Yalnızım...
Yalnızlıktan bunaldım,
Sessiz bir geceydi,
Herkese yakındım,
Kendim kendime uzaktı,
Sorular yığılmış beynime,
Ne zor bilmeceydi...
Ok yaydan çıkmış arkadaş,
Faka bastın,  kurulmuş tuzak,

Ne zormuş arkadaş,
Sessiz duvarlarla konuşmak,
Uzun gecelerde,
Yalnızlıkla tanışmak,
Resmin başucunda,
Hep mahzunca bakıyor,
Düşe dalınca ümidim,
Hayaliyle buluşmak,
Akıntıya kapılmışsın arkadaş,
Doğru yön ver kalbine,
Nehirler akar gider,
Denizlere kavuşur.
Elbet bir gün arkadaş,
Sevenler de kavuşur.

Yüreğimdeki sessizliği,
Boğarcasına susturmak,
Parsel parsel haksızlık,
Diz boyu sıradanlık,
Paylaşmak yerine;
Hesap sormak,
Fedakârlığa bu mudur vefa.?
Sende kalsın, benimdir cefa.
Ama bir seslenirsem,
Bir haykırırsam,
Ama bir esersem,
Şahlanırsam serserice,
Ne yapabilirsin ki ?
Hem de kime.?
Adalet istiyorsam bir parça,
Sadece kendime değil, herkese
Aman kimse duymasın,
Adalette yok, merhamette,
Zaten kimin neyine gerek.
Karın da doyurmuyor,
Bir parça ekmek;
Her şeye bedel.

Zor oyunu bozar derler,
Benim zorum kendimle,
Bir de yalaka insanlar,
Otur oturduğun yere;
Sen kimsin be adam,
Her şeye tamam, o kadar,
Kaderime razı olmuşum;
Bakalım nereye kadar..?