Ο γερανός λάκισε από την άδεια λίμνη
Κύκλοι νερού που έγιναν η απόδειξη

Μα όλα τα μάτια τ'ουρανού
Και τα πνευστά του αέρα

Δεν ξέρουν την αιτία...

Σύγχυση στα πλήκτρα των ήχων μιάς φωνής
Ξεχώρισε η φυγή και παραμέρισε η εικόνα

Μα όλα τα μάτια τ'ουρανού
Και τα πνευστά του αέρα

Δεν ξέρουν την αιτία...

Παλιά συνήθεια η προσευχή, λυγάει τα γόνατα
του οίκτου.

Ποιές πάλι οι σωστές χαρές;
Τα κραυγαλέα χείλη, ποτισμένα με ορμή,
που θα ξαπλώσουν το κορμί τους;
Ξέπεσαν στα χέρια της ζωής
χειροκροτήματα του έρωτα...
Κι όλο λυγούν τα γόνατα
Όλο  τα χείλη ξαποσταίνουν στην σιωπή
Γροθιές τα χέρια, τρέμουν μεταξύ τους.

Πένθιμες φωλιές τα χέρια
παρηγορούν τα μάτια αφήνοντας το κρύο να περάσει.

Κάπου η τρίτη μελωδία της σιωπής
μόνο γι'απόψε τραγουδά...

Run away from love
like the midnight haze
of the sun.

Into the lieing truth
we lived...
calling it love.

Dance naked with me
like a falling star for
all to see.

Now,
drink...and drink...
make me your drug...

Then goodnight,
away from love.

For this I stand infront the mirror
quiet as dead.
Looking.
And a whisper dives at my eyes
piercing my head.
I never knew whow he was...
Me?
An idol?
A pale form?

For that I stand infront the mirror
with the millions tales.
Waiting for a story from every
face.

Untill we born again
We shall charise Heaven
One more before our end

The true love of a thousands tears
Will rain flesh from our fears
The incubus heart will drink
And from our blood she fiest

Until we born again
Either as Earth and Sky
Cursed bondes we'll gain
With our kiss left to untie

Must I findthat your heartstringsare the cause of my wicked soul-song?Sang like a love gospel by few mouths.But all wrong we are...never too close to love,never too far from hate.Must I endure the crimson shadows of our kisses?Although they gone from the wallof  our love,when the light of despair reached us.Must I be the poet and you the forbidden verse?