Katoto

Sa simula lang ang kasiyahan,
At nauwi lang ito sa hindi pagpapansinan,
Ilangan, dedmahan, at walang kibuan,
Tila ang magandang samahan ay ating nalimutan.


Ang araw ay lumipas man,
Nakatagpo tayo ng kanya-kanyang kaibigan,
Ngunit ang koneksyon ng ating samahan,
Ay laging gugunitain at babalikan.


Sa t’wing nakikitang nag kukulitan,
Alaala noon ay nababalikan,
Kung hindi ko lang sana inamin,
Ganon pa rin ang ating pagtingin.


Anong dapat kong gawin?,
Upang ito ay aking lisanin?,
Ang tunay kong damdamin,
Na para sa’yo na binalewala mo rin.

-