Umulan man o Umaraw ikaw lang ang laging kaagapay.at sabay natin  tahakin ang landas patungo sa mga nakakabatu-balaning tanawin.Mapa dalampasigan man o kabundukan na ni minsan d pa natin nasisilayan.

KaSabay sa pag andar ng makina ang makita kang masaya.
Humawak lang sakin para masigurong ligtas ka.

Sa isang pitik ng kamera sabay ng mga ngiti **** manghang-mangha sa mga nakikita,
At ang masigurong natutuwa at naaaliw ka ay labis na rin sa akin ay nagpapasaya.

Labis nating inaalintana ang ating kinabukasan.
Natutulero sa pweding kalabasan,nang mga kilos na hindi pinag-iisipan.
Masyadong padalos-dalos sa ating mga hakbang.
Nababagabag, nauubos ang oras at panahon sa kakaisip ng ating kahihinatnan.

Nang hindi namamalayan,na ang Halaga ng Kasalukuyan ay atin ng nakakalimutan.
Sa pagnanais na makarating agad sa bukas,ang Ngayon ay hindi na napapahalagahan.

Kung hindi na alam ang nangyayare sa takbo ng ating buhay,Huwag kalimutan na anjan ang Maykapal.Laging gumagabay at nagbibigay ng tamang daan.
Manalig at magdasal at tayo'y Kanyang Papakingan.

may mag araw na hindi ko maiwasan mag isip at malumbay.
mag isip na baka mapagod ka na at ako ay hindi na   hintayin.
malumbay at sa iba ay humanap ng kalinga.
na baka sa tagal ang puso't isip mo ay mahulog sa iba.
bakit hindi ko maiwasan ang takot ay maramdaman?
kahit madalas mo namang iparamdam na ako sayo ay mahalaga.
kalooba'y nababagabag sapagkat sayong tabi hindi ako ang katabi.
nakakapanlumo mag isip ng mag isip,na baka isang umaga hindi na ako ang nais makatabi.
hindi na ako ang nais makausap
hindi na ako ang nais makakulitan
hindi na boses ko ang nais naririnig
hindi na mensahi ko ang inaabangan,
langyan pag-ibig yan bakit sa taong nag mamahal laging may agam-agam.