Σαν κερί
που εν φλογών ταίς αποβάλλει,
ειρρέουν τα νιάτα-γοργά
και απέρριτα-
μακρηγορούν ελεγεία-ζωηρή
ή απρόσμενη-.
Και στη βλαστήμια της ζωής μας,
βρίσκουμε χλωμά τα νιάτα
-μ'ωδή πλέον-
και τ'ακουσμά της,θρήνου,θλιβερά
πνοή.