Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Mann Choudhary Apr 2013
TERE LABO KO CHUMANE KO JI CHAHATA HAI
TUJHAME KUDKO BHUL JANE KO JI CHAHATA HAI
CHAHAT HAI KI CHAHU ES KADAR TUJHAKO
MUJHAME TU OR KUD ME SAMALE TU MUJHAKO………………………..♥
Meruem Aug 2015
Bakit sadyang mapagbiro ang tadhana?
Hinayaan na ikaw ay makilala.
Mabihag ang puso ko'y 'di inakala.
Nang lumaon, ako sayo'y nahalina.

Ikaw ay sinubukan na makausap,
At aking sinambit ay "Hi! Hello! What's Up?"
Inakala na ika'y sadyang mailap.
Pagkat mga salitang iyo'y ang saklap.

Dyahe, napaka-labo nga naman diba?
Maging ikaw at ako, 'ika ng iba.
Subalit 'di nagpadaig sa mga duda,
Hanggang loob mo'y tuluyan ng makuha.

Ang hangin ay malakas na umiihip,
Sa labas habang ako ay nag-iisip.
Kung pwede nga lang sana ito i-skip,
Ngunit ang dibdib ay lalo lang sisikip.
unang tula. #WalangPasokPH
Sabi mo sa akin tumingala ako sa langit
At tingnan ang mga talang kaakit akit
Nang ako'y tumingin sa kalangitan
Ni isang ningning ay wala akong namataan
Nasan ang sinasabi mo?
Bakit ang labo mo?

Sabi sa isang dyaryong aking nadampot
Ang mundo'y puno na ng poot
Simoy ng hangi'y hindi na presko
Pagsasa walang bahala, eto ang epekto

Puro nalang kasi AKO AKO AKO
Wala manlang SILA SILA SILA
Paano na nga ba ang iba?
Parati nalang sila ang taya
Kelan ba sila makakalaya
Tila ang tadhana'y maramot at madaya

Mga walang kamalay malay
parati nalang nadadamay
sa mga bagay bagay na tayo ang may gawa
Tila hindi na nagsawa
Sa ilang ulit nang pagmamaka awa

Sila ang nagbigay,
bumuhay
and nagpalago
sa ating ekonomiyang nagduduwal ng daan daang salapi
at nagbibigay sa atin ng gatas na naiiwan pa sa ating mga labi

Tayo? Kelan kaya tayo makapagbibigay?
Kanilang pangangailangan
parati nalang "mamaya na yan"
Kung kelan huli na ang lahat
Kung kelan tayo na'y salat
Saka lang mapapansin
na malapit na tayong mag dildil ng asin

Hindi ba pwedeng baliktarin?
Baliktarin ang pamamaraan natin
Sila naman ang pagbigyan
Uhaw na sila sa kalayaan
FREEDOM ISLAND! FREE DEYUM ANIMALS! DONT TAKE AWAY THEIR HOMES!
Kailangan ko lang ilabas kasi nakita ko tong picture sa Facebook. Inaamin ko madalas sumasayad sa isip ko to. Sino ba naman ang hindi maiisip to kung marealize mo kung gaano ka kahelpless at powerless na baguhin ang paligid mo. Sino ba naman ang hindi makakaisip na baka may mas magandang lugar para sa ating lahat na kung saan masaya tayo. Yung feeling of guilt kung bakit ako nasa loob ng kotse, naka-aircon tapos may batang kakatok sa bintana mo at siya ay walang makain, tapos pag inabutan mo magsasabi padin ng "Thank you po.", sabay bibili ng sundae sa Mcdonald's. Tangina lang diba, kasi bata lang din sila at gusto nila maenjoy ang buhay. Tapos, magmaneho ka lang sa Quezon ave, may kakatok sa bintana mo humihingi pagkain or limos. Tingin ka sa Quiapo may mga matatandang nanlilimos, tapos, masayang masaya pagka binigyan mo ng pagkain, nakakaputangina. Nung nag Davao kami, yung mga nagbebenta ng perlas dun alam **** isang kahig isang tuka ang buhay nila, isang tingin mo lang alam **** sobrang hirap ng buhay. Nakakagago pala talaga ang pakiramdam ng pribelehiyo no? Kasi andun ka lang para mag lamyerda at gumastos ng madaming pera. Yung feeling na nagiinstagram ako ng walang kakwenta-kwentang bagay tapos may namamatay sa gutom sa ibang lugar, may naaabusong ofw sa middle east, yung mga nasa Mindanao napapagitnaan ng gulo. Yung nakikita **** sales lady sa SM na alam **** todo kayod para kumita ng pera sa Maynila pero tangina hindi nabibigyan ng tamang benepisyo at kontraktwal padin. Ang swerte ko. Ang sarap ng buhay ko. Sa sobrang sarap, napakaunfair na at nakakagago na dahil di ko din masabing ayaw ko ang buhay ko, pero ayaw ko din ang mga nakikita ko. Ang labo no? At bilang isang ordinaryong tao, wala kang magagawa para matulungan sila na maglalast sakanya. Hanggang abot ka lang ng barya kasi di mo pwede isacrifice sarili **** kapakanan para sa iba. Dahil ganun na ang mundo ngayon, sarili ko muna bago iba. Pero masisisi mo ba yung pagiisip na ganun kasi may kanya kanya tayong mga problema na dulot ng pagiging myembro ng society? Duwag tayong lahat. Duwag na tumulong sa abot ng makakaya natin kasi takot tayo na baka tayo naman ang mapunta sa ganung kalagayan kapag binigay natin ang lahat. Tulad ko, pasuicide suicide pa pero duwag akong gawin, hanggang sagi lang sa isip ko, tangina ko eh no? Dahil yung nakakatulong lang talaga yung may tunay na tapang. Katulad ni Mother Teresa ang daming tinulungan at inalagaan, pero ironic dahil nawala ang paniniwala nya sa Diyos dahil sa nakita nya nasobrang hirap na dinadanas ng mga taong inaalagaan nya. Putangina ng Mundo. Bakit ba tayo nandito? Pagtapos nito balik na ko sa normal. Tangina nyo.
solEmn oaSis Oct 2020
ang kaakit-akit
**** bating-
pangwakas
ang siyang wagas
na nagdala ng madamdaming
mga katanungan
mula sa iyong puso patungo
sa iyong kasintahan,
gamit ang ibabaw ng
mga matikas na alon...
walang pasubali na ipinahayag mo
ang iyong pangmatagalang
paglalarawan sa marami,
bagaman ang mundo
ng magkabilang dako
ay pansamatalang natutulog na
... ang kagandahan niyon
ay mananatiling gising pa rin.
Dahil siya ang natatangi **** daigdig
at ikaw nga ang makulay niyang pag-ibig!
At mula sa iyong napakalambing na pagsisimula
Mayroong "kayo" na magsasalo sa magdamag
habang heto si Ako...mananatili ring tapat
at gaya niya na di nakakalimot sa akin!
Kaya naman sa iyo aking mahal,
Malayo ka man sa akin ngayon,
lagi pa rin namang merong "tayo"
Maulap man ang papawirin
Ating babagtasin
ang araw at sinag nito
hanggang sa isang kabilogan
na lang ng buwan
ang aking pananabikan at bibilangin ko!
Sa pagsapit niyon
matamis na katahimikan
ang siya nating mabubuo!
tanging sa ating pagniniig
nang may buong kasabikan
ang mga himig na maririnig!
mula sa simula hanggang
sa ang wakas ay magsilbing hudyat
na sa langit nating inaasam
ay magigisnan ang malakidlat
na tilamsik ng ating pagsusuyuan
Di-kapara ng naunang magsing-irog
mula sa bukana ng talon ay nahulog
at kapwa bumitaw sa ere sa gitna ng kulog
pero tayo...Hindi tayo sa patibong matutulog!
patutunayan nating Hindi tayo
ang tipong mauuwi sa TaLiwaS
dahil sa katunayan nga mahal ko
sa pamagat pa lang binungad ko na ang SiLaw aT
labo na nananahan sa pagitan ng tukso
at ng bahay na inaakala nilang
panghabang-buhay na tahanan!
Transferring my feelings
of longingness
from formal norm
into a tagalog love-poetry
Rajat Sharma Jan 2017
Ek arsaa ** gya h aabaadi dkhte dkhte
Ab khushal ped nhi patjhad lubhata h mjhe
Ab to there ishq mai khaak hona h mjhe
Ab to bas barbaad hona h mjhe

Ab suraj ki roshni nhi andhera pyara lgta h mjhe
Ab upar Jana nhi girna pyara lgta h mjhe
Ab to tere ishq mai raakh hona h mjhe
Ab to bas barbaad hona h mjhe

Ab to dil m pyar nhi dard accha lgta h mjhe
Is bejaan shareer mai khoon nhi nasha acha lgta h mjhe
Ab to tere ishq mai taaj hona h mjhe
Ab to bas barbaad hona h mjhe

Teri ek ek yaad apne ashko se bahani h mjhe
Teri ek ek hasi apne gum se chupani h mjhe
Ab to tere ishq mai zinda laash hona h mjhe
Ab to bas barbaad hona h mjhe

Ishq ki maala m vishwas k motiyon ko todna h mjhe
Duniya k jhoote riti riwazo ko todna h mjhe
Ab to tere ishq mai kisi shayar k labo ki awaz hona h mjhe
Ab to bas barbaad hona h mjhe
This poem is written by me in context when a lover has left everything for her beloved one,Now he don't want anything.

Hope you all will like this.
G A Lopez Jul 2020
Halika't dumako tayo —
Uunahan na kita — hindi ito isang paraiso
Ito ay lugar kung saan maraming hindi natupad na pangako
Lugar kung saan maraming iniwan, sinaktan at pinangakuan —

Ngunit sa huli, hindi rin pala kayang panagutan.
Natanaw ko mula sa labas ang malakas na pagbuhos ng ulan
Narito ako sa loob ng isang silid na hindi ko maipaliwanag kung papaanong ako'y napunta dito
Napatingin ako sa paligid at mga taong narito

Lahat sila'y nakaitim katulad ng suot kong bestida
Marami sa kanila'y nakatingin mula sa bintana
Nakatayo lamang ako sa gitna
May isang babaeng nasa harap ng pintuan na animo'y may sasalubunging bisita.

Lumapit ako ng kaunti at tama nga!
Abot tenga ang kaniyang ngiti habang sinasalubong ang taong hinihintay niya
Kitang kita sa mga mata ng dalawang taong ito na mahal nila ang isa't isa
Siguro'y naghintay ng kay tagal na panahon ang dalaga upang masilayan muli ang mahal niya — tuluyan na silang
umalis bitbit ang kanilang ala-ala.

Napansin ko kanina ang pag-iba ng kaniyang suot na damit
Na dati ay kulay itim ngayo'y kulay puti.
Mabuti pa sila'y parehong nakapaghintay
Iyong ibang naririto ay magpahanggang ngayon ay wala pa ring mahintay—

May naghahanda na para sa panibago, may sumuko na at nawalan ng pag-asa,  may tanggap na at handa ng magparaya, at syempre mayroon pa ring mga taong umaasa at naniniwala.


Kanina'y nagtataka ako kung bakit ako nandito,
hindi ko alam na kabilang pala ako sa mga taong pinangakuan ngunit hindi kayang panagutan
Kabilang pala ako sa mga taong umaasa at naniniwala
kahit napakaimposible at sobrang labo na

Lumapit sa akin ang isang lalake na tantya ko'y kaedad ko lamang
Isa rin pala siya sa mga taong "tanggap na at handa ng magparaya"
Tinanong niya kung pwede daw ba siyang makipagkaibigan
Mabilis lamang niyang nakuha ang aking atensyon at mula no'n —

sinabi ko sa aking sarili, handa na akong maniwala at magmahal muli

Ngayong kami'y handa na upang magpalaam sa aming mga nakasama
Malapit na kami mula sa pintuan habang magkahawak kamay at nakangiti sa isa't isa
Sabay ang paghakbang ng aming mga paa
Sabay din naming naririnig ang malakas na pagtibok ng aming puso dulot ng kaba

Sa malayo, natanaw ko ang isang lalakeng may hawak na bulaklak at panyo
Biglang tumigil ng saglit ang pagtibok ng aking puso,
at tumigil ang paggalaw ng aking relo.
Napahigpit ang hawak niya sa akin habang ako'y naguguluhan sa aking damdamin.

Narito ngayon sa harap ko
— ang lalakeng hinintay ko ng taon
Iniabot niya sa akin ang bulaklak at panyo
Aalis na sana siya ngunit mabilis kong binitawan ang kamay na hawak ko
at hinigit ko ang kaniyang suot na polo

Humarap siya at inalis niya ng dahan dahan ang kamay ko sabay sabing,
"Patawarin mo sana ako dahil pinaghintay kita ng mas matagal kaysa sa ipinangako ko. Dumating pa rin ako kahit na alam kong maaaring nakatagpo ka na ng ibang magmamahal sa iyo. Ayos lang ako 'wag kang mag-alala maging masaya sana kayong dalawa."

Akala ko'y handa na ako para sa "panibago" ngunit heto ako,
Ako naman ngayon ang hindi tutupad sa pangako
Ako naman ngayon ang bibitiw sa mga hawak ng taong akala ko'y mahal ko
Ako naman ngayon ang mananakit ngunit hindi ito ang intensyon ko

Babalik na muli siya sa lugar na minsan kaming nagkasama
Sana'y sinigurado muna ang nararamdaman kung tunay ba
Lumipat ako sa ibang lugar suot ang aking itim na bestida
Ngunit hindi na siya ang kasama

Lugar kung saan may nangako ngunit hindi tinotoo
Lugar kung saan maraming walang kwentang tao na nagbitiw ng walang kwentang pangako.
wala akong jowa nagffeeling lang 😂✌
Para 'to sa mga taong mahilig magbitiw ng pangako pero hindi naman marunong tumupad at mga taong pinangakuan pero hindi naman marunong maghintay.
Mark Coralde Aug 2017
Sobrang labo ng mundo natin
Yung tipong
Andito ako
Andyan ka
Sayo umiikot ang mundo ko
Pero tumitigil sayo
Masaya ako sayo
Samantalang masaya ka sa iba
Bibitaw na ako
Pero minsan di ka man lang kumapit
Ang masaklap sa lahat
Mahal kita
Pero di mo ako mahal

Ang labo diba?
Ganyan ang mundo natin
Sobrang labo at baliktad
Kasi hanggang ikaw at ako na lang
Wala ng magiging tayo
Masakit man sakit na tayo'y hanggang dito na lang
Masaya pa din ako
Kasi dumating ka sa buhay ko
Di man naging tayo
Nagpapasalamat ako at nakilala kita
Angela Mercado Apr 2017
Isa, dalawa, tatlo
Pagbilang kong sampu, nakatago na kayo
Apat, lima, anim,
Magmadali, papatak na ang dilim
Pito, walo,
sa rimarim na ito sa’yo’y walang sasambot
siyam, sampu
pipindot na sila sa gatilyo

Naaalala ko pa noong matiwasay pa ang lahat
tahimik bukod sa sipol ng hangin na rinig na rinig
walang ingay sa paligid
puti ang sahig – linis hanggang gilid

Naalala ko pa noon,
walang pangambang tahi
sa bawat isa sa t’wing pumapatak ang gabi
Madilim ang lansangan,
ngunit may liwanag ang daan
Di mag-aalalang umuwi,
‘di magugulumihanan

Naaalala ko pa
nung una silang pumindot sa gatilyo
Nayanig ang paligid,
nagulo ang tahimik
Tintado na ang sahig na dating puti
ng dugo mula sa bago nilang kitil.

Naalala ko pa noong nagpasabog sila ng bomba
Nabingi ang lahat sa ingay na likha,
mga tarantang mukha,
mga takbong halos ikadapa
mga matang labong labo na
ng mga luha

Naalala ko pa noong kinuha nila si itay
lupa raw namin ay ayaw niyang ibigay
pinuno ng latay,
inuwing akay-akay -
muntik na siyang mamatay

- walang kamalay-malay
na kami’y unti-unting pinapatay

ni walang panahong
makinig saming salaysay

May dugo

ang bigas
na iginagatong ninyo

May bakas ng dahas
ang pagkaing hapag sa kainan ninyo

Mga sigaw
na busal ng kasadong gatilyo

May namamatay na dito
makinig naman kayo!

Isa, dalawa, tatlo
Pagbilang kong sampu, nakatago na kayo
Apat, lima, anim,
Magmadali, papatak na ang dilim
Pito, walo,
pipindot na sila sa gatilyo
Siyam, sampu
NOLWAZI JOUBERT Jul 2015
Bang! Bang!
The sounds of gun shots mid-day on Thursday,
Sirens getting closer to the crime scene,
Just two weeks ago a man's life was terminated for a cellphone,
More thugs and more gun fires,
the tragedy so bad it even appeared in the news.

But today i can feel fear creeping in my vains,
Another man shot dead today,
why do i have to live in this community?
For i am afraid.
Few months ago
it was just like an action movie,
people running and rolling
while the loud sounds from the police guns aiming over my
roof top kept on going
Bang! Bang!

I see the police patroling the streets by day,
having picnics in the park
while they watch their horses eroid away the soil.
They feast to some take away outlets
filling their sagging bellies by night.
While they letting the just go unpunished all year long,

Oh! It hurts.
I feel a bullet on my chest,
Oh! It hurts
for i cannot look through the dark
night anymore.
I sit on the side of this wide classroom window,
And i wonder,
What if one bullet comes straight to me. (God forbid)

Oh this township that i loved,
you are not safe anymore.
Where can i run to for i called you home?
There is no distance further gone  without any loud sounds;
Bang! Bang!

     Oh mam' ngiyalil'
     ngililel' labo abangasek'
     ikakhulukaz' imphil' yam'
     umphefumul' ongenacal'
     kungab' sewabayin' wena             dolobh' lami.

I called your name,
with so much pride and bragging,
but now i cannot even say your name
for you have groomed thugs,
gangsters,
vindals,
drug addicts and drug dealers,
harlots... And what else that we do not know?

Could it be blood sacrificies,
are these the 'EndTimes' proclaimed in the book of Revelations,
Why should i bother trying to think when all i hear in my head are ecoing sounds
Bang! Bang!

All i need to do  is to find a way out,
    Nyawozam' ngibeleth' !
    Ngob' inhliziy' ayisahlalisekang'
    qobo
when will that day be,
when crime will be stopped for good,
and police do justice to the community?
#fight-against-crime
g clair Mar 2014
have you ever felt shot into space
with nothing to hold to without any trace
of the one who was always around
who could laugh really hard and without any sound

and you fear that someday he will see
that you're mind is a strange one indeed, yet it's free!
to be up in the air and then down
hear that music that plays like a carnival sound

and it's something that's deep in your soul
from the day you first met he's been making you whole
cause he won't let you feel afraid,
fix you up when you're ****** and knows his first aid

Five of us kids to take care of
and all within seven short years
Leno then Beano then Bonzo then Labo then Damo
all laughter and tears.

It seems that we share the same feelings
about our ol' dad, and it's said
much better to share them while we are alive
than to wait until after we're dead.
  
and so I will write about Daddy
and because I am long with my word
my poems I will say can go on for a day,
and a night or so that's what I've heard.

To Tony, Loretta would cater
she cooked for the man who would date her
they married and so, and what do you know
three children would come along later.

Born October two four, nineteen hundred
and twenty eighth year of our Lord
at home, the first child of Tony and Rhetts
baby Vinny, was cut from the cord.

This sweet little Vincent Morrone
raised up in by my Nonna and Tony
quickly stuck in his ways, from the start of his days
and could size up the truth from a phony.

He grew up in old Jersey City
where he polished the width of his witty
had a sister named Claire who remembers him there
dear old dad, handsome lad, and she's pretty.

Their brother was born sometime later
our sweet uncle Jerry Morrone
Handsome and good and well liked in the hood
got those genes and that same funny bone.

 After Highschool, staff sergeant in Air Force
guiding take offs and landings, his post
Four years of St Pete, put him smart on the street  
and he left for the likes of our coast.

He was offered a job down in Jackson
elementary dear Watson, it's said
he would fall for another young teacher, a screecher
whose sassiness got to his head

He married our mother, that's Jacquie
they really were some kind of a pair
she knew he was smart, liked his looks and his heart
and respected the good that was there.

So five days a week Dad would teach
and he liked those nine months of the year
but he lived for the summers at Jenkinson's beach
where that salt water pool was so clear.

in a torn old white sweatshirt and plaid shorts
he was sharing a Bud at the fence
loved his mower and pool, and that backyard was cool
much more like a park, you would sense.

we know how he hated the gurlic
and that onions would just make him hurlick
my mother would never use any such thing
he could drive her to sing like Steve Urlick.
( did I do that?)

No qualms about eating cold hotdogs
and cheddar in chunks from red foil
liked his eggplant cut thin, and his gravy could win
a blue ribbon, the secret? No spoil!!

Could deliver a joke like Bob Newhart
or a pun just for fun was sublime
he was always aware, but for crowds, didn't care
unless it was harmony time.

Best one on one at a party
but the life when it came to his cracks
made small talk okay, but preferred just to stay
to the side and be watching the acts.

Old Spice and that weekender stubble
did his thing and his speaking was soft
he was never a man to cause trouble
but he'd tell you when something was off.

McDonalds and corn on the cob
smoked a pipe, did not curse, and was never a slob
though I know he was not always neat
he was clean, never smelled, never spit in the street.

taught us never to take wooden nickels
and he loved a fresh jar of those kosher dill pickels
drove a large Orange bug in the day
with a driver side  SPEBSQSA

he wiped off my face with his thumb
that he'd lick first to clear away jelly and crumb
and he'd always be there in a pinch
if I needed his help, he was there, not a Grinch!

He was always the Good Humored one
bought us Ice cream and took us to places for fun
an occasional "word to the wise
you've cashed in your chips
and don't hand me your lies."

and the one who would walk me not once
but twice down the aisle of heartache and gloom
as a wife I have failed, a dunce
yet dismissing that elephant out of the room.

and tried not to laugh at my lot
at my barrenness, troubles and all of that snot
took me back to this place for some peace
never charged me a dime, not a landlord with lease
but a man with the mercy he knows
he understood sometimes that's just how life goes

and suddenly everything's changed
I am fifty two times around, feeling deranged
and it's not because I need a crutch
feeling lost in this world  
which I've lived in and such

but that I have been shot into space
having lost what I loved, it's my dad's loving face
and I'm here in the house that he bought
it's the one where we loved and the one where
we fought

and I cried here at length at the table
feeling shot into space, as if I am unable
to cope with the loss of my dad,
with the loss of his smile  and the voice that he had

and the place that he had in my life
in my heart....in my head...in my mind...So I climbed
to room where my dear daddy slept
and I laid on that bed and I wept and I wept
feeling shot into space I recalled that man's face
and I reached for the  tissues he kept in that place

and in one second flat, as I blew
from the nose of his likeness,  I knew and it's true
I was beamed back from space
into someone's embrace
and believe me, as if my dad knew...

For my father was known to be punny
always quick with the wit, such a honey
he would tell me to write, for it was his delight
that his children were his kind of funny.

I am never to think I am odder
for I am what I am, my dad's daughter
I hear distant strumming and now my dad humming
the theme song from Welcome Back Kotter.

http://youtu.be/5VlGyMG0ksg
My dad was a teacher and enjoyed music, jokes, puns, crow sounds, barbershop harmony, golfing, wearing certain colors which made him look good,  his own family, grandchildren, crossword puzzles. spy novels, movies. hotdogs, eggplant parm, radio talk shows, good food at the same restaurant, the Chapter House. Singing Barbershop harmony a tear jerker song or movie, peace and quiet. mowing the lawn and working in the yard, his car, a little whiskey sour or a cold Bud in the summer. BBQ out back. Football. Baseball. Ice cream. root beer floats. smoked a pipe ( the smell of sweet pipe tobacco still reminds me), applesauce with cinnamon , apricot jam, my cookies.  etc.
Sydney Nov 2020
Kapag hawak niya ang mga kamay ko, ikaw ang iniisip ko

Kapag sinasabi niyang mahal niya ako, ikaw ang naaalala ko

Kapag tinitignan niya ako, mukha mo ang nakikita

Kapag tumatawa siya, tawa mo ang aking naririnig

Ginusto niya 'to, pero tanga ako

Kasi hinayaan ko siyang masaktan

Oo, napapasaya niya ako. Pero ikaw pa rin talaga! Pinapaasa ko siya kada araw na lumilipas

Sinungaling ako, sinungaling din siya. Sinungaling ako kasi sinasabihan ko siya ng mahal ko siya, kahit ang totoo ay ikaw pa rin

Sinungaling siya kasi kunwari ayos lang siya, kunwari hindi siya nasasaktan

Hindi ako karapat dapat sa kanya, pero hindi ko alam kung paano tapusin

Ayokong tapusin kasi mahal ko na 'ata siya
Karen Nicole Feb 2018
maaaring ako'y nahihibang na,
dahil alam ko namang wala akong pag-asa
ngunit ano ang aking magagawa,
kung sa masilayan ka lamang ako'y masaya na?

nang dahil sayo muli kong naramdaman,
ang mga paru-paro sa aking tiyan
at ang mga ngiting hindi ko man lang namamalayan,
kapag ika'y dumadaan sa isip ko paminsan-minsan

hindi nais na mailang ka,
kaya nama'y pagtingi'y ginawang sikreto
sinubukan ko rin ang lumayo, baka sakaling damdamin ko'y magbago
ngunit alam naman natin na ito ay malabo,
kasing labo ng minimithi kong "ikaw at ako"
walang titulo, parang tayong dalawa.
Kaushakee Aug 2020
Jb do aankhe madhoos ** jati h
Mohabbat Aur badh jati h........
Jb teri saanse mere honth chu jati h Mohabbat Aur badh jati h ........
Jb Ruh se Ruh mil jati h
Mohabbat Aur badh jati h..........
Jb in Labo pr muskurahat chaa jati h Mohabbat Aur badh jati h.........
Jb Tere haatho ki Lakere mere haantho se mil jati h
Mohabbat Aur badh jati h.........
kahel Oct 2016
Nasa gitna ka ng daan nang biglang bumuhos ang malakas na ulan.
Walang dalang payong o pangtalukbong.
Alam mo ng darating pero iyo lamang hinayaan.
Kaya naman hindi ka na nagdalawang-isip at ako'y ginawang hintayan.

Dahil alam **** ako yung pinakamalapit.
Sa bigat ng mga pasanin mo na aking binitbit.
Ang tatanggap at yayakap sayo ng napakahigpit.
Ikaw ay ginaw na ginaw kaya sumilong at nagpainit.

Wala ka nang iba pa na pwedeng puntahan kundi sa akin.
Sarili mo lang ang inisip mo na wag sanang mabasa.
Binalewala mo ang weather forecast ni kuya kim.
Inaakalang aabot ka sa bahay ng ligtas at hindi nababasa.

Ganon lang naman ka-simple yung ideya diba?
Ako yung boring na kwento at ikaw yung pinakamagandang bida.
Nilimot na parang posporo na pagkatapos sindihan ay naging abo.
Isa lang naman akong waiting shet sayo...
Shet, mali! Waiting shed sa buhay **** parang bagyo sa sobrang labo.
w Jan 2017
36
ikaw yung pagasang ayoko ng asahan
ang sakit e
ang labo
Doshi Mar 2023
I was drawn to you
Was it the conversation,
Irish accent,
or just Le Labo?
Muskurahat...
Aur labo par woh baat anjaani
Dil kanha kanha phire
Kyu yeh therta nahi...
Ek jagah
.
.

Wajah...
Dhoondta
Par
Khud ko
par
mehkhane ke paas pata
Lapata
....

— The End —