Kailan ko kaya muling masulyapan
Ang mukha **** kay hirap kalimutan?
Parang buwan—palaging nariyan,
Pero laging may ulap na sumasaklaw minsan.

Tahimik akong dumadaan sa ‘yong daan,
Sa Facebook feed na parang altar ng ulan.
Isang like, isang scroll, ‘di mo man pansin—
Ako’y aninong nabubuhay sa pagitan ng tingin.

Minsan gusto kong magparamdam ng todo,
Pero baka mabasa **** ako’y nagmumukhang gago.
Kaya tinitiis ang tanong na ‘di ko masabi—
“Na-miss mo rin ba ‘ko, kahit sandali?”

Ngiti mo’y larawan sa loob ng salamin,
Hawak ng mata pero ‘di kayang angkinin.
Kung tadhana’y marunong magbigay ng chance,
Sana minsan… kahit isang sulyap, kahit glance.