(Anino ng Gyera)

Namuong peklat ng kasaysayan
Ang bakas ay nanuot sa puso’t isipan.

Tatsulok na kalaban —
Walang korona, ngunit makapangyarihan.
Walang trono, pero hari-harian.

Timbangin ang yaman:
May bakal na paninindigan.
Mabigat na hidwaan,
Umiikot na katiwalian.

Tinatali.
Sinisindak.
Hinahati.
Nililinlang.

At ang takot ay anyong nananahan.
Ang mga sugat ay naghihintay madampian
Ng panatang nag-aapoy —
ngunit ang dulot lang ay usok at panaghoy.

Habang tayo’y nagsisisihan,
Sila nama’y nagngingisihan.

Ang “walang mukha”
Di mailarawan,
Nagtatago
Sa likod ng
MASKARA
Na ating kinamulatan.

Sinabit na MASKARA —
Karangalan — may dungis at mantsa.
Katotohanan — may luha.
Kalayaan — ngunit paralisa.
Katarungan ba o tanikala —

Para saan ang bomba at bala?
Sandata ba o sumpang ipapamana?

Kamatayan —
Hukay ang iniiwan.
At ang kahirapan ay libingan.

Kapayapaan —
Umaalingawngaw
Sa umuugong na katahimikan.

At ang lipunan...
Sa isang tabi —
Nalipon ng sakit,
At kasinungalingang
Nakakabingi.

~At kung patuloy natin susuotin...
Baka tayong lahat rin — ang biktima, at salarin.