Sabi ko nga ba isa kang trahedya
dinadala mo ako sa masayang papalungkot na alaala
Na unti-unting pumapatay saking pagkatao

habang naririto ako
nakatingin sa karagatan
nakasalampak sa buhanginan
alaala mo ang tinatanaw

nadadarang ako
di sa init ng tirik na araw
kundi sa simoy na ibinubulong
ng 'king pusong nangungulila sayo

Naaalala kita ngayon
At nais sana kitang makausap
Sa text o kaya naman ay magpapansin
Sapagkat ngayo'y ako'y nakikinig ng kundiman
Habang pinagmamasdan ang nalalaglag na kalachuchi
Dito kung saan nakahimlay ang mga bayani
At ang damuha'y lango sa alak..

Nalalasing ako ngayon sa mapait na kapaguran
Sumusuray sa mga lagok ng katawang pagal
nangangarap sa mailap na kapahingahan
Umaasam ng katapusan.

Pipigilan ko
Ang bulong ng tadhana
At gagapusin ang tumitibok kong puso
Dahil alam kong ito'y isang paghanga lamang
At napupunan mo lamang  ang aking kursyosidad (sa ngayon)
Ipauubaya ko muna ang daluyong ng 'king damdamin
Sa katahimikan, ibabaon ko ito
Hihintayin kong pumanatag ang rigidon
Dahil walang dahilan para ibigay sa'yo ang pagsinta
Sapagkat ito ang katotohanan sa tadhana nating dal'wa.

Sa pag-uwi
Babaunin ko ang tunog
Ng iyong hampas sa dalampasigan
Isisilid sa'king puso
Ang tubig-alat ng iyong kagandahan

Paikot-ikot
Ang sayaw sa damuhan
Ng mga paang walang patutunguhan
Paulit-ulit
Ang pagbigkas sa musika
Ng tinig na sintonadong plaka
Patay-sindi-ay!
ang kalituhan sa katauhan
Ng tibukin ng taong makasalanan