Στέκομαι σαν τον τουρίστα μπροστά απ’ το ράφι με το κρασί,
προσπαθώ να αποφασίσω τι ποικιλία μου ταιριάζει, τι ποικιλία ειναι διαδομένη, ποια απο αυτές προτιμώ, ποια απο αυτές μου αρέσει.
Γλυκά, ημίγλυκα, ξηρά,
λευκά, ερυθρά, ροζέ.
Πάντα μου άρεσαν αυτά τα χρώματα,
απο μικρή βυθιζόμουν στα αρώματα.
Αισθάνομαι ωραία να έχω επιλογές στη ζωή μου;
αλλά με φοβίζει το γεγονός πως
η επόμενη απ’ αυτές θα μπορούσε να αποκαλύψει την αληθινή ψυχή μου.
Το κρασί που αγκαλιάζουν τα λεπτεπίλεπτα δάκτυλά μου εκπροσωπεί εμένα,
τις σκέψεις μου, το μυαλό, την αναπνοή μου.

Κι όταν κατευθύνομαι προς το ταμείο
ετοιμάζομαι επιτέλους
να πληρώσω την τιμή μου.