Isa, dalawa, tatlo,
Lahat ng jeep ay puno.
Wala ni isang nag tangkang sa 'kin ay huminto,
Itinaas ang aking kamay at inunat ang hintuturo.
Sumenyas na manong pasabit nalang po,
At sa pag arangkada ng jeep mo ngayon,
Bakit maraming mata sakin ang nakatuon?
Inuusisa ang bawat parte ng aking katauhan,
Na para bang andami-rami nilang katanungan.
Bakit sumabit kapa?
P'wede namang mag abang ka nalang sa iba,
Magmumukha ka lang diyang tanga,
Kaya boy mabuti pang bumitaw kana.
Kahit maraming tutol sa aking pagpapasiya.
Kahit ang kamay ko ay medyo dumudulas na.
Kahit pa ang bisig ko ay nangangalay na,
Hinigpitan ko pa ang kapit dahil ayoko ng mahulog pa sa iba.
Kumapit ako sa bawat salitang sinabi mo,
At inabot ko ang bayad simbolo ng pag-ibig ko.
Tama naman ang sukli, barya at bawat sentimo,
Pero bakit tila walang pasahero ang nais mag-abot nito?
Marahil hindi pa sila handa,
Na hayaan kang suklian ang salitang "mahal kita",
Pero 'wag kang mag-alala,
Dahil maghihintay ako sa panahon na kung saan lahat ay tama na.
Kung sakali mang may bumabang pasahero sa may unahan,
At magkaroon ako ng puwang sa iyong sasakyan,
Handa akong iwanan ang pagkakasabit ko sa likuran,
Para samahan kang bumiyahe dito sa mundong walang kasiguraduhan.

Pag-ibig na ito’y pagkagulo-gulo,
Kung minsa’y baluktot, kung minsan ay wasto,
Bulag ang katulad, tila nalilito
Kung minsa’y may sakit ng pagkasiphayo.

Ngunit kung tunay nga, wagas at dakila,
Madarama nama’y kilig sa simula,
Sa gitna ay ngiti at dulo’y may tuwa,
Kung magmamahal ka ng tapat at akma.

Sa daraang araw, oras at sandali,
Kahit na mag-isa, ikaw ay ngingiti,
Kung maaalala ang suyuang huli,
At ang matatamis na sintang mabuti.

At ang minamahal kung makakapiling
Ay tila kaybilis ng oras sa dingding
Hahalik sa pisngi at saka yayakapin,
Limot ang problema, hindi makakain.

Kung ika’y iibig, tandaan mo lamang,
Ang tunay na kulay, sikaping sulyapan,
Pagkat marami diya’y nagpapanggap lamang,
Sa baba ng lupa ang pinanggalingan!

A demon?
Hmm, that might be true.
I don't like the place,
And I don't like you.

I was once very kind.
Yes, I was quite a sight!
Back in that time
When all was alright.

But since you've appeared
My ways, they have turned.
Cruelty is better;
That is what I have learned.

A demon?
It is quite possibly true.

I am utterly evil.
I am rich. I am vain.
I will only make contracts
If I stand something to gain.

Unto you I shall place
A malevolent curse
That may be only removed
By something much worse.

My revenge may be lifted
By Death's hand itself,
But beware of his deals;
He cares not about wealth.

A demon?
Yes, that could be true.
But who is the real demon;
Me or you?

We are open diaries
Have seen each other's folds
Have touched the innermost souls.

We are a pen
Of written prologues
And broken epilogues.

We are almost there,
Aren't we?
Until that day we stopped talking
And became some sweet strangers
Again.

Hayaan **** alayan kita ng taludtod,
Ngunit di ko na pag iisipan ang tugma,
Pagod na din ako magbilang ng pantig
At di na ako susunod sa nais **** sukat
Sapagkat isa na tayong "tulang malaya"

i want to love you,
i want to complete you;

but who am i?

i am nothing
but a broken piece
marked with scars
who's willing to give
everything that's left of her.