042416

Pumipiglas sa kadena,
Nagwawalang may pagbubusina.
Walang-wala siya sa datus
Ng iskandalong panglaman-tiyan.

Kilay ay naagnas
Bunsod ng galit na mapagmataas.
Mag-iiskandalo ang ugat sa magaspang na balat,
Siyang bulkan pala ng naghihimutok na alamat.

Lambat ng kahapon, isasaboy sa dagat
Huli'y kaawa-awa sa dinamitang kagat-kagat.
Sisisid kahit di akma ang tono ng tubig,
Lulusong muli't paghihiganti'y bukambibig.

Gamit ang sinulid ng tinapyas na bungangkahoy,
Matutukso ng talim, siya nga palang abuloy.
Istoryang tigang, nginuyang may malasakit,
Paru-paro't bulaklak sa kutsilyo ang kapit.

Kalawang ang uubos sa kadena,
Sa ilang pagpihit ng litratong may ordinansa.
Patay-sindi kaya't pondido ang ilaw,
Pipihitin ang kable't ahas ang tutuklaw.

Ang trono'y walang manggas at naantala,
Pinilihan ng mga oportunistang kanya ring katiwala.
Sapilitang makikipagniig sa kaharian,
Batas ay iluluklok, pantawid sa katuwiran.

Siya'y naghihimagsik sa haliging walang sabit,
Langis ay tagas ng sikmurang kumakalabit.
Gaya ng kahapong titulado ng dilim,
Babagsik ang leong minsang karima-rimarim.

"Magandang umaga sa mga ulap na kasing ganda ng yong mga mata.
Habang lumulubog ang mga bitwin patuloy ang buwan sa pagkanta.
Ang langit na sing tamis ng mga ngiti **** walang kasing lambing.
Kung alam mo lang sana ang pakiramdam ko sa tuwing ika'y nakikita.
O kung paanong ang puso ko'y lumulundag kahit di ko man idikta.
Ang isip ko'y di mapakali hinahabol ang kanyang paghinga.
Sa bawat patak ng segundo sa bawat hininga mula sa baga ko,
Mukha mo ang naiisip tinig mo'y umaalingaw ngaw sa loob ng utak ko.
Ibaling ko man sa iba ang atensyon ko naghihimagsik ang damdamin ko,
Ikaw ang panaghoy ng puso kong sing lambot ng ulap na di mapanuto."