü mırıldanır,
Acı hatıralara yaslanırım,
Uykusuz geceler boyu sürer,
Kendimle savaşırım,
Yenerim, yenilirim alışırım.

Yüreğimdeki sessizliği,
Boğarcasına susturmak,
Parsel parsel haksızlık,
Diz boyu sıradanlık,
Paylaşmak yerine;
Hesap sormak,
Fedakârlığa bu mudur vefa.?
Sende kalsın, benimdir cefa.
Ama bir seslenirsem,
Bir haykırırsam,
Ama bir esersem,
Şahlanırsam serserice,
Ne yapabilirsin ki ?
Hem de kime.?
Adalet istiyorsam bir parça,
Sadece kendime değil, herkese
Aman kimse duymasın,
Adalette yok, merhamette,
Zaten kimin neyine gerek.
Karın da doyurmuyor,
Bir parça ekmek;
Her şeye bedel.

Zor oyunu bozar derler,
Benim zorum kendimle,
Bir de yalaka insanlar,
Otur oturduğun yere;
Sen kimsin be adam,
Her şeye tamam, o kadar,
Kaderime razı olmuşum;
Bakalım nereye kadar..?