Σύννεφα οι λέξεις, ερμητικά κλειστά,
λόγια σε γέφυρες δίχως σχοινιά.

- Γεια σου, τι κάνεις;
- Είμαι καλα...

Μελωδία δανεισμένη σε στόματα στεγνά,
λόγια αληθινά, τόσο σιωπηλά.

Ένας φάρος που τρέμει, πέρα μακριά
λάμπει, χάνεται και στάζει βουβά.
Βλέπει το πλοίο, μην έιναι αργά...

*- Ποτέ δεν είναι αργά, μιλάμε για όνειρα...
- Ναι, όνειρα...
- Κοιμήσου γλυκά...
- Γεια...
- ...