Mapupulang mga labi, nakakasilaw niyang ngiti
Sa mapupungay na mata, panahon sana'y bumimbin, mapipigilan
Ngayon ay magkalapit
Mala- porselana niyang kutis,
sa pantasiya lang binibini, gagawa ng pamagat

Sa palasyo, mahal na prinsesa
ang pag-uusapan ay ang mga hilig at libangan para magsaya umabot sa buwan
Doon ang imumungkahing kasal
Pahabaan ang oras ng pagtanda o mamalagi sa kasaysayan

Natandaan pa noong nasulyapan
Naging matiyaga na pinagmasdan
ang kaaya-ayang katangian
Hinintay sa bawat araw upang muli makita
Nalapnos na ang higaan pero buo pa ang pagkaalala ng kanyang mukha

Bughaw na kaharian ay itinayo sa kaitaasan
Kumalat ng karangyaan
Sa lawiswis ng kawayan
Sa mga bunga ng iba't ibang halaman

Bumaba sa trono ang espera
Ito'y hindi nagustuhan
Ang naganap ay parang katwiran na lumubog at di nasabi
Saglit na nabaghan, sa huli'y nangisay

sa loob ng isang bilyong magkakaibang sansinukob
kung saan nasa kalagitnaan pa rin natin ang poot ng langit
hahanapin ko ang kaisa-isang sansinukob
na tayo'y magkalapit
kahit na sa nalalabing mga mundo
ang aking pagsinta'y mananatili sa dilim

at kapag sa dinatnang sansinukob
ay tila hindi pa rin pinagtagpo
kakapit na lamang sa paniniwala na
may pinagbigyan ang langit na isang mundo
(kung saan ang puso mo ay kaya kong abutin)
at ipauubaya na lamang
ang aking mataimtim na panalangin
sa bulalakaw na darating

Simulan natin sa umpisa
Noong di pa tayo magkakilala
Akala nyo iba ang aking nagugustuhan
Dahilan ng pagkagalit sakin ng iyong kaibigan

Ng ikay sakin ay magparamdam
Laking tuwa ko dahil matagal ko na tong inaasam
ang pansinin mo at kausapin
kahit sa babae moy ito nililihim

oo, may kasintahan ka ng mapansin moko
pero hindi ito lingid sa kaalaman ko
dahil aamin kong nagging makasarili ako
nang hayaan kong para sakin ay syang iwan mo

sabihin ko mang hindi ko kasalanan ang paghihiwalay nyo
aaminin ko na ito’y ginusto ko
ginusto ko dahil may gusto ako sayo
hindi ko maitatanggi ang dahilan kong ito

pilit kong pinigilan ang nararamdaman
at nang ako ay iyong chinat minsan,
hindi ko na mapigilan ang aking sarili
ang replyan ka at saktan sya ang aking pinili

Na agad ko ring pinagsisihan
Dahil chinat ako ng iyong kasintahan
Na kung pwede na ikaw ay aking layuan
Na sinubukan ko, maniwala kayo sakin, itoy saking sinubukan

Pero anong magagawa ko
Kung ikaw mismo ang gumagawa ng paraan para magkalapit tayo
At sa bawat paglapit mo
Mas lalo akong nahuhulog sayo

Hinayaan kong masaktan sya
Para saaking ikasasaya
Hindi ko sinasandya
**Hindi ko sinasadyang mahalin ka

Maraming posibleng mangyari sa loob ng isang buwan
Agosto, ako'y sigurado na hindi sayo titibok ang puso
Ngunit pagsapit ng Setyembre, damdami'y biglang nagbago
Ngayon lang ba natanto na noong Hulyo pa napukaw ang damdamin?
Sa pag-iingat sa aking puso ay tuluyan na ngang nahulog
Bigla na lang natakot na sa'kin ay ika'y mawala
Kaya nama'y walang ‘sing tamis ang ating pag-iibigan pagdating ng Oktubre
Kahit nagtatalo ay mas nangibabaw ang pagmamahalan
Subalit lalo lang lumala at nagkalabuan noong Nobyembre
Ako'y nakapagsulat ng tula para sa'yo, mahal
‘Yon nga ba ang nagsalba sa ating dalawa?
Disyembre, alam kong pagod ka na
Gayunpaman ay pilit kong diniligan ang ating nalalantang pagsinta
Ngunit imbis na diligan ay aking binuhusan kaya naman ika'y nalunod
At nang ating salubungin ang bagong taon,
ako nga'y tuluyan **** binitawan
Hindi na sinuyo, wala ng paramdam

Masyadong mabilis ang mga pangyayari
‘Di malaman kung saan gusto bumalik—
noong Hunyo bago sa'yo'y nagkagusto
upang pigilan nang mas maaga ang nararamdaman
o Disyembre upang maitama ang aking pagkakamali
Hindi naman inaakala na ganito magtatapos
noong tayo'y magkalapit noong Abril
Hindi na ba tayo masasalba ng aking tula sa pangalawang pagkakataon?

Maraming posibleng mangyari sa loob ng isang linggo
Marahil ay iyong pinagpatuloy ang iyong paglakbay
Habang ako'y nanatili sa lugar kung sa'n ako'y iyong iniwan

Kung titingnan tayo sa malayo
ay tila dalawang estranghero.
Magkalapit na nakatayo,
ngunit kalooban ay magkalayo.

Sa bawat buntong hiningang pinapakawalan,
ay ang patagong pagpahid ng luhang pinipilit wag masdan.
Sa bawat patak ng ulan sa iyong mykha,
ay ilang beses kong pagpigil ng sariling luha.

Gustohin ko mang ikaw ay pigilan,
wala akong magagawa kundi ikaw ay pakawalan.
Kung kagustohan ko lang din naman ang masusunod,
Maari ba?

Maari  bang sabihin,
mga salitang pilit pinipigil bigkasin?
Maari bang kahit ngayon lang,
ay mawala saglit ang pagkailang?

Maari ba?
Kahit ngayon lang?
Kahit saglit lang?
Maari bang ikaw?

Sa higpit ng iyong mga pagkapit,
nais ko sanang magtanong ng “bakit?”
ngunit labi ay di makapagsalita, na tila ba ang dila ay naipit at napilipit.
Ayaw ko pa sanang tuluyang mapalapit,  
dahil baka sa huli, ito'y magdulot ng sakit;
ngunit kung sakaling mga damdamin ay di na mapigilang
magkalapit,
samahan nati’y ayaw ko sanang magdulot ng pait,
at mabigat na pasakit.


© LMLB