Γύρω μου σκόνη
Σκόνη, δέντρα, καπνός κι ομίχλη
Τι άραγε με κυνηγά με τέτοια ορμή?
Με κυνηγούν κατάρες άλλων?
Τρέχω αλαφιασμένη
όλο και πιο γρήγορα
Γρήγορα
Γρήγορα
να ξεφύγω προσπαθώ
Κοιτάζω πίσω μου
να δω τους διώχτες
πρόσωπα χλωμά, συννεφιασμένα
κρυμμένα πίσω από μάσκες τρόμου,
τρόμου, ολέθρου και πόνου
Ε Ρ Ι Ν Υ Ε Σ
Με κατατρέχουν
γιατί να μην υπάρχει τέλος;
γιατί να μην υπάρχει σωτηρία;
Φωνές ανταριασμένες στο μυαλό μου
μέσα μου φωνάζουν και κυριαρχούν
με διατάζουν να σταματήσω να ξεφεύγω
Θέλω να σταματήσω αλλά δεν μπορώ
φοβάμαι τόσο
Σταματώ μια στιγμή για να κοιτάξω
όλες έχουν ένα πρόσωπο
το ίδιο με το δικό μου
γελούν με σιγουριά
σταματούν κι αυτές
Δεν βιάζονται, λες, για να με φτάσουν
Χάνω τη ζωή μου τρέχοντας
Βαρέθηκα πια
Τέρμα
Γύρω μου σκόνη
Σκόνη, δέντρα, καπνός κι ομίχλη
Δεν θα μπορούσε να είναι αλλού
που θα νικήσω, πολεμώντας, το εγώ μου