Όταν ψάχνεις την τέλεια βολή,
κρατώντας τρεμάμενη την ελπίδα
στου τόξου την χορδή
και 'χεις το νου σου σε μπαμπακένιους
ουρανούς να περπατεί,
ειν' μυριάδες της Εύας οι καρποί.

Γιατί σε έναν να μην κρυφτεί
του βέλους η ακμή;
Και γιατί πατέρα να μην είναι
τούτους ο λωτός του κήπου
ο πιο γλυκός;

Γιατί; Γιατί πάντα φροντίζει η καρδία
την ελπίδα να κάνει ακριβή;