Vanaand vou ek my snoesig toe in die soet-droom blou lug iewers tussen die maan en die sterre...
en as die liggies my pla trek ek weer, soos kleintyd, die duvet oor my kop en verbeel myself dat jy en jou honger hande nie in die werled bestaan nie!!
Ek kruip dan in die sagte plekkies van ontstuimige oseane... so tussen deur die nate van die brekende golwe... en le terug as die trek van moegheid my kom haal... en terwyl die vloeiende satyn my wange streel...