PAG-ASA/ISKOLAR NG BAYANG DUKHA
Madilim na sulok,
Kung san nagdurugo ang mga palad habang rosaryo’y hawak
Gunita’y lumipad habang likod’y dumaranak
Naalala ko pa no'y si Inang ingat na ingat sa isang batang mataba,
Matabang pitakang puno ng libo-libong kwarta
Sahod nilang mag-asawa na sa akin lang ginagasta
Para sa tuition ko, para sa pagkain, pamasahe't libro
O inang minamahal ako nang labis
Kung ang buwaya pa kayang tumatangis
Di maantig sa iyo’t tumalilis?
Sa pagligo sa likod ay laging may langis
Langis ng niyog na kinayod ng ‘yong nginig at mapupula nang kamay
Kung sa gabi’y rinig na rinig ko ang iyong pusong lukso nang lukso
Sa ilalim ng kulambong dinusta na ng panahon
Di mo magawang umalis kung dapuan ako ng sipon
Mga lamok na dumadapo di ligtas sa kanyang paglilitis
Sa loob ng tahanan di makitaan itlog ng ipis

Ako ang pasakit ng aba ninyong buhay
Pakiusap, pilitin **** lumakad parin gamit ang 'yong saklay
Hintayin **** mabigyan rin kita ng magandang buhay
Kung pagiging matiwasay ay dahil sa pagkakawalay
Tila di narin kaya ng loob kong patpatin
Sa ideya lamang nito’y tiyak na lalagnatin
O inay! Patawad kung pagod nang tumaas-baba pa aking baga
O Lubid sa inaanay na dingding  na tinitingala
Sa halip ng makikinang at mala diyamanteng mga tala
Huwag mo akong paglawayin sa iyong panlilinlang
Di magagawang sakupin ng depresyon ang tino kong nawawala
Ni ihulog ako nang tuluyan sa mahabaging grasya
Dahil kung sa pag buhos ng kamalasan ay patakan ang huling pasensya
Sa baha na isang pagtaas na lamang ay lulunurin na
At saka lamang ako sa huli'y makakahinga

Isa na akong kawalan na nilagyan ng katawan
Saksakin man, wala na akong maramdaman
Walang kikirot na laman
Walang dugong dadaloy nang luhaan
Sundalong natuyot na ng labanan
Binalot na ng kahihiyan at pagtataka kung mayroon ba akong kakayahan?
Biningi na nga ako ng mga sigaw sa aking isipan

Mas dukha pa akong di makakita pa ng liwanag
Liwanag na sa Bilibid natitikaman miski mga nag-aagawan
May hangin ngunit ako lang ang nalulunod
May dagat at ako lang ang di makalangoy
Mas preso pa akong walang makain nang di hamak
Mata kong bagsak at pula na, tighiyawat na parang sunog at di na maapula
Kakapalan lang ang ipakita ang mukha sa labas
Dahil kailan ba ang mundo'y naging patas sa batas?
Batas ng pag-iral ng matibay na loob
Ito na ang mga taong noo'y tinawag kong ungas
Bumubuhay na ng pamilya't may pambili na ng bigas

Sa loob ng maliit na kwadro
Sapat ang isang upua't mesa at isang kabayo
Sabit pati ang yabang kong diploma sa taas ng orocan
Lukot na resumé sa aking harapan nagmuka nang basahan
Mas tanggap pa sa trabahong pamunas ng puwitan
Ngunit mas higit pa ba ang munting papel kung nasaan aking larawan?
Bakas ng ilang buwang puyat at thesis na pinaghirapan
Salamin ng ninakaw na kabataan, ng inuman at kasiyahan
Repleksyon ng mga desisyong sa nakaraa'y napagpasiyahan

Bakit ako tatanggap ng trabahong mababa pa sa aking kakayahan
Bakit call center lang ang aking babagsakan?
O maging alila sa mga sinliit rin nila ang pinag-aralan?
Piso lang ba  halaga ng lahat ng aking pagsisikap?
Ito ba ang direksyon ng matamis na buhay na sa huli'y inalat?
Madali pa pala ang unibersidad
May kalayaan, oo tao'y mga mulat
Marami umano  ang buhok ng oportunidad
Hatakin man ay nasa harap ang bagsak

Kahapon itlog at pancit canton,
Dala ni nanay noon pang huling dalaw sa aking kahon
Inakalang sa tren isa akong bagon
Sa bilis ng oras ay papadayon
Isang buwan nang matapos na ako
Inakalang ito na ang hudyat ng aking pag ahon
Totoong mundong ganito pala ang paghamak at paghamon
Interbyu sa opisinang may pagka-amoy baygon
Ugali sa trabaho’y ako raw ay patapon
Kaklase sa hayskul aking nakasalubong
Nagsimula sa wala, ngayo’y umuusbong
Eh ilang beses ba ‘yong umulit ng ikatlong taon?!
Di maatim ng sikmura sila'y yumayabong
Habang ako rito sa kumot ay nakatalukbong

Hawak ko ang kwintas na mistulang ahas sa aking leeg
Nawalang pag-asa ng bayang tinakasan
Sasablay ako hanggang sa huling sandali
Kagitingan at kagalingan ang aking pasan pasan
Taas ang kamao habang dama ang gasgas ng tali sa aking lalamunan
Hinding hindi ninyo ako magiging utusan

Ito na ang mga huling salita sa aking talaarawan
Sinimulan kong isulat nang matapakan bukana ng Diliman
Bitbit ang banig at walang pag-alinlangan sa kinabukasan
Tilapiang pinilit sumagupa sa tubig-alat
Hinayaang lamunin ng mga pating na nagkalat
Nag-iisang makakaalis sa aming bayan
Dukhang nakita ang yaman ng Kamaynilaan
Dustang panliliit ang aking naging kalaban
Gabi-gabing basa aking banig sa malamig na sahig
Paulit-ulit sa aking pandinig ang salitang isang kahig!
Sa huli'y ano bang idinayo ko sa pamantasan?
Oo! Oo! Kaaalaman at pag-ahon sa kahirapan
Sa agendang ito ako pala ay tumaliwas
Sa mumurahin ako’y umiwas
Anupa’t sa aking kabataan, naging mapangahas
Ginamit nang ginamit pag-iisip kong nawalan na ng lakas
Sumama sa lahat ng lakara’t laging nasa labas
Tinapos agad-agad mabalanse lang ang lahat
Gabi-gabing sunog kilay pati balat
Waldas dito waldas doon, yan lang ang katapat
Sa huli’y doon na nga natapos ang lahat

Singsing ng pangako sa kanya,
Sa pamantasang sinisinta
Sa kahirapan di niya ako makikita
Bayang yayapusin mala linta

Ako raw ang pag-asa, isang iskolar ng bayang nais maglingkod sa bayan
Oo, naghikaos ang pamilya makalusot lang
Taas ng pinag-aralan, kung sa ibang bayan, sahod lang ng bayaran?
Mamamatay akong may dangal at pagmamataas sa aking kinatatayuan
Tatalon sa bangko't idududyan sariling katawan
Inyo na ang thirteenth month pay ninyong tinamuran!
Patawad sa bayan kong di na mapaglilingkuran!
Paalam sa bayang di pa rin alam ang kahulugan ng kalayaan!

Who am I
You ask ....?

Who am I to stand above the world
And reach for my dreams ...
.......

I am Kilay

I'm a poetic being
That talks to the stars ...

I am that lone individual
That hides behind my scars ..

I am the passionate seizure of beauty
I see myself on top of the world...

I shout silent screams
For I am too divine for words ...

I am the elusive captive in the universe...

Who am I ..?

Escaping from expected paths
I see my name in clear skies

Who am I to stand above the world
And not reach for my dreams ...

I am the sky ..
And nothing can stick to me ....

With my impenetrable unknowing
But ...
Who exactly am I?....

Who am I when my thoughts knock the moon
And my fingertips are the valleys and shores of the universe ...

Who am I
To be myself ...

Drifting....

Searching ...
Wondering ...

Am I not myself
When I hide behind my scars?

Who am I
You ask ....?

I really wish I knew
For I am not myself at all

♡ Thembekile Kilay Deh'Poet Tsaoane

Nakita kita kanina. Nadaanan ka lang
ng dyip na sinasakyan ko. Ewan
baka nakita mo rin ako.
Kung napansin mo ko, yun ang hindi ko alam.
Malamang hindi.

Ganun ka pa rin, ganun ka palagi.
Magkasalubong na mga kilay,
nakakunot na noo. Siguro
dahil sa init. Ayun, kahit
mag-isa lang sa dyip, di
ko napiglan, napangiti na lang ako.

Nainis naman ako nung
isang beses, biglang
sinabi ng kaibigan ko, hindi raw
maganda yung ginawa **** artikulo. Ipagtatanggol
sana kita pero anong masasabi ko, eh
wala naman akong alam tungkol sa'yo.

Kaya eto pagdating ng bahay, binuksan
ko agad at binasa. Baka sakali
sa paraang ito maging close tayo.

At sa bawat salita, sinusubukang
intindihan ang ginawa mo. Pero ang totoo,
pinipilit intindihin ka. Baka
kasi dito, makilala kita.

Isang araw dati, lumabas ako
kasama ang isang kaibigan. 'Ah ok' na lang ang
nasabi ko, nang malaman kong
ang ex niya,
ay siya ring ex mo. Anliit
talaga ng mundo, noh?

Naalala ko tuloy nung hindi
mo kami tinulungan, kasi
busy ka, busy ka para sa bayan. Ayan,
lalo tuloy kitang nagustuhan.

Naisip ko nun, kahit
kelan hindi ako magiging bida
sa hawak **** kamera, kasi,
ang bayan mo, ang bayan ko, ang lagi **** inuuna.

Oo kahit ako natatawa, kasi
sobrang layo talaga ng
distansya nating dalawa. Mula
sa paniniwala hanggang sa mga ginagawa, hindi
kayang sukatin kahit ilang
ruler pa gamitin.

Hindi naman ako naghahangad
ng kahit ano. Ang makita ka nang di inaasahan,
sapat na yun. Ang mabasa
ka, okay na para isiping
kilala nga kita.

Makita lang ulit ang mga mata mo, maisip
o maalala lahat ng ito, okay na.
Pero sana alam mo,
may isang tao dito, napapangiti
dahil sa'yo.

Love na love talaga kita eh, and it would mean so much lalo na
pag binanggit ko pa na mahal na mahal na talaga kita. NAPAKA STRANGE.

He is shy, kind, innocent, pleasant, different, even for a guy
He is fragile, sweet and mostly meaningful, mostly to my life.

Kahit alam kong wala kami dun sa stage na,
"in relationship" i'd bother myself to care.
Kasi he is meaningful, mahalaga siya saakin, yung tipong kaya ko syang alagaan at aalagaan no matter what. I would make time for him just to see him, smile, laugh or even giggle a bit, because his  happiness makes the most out of him and it makes me happy too.
Kung kakayanin kong kwentuhan siya gabi gabi hanggang sa makatulog sya gagawin ko (kaso ang tagal nya mag reply kaya ako yung nakakatulog :3)

Sabi nila sakin,

"grabe na yan ahh. baka nakakalimutan **** babae ka pa din ah?"

Sabi ko,

"oo alam ko, at alam ko yung ginagawa ko."

"yun naman pala eh, ano yan?"

"ang alin?"

"yang tipong support support na yan?"

"wala namang masama dyan, atleast napapakita ko padin sakanya na mahalaga siya sakin, kahit di nya nararamdaman"

"ayooooooon, manhid"

di na ko sumagot, sumasama din kasi yung loob ko pag naririnig kong sinasabihan sya na manhid eh, kahit totoo, parang sakin bumabalik kasi ako yung nagbibigay ng effort pero parang di nya na fe-feel. Pero mahal ko padin siya, walang makakapag bago dun.

Yung mga simpleng tweet nya na, napapalundag ako sa kilig at tuwa.
Yung mga kindat nya na (kahit hindi siya marunong) nakakamatay.
Yung mga biglang ngiti nya na, nasusulyapan ko bawat tingin.
Yung mga mata nyang mapupungay na lagi akong dinadala sa langit (hindi naman siya chinito, feeling lang hahaha)
Yung kilay at buhok nyang lagi kong hinahaplos (naka keratin daw eh hahaha)
Yung boses nyang sintonado, pero pag kinakanta nya yung "When You Say Nothing At All" pati ung "Life of the Party" lumalabas yung pagka inner Michael Buble nya.
Yung moves nya na mala 90's, na pag sumasayaw sya sa harap ko napapatakip nalang ako kasi, mas lalo akong nafafall.
Yung kuko nyang laging bagong gupit.
Yung amoy nya na parang amoy baby, tapos minsan panlalaking panlalaki (seryoso nakaka ******)

At maraming maraming marami pa.
He's my kind of perfect.
Sabi nga nila, pag mahal mo ang isang tao, lahat ng imperfections nya sa sarili o sa buhay pa yan, his flaws, handang handa kang tanggapin yun ng buong buo, walang labis, walang kulang.

Love is accepting, who they are and what they are.
Diba sabi mo di ka marunong mag luto? Ako din eh, siguro sa tamang panahon, we would invent kinds of dinner or even breakfast and lunch, that your dad and my mom used to do. Kahit di tayo sigurado sa anong lasa nung pagkain na magagawa natin, as long as we got it each other, we can make it better.

Di ko alam kung bat umabot ako dito eh, alam mo bang onting onti nalang, ako na talaga manliligaw sayo? Ang bagal mo kasi eh. Hahaha joke lang, syempre hanggang panaginip ko nalang yon.

Nung coronation night, pinuntahan kita sa dressing room nyo,
I was really stunned, as you walked out that room. Destiny nga ba talaga? I was REALLY shocked, kasi merong SLOW MOTION, i have never felt that feeling before, NEVER!
Tapos yung sinabi ni Sir Yu, may kwinento sya sakin tungkol sa napagusapan nyo tungkol sakin. Long story-short, naglululundag ako sa kilig at tuwa na, who would have thought na masasabi mo pala yung mga ganung salita na yun.
Tapos si B1, haha natatawa nga ko kasi kinikilig daw siya satin, aabangan nya daw yung next chapter natin, ang tanong meron nga ba?

Jon Ray Ico Ramos! Oo ikaw! Malakas loob ko banggitin pangalan mo dito, kasi wala kang account dito at di mo alam na may ganito ako, ibig sabihin di mo to mababasa and as far as i know walang taga SCCV ang may ganito, well. HAHAHAHA!
Mahaaaaal na mahaaaal kita. Minsan sa sobrang saya ko pag kausap kita napapatype nalang ako ng "I love you" muntik na nga akong makasend nyan sayo eh, buti nalang talaga hindi hahaha :3 wala na kong masabi kasi inaantok na talaga ako as innn.

Basta sana pagka gising mo, mabasa mo to (pero syempre di mo to mababasa) para malaman mo na, ikaw ang huli kong iniisip bago ako matulog.

Good mor-night!
---------------
Good morning, Jon Ray!


P.S: sinadya ko talagang ipost to ng 5:55 AM kasi favorite number mo ang 5 so, ayan :)

Gabi-gabing nagsusunog ng kilay.
Araw-araw na tinatahak ang lubak-lubak na daan.
Minu-minutong nagtitiis ang balat sa tirik na araw.
Iniinda ang mga kagat ng lamok sa gabi.
Pinagtitiyagaan ang kapirasong lamparang liwanag sa dilim.
Maibahagi lamang ang kapiranggot na kakayahan.

Inakala **** madali.
Hindi pala.
Kailangan **** suungin ang init.
Kinailangan **** tawirin ang mga ilog marating lamang ang iyong patutunguhan.
Inakala mng magaan.
Hindi pala.
Kinailangan **** maglakad ng walang sapin sa paa.
Kinailangan **** iwasan ang mga putik sa kalsada upang marating ang lugar na akala mo ay langit na.

Nagawa mo pa ring makaalpas.
Ilang beses ka na ba dapat na sumuko?
Nakailang iyak ka na ba gabi-gabi dahil hindi mo kaya ang nakikita mo?
Ilang damit lang ba ang dala-dala mo upang maitawid ang mga kaalaman para sa iba na nagmula sa iyo?
Kaya mo pa ba?

Ikaw ang liwanag sa kanilang madilim na daan.
Ikaw ang gabay sa kanilang pagpupursige.
Ikaw ang magiging pag-asa sa mga pangarap nilang hinahabi.
Huwag **** ipakitang marupok ka dahil lamang sa delubyong likha ng kalikasang nasa iyong harapan.
Isipin mo sila!
Isipin **** may naghihintay na bukas para sa kanila.

Ikaw ang kanilang tinitingala.
Magpatuloy ka sa pagngiti.
Isapuso mo ang kanilang masasayang pagbati sa tuwing ikaw ay makakarating.
Damhin mo ang kanilang pananabik na makita kang masayang nagtuturo sa kanila.
Iwaksi mo ang negatibong bagay sa iyong isipan.
Yakapin mo ang iyong natutunan --ang iyong misyon at rason kung bakit ka inilagay sa posisyong iyong kinatatayuan.

Balang araw ay magtatagumpay ka!
Balang araw ay masisilayan mo ang katas ng iyong pagpapakumbaba.
Pagsisikap.
Pagtitiis.
Malayo ka man sa mga mahal mo sa buhay, naiintindihan nila.
Ang propesyon mo ang magbibigay ng pag-asa.
Magtiwala ka!

Kaagapay mo ang Diyos sa bawat **** pagsisikap.
Huwag kang panghinaan ng loob sa bawat problemang iyong kinakaharap.
Alam naming kaya mo!
Sa iyo uusbong ang mga batikan.
Sa iyo magmumula ang mga pinakasikat.
Sa iyo manggaling ang magagaling at matatalino.
Alam naming kaya mo!
Magtiwala ka sa kakayahan mo.
Ikaw at ikaw lamang ang maglililok nito.
Ikaw at ikaw ang huhubog sa kani-kanilang mga talento.
Nasa iyo ang aming papuri.
Nasa iyo ang aming taos-pusong dasal.
Ang laban mo ay laban naming lahat.
Kayanin mo.
Kakayanin mo!
Ikaw ang aming liwanag sa gabi at pag-sa sa umaga.

#IkawNaNagmamahalMagmamahalPa

Oo ginawa mo na ang lahat
Binigay mo ang higit pa sa nararapat
Bumangon, tumakbo at tumalon ka na
Nagkandasubsob at nagkadapa-dapa ka pa
Tumawid ng bundok at ng mga karagatan
Ikaw ay nalunod at nasaktan
Nagsunog ng kilay, at kinalimutan ang tulog
Hinarap mo lahat at ikaw ay nagpabugbog
Ginawa mo ang lahat ng makakaya mo
Ngunit ikaw ay nabigo
Masakit, oo! Walang duda yan
Lalo na kung nalahat na ang iyong kakayahan
Nakakalugmo at nakakadusa
Nakakaiyak at nakakawalang pag-asa
Parang pinagsukloban ng langit at lupa
Parang pinagkaitan ng lahat ng mga tala
Mahirap! Masakit! Oo alam ko
Pero hindi pa ito ang huli o dulo
Maniwala ka sakin, mahirap pero kakayanin
Masakit pero hindi imposibleng gawin
Kung kelan nakasuka ka na ng dugo
Tangina! Ngayon ka pa ba susuko?

042416

Pumipiglas sa kadena,
Nagwawalang may pagbubusina.
Walang-wala siya sa datus
Ng iskandalong panglaman-tiyan.

Kilay ay naagnas
Bunsod ng galit na mapagmataas.
Mag-iiskandalo ang ugat sa magaspang na balat,
Siyang bulkan pala ng naghihimutok na alamat.

Lambat ng kahapon, isasaboy sa dagat
Huli'y kaawa-awa sa dinamitang kagat-kagat.
Sisisid kahit di akma ang tono ng tubig,
Lulusong muli't paghihiganti'y bukambibig.

Gamit ang sinulid ng tinapyas na bungangkahoy,
Matutukso ng talim, siya nga palang abuloy.
Istoryang tigang, nginuyang may malasakit,
Paru-paro't bulaklak sa kutsilyo ang kapit.

Kalawang ang uubos sa kadena,
Sa ilang pagpihit ng litratong may ordinansa.
Patay-sindi kaya't pondido ang ilaw,
Pipihitin ang kable't ahas ang tutuklaw.

Ang trono'y walang manggas at naantala,
Pinilihan ng mga oportunistang kanya ring katiwala.
Sapilitang makikipagniig sa kaharian,
Batas ay iluluklok, pantawid sa katuwiran.

Siya'y naghihimagsik sa haliging walang sabit,
Langis ay tagas ng sikmurang kumakalabit.
Gaya ng kahapong titulado ng dilim,
Babagsik ang leong minsang karima-rimarim.

We aren't very different.

Konkretong kahon ang tawag
Ko sa eskwelahan ninyo,
Na puro sikreto,
Silaw—dahil sa napakaputi
Ninyong mga balat, paa,
Malambot, makinis, na halos
Binasbasan
Ng mga kayumangging kerubin—
Ayaw basagin.

Sila, ang taga-tayo ng mga
Gusali ninyo, puro pawis.
Puro naka-long sleeve, ang
Init! Noo nila’y sunog,
Kumikilabot, kumaladkad,
Kilay itim sunggab ng
Araw.

Ngayon,
Nakikita ko sila—puro trabaho,
Balikat bumabagsak dahil sa
Bigat ng mortar, laryo,
Ulo baba-taas-yuko na parang
Kumakadang sa luad,
Tapak kasing bigat ng mga konkretong
Tipak—taga-buhat ng mga
Pintang maputla.

Kalungkutang bumabalot,
Nooy kumukunot.
Nagkakamayang kilay,
Nakakainis na buhay.

Nag away kasi tayo,
Kaya mainit aking ulo.
Ito nga ba'y pang ilan?
Di ko na yata mabilang.

Pero kahit anong mangyari,
Di kita malimutan...

Sa pagkat akoy isang alon,
Ipagtulakan mo man, ikay babalikan.
Naiwan nating kahapon,
Ikay dalampasigan, hahalik-halikan.

Lagi **** sinasabi,
Alaala mo'y aking isantabi,
Lagi man tayong mgtalo,
Sa ngiti mo d kayang manalo.

Isang hakbang palayo,
Pabalik akoy tumatakbo.
Isang sigaw sa hangin,
Pambawi koy paglalambing.

Dahil kahit anong mangyari,
Di kita malimutan...

Sa pagkat akoy isang alon,
Ipagtulakan mo man, ikay babalikan.
Naiwan nating kahapon,
Ikay dalampasigan, hahalik-halikan.

Ilang buwang pumatak ang pawis at luha
Nagsunog ng kilay sa madaling umaga
Kumuha ng mga pagsusulit
Susi sa pagkamit ng mga pangarap

Sa tagal ng paghintay
Lumabas ang mga resulta
May natuwa sa tagumpay
At ibang binati ng lumbay

Hindi ko man alam ang eksaktong nararamdaman
Tiyak na hindi ito ang katapusan
Hindi ito hatol sa iyong kinabukasan
Malayo pa tayo sa dulo

Patuloy pa rin ang buhay
Iikot pa rin ang mundo
Na grabe kung ito'y mapaglaro
Ang tanging permanente ay pagbabago

Sa iyong paglakbay
Hindi maipapangakong
Makararating sa destinasyon nang walang galos
Ngunit hihilom din ang ano mang sugat

Hindi rin garantisadong laging may ilaw sa daan
Sa kalyeng lalakaran
Baka kailanganing mangapa ka sa dilim
Sa pag-abot ng mga tala

Alin mang landas ang piliing tahakin, pinangarap mo man o hindi
Naniniwala akong mahahanap din ng iyong mga paa
Ang landas patungo sa iyong destinasyon
Kung saan ika'y liligaya

Kung maligaw ka man ay 'wag mangamba
Mahahanap mo rin ang tamang direksyon
Mag-ingat ka sa iyong paglakbay, kaibigan
Padayon!

Pagkatapos kumain ay napansin ng ina ni Butchoy na agad itong pumanhik sa kaniyang kuwarto.

Dala ng pagkamausisa ay tinungo niya ang silid ng anak. Doon ay nakita niyang nagsusunog ito ng kilay gamit lamang ang isang pirasong kandila.

"Ang sipag naman ni Butchoy ko."

"Kailangan ko po mag-aral, 'Nay. Ayoko pong matulad sa ibang bata na palaboy-laboy at wala sa eskwela," aniya.

"Ganoon ba? Magbabago rin sila, anak" usisa ng ina.

"Kasi po ang batang tambay ay walang mararating sa buhay," sagot ni Butchoy. Napangiti na lamang ang ina.
Tamad man ito sa gawaing bahay, masipag naman sa pag-aaral.

8 minutes to sunrise...

I open my eyes and see the white sheets
Scarred with the impressions we left upon them the night before. .

silently..
They seem abused
I can tell that it was a rough night

I woke up with bruises
Expecting you to wake up and walk out
Throwing my heart with excuses...

Outspoken ...

Silently. .

You woke up like a convict...
Who had secretly plotted to and killed someone
Within their dreams...

Secretly. ..

Silently..

I try to cage each minute..
For I have things I wish to say to you. ..
Words that seemed to have stayed hidden from you..

Baby there's 8 minutes to sunrise
Tell me what we're going to do...
Time is running out
And somehow I am no longer afraid of the darkness

With 6 minutes until the sun rises
I want to get lost in the midsts
of your soul
So that my heart can now what
It is like to wake up to a beautiful dream

4 minutes 'till sunrise
I can see the rays of the sun light
Dancing to the rhythm of our heartbeats
Tell me how we made through the night.

At sunset you told me you love
Night came,
And you showed me you love me
But with 2 minutes before the sun sets
I only need you to hold me ..

-Thembekile ".Kilay Deh'Poet." Tsaoane

parang ref sa bahay n'yo
parang lego ng kapatid mo
parang pustiso ng lola mo sa baso

permanente

hindi pwede galawin sa lugar
baka bulyawan ni nanay
o magtantrums si junie boy
at atakihin pa ang lola mo

mga bagay na permanente
hindi pwede galawin

parang tattoo ng tito **** adik
parang tsokolate sa puting damit
parang kilay ng teacher **** masungit

permanente
hindi pwede galawin

parang ikaw sa puso ko
parang imahe mo sa utak ko
parang... parang...
parang bawat permanente sa mundo na hindi mo na mababago
parang ako para sayo
at ikaw na hindi para sa akin

permanente

Back pocket journal.

Back pocket journal
Where do I start...
My heart is suddenly so small
That it's almost invisible...

I fall in love so **** easy ..
I lose my self in the taste of mystery. .
You see..

So that's the reason that
I don't want to keep talking about love.

Because suddenly
When we start talking
Words become magnified
Forcing us to rush into several emotions
Never mind the *** and the relationship. ..

Dear back pocket journal
I always wear clothes
With pockets because
I'm so afraid of
Leaving things behind...

So I pack this strangers heart
In my right pocket
So my heart can know
What it feels like
To fall in love with the right man

And I know how it goes ...
Another guy I'll like
Another guy I'll leave

Dear back pocket journal
Don't worry about how much
I can forget to love him ..
Rather ask yourself
If it was even love in the first place

Ask me what , why?
Why do I change him and his
To hers  

Lying to myself about liking him...
Her...
...
as much as i do

his just another one
something new
Another man to do...
There's nothing special about him

but ****
back pocket journal
Hearts can only see and find love
When those hearts are combined  

The world wants my heart  to lie
an d say that he seems like a good guy
go for it ....
There's absolutely nothing to lose

Dear back pocket journal
Upon this journey of love
I return without a heart..
But my lungs still breathe for him
My mind he lives upon ..

Back pocket journal ..
I..
I've tried so hard ...
But these feelings remain the same

-thembekile kilay Deh'Poet tsaoane

shoot to the moon
but be gentle
with it
why is it...  
that I was constantly
counting on the stars
and you..  
you spent most
of your time praying
when every inch
of your body
was so majestically ...
creative
that you were
reigning my thoughts
at some point
the storm was unbearable
I..  
I hate when
my heartbeat
turns into tears
and my body
can't help but
to pool the very essence
of your memories
to flow right beneath
my skin...  
I pray
for the day
when my lips
can express the words
I love you
and my heart doesn't
have to mean it
the day when
you're no longer
an extension of myself
when finally I find
that I am brave enough
to purge myself
of your memories

-Thembekile Kilay deh'poet Tsaoane

days don't really
name themselves
but I'll start off
by naming this one "us"
in the courtyard
last night
I can't really phrase
the look on your face
that somehow seemed to crave
what I knew as my soul
but you only knew as my body
to be honest..  
you...
you. . .
you're the type of soil
that dreams are made of
just enough to retrace
the memories of what
I expected of you and I
just below the moon
it's amazing
how the wind
always forces things to return
and...
your love was like the shade
rotating around me
as if they were clock pointers
accounting the hours
I've spent just ruminating
upon thoughts of you
I have felt things
that I never even thought
that I could feel
and yet somehow...
despite the tears
despite this sweet desolation...
somehow...
the best interpretation of my heart
was birthed through
the cracks of my brokenness
but at least
you..
i have someone
to dream about...
you...
I'd like to wear
the memories of
the deepest parts of yourself
you allowed me to explore
like a mask on my face
and define it
as my smile
~thembekile kilay deh'poet tsaoane

I've tried hard
to look back
at our time together
we never really
had time together
we had *** together
I was a good pleaser
never known
for really being a believer
in anything
but myself...  
and you...  
you fell victim
to what you thought
was praise and worship
whenever
I was on my knees
I hate to be the one
to tell you this
but making you think
that we both
fell in love simultaneously
was the greatest joke
that I could come up with
and yes...
you will...
you will resent me
like I resent
the holes and bumps
on my thighs and stomach
that were the evidence
of a product
I can only now
hide with secrets
and step father's
and yes...
I've said this before  
I've tried hard
to look back
at our time together
we never really
had time together
we had *** together
-thembekile Kilay deh'poet Tsaoane

I have always wondered
what it would
feel like.....  
to enjoy the idea
of aging alongside you...  
as we watched our dreams
learn to walk by themselves
as we question
if whether or not
patience would recognize
Its very beginning
in our souls ..
just enough
to give it a taste
of our world....
look...  
I'll hold onto
your memories
as if they were
the smoke
from the cigarette
I have just inhaled
as if it weren't
somehow slowly
trying to **** me
on the inside ..
I'll watch the sky
and lose myself
in the shallow winds
as smoothly as it
brushes against my cheeks
almost as if
they were trying
to take a peak
into my solitude
it feels pleasant sometimes
like sort of
getting to hear yourself think
and I've been thinking...  
I want a love
that goes beyond
******* in the front yard .  
my heart
doesn't have
an on and off switch ....
do you know.   ?
what have you been feeling
looking back
on all of this?
I'm not sure
if you were mine
for the pain or the insanity
knowing I was
a hopeless romantic
who couldn't wait
to fall in love
as if I was a young girl
playing in the mud puddles
and lords knows
how much
I had a thing for rain
I always seemed
to fall like it
broken and hopeless . .
willing to fall for anyone
Or anything
that stood in the open
long enough to catch it...  
that was you...  
and I...  
in love...  
once upon a time
-Thembekile Kilay Deh'Poet Tsaoane

Background noises

The air fills itself with silence
But somewhere in the midst
Of it ...
I can feel I am not alone ....
You're subtly lingering
In my mind ....
Like our memories
Embrace the depths
Of my bed sheets
Even in your presence ....
As if your heart beat
Painted itself upon my walls ...
So every time
my eye lids part in the morning....
I can't help but reminisce
About you ..
Like your mind replicated
Itself in mine ...
So every time I lay my head to sleep...
I can't quite embrace the night ...
Without thoughts of you ..
Despite, how many times
I've washed my bed sheets.

♡thembekile kilay deh'poet tsaoane

it's amazing right
that one poem
can be about
a thousand people
yet only one person
will eventually
understand it....
they say imaginary friends
tell us about ourselves
and our dreams
before we knew the world ....
so imagine..
that I was your friend
and this was a movie...
and somewhere
in between buildings
sand castles
and building forts
in the tree house
you found...
a portion of yourself
hidden deep within
my Iris....  
and all you wanted
was to run in my mind
while I was running
next to..  
from you...  
tag..  you're it..  
then you run
and I chase after you...
until we find ourselves
walking down the isle...

-thembekile Kilay deh'poet Tsaoane

Midnight remedy

Making my way home
With a hint
Of your scent
On every inch of my body
I can tell that
You've been wanting this ....
9pm. ..
Last night ...
I should have been
In the comfort of my own bed
Dreaming about
All of the things my body
Craves to achieve on yours ...
But I was there ...
In your embrace....
How innocent you looked
As you lost yourself
Comfortably ,
In the opening of my legs...
I forgot to tell you ...
How  beautiful your eyes were...
With my legs open
Like the pointers of a clock
At the twelfth hour of midnight...


♡thembekile kilay deh'poet tsaoane

here's to...
an unbeatable first time
when you didn't
want to rush
but the blood
flowing through you
couldn't help
but to race
with your heartbeat
and ...
I..
I was never really
an angel myself
so the only guiding
I could execute
was directing
the surface of your skin
to the inner most parts
of my soul....
they say..
you never really
heal where it is sore
if you keep
touching up on it
there will always be
grave repercussions...  
Do you remember the time
we kissed danger
upon its lips
I can still taste
a hint of you
just by crossing
a red light
I guess blood
is thicker than water
so I'll always feel you
beneath my skin
before I can can swallow
my last pill
and even way before
I can cry. .  
~Thembekile Kilay Deh'poet Tsaoane

in praying positions
I realise how looking back
at our conversations
in the same bed
that auctioned my body
to you,
even though my tears,
in the company
of my four walls
indisputably proved
to be the highest bidder...
but listen carefully
as my maleficent words,
escaping just beneath
my breath,
tap into your soul...  
until your lungs
know nothing else
than to breathe
the air of me...
until the insides
of your eyelids
morph themselves
into traces and features
of my face...
maybe then you'll really see
the blessings bestowed
upon you...  
and count them
as often as you blink....  
They say let he who has no sin cast the first stone
so here I am...  
as white as the bedsheets
I've left the old sinful
pieces of my soul in
purely resurrected from
the acts of sin
we executed last night...
young lost king
embodied by nothing more
but a sense
of you needing me
I will name and shame you
within this poem
until the thought of it
hunts down your dreams
until they haunt you
and you can do
nothing more but
pray me into your dreams
just enough for you
to find your way  
back into mine
so I can dream you
into my existence
-thembekile kilay deh'poet Tsaoane

I want to run
through your mind
while you try
your best
to unlove me
until the opening
of my legs
feel like a vacation
you're in desperate
need of but....
you can never afford
I wonder..
how many souls
that will become
the ancestors
of the next generation
have embraced
the very essence
of your bedsheets

-Thembekile Kilay Deh'Poet Tsaoane

bottle cap

corkscrew
touch
turn
twist
you....  
at the tip
of my opening
after just one bottle
my undefined self
became a soul
within your eyes...
ashtray,
done and dusted
as I lay legs open and lament
in the centre of my bed
holding onto what
I can now look back
as what I'll convince myself
is memories...
light switch,
how the voices in my head
seem to think
that you only exist
whenever the lights go off
doorknob,
keyhole,
lost souls,
were the keys to my room,
to my heart?
-thembekile kilay deh'poet Tsaoane

youth fountain

it's unfortunate
we couldn't make it to the bed
the way that we're used to
no mattress...
to reveal my soul....  
only an old quilted blanket
lay where the bed
should have been...  
floor,
I never knew
that I could sink into it
if I arched my back
just a little bit more...  
more...  
the feel I want from it
"I swear
we only touched tips"
tips....  
how you jarred my soul
in just the taste
of one kiss
upon your lips...  
lips,
these lips used to baby sit
generations I could only
destroy by not releasing them
through my skin....  
skin,  
I wonder
how it would have felt
as a combination of us
-thembekile kilay deh'poet Tsaoane

I heard this voice
Inside my head
Is it okay
If it feels like this
The god complex.
I clinch
Every time a car passes
Yet the on the highest peak
Of the human flesh
I rise
And peak like the skies
As they kiss the mountain peaks
Trying to recite a prayer
My heart has revised many times before
But my lips
Could only take turns
At practicing on the skins of others
How many "hail mary's"
Does it take
To wash away
My sins
His bed knows
More names than "I"
But it knew well enough
To not name a sound
The same way I never do
As he took a hold
Of whatever was left
Of my soul after
A few shots encountered
Raising my voice
As it loses itself beneath my breath
I call it the resurrection
Of before the toxicity
When temptation bit it's lip
And I was so taken
That I still find
It flows just beneath my skin....
And I hurt ...
As though I've never felt
The bleed escape my skin...
As though I've never let
My tears flow and taste
The browns of my cheeks
- Thembekile kilay deh'poet tsaoane