Vrees,
vir die geordende paar letters wat jou naam uitspel.

Vrees,
want jy bedreig my geluk soos 'n dors parasiet.

Vrees,
vir die monster wat jy in staat is om te wees.

Angs,
jy maak my bang, jou kaarte is onvoorspelbaar
en jy speel satireis sonder reels, grense of stippellyne vervaag
tussen wat joune is en wat bly eintlik myne.

Angs,
jy vat en gee dinge wat moes bly,
jy kom en gaan en verwoes
ons bly agter, 'n stukkie gronderosie
hou op,
want ek is nou moeg.

Angs,
want jou griewelike vure brand helder warm,
ek is bedek met die paraffien wat jy oor my uitgestort het.

Leuens,
jy wat gevul id met ongesonde nyd
raak jy nooit moeg,
om so vieslik te verwoes?

'n Onverdiende tug
beloon my met somber wanhoop
Ons almal nodig nou 'n bietjie rus,
die leemte wat jy vul sal ons nie maklik mis.

Opgedra aan ‘n kind  wat gebliksem moet word.
Deur: Desperaatheid en vrees

Jy klim in en uit die ***** van bestaan,
beide die rede vir liefde en
die kind wat sy baar.

Jy is ‘n drievoud van godelike hervertellings
, want wie kan regtig liefde
in ‘n enkel sin verhaal?

Geminag , die seun van liefde en haat
- jou einste bestaan ,van die vroegste
paradoksale meesterstukke.

Verewig , verewig tot ‘n kind
tussen die Groottes wat
blindlings onder jou boogpunt swik.

Vir elke nasie ‘n ander droom
Vir elke geloof ‘n ander naam en
Vir elke mens ‘n ander god.

Amor , oh Amor!
Die sinnebeeld van liefde
wat die mendsom verbly

, maar Eros jou ramkat
jou hupse hygelbek!
Jou erotiese aanraak!
(die begeer ek)

En ek?
Met my koker van lig en van goud,
wat hulde blyk en bou en bring
maar bestorwe le voor my Laurel
oor ‘n lood-stomp pylpunt vir haar ‘n treuerlied sing!

Amor, Amor word wakker!
My son le liefdeloos in my bros hart
, wat instaan teen logika
– sterk op die oorlogspad!

Jy wat na my heuning reik
-met honger hande vieslik gryp
en ek wat jou met angel steek
in desperaatheid jou nat vel breek…

“Oh moeder”, roep die wetter na bo
vir die planete om aan te ****:
“Oh moeder, Oh liefde “ ,spat die sot se treur,
“ *** kan so bietjie , so klein – so seer!”

En die heumel druis soos die moeder lag
haar humor eg , maar haar woorde sag:
“ My naakseun, my hinksperd
My fallus met vlerke!
Jy ,nog ‘n roosknop.
gaan ook so te werke!
Aanvaar die poëtiese justitie
Stil nou liefstetjie
Lamtietie Damtietie …”

Amor, Amor!
Weerstaan tog skoonheid se wieggelied
en wees my genadig!

Begunstig my ten einde laaste
, selfs vader tyd is verveeld
met die son se enkelpad!

*** lank nog wil jy sluimer?

Amor, Amor!
Tel weer op jou leisels
en bring liefde op die wind
my wereld lê in afwagting
vir die dolfyn en sy kind!

Wees my genadig, Amor!
Deurboor my leemte met goud,
,want die bringer van lig is slapeloos
en my hart is droewig en koud.

Oh Amor, Amor!

Ek weet jys nog jonk,
maar *** speel jy dollos met lewe se vonk…

Amor, Amor!

Word wakker!

Amor…

Ini stilte vani nag
Terwyl di krieke sing
Fluister die slang
Dus ju laastes in ju eigene bed
Hy fluister direk na my vrees
Vrees onbeskryfbare vrees
X vul hu my kop di spanning neem
Hu verlang x vanaand vi ju
Soos woestyn na water
X ken my waarheid
X staan op my waarheid
Ma huveel struikelblokke voor da kom
Huveel spanning n gedagtes voor redding
My redder vertrou x op
Tot my laaste

Amen

Vrees my duidelikste chom
X kni my lewe indink sonder vrees
So deel van my vlees en been
My motivering vi als
Gooi vure dood
Kry ni kans om te beplan
My heiland
My rots
**** my asb
Die vrees verteer my
Soos acid
Die pyn verskeer
My geloof hou
X weet net u kan my help n ****

En wanneer hou ons piekniek op die maan
- daar waar die son nie meer skyn nie,
kan ek jou donker toevlug wees
as die dag se hitte steek?
en sal jy 'n skadu gooi
oor my en my lieflike hart
ons kan saam met strome swem
as die branders oor ons breek.

Voor vrees jy weer oortrek
en my noodloos in die noodlot agter laat
in 'n eensame straat, van drome
en ander herrennerings wat by my *****
van liefde en so ook my verlede
wat jy veronderstel was om te tem.

En in die gaap van stilte tyding
waar die wysers ons vermy, sing
ek my eensaam lied en vra vir jou...

**** jy die golwe huil vir die koeelronde maan?
Sien jy die spore op die strand?
Waar vat die pad van verdwaaltenis my,
anders as na Jonker se hand.

Vanaand is ek verslae.
Die maan se kind trek pêrels en rol hulle oor die hartseer berge. Vanaand le ek en dryf, terwyl ek kyk na die maan, en die sterre...

sal jy my wolkombers wees
, my glimlag pille vir kersfees,
want ek is dalk te arm
, maar ryklik met jou geseen.

Sal jy my korrel sand , my rooikruis , my boei
want my hart is reeds verweer
, keur my voor ek ook
in die see uitbloei.

My kinderjare was
Soetsappige drome
En ek het weggesluimer
Agter suiwer onskuld,
Met ń krag van geloof
Wat my oortuig het dat
My God ook jou God is...

Dat elke pad ń onnodige
Veiligheidsgordel verg
Dat elke beursie ń oneindigheid van R20
Note besit het en dat
Elke graf leeg was na die derde dag

Dit was deur die verskillende stadia van bogenoemde
Uiltjies knip wat my
Tot die meerderheids
Besef van addolosensie gebring het.
Selfs al het ek teen ń
Eksponensiële spoed
Ń volwasse begrip ontwikkel
,Was my redenasie oor die
Hiernamaals nog vaag
Met slaap in die oog

Eers toe daar een
langs my Val
En tien aan my sy
Het die drakoniese deun
Van die doodswek my
Uit my snoesige slaap geruk.

Met elke groef wat nuwe
Paaie teer vir my trane,
Elke silwer randjie wat
Lostrek van die donker wolke
En op my hoof kom rus
Soos die koue staal
Van ń koningin se swaard
Wat my inlyf in die
Sidderende realiteit van grootword en lewe

Nou is die droom verby
Nou staan ek op
En vrees om plat te val...
Ek oes en saai
Met ń bekommernis of my ploeg iets sal maai...
Nou word paaie ń lang gebed
Ter beskerming van my hart
Wat ek so maklik uitdeel
En beursies ń kommoditeit
Wat skree van die honger
Soos die mense van ń land
Wat al sy geloof verloor het...

Nou brand die sand my voete
En die seesout droog my vel...
Nou word wraak ń amp
En liefde ń kombinasie
Van gifte en giwwe
, maar ek sal nooit weet
Wanneer is dit wat nie...

Nou word lewe ń gebed.
Ek het ophou my
Kinder rympies sê,
Nou bid ek pynlik swaar
En hoop dat God
Nog genade vir my en
vir jou Sal hê

Amen

Dis nou die tyd om te babbel
En my mond verby te praat
, want hulle sê mos
A drunk man's words is
A sober man's thoughts...
En wie weet dalk vind ek
Die antwoorde in ń diep gesprek met myself...

Sien ek is nie een van daardie
AA lappies wat skeinheilig
Sit en slukkies suip om
Geluk onder in die bottel
Op te spoor nie.
Ek rook skaamteloos en
Omhels die intense stank
Van 10 jaar se lewe wat ek
Mors en longkanker, want
Dit herrinner my an oupa se
Skoot en *** veilig ek was
In daardie asbak woonstel
Waar ek soos white-trash eers my brood moes inspekteer vir
Indringer kokkerotte wat ook
Maar net teen ons kompeteer het
Vir ń krummeltjie kos.

Ek babbel, want wat anders kan mens doen as vrees jou aangryp as die koue staal jou hande brand -
En nee ek praat nie van lemme en inspuitings nie,
Want lemme maak merke waarvan ek reeds te veel het wat nou oor my polse uitgesprei lê en my herrinner *** swak ek was, maar *** sterk ek was... en inspuitings los ek vir die dokters en susters en die bloeddiens
Wat my leeg wil tap om een of ander sad case se lewe te red met bloed van ń bloedjie wat self nog in die verdoemtenis rond dwaal.

Ek babbel, want dis social anxiety en scary stuff om in ń kring te sit en Russian roulette te speel met al 5 van die mense wat ander van jou verwag om te wees. Want wat gebeur as ek myself in hierdie hoerasie van persoonlikhede raakskiet. *** weet ek watter een is ek as elke een die sneller swaar trek en hoop en bid vir ń blank... *** weet ek.

Kliek...
Kliek...
Kliek...
Kliek...
Bang!!

En nou babbel ek maar weer
...
Want ek het so pas agtergekom ek weet ook nie juis *** dit voel om dood te wees nie.

Wie is ek...
-*** sal ek weet

Bang!
Bang!
Bang!
...

Ek weet.

Dit was daar
Ń knal in die nag
Skerper as die dop-klank
Van dinamiet in dolomiet
En gevaarliker as klapperskiet;
Die knal in die nag...

"Dit was daar op stemdag "
, sê ek.
Dit was... ekt gehoor!
Skiet ek my siel uit
Teen die leë gehoor

"Dankie my bokkie"
,Met x'e gekys
Help nie my hart nie
X'e is ook maar ń tipe kruis
Ñ tipe graf in afwag
Ń tipe nood, ń stille dood.

Dan tref die waarheid my hard
Soos ń gewyde plathand
Van ń skietman of ń doodsman
Dis jou land , dis díe land
Hoekom nou skielik bang?

Ekt dit gehoor, ekt dit gehoor
Ek sweer op die graf
Van die gesneuwelde stem.
Maar nou kom noem-
Moet ek erken...

Ek vrees die geweerskoot
Meer as die galg
Wat stil is soos slange
Wat my wurg en my walg.
Ek is banger vir die knal
Wat die hele buurt vang
As die halfpad val
En heeltyd hang
Soos kleintyd speeltyd
Van rodswaai en my lyfie
Aan toue op hang.

Wats ñ geweerskoot nou
Teen die monsters van binne
Wat klou om te hou.

Raak rustig , haal asem
, toe nou bedaar.
Jy weet mos jou denke
Was maar nog altyd
Jou grootste gevaar.

- wanneer geweerskote in
kopskote verander...
Raak die wêreld donker

Jy wys nie die son vir 'n blinde wat weer kan sien nie.
Dis mos nou kinders-kry dan trou ,
'n priem baba se : Ek is lief vir jou.
Verby nog voor dit begin het.
Of is my hart nou wiegiedood wat
doodluiters my eie galg om die baba hang.
Breek ek die glas-skoen? voordat die lewe dit kan breek?
Of het ek nou maar oulaas 'n manier
om al die goeie goed - uit vrees
van stapel te stuur?
Ek kan jou volg... sal jou volg;
sou jou volg tot waar die wind ons waai
en saam jou kan ek... sal ek
sou ek heeldag rondomtalie en tiekiedraai,
maar *** gaan ek die onbekende in
as dit tussen my en die horison le?
My hartklop eikehout in die gang,
hy klop nog koud , maar hy klop nou!
En jy praat van altyd en van later en van dan:
verder selfs as wat my sig durf reik!
Jy is my nou.
Jammer dat ek more jou gister gaan wees;
probeer verstaan, ek verlang nog silwer en plooie
en die wereld is my lapdoek en die lewe is my lee papier
en ek wil groei.
Ek kan nie die trouring dra nie
,as hy nog koud aan my vinger kleef...
my hart is dalk nog prematuur ,
maar ek wil graag uitgan
en die koue skouers en spervure
vir my self gaan beleef.
Moet my nie die son wys nie
Ek leer nou eers *** om te sien...
en moet nie se jy is lief vir my nie,
want more is dit verby nog voor dit begin het.
En dan hang ek die priem.

Vandag vloek-groet ek die verlede
en spuug die suur naam uit
en rig ek al my groot gebede
om gistergoed ook weg te smyt

Maar koester ek die kleine vrees
in die diepste van my hart
sal more net soos gister wees
breek die ook van die smart

en deel ek in vertroulikheid
my woordsopregte eed
as more soos 'n spiel wil lyk
sal dood my uit ellende sleep

Tog, mik ek vir die kruine
- droom my silwer droom
,  vermy vergete pyne
van 'n toekoms palindroom.

Want as my lepel andersom
dieselfde as tevore lyk
wees jy ook nie te verstom
as ek na sagte doodsoen reik.

Di storm, di woed
Di wind, di huil
Ruk di mure soos hy hardloop omi hys
Wat sal wees sal staan
Hu diep is ons wortels
Is di fondasi stewig
Saggies en versigtig sluip x nader
Da sit vrees omring deur sy makkers
Trots op homself
Hy kry my oorhand
Vandag behoort geveg aan ju
Ma more verklaar x my oorwinning
In god se naam n met god se krag

Suutjies
Daagliks die vrees om die tak te los
Kyk op
Arm man se baadjie moedig aan

Vlerke al stompelend
Maar skitter soos die maan ophys

Soos die lewe

Wie is jou son
en laat jy die donker skitter?

die begin van die einde
of die einde van die begin?
gaan ons af loop
of aanhou klim?
gaan ons voort fok
of gaan ons besin?
leef ons in vrees
of gaan ons spring?

En ik vrees elke dag die nog komt zonder je,
Omdat ik je nu al zo erg mis.

Met herfsthaar en een kerfstok
vol klaar en kijk en soms amok,
kom ik uit mijn hol gekropen.
Er is stil wat angst aan in geslopen.
Ik heb de zon al zolang niet meer
mogen aanschouwen dat die eerste keer
mij als een kleuter meesleurt aan de mouwen
en die stralen snijden en kauwen
op mijn niet langer kouwen
huid.

Het is lang zo traag gegaan
dat het nu niet rapper kan.
Ik kan zo hier niet blijven staan.
Ik moet dringend naar de kapper, man.

Sigarette en sonskyn
Dagga en rooiwyn

Ek wil vergeet
Ek wil gelukkig wees
Ek wil lewe sonder vrees

Maar die wereld gaan dood
En Armoede verstik aan droe brood

Ons vergaan

Ek nodig sigarette en sonskyn
Ek is opsoek na goeie tye met dagga en rooiwyn

Die wereld maak seer, maar ons kan vergeet
En probeer gelukkig wees.

Kapitalistiese gees oortref kompeteer nie meer
Winsbejag kry nou uiteindelik klaar daarmee
Leer om geduldig mekaar te akkordeer
Liefdadig ongelukkige gulsigheid te transformeer
Goedgesind kortsigtigheid te akkommodeer
Welsalig kooplus finaal te verstaan en vrees te transendeer
Werklikwaar! Ons is in staat, potensieel, tot baie, baie meer!

Jy moet daardie swart hond binne jou beveg
Voordat hy oorneem
Staan teen hom op en wys vir hom wie is baas
Maar hy kan so oordonderend blaf sê jy
Met tye maak hy jou eie stem stil
Hy lieg baie vir jou
Vertel jou dinge wat jy vrees
Hy speel op jou gevoelens
Hy ken jou swakhede
Hy byt waar dit die seerste maak
Maak stil daardie verdomde hond
Jy gee hom te veel kos  
Hy teer op jou gedagtes
Hy's deel van jou
Jy wil ontsnap
Maar net waar jy gaan
Daar is hy ook
Soos 'n skaduwee wat volg
Jou enigste wapen is jou gedagtes
Di's al wat jy het om hom te oorwin
Verander jou gedagtes
Verander *** jy ****
Verander dit nou

26-Sept-2024
Sean Achilleos

In die hart van Afrika se suidegrond,
Styg ’n taal, sterk en bond.
Diep in son en sand,
Stemme dra oor hierdie land.

Afrikaans, die taal van hart en kin,
Gevleg met stories van waar ons was en bin.
Van boereveld tot stad se straat,
Sy ritme sterk, sy klank hard.

Woorde wat van berge hoog weerklink,
Stories oud, na die hemel gesink.
Met elke “sê,” ’n belofte gegee,
Van erfenis wat nooit sal verdwyn.

Ons taal sing van lag, van trane en vrees,
Van stryde gewen en drome geheg.
Al verander die tyd, al rol die gety,
Afrikaans bly staan, sterk en vry.

So hef jou stem, laat dit luid wees,
’n Lied van trots, ’n taal om te lees.
Want in elke frase, elke woord en rym,
Dra ons ons Afrikaans, deur elke tyd.