Και ψάχνω λόγια να σου πω
και λέξεις να σου γράψω
μα ούτε μία δεν αρκεί
για να σου περιγράψω
τα χρώματα που έφτιαξες
εκεί μες στη καρδιά μου
και πώς δειλά εκρήγνυνται
μέσα στα όνειρά μου.

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν
τη νύχτα εκείνη εκεί
που αφθόρμητα ευρεθήκαμε
στη θάλασσα τη θερινή
- 8 ήταν τ' Αυγούστου -
μ' ένα μπουκάλι από κρασί.

Κρύωνα και με ζέστανες
γλυκά στην αγκαλιά σου
και σαν πουλάκι ένιωσα
μικρό μες στη φωλιά σου.
Κι έτσι όπως κοιταχτήκαμε
να το φιλί επήλθε
κάτω απ' τα αστέρια τ' ουρανού
τη θάλασσα τριγύρω
με το φεγγάρι μάρτυρα
μόνο εμείς οι δύο
υπήρχαμε εκείνη τη στιγμή
μες στον πλανήτη όλο.

Κι οι μέρες ακολούθησαν
με γέλιο και αγάπη.
Όμορφες φάσεις της στιγμής
γεμίζουν το καλάθι,
αυτό των αναμνήσεων
που πλέκουμε μαζί.

Και μιας που το ανέφερα,
συνειδητοποιώ
πως κάθε ανάμνηση μαζί σου
στο πρόσωπό μου αφήνει
ένα χαμόγελο χαζό.

Και είναι μέρες που μόνη μου γελώ
μ' αυτά που μου 'χεις κάνει.
Μα αυτό με κάνει να ζητώ
κι άλλες πολλές ακόμα,
να δω τι άλλο θα βρεθεί
μαζί σου να περάσω.

Μα ακόμα κι αν σε ξεπεράσω
πιστεύω πως θ' αξίζει,
γιατί είσαι ό,τι καλύτερο
έχω ποτέ γνωρίσει.

Και πρώτη μου φορά,
στο λέω να το ξέρεις,
τη γυάλινη καρδούλα μου
που πρόσεχα μην σπάσει
σ' εσέ τη δίνω απλόχερα
κι ας είναι να ραγίσει.
Γιατί αν αυτό ποτέ συμβεί
η ουλή που θα μ' αφήσει
όμορφη θα 'ναι, όπως κι εσύ.

Θα την κοιτώ και θα γελώ,
τα ωραία θα θυμάμαι
κι ένα μονάχα θα εύχομαι,
ό,τι κι αν κάνει, όπου και να 'ναι
κάθε του μέρα να γελά
κι ευτυχισμένος να 'ναι!