Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Afrikaaps Dec 2019
Eina! Die prikkel van n naald
Gif vloei soos water in my lewens-strome
Val my liggaam aan met geweld
Die skeur en afbreek van my drome
Elkeen voel ek
Dis vir my gesondheid, maar sal my menslikheid nog geld

Dis die knop wat als begin het, nee
Die trek van n kanker stokkie
Die waarskuwing op die boksie gee mee
My lus kon ek nie meer hou nie

'Dis twak, hoekom sal dit op entjies verskyn'
**** ek soos die rook diep in my longe verdwyn

***** is my voorland
Ek kan lankal nie meer op my bene staan
My liggaam het ingesak toe my spiere vergaan

Ek is skaam, so so skaam
Die nurse, nog n kind, moet my doeke ruil
Ek voel verneder, maar dit pyn as ek huil

O dood, ou vriend
Vir my kan jy maar kom haal
Ek wag al maande vir jou,
Maar jyt iewers by die ou langs my verdwaal

Hy was erger, soveel erger as ek
Sy are het al begin kraak
Na Elke inspuiting, of behandeling
Het hy op alles gebraak

Ek is amper daar, ek voel dit aan my
Een van die dae is ek ook aan die dood se sy
Is rook n vorm van selfmoord?
Floor Sep 2019
Lieve mama,

Je hebt mijn grafrede geschreven. Vol overtuiging heb je de pen op het papier gezet en de woorden laten vloeien.
Zonder enige twijfel kon jij zo je speech schrijven. Je deed het in het ziekenhuis, terwijl ik nietsvermoedend naast je zat. Je liet het me niet lezen, ik heb zelf je boekje gepakt. Nadat jij zo vaak mijn pijn op het papier heb kunnen lezen, leek het me niet meer dan eerlijk om te zien waar jij al zo lang mee zat. Uit je woorden kon ik opmaken dat je al een lange tijd aan het rouwen bent. Ik ben nog niet dood, maar je weet dat het eraan zit te komen. De constante schaduw van de suïcidale aanvallen hebben de monsters in je hoofd als een wild vuur aangewakkerd. Je gelooft niet meer in mijn leven. Het is een droom die ieder moment kan stoppen. Je weet dat je daarna nooit meer zult dromen en klampt je krampachtig vast aan de laatste beelden die je voor je **** halen. We hebben de laatste tijd niet meer dan ruzie gehad. We voelen de dood beide zo hard in ons nek hijgen dat we elkaar nauwelijks aan kunnen kijken. Het komt door mij. Wat zou het nu nog uitmaken of ik dood ga of niet. Ik heb je al zoveel pijn en verdriet gekost, dit kan zo niet verder mam. Ik wil je geen pijn meer doen. Je hebt mijn grafrede geschreven, verdomme mam. Je hebt het voor mij definitief gemaakt. Ik dacht dat ik er niet mee zou zitten, ik dacht dat ik mijn gevoel weer weg kon stoppen, maar mam je hebt het definitief gemaakt. Ik geef je nergens de schuld van. Ik had nooit dat boekje moeten pakken, maar mam je bent zo afgesloten. Ik wil weer met je zijn, samen kunnen lachen en huilen. Tegenwoordig kunnen we elkaar niet uitstaan. Ik voel de band niet meer. Ik begin mezelf weer langzaam terug te trekken en als het eenmaal zo ver is, zal het weer fout gaan. Het is voor mij, net als voor jou, een tikkende tijdbom. Ik sta op springen mam, ik kan niet meer. Ik vocht voor jou, maar jij hebt me al opgegeven. Jij bent al aan het rouwen voor een kind dat nog niet dood is.
My hart klop groen vir groei
en ander goed
en pomp van hormone
en suurtof ryke bloed
dit was liefde
met eerste oog opslag
dis net jammer my oe staar blind
teen die mes in jou hand
wat op my kaal rug wag.

Dis 'n gan an soort klop
die go-ahead van my kop
die alles sal reg wees
in jou glimlag
jou oe die mandaat
van 'n regte terg gees.

en ek gaan vir die groen
en silwer en goud,
vir al die goeie goed
vir die land sonder fout.

Maar my hart is die
Andries Hendrik Potgieter
van my boere bloed
wat waarsku teen jou
met alle moed.
My heldersiende hartklop
wat my weg probeer lei
van nog 'n ou grappie
en nog 'n bietjie seerkry.

Nou klop hy rooi
hy klop bloed
hy klop stop.

Maar soos 'n GP kar
vermy ek die tekens
in my haas vir jou mond.
Voel die lem deur my ribbes gly
dood, nog voor die grond.

en my hart, wil lag,
maar skree verwoed.
Nou kook die boerebloed!
Jou simpel, jou wetter
jou bogsnuiter kind!
Snou my hart my toe,
nou is hy stil en
gee my die silent treatment.
Jou woorde is ń vlak graf
Wat doodluiters
Op my pad gevly lê
En wag en lê en lag.

Ek wat onder daglig dommel
, verlore in die uitspansel
Wat uit jou hoop lumier,
Val vinnig vir jou vangwip.
Verval in die verkeerde tydstip.

Thenatos, finato , finaal.
Jy wou nog altyd agter
Jou swart kuil wegkwyn,
En die waarheid en seerkry
En skande ontduik.
Bely jy jou donker aan my?

Ag timmer tog jou naam
In my steun en vergeet nie
Jou pedantriese woorde nie.
*** anders dan nou sal ek
Met engelstem die
Uitloop besing van pederastie.

Onthou my vir my
Donquichoterie,
Want jy is nie regtig
Lief vir my nie.
Knuppeldik gaan slaap die stad
na 'n feesmaal van smaak en kleur
vloei die reuke deur die strate
in 'n Brown se beweging van geur.

Alle trommels , trommeldik maar maak 'n lee geraas
en in die donker , agterstrate begin die ander nou te aas

Kom die honger hande uit die sakke
en krap met rook-geel vingernael
soek die skummel in die swartsak
vir 'n laaste dissipelsmaal.

Maar jy is skille , jy is doppe
jy is alles wat laat gril
nie genoeg vir koningstafels maar vir my
net genoeg om die  knaagdiere te stil.

Onerfare soos ek is , vat my hongerbrein ook mis
watter mens kan so dan lewe? watter mens kan so dan eet?
van die lykswa en die straatveers
het hierdie boemelaar vergeet.
Ek is mens en nie 'n vark nie,
(al moet 'n mens ook eet).

En stil vergaan die boemelaar
wat kieskeur ook wou wees,
nog 'n straatkind se ou lykie
nog 'n honger kinder gees...

ek wat was het mos gesien
*** kos op tafels lyk,
en het sodanig hart verloor
op kosse kleur en ruik.

Met 'n bord vol knubbels le die lykie
voor hom , onaangeraak.
Al was kos ook wat kos was daar
het hy te lief vir die droom geraak.

Eerder kwyn en dood verslaan
as om die droom te ruineer.
Eerder dood van honger,
as om hierdie kos , as sulks te eer.
there was a little badger a biker dood was he
wore a leather jacket and rode a big harley
he just love to tour around the countryside
each and every city tour nationwide

he to took a little trip for his biker fix
to the USA to ride the  66
a favorite route for bikers
where they get there kicks

he mounted on his harley and began his ride
riding down the highway he was full of pride
he rode to the end. his dream it had come true
down the 66 like all the bikers do.
Blom In Blou Aug 2020
Wat is
Soet sonder suur
Wat is
Lente sonder winter
Wat is
Lig sonder donker
Wat is
Wolk sonder droogte
Wat is
Kos sonder honger
Wat is
Slaap sonder moeg
Wat is
Lewe sonder dood
Wat is
Ek sonder jy
Wat is
Is sonder niks?

https://blominblou.weebly.com/blog/wat-is
Nikki Wolmarans May 2014
Dit is die trane wat niemand sien nie
Die seer wat niemand voel nie
Dit is die koue gevoel in jou hart
wanneer jy van buite af inkyk *** almal lag
Dit is die eensaamheid op naweke
Die stilte wanneer jy skree
Dit is die afwesigheid van n warm hand
Die oorblyfsels van n gebroke sielsband
Dit is die spasies tussen jou vingers
Elkeen n herinnering van n tekortkoming
Dit is die koue winters alleen
Die somers spandeer onder skaduwee
Dit is die hinkering na "ek is lief vir jou" briefies
Die drome oor die "ek is trots op jou" soentjies
Dit is al die gebroke beloftes
Die "liefde met voorwaardes"
Dit is die idee van *** alles moet wees
Wat keer dat jy gelukkig is
Dit is die wonde wat brand wanneer jy dalk mag glimlag
Om jou te herinner van jou seer se mag
Dit is die donker aande sonder sterre
Jou dood stille foon op die moeilikste tye
Dit is die konstante bevraagteken van jou waarde
Die "gaan nie eers probeer" nie's
Omdat jy voel niemand sien jou raak
En skielik is gelukkig wees, n verbode taak
Maar dit is die leemte in my hart
Die swaarte krag van al die vrae
Die "Opsoek na die vermiste stuk van my legkaart"
Wat die hartste praat
Dit is die gewoonte om te voel jy misluk
Dit is die "minderwaardige" plakker in die plek van jou gesoekte legkaartstuk...
Language: Afrikaans
Haar hoekkantoor
In elke straat
Elke gulsige kliënt
Ń vark, n vraat
Besig om haar naam te maak
Die vrou van dir nag
En haar eenmansaak

In die oggend skrop
Sy , staalwol
Skuur glad
Teen haar tenger
Figuur maar blou
Passie versier en
Versuur haar wese

Dis nie moord nie
Dis nie dood nie
Dis glad die reg nie
Dis sonde , ellende
Haar bedoelings
Was nooit sleg nie

Haar troos is min
Haar teespoed swaar
Haar siel verkoop sy
Vir ń appel en ń ui
Want wie kan ń prys
Op die liefde sit

Sy tel haar winste
In trane en seer
Die geld is ń bonus
Het sy beweer,
Want die vrou van
Die nag, kort ook ń soen
Sy werk vir liefde
En tot die oordeelsdag
Sal sy dit bly doen...
Stilgebore in afwagting op
'n môreson uit die legendes.
Die hoopswyg net voor aanvarding
, wanneer selfs vader tyd verboureerd bly staan.
Die onvoldoende doods-uur
Tussen die hap van n gifgoue appel
En die val van onskuld en skoonheid.
Die tingel in die vingers
van die Engel in swart,
nóg genoeg om te gryp
-Nóg genoeg om te los
, net genoeg om in die huiwer te dros
Dus dood wat geduldig
die venster bewasem.
Trek drogbeelde uit skadu's
Soos n laaste asem...
Dis nog hier, nog daar-
Nog vals, nog waar

En ons almal is n kat in n doos
- wandelend in beide lewe en dood
, want die verskeie dimensies
Is maar eintlik grensloos.

Die paradoks van einste bestaan
Word gekonsentreer in n tydstip
Van alles verstaan.
there was a little badger a biker dood was he
wore a leather jacket and rode a big harley
he just love to tour around the countryside
each and every city tour nationwide

he to took a little trip for his biker fix
to the USA to ride the  66
a favorite route for bikers
where they get there kicks

he mounted on his harley and began his ride
riding down the highway he was full of pride
he rode to the end. his dream it had come true
down the 66 like all the bikers do.
Haar hoekkantoor
In elke straat
Elke gulsige kliënt
Ń vark, n vraat
Besig om haar naam te maak
Die vrou van dir nag
En haar eenmansaak

In die oggend skrop
Sy , staalwol
Skuur glad
Teen haar tenger
Figuur maar blou
Passie versier en
Versuur haar wese

Dis nie moord nie
Dis nie dood nie
Dis glad die reg nie
Dis sonde , ellende
Haar bedoelings
Was nooit sleg nie

Haar troos is min
Haar teespoed swaar
Haar siel verkoop sy
Vir ń appel en ń ui
Want wie kan ń prys
Op die liefde sit

Sy tel haar winste
In trane en seer
Die geld is ń bonus
Het sy beweer,
Want die vrou van
Die nag, kort ook ń soen
Sy werk vir liefde
En tot die oordeelsdag
Sal sy dit bly doen...
Jy het die reg tot lewe
Oh grondwet, die dood lag jou uit!
Die sardoniese blik
van 'n gesteelde besluit,
**** jy nie die klop-klop van vier perde hoef
wyle die openbaring in
jou blaaie kom poef.

Skaam jy jou nie
vir sulks blatante leuen,
of het jy jou ore aan Satan verleen
toe jy jou hoop soos saad versprei
om naief- die jeug, in die versoekingte lei.

Ons eet karkas-krummels
as 'n daaglikse brood
Terwyl jy ons verseker
dat jy die waarheid ontbloot
soos die arme tiener meisie,
geryp; en nou - dood.

Jou bedoelings was goed,
maar jou kakpraat te groot.
Dis nou die tyd om te babbel
En my mond verby te praat
, want hulle sê mos
A drunk man's words is
A sober man's thoughts...
En wie weet dalk vind ek
Die antwoorde in ń diep gesprek met myself...

Sien ek is nie een van daardie
AA lappies wat skeinheilig
Sit en slukkies suip om
Geluk onder in die bottel
Op te spoor nie.
Ek rook skaamteloos en
Omhels die intense stank
Van 10 jaar se lewe wat ek
Mors en longkanker, want
Dit herrinner my an oupa se
Skoot en *** veilig ek was
In daardie asbak woonstel
Waar ek soos white-trash eers my brood moes inspekteer vir
Indringer kokkerotte wat ook
Maar net teen ons kompeteer het
Vir ń krummeltjie kos.

Ek babbel, want wat anders kan mens doen as vrees jou aangryp as die koue staal jou hande brand -
En nee ek praat nie van lemme en inspuitings nie,
Want lemme maak merke waarvan ek reeds te veel het wat nou oor my polse uitgesprei lê en my herrinner *** swak ek was, maar *** sterk ek was... en inspuitings los ek vir die dokters en susters en die bloeddiens
Wat my leeg wil tap om een of ander sad case se lewe te red met bloed van ń bloedjie wat self nog in die verdoemtenis rond dwaal.

Ek babbel, want dis social anxiety en scary stuff om in ń kring te sit en Russian roulette te speel met al 5 van die mense wat ander van jou verwag om te wees. Want wat gebeur as ek myself in hierdie hoerasie van persoonlikhede raakskiet. *** weet ek watter een is ek as elke een die sneller swaar trek en hoop en bid vir ń blank... *** weet ek.

Kliek...
Kliek...
Kliek...
Kliek...
Bang!!

En nou babbel ek maar weer
...
Want ek het so pas agtergekom ek weet ook nie juis *** dit voel om dood te wees nie.

Wie is ek...
-*** sal ek weet

Bang!
Bang!
Bang!
...

Ek weet.
Jou eierbeloftes word
In mooi woordjies
En trane spoortjies
Toegedraai
En ingelyf
In die raadsale
Van my helderheid
En my bekwaamdheid
Oor gesonde redenasie
Uit legio self disintigrasie

Ek bêre dit knus
In my eie kluis
Te midde my huis
Ń yspaleis

As ek dit bewaar
Teen die donker gevaar
Wat dreig uit elke
Oordeelsdag
Wat op al die ponde
en onse wag
Elke "ek het vasgeval in verkeer"
Elke "jou wanvertroue maak my seer"
Elke kode woord
Agter die slot op jou skerm
bly jou sondeval verstoord!!
Jou eierbelofte is ń kuikenmoord!!

Dan hardloop ek terug
En kyk na die dop
Wat my toe snou
As ek dit net stywer toevou
, minweted salmonella
En bylepes
Skuil in die amnion
En wurg die blou driehoek
Op ń voortrekkervlag
Eet ek daarvan sal die dood op my wag

Jou eierbeloftes
Jou akkideskak eer
Jou asyn rein liefde
Sal ek bly trotseer

Vergewe my tranedal
Want blykbaar is
Ek net verlief
Op my eie terugval
-Ek en my geraamtes het soms ook 'n uitval

Verdoem deur drome van 'n wakker oog
gee ek in tot die eindelose gekarring.
Waaroor die ophef van 'n silwerdoek beeld
die trane en inspirasie , aangemeld -
en saamgesmelt in elke belydenis?

Ek spaar toe maar my knieë en sak neer
voor die rekenaar en fynkam
die intrieke sydrade van ons spinnerakke
Vergrootglas die letters, opsoek na:
'n Gebed vir - 'n Gebed vir hom...
NEE MY!

Toe speel my storie... Ag ek meen
Sy outobiografie af en ek's aleen.
Elke nou en dan en dan en wan
vee ek oor die rekenaar skerm en
skrik as ek sý gesig sien.

Hy wou dit nie aanvaar nie!
- ek wou regtig nie!
Hy wou verander!
-ek wou regtig graag verander...
ek... - ek bedoel hy;

Ons ma's was swertsend selfs
godslasterik lief vir ons en
haar stickynotes het ons oral vasgekeur
, want Levitikus!!!
Levitikus sê NEE...
Ma sê die Bybel sê:
"Ons is dood".
Ma se sy wil ons nie verloor nie.
Kom sy nie agter dat ons in
haar geweierde woorde versmoor nie.

My knieë is lank genoeg gespaar.
Na 90 minute se snikke en trane
val ek neer voor die Heer en
almal wat nog wil luister.
Ware ellende stort uit perelpoele
en plas neer op die koue wereld.
Uiteindelik bid ek vir hom, maar
my gebede is te laat - met so
dertig jaar of wat -.

Ek hoop iemand bid vir my...
ek hoop die gebede vind my
- maar vir my , betyds-.
Want ek sit met VIGS van die
siel. 'n Tipe kanker op sy eie 'n
lifelong companion om die eufemisme
mooi te stel...

Ek is Hy.
Hy is ek.
Ons is ons eie tipe mens.

Amen
Jenny Pearl Jan 2014
Hier onder die afdak staan ons nou
Sjuijt! Bly stil! Gouwsie gaan ons in hou.

Vir ‘n **** praat Mnr. Smit nou,
So ‘n langtam, papbek manier van woorde kou

Lees ‘n versie,
Gluur vir Stoute Daan,
Begin toe bid,
Maar wat gaan nou aan?

My hartjie pyn, nie fisies seer..
Dis verlange wat my hart so skeur.
Met oë toe en ore oop
Klink Smitie net sos Oupa Hendrik,
Terug van die dood.
1 Junie 2005
Wit le sy uitgesprei oor
pendoring gras vanmore.
haar spastiese bewegings
vroegoggend reeds bestorwe.

Stil is die nagtegal se liedjie
die roos is dood van ryp,
wyle weinig traan van simpatie
verlore in die stormpyp.

Die aarde draai en
swoeg in nag se sweet.
in sy nietige pogings om
die noodkreet te vergeet.

Haar naakte lyf le
oopgebaar, en styf
in dood se koue klou.
Dit ryp hier in die rosestad.
En die Flora-
was 'n vrou.
100 jaar herrinering
100 mense ween
100 trane val daar
100 druppels reen
van die hemel heen

Dankie vir die reen o God
die plase was so droog
die kommer word nou weggespoel
uit talle boer se oog



oor droewe grond
wat kraak en bars
streel helend hand
loop water vars

oor die mielies, koring
en oor goue hawermout
dans in die wind die jongeling
en skyn opnuut wee goud

die Here het geantwoord
oor wenige gebed
bewys van vooraf weereens
al genade wat hy het

maar wolke breuk, strome spoel
die grond word weer genees
maar spokend, kaal en lenig
sal die kerk weer Sondag wees

onthou jy jou gelofte
my Afrikaner kind
wat nou soos na dood siektes
voor die oe ontbind

**** my woord op nuut
oor die heuwels sal dit reis
tot my volk gaan terugkeer
sal opbrengs , soos geloof,
deur droogtes vergreis
Jy ry op die hanekraai
en kom le in my oor.
Jou tree 'n bekende geluid.

Jou teer drafstap deur my drome
maak my seerste monsters stil.
En sus my in 'n doodsluiterse rus.

Jou oe laat my handsaamslaan
op die lumier van meer as een.
Jou aansig maak van my gelowig.

Jou luim is 'n seestroom wat stoot en trek
en ek sit vasgekeer in jou rooi getui
en ek mik dieper , ek mik dood!

My liefste jou aanraak stuur gode
deur my dooie are en ruk my terug
vanaf die donker sluiers.

Jy is die maan, die sterre- nee
die nag! wat om my toevou
en my wieg wanneer my arms na niks gryp.

Jy is die openbaring waarna lewelose streef
en die anker waarna vryes verlang.
Bring my terug, na die gelykstreep,
voor die tyd ons invang.

Ek wil jou prys met woorde
wat God se toorn op my sal bring
maar dit hang aan my lippe
soos ek wag vir more se son om jou te besing.

Dit is my vroegoggend gedagtes,
van my lieflike laatslaper,
wie ek nooit akkuraat sal kan prys nie
, want ek is maar net 'n versotte ou dinkgaper.
Ek wil gedigte en boeke oor jou skryf . Jou met odes eer en met heilige woorde jou beskryf in die lyne van 'n epiese gedig... maar *** meer ek dit wil doen, *** meer verslaan jou werklikheid my en vind ek 'n gebrek aan woorde om die presiese emosies te verduidelik wat jy my laat voel. Dit is tye soos dan ,wanneer dit voel of my verstand gereed is om jou te besig , maar my mond hang oop... wagtend op woorde wat nog nie bestaan nie... om te beskryf wat jy aan my doen.
Ek het iewers langs die pad
My onskuld verloor
, maar ek **** dis op ń special
By die bottelstoor.
Dis nou jammer ek is platsak
Sonder geld, sonder naam
Onthou my soos ek was
In ma se fotoraam.

Wie sou my kon waarsku dat
Beloftes en my maagdlikheid
So maklik soos vetkruit breek.
Of dat al daai candy cigarettes
My kon leer om ñ Marlboro
Aan te steek.

Vroeg ryp vroeg vrot,
Op dominee se eer
Verloor al jou onskuld en
En probeer maar weer
Om iewers ń Heer te kry
Wat nog omgee vir my.
Terwyl jy sukkel om jou daily bread
Op die tafel te kry.

My pelle gaan dood , word ryk
Besoek die tjoekie
Word groot ,word fake
En kry STD's en kinders
En ander goed wat hul nie soek nie.

Nou loop ek ń pad van plooie
En grys hare en taxes
Waar Yolo jou nie verder bring
Van die kussies nie...

Face it.

Ons was almal jonk
, was al almal dronk
En ń wyse man weet...

Grootword is nie vir sussies nie.
Dit was daar
Ń knal in die nag
Skerper as die dop-klank
Van dinamiet in dolomiet
En gevaarliker as klapperskiet;
Die knal in die nag...

"Dit was daar op stemdag "
, sê ek.
Dit was... ekt gehoor!
Skiet ek my siel uit
Teen die leë gehoor

"Dankie my bokkie"
,Met x'e gekys
Help nie my hart nie
X'e is ook maar ń tipe kruis
Ñ tipe graf in afwag
Ń tipe nood, ń stille dood.

Dan tref die waarheid my hard
Soos ń gewyde plathand
Van ń skietman of ń doodsman
Dis jou land , dis díe land
Hoekom nou skielik bang?

Ekt dit gehoor, ekt dit gehoor
Ek sweer op die graf
Van die gesneuwelde stem.
Maar nou kom noem-
Moet ek erken...

Ek vrees die geweerskoot
Meer as die galg
Wat stil is soos slange
Wat my wurg en my walg.
Ek is banger vir die knal
Wat die hele buurt vang
As die halfpad val
En heeltyd hang
Soos kleintyd speeltyd
Van rodswaai en my lyfie
Aan toue op hang.

Wats ñ geweerskoot nou
Teen die monsters van binne
Wat klou om te hou.

Raak rustig , haal asem
, toe nou bedaar.
Jy weet mos jou denke
Was maar nog altyd
Jou grootste gevaar.

- wanneer geweerskote in
kopskote verander...
Raak die wêreld donker
gurthbruins Apr 2012
Die stroom van verlange                             The stream of longing
Vloei na die see                                             Flows to the sea
In die verste diepte                                       To the furthest depth
Van sy blou heimwee.                                  Of its blue nostalgia

Die sande wag                                               The sands lie awaiting
Vir die verre wind                                          The distant wind -
Die rotse aanskou                                           The rocks gaze on
Die spelende see.                                            The playing sea

In een oomblik                                              In one moment
Spring die vis omhoog                                 The fish leaps on high
Deur die son beskilder                                  Painted by the sun
Dan ewig dood.                                             Then dead eternally.
(following Jeannine Davidoff's example!)(in Die Oes)
Ek het jou verloor tussen die lyne van my eksamen blok...
Jy was die orde in my
Lewe, die yin
Van
My yan....

My tipografie is
A
F
Want dit was jy wat
My met
Grense ingehok het
En my weerhou het
Van die eindelose hartseer
Wat in vryevers
Verskuil lê...

Maar ek het my eksamenblok
En jy het jou lektor wat
Veg
Vir die aandag wat by hom moet wees
, maar gemors word
O
P
Mense
&
Dinge
wat jou verlei...

Ons laatnag gesprekke
Ons saamlag-
Saam sing-
Saam huil-
Saamwees-
-sessies probeer vir lewe en dood klou...
Maar In die tiktak van
Die horlosie verdwyn
Die laaste bietjie van jou...

Jou ure is nie
Meer dieselfde as
Myne nie...

En die beelde van jou
Is nou slegs
'n goeie herrennering
En 'n hartseer what if...

Totsiens
Nienke Aug 2015
rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin
Ek het jou verloor tussen die lyne van my eksamen blok...
Jy was die orde in my
Lewe, die yin
Van
My yan....

My tipografie is
A
F
Want dit was jy wat
My met
Grense ingehok het
En my weerhou het
Van die eindelose hartseer
Wat in vryevers
Verskuil lê...

Maar ek het my eksamenblok
En jy het jou lektor wat
Veg
Vir die aandag wat by hom moet wees
, maar gemors word
O
P
Mense
&
Dinge
wat jou verlei...

Ons laatnag gesprekke
Ons saamlag-
Saam sing-
Saam huil-
Saamwees-
-sessies probeer vir lewe en dood klou...
Maar In die tiktak van
Die horlosie verdwyn
Die laaste bietjie van jou...

Jou ure is nie
Meer dieselfde as
Myne nie...

En die beelde van jou
Is nou slegs
'n goeie herrennering
En 'n hartseer what if...

Totsiens
Siska Gregory Dec 2016
Tot die dood ons skei… so berei ek my toe voor… vir n lewe saam met jou my ou, jy is my hero.
Jy is my alles en dit sal jy altyd wees.
Jy is my steun pillar, my altyd daarm my lewe en my vreugde.
Vir my is jy n vriend wat net die beste verdien.
Jy is sterk, gevestig in jou werk om vir my te gee vir wat ek altyd nodig sal kry.
Jy is my krag en ek weet ek verwag altyd te veel van jou, maar tog spog ek met n man van staal.
My hero, die ou vir wie ek lief is…
Dis jy… en vir my sal jy vir ewig en vir altyd bly. 2016/01/19
To my hero... i love you always
Weenlied, weenlied
Op ń valse noot
Handel oor siekte
En eindig in dood

Gebroke verwysings
Probeer jou lei
Maar jou wysie is af
En jou ritme te lui

Weenlied , oh weenlied
My hart pleeg hoogverraad
In my soektog na jou.
Tragedies en ellende
Ñ treurspel aanskou
Deur die wyses
Die edel
Die harlekyn
sluk ek jou suur woorde
Saam met soet rosé wyn
Vandag vloek-groet ek die verlede
en spuug die suur naam uit
en rig ek al my groot gebede
om gistergoed ook weg te smyt

Maar koester ek die kleine vrees
in die diepste van my hart
sal more net soos gister wees
breek die ook van die smart

en deel ek in vertroulikheid
my woordsopregte eed
as more soos 'n spiel wil lyk
sal dood my uit ellende sleep

Tog, mik ek vir die kruine
- droom my silwer droom
,  vermy vergete pyne
van 'n toekoms palindroom.

Want as my lepel andersom
dieselfde as tevore lyk
wees jy ook nie te verstom
as ek na sagte doodsoen reik.
Want die more bring die goue
die nuwe , hitte , dag
en wind wat deur die takke skeur
die dood wat huil ;n kind wat lag
en twyfel sypel deur die huurglas
soos tik , of sandstorms
bring die tyd ook wroegings
van interne euforie
en donker oorskry die norms
geen meer swart en wit
geen meer ja , nee
reg, verkeerd
ek weet nie
ek weet nie meer nie
elke dag bring heldersiendheid
met eerste oogoplsag
maar elke more twyfel ek
terwyl Janus vir my lag...
terwyl 'n amper skynbare keuse
op 'n defnitiewe antwoord wag
Sy vra: "Hoekom is jy nou so n non"?
Ek sê: "**** is mos eintlik net vir die lewendes".

Ek is my eie memento mori.
Jy is die oorsaak van dood.
Laat dit so op my graf geskrywe staan:
-Hier lê die skerwe van iets amper heel-
,want nou sit ek weer aan jou tafel
en my laaste maaltyd is n herkouing
van spoegsels vergete tye saam met jou
En ek kou en ek kou en ek onthou:
*** warm jou hande was teenoor jou hartskou
, *** gretig jy was om my vas te hou
en na die tyd toe te snou.

"Ek sit nou waar jy gesit het"
, grinnik jou wellus oor die porselein rand
en ek wil vir jou sê staan op en gee vet
want almal wat daardie stoel beset
wals met die noodlot en wink vir seer.
"Kom ons probeer , nog n keer"
Sê jou hand langs jou ritsluiter
, maar ek voel n veer
, want kadawers ken nie lustigheid nie
en ek is oorgebalsem met n gelofte.

Los die dooies dat ons rus,
Los daardie "ons" begrawe in die kis.
Smoke a blunt, pack a bowl send me on my way.

Feeling better but feeling worse every single day.

Dont know what to do about this vicious circle im stuck in.

All I can do is give it to God and let the healing begin.

But I still miss it everyday and Im not sure why.

Why do I love it so much and always wanna get high.

No where else to turn so Im on my knees prayin.

Let God take it over cuz dood he aint playin.

I got the Jesus man holdin it down fightin temptation.

And I cant stop pushin now cuz Im building up Christs nation.

I know that Christ will use me for the greater good.

Just gotta get my story across and be understood.

Cuz I been thru the tradjedies and tried to escape it.

But I had to face reality and Im proud that I made it.

And I couldnt do it without Him yeah my savior till the end.

Only following Jesus not just following some trend.

And nobody can stop me even though satan will try.

But Ima prove him wrong its just a matter of time.

Cuz Ima find the best of me and use it to serve the Lord.

Even if its just my rhymes I wont be ignored.
Gigi Tiji Feb 2016
hey
hey, whatsup break me open and have a look inside
a suh dood check out these heady feels but like
whoa bruh they tell me
simmer down
you're harshin that mellow
yellow matter it's no matter tell me something new
find me something else to say I'm a
fried egg in a skull here's some banter
gallop trot and canter I'm just horsin' around
of course it's not finely ground buddy 'ol pal
you'll have to crush it up yourself
if ya wanna snort it
but hey let's abort that mission
I'm just tryin' to chill in the kitchen
all I want is a nice meal I don't want
anyone to steal these lasts wisps of my soul
let's smoke a bowl and forego the physical
maybe think about something quizzical
something that'll bring me elsewhere
anywhere but before
Gigi Tiji Feb 2016
hey, whatsup break me open and have a look inside
a suh dood check out these heady feels but like
whoa bruh they tell me
simmer down
you're harshin that mellow
yellow matter it's no matter tell me something new
find me something else to say I'm a
fried egg in a skull here's some banter
gallop trot and canter I'm just horsin' around
of course it's not finely ground buddy 'ol pal
you'll have to crush it up yourself
if ya wanna snort it
but hey let's abort that mission
I'm just tryin' to chill in the kitchen
all I want is a nice meal I don't want
anyone to steal these lasts wisps of my soul
let's smoke a bowl and forego the physical
maybe think about something quizzical
something that'll bring me elsewhere
anywhere but before
N man kan ook net soveel vat.
Of kan hy meer?

Stof vergader in my kern
My bene toe onder n wit sy net.

N hartklop van gewigte wat val,
My teen die bed vasdruk.

Elke versreël eindig met n punt.
Elke strofe sonder rym.

Dit is nie n gedig nie,
So hoekom hou ek aan met skryf.

In n amper-liefdesbrief:
N deuntjie sonder noot.

*** okal die besonderse seer.
In my antwoord wil ek skree.
Ek stagneer jou meer,
maar stilstand is my dood.
The little boy with the shining eyes
Was skipping along the street,
They said that he was autistic, that
He never would learn to speak,
He laughed and played in the open air
And he chattered away inside,
But he couldn’t utter a single word
That anyone recognised.

His mind was cluttered with happy thoughts
Of colours and sounds and things,
He couldn’t make sense of the what-they-were
Or anyone’s utterings,
He thought they spoke in a special tongue
That nobody understood,
They kept on saying the same old thing,
‘Now Oliver, you be good!’

He thought that ‘Ubble ee yuli dood,’
Was the sound of a creaking chair,
Or maybe the voice of a ‘Wotsigot’
When his mother was tearing her hair,
His father would just say ‘Geepimin’
When he wanted to go out late,
And she’d say, ‘Wotdid yalass slayv dyeov?’
Locking the garden gate.

He’d learned to scale the iron fence
That was built to keep him in,
And he took his chattering Umblevorks
That were gambolling within,
He filled the street with his Landyplatts
Where they lay on every lawn,
Waiting to play with the neighbour’s cats
That he knew as Gratzendorn.

But down the road was a nasty man
With a name like Hubbrygast,
Who would grab the lad by the scruff of the neck
And drag him home at last,
‘Keep your idiot son at home,
Away from my place, at least,
If I catch him out on the road again
I’ll be calling the local police.’

The day was Doodly Wangle with
The Flubber up in the Guy,
When Hubbrygast saw a Landyplatt
From the corner of his eye,
The boy was singing a Wollygong
To a two-tone Grindlepick,
When Hubbrygast poked the Landyplatt
With the sharp point of a stick.

The Landyplatt gave a gorble that
Had enraged the Umblevorks,
And Hubbrygast was surrounded by
His own sharp garden forks,
They poked and prodded and brought him down
‘Til the nasty man had bled,
While a bright red volluping Corple
With a *****, took off his head.

The people hide in their houses when
The boy comes out to play,
And nobody tries to speak to him,
They wouldn’t know what to say,
They weave their way through the Landyplatts
That have taken over the street,
And try to avoid the Umblevorks
That chatter, under their feet.

David Lewis Paget

— The End —