Όποια λέξη και να πλάσεις υπάρχει πριν από σένα
Tι έχεις να πεις γι’ αυτό;
she doesn’t like to be too uncomfortable, no
she doesn’t like to be too uncomfortable, no
she doesn’t like to be too uncomfortable
Charley Genever
Πλησίασε το καράβι στα ρηχά /μικρό, χαρούμενο
Η θάλασσα έγινε όπως τότε/ με Οδυσσέα και του άλλους
Ιθάκη, το νησί της προσμονής/της τύφλωσης
Το βλέπω το λαμπάκι στην ξύλινη κολόνα/
Μη με ρωτάς αν θέλω να έρθει/ ο ένας και μοναδικός/
Φτάνει/ας μείνουν άχτιστα τα σπίτια
Για θιάσους περαστικούς /το νερό λίγο και γλυφό\
Δεν έχω αυτιά για τα τραγούδια σου/
Πες μου για τον κόσμο που αγάπησα/ αν θα ξαναδώ
Εκείνη την παντοτινή ώρα/ που μπορείς να θυσιάσεις
Τον λόγο/ τον χρόνο/ την ίαση/ την ομορφιά / το πεπρωμένο/
Όταν βρέχει ακούω μόνο ότι πρέπει
Και το βουνό καθυστερεί τον ερχομό του ήλιου το χειμώνα
Όπως τα δένδρα ξεχειμωνιάζουν γέρνοντας έτσι και εγώ
Βυθίζομαι αντάρα με αντάρα/ το κορμί σε μοναστήρι άσκεπο
Δεν φτάνει το φως μέχρι εδώ / ούτε του ήλιου/ ούτε το φεγγάρι
Δεν φτάνει μέχρι εδώ /ούτε το όνειρο που έπλασες
Δεν φτάνει ούτε η φωνή / που μυρμηγκιάζει στον λαιμό
Μίχλα παντού/ και εκεί / το τέλος του δρόμου
Αδημοσίευτο ©ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ
