Δύο άνθρωποι ερωτεύσιμοι
είμαστε και οι δυό.
Πόνο πολύ εσπείραμε
στις καρδιές άλλων ανθρπώπων.

Ηθελημένα όμως δεν ήταν
τα ραγίσματα αυτά.
Πόνος και πίκρα εβάραινε
τη μοίρα μας ετούτη.

Και να τι εγινήκαμε
σαν τις καρδιές μας ανταλλάξαμε.
δυο ερωτευμένοι ερωτεύσιμοι...
...

Δύο αγριολούλουδα
σε ξέμπαρκο μπαξέ
Δες τα πώς αρμονίζουμε
το ένα δίπλα στ' άλλο

Η ομορφιά των τούτη
είναι αθροιστική,
οσάν τον ήλιο λάμπουνε
σαν είναι αυτά μαζί

Τη θάλασσα λατρεύουνε
λευκά τα θαλασσόκρινα
Με τους αφρούς της θάλασσας
για δες πώς προσιδιάζουν!

Τι ομορφιά, τι πίνακας!
λαμπρός και θερινός
Τι τύχη να φυτρώσουνε
μαζί στο ίδιο περβόλι

Και στης νυχτιάς το φως
στέκουν στο ακρογιάλι
Αύρα θαλασσινή
γλείφει τα πρόσωπά τους.
Μ' ενθουσιασμό κοιτούν ψηλά
τον έναστρο ουρανό
ζωγραφίζοντας τα όνειρά τους

Κι έρχονται πιο κοντα
τ'αγέρι πια δε τα περνά.
Καυτά εγινήκανε τα σώματά τους
στην άμμο πάνω την καυτή.

Τα όμορφά των χρώματα
κι αρώματα ανταλλάσσουν
εξαίσια λόγια ειλικρινά
δε τα 'χουν ματακούσει.

Κι ελεύθερα, αυθόρμητα
- πώς είν' τ' αγριολούλουδα -
ρίχνουνε πήδο και βουτούν
στη θάλασσα τη κρύα.
Μεμιάς γυρνούνε στη στεριά
γελώντας με τα ίδια.

Τ' αστέρια σαν χρυσόσκονη
λούζουν τα σώματά τους
που 'ναι βρεγμένα και γυμνά
στέκουν στ' ακροθαλάσσι

Νότες στον αιθέρα
τυλίγουν τα κλαριά τους
σαν ένα αυτά λυκνίζονται
χορεύουν στ' άρωμά τους

Θεέ μου, αχ αν υπήρχες
εκείνη τη στιγμή
ξανά θα μου τη χάριζες
αν πω μια προσευχή;

Τον Όλυμπο θα ανέβω
μον' με τα γόνατά μου
αν είναι να το ζήσω
ξανά από την αρχή

Θεέ μου, αχ αν υπάρχεις
εμάς τ' αγριολούλουδα
κάνε μας να φυτρώσουμε
ξανά στην ίδια γη.

Βλέπω στον κόσμο ομορφιά
των χρωμάτων τη πληθώρα.
Μα είναι ιδέα μου Θεέ;
Είν' όλα λουλούδια του μπαξέ...

Εμείς τ' αγριολούλουδα
είθε να ανταμώσουμε
ξανά στην ίδια γη...