ito

ang sasabihin mo

sa mga taong iniwan ka

ito ang mga salitang binibitawan
sa panahong niloko ka niya, sa oras
na ang inihain sa iyong hapagkainan
ay ang sarili **** pusong naghihingalo
sumisigaw at sugatan, durog at duguan,
eto na


ang sarap ng tiwala




lasang PUTANGINA.




dahil tangina ng mga taong walang respeto sa tiwala
tangina  ng mga taong sinabihan na ng kanan pero nangangaliwa
tangina ng mga taong walang pagpapahalaga sa nararamdaman ng iba
kaya ang sarap ng tiwala

nabudburan ng isang kutsarang 'tarantado ka pala'
nasangkapan ng limang tasang pagpapakatanga

kaya siguro lasang putangina

sabi nila walang aasa kung walang paasa
walang masasaktan kung walang mananakit
walang mafafall kung wala namang,
pafall
pero hindi ito paninisi sa mga kupal ng mundo
dahil sa gitna ng lahat
ikaw parin ang nandidikta sa tibok ng puso mo
nasa huli ang pagsisisi
at walang ibang maituturo ang iyong mga daliri
kundi ang iyong saliri
na iiyak iyak matapos malaglag
mula sa ika-sandaan apat na pu't tatlong palapag

sino ang sasalo sayo?

na pinaasa, nasaktan at nagpakagago
nauto ng makukulay na salitang umagos mula sa kanyang bibig

sino ang sasalo sayo?

ikaw at ikaw rin ang susubok magtagpi
sa mga tingi-tinging bahagi ng iyong sarili
na ibinigay mo ng buong buo
at ngayon ay ibinabalik sayo ng

pira-piraso

sino ang sasalo sayo?

pero tangina talaga eh

bakit mahirap tanggapin
ang hirap ilapat sa ngipin, kainin at lamunin ang ideya
na sadyang may mga indibidwal na ang tanging ninanais sa buhay
ang tanging hangarin bago sila mamatay
ay ang mangolekta ng mga pangalan, listahan
ng mga napanaan ng simpleng katangahan

Eh sino ka nga ba?
Para maging mahalaga sa isang taong sa simula palang
ay alam **** sasaktan ka na
Tanga ka rin eh.
Ganyan talaga
Mahal mo eh.
Ang tanong,
Mahal ka ba?

Oo - masakit.
Pinaglaban mo eh.
Oo - mahirap.
May pinagsamahan na kayo eh.
Oo - mapait.
Dahil sa bawat minuto na hindi mo siya kasama
mapapatanong ka nalang ng
"Bakit, hindi ba'ko naging sapat?
Hindi ko ba binigay ang lahat?
Ang oras, dugo,
Pawis at puso
Para lang maparamdam sayo
na ikaw lang ang gusto ko.
Na ikaw lang ang pinagdadasal ko.
Ikaw lang ang akala ko iba
sa kanilang lahat.
Uulitin ko hindi ba'ko naging sapat?"

Siguro nga hindi.
Pero tatandaan **** hindi lang ako ang nagkamali.
Hindi ako ang nanakit.
Hindi ako ang nagpaasa.
Hindi ako ang nanggago.
At mas lalong hindi ako ang nagsabi ng mga salitang.
"Mahal kita"
Pero hindi naman talaga.
Ako ang naging tanga.
Pero putangina mo.

Dahil sayo,
hindi nako naniniwala
sa salitang tiwala.
Hindi na ko naniniwala
sa mga katagang "namiss kita".
Hindi na ko naniniwala
sa anumang hugis ng pag-ibig.
Nang dahil sayo,
Natuto na ako.

Ito na ang huling beses na lolokohin ako ng tadhana
Ito na ang huling pagkakataon na ibibigay ko lahat
sa iisang tao lang.
Ito na ang huling mga salita.
Kaya makinig ka.
Hindi na ako magpapakatanga
Para sa isang taong walang karapatang tawagin
akong pagmamayari niya.

Tama na.

para sa mga taong walang lakas ng loob magsalita
para sa mga nagpakatanga, nagpapakatanga at may balak na magmukhang tanga
para sa mga pinaasa ng salitang tiwala

pasensya na sa mararahas na salita
sa pagsabog ng aking dibdib
at pag agos ng mga bala
kailangan ko lang talagang ibahagi sa iba
ang pait ng isang taong binulag ang sariling mga mata
ang kasinungalingan sa likod ng pagiging masaya
ang pinagmumulan ng punyetang duda
ang sarap ng pagiging malaya
ang lasa
ng putanginang tiwala

1:40 am,
Ganitong oras mo ‘ko sinagot
Ganitong oras mo pinaramdam sa’kin na mahal mo rin ako
Ganitong oras ko narinig ang mga katagang mahal kita mula sa’yong mapupulang labi
Kaya naman, sa ganitong oras ko din isisiwalat kung gaano kita kamahal
Matagal ko na ‘tong pinaghandaan
Di ko nga tansya kung ilang letra, ilang salita o ilang talata ang nasulat ko
Di ko na tansya kung ilang araw ko ‘tong kinabisado para lamang maging perpekto sa harapan mo
Di ko tansya kung ga’no nga ba kita kamahal, nung tinanong mo ‘ko
Pero ngayon, ito na.
Ala-una kwarenta ng umaga, ginising ako ng isang panaginip
Panaginip na nagbigay init sa puso kong natutulog.
Ito din yung oras kung
kailan ako’y natataranta kasi nga may pasok na naman.
Ito rin yung araw
kung kalian kita unang nakita.
Di ko alam kung tadhana nga ba, na napaniginipan kita bago kita nakilala
Tandang-tanda ko pa…
Yung mga ngiting binigay mo sa’kin nung ika’y nasa panaginip ko pa lamang
Tandang-tanda ko pa…
Yung mga ngiti mo
Nung tinanong mo ‘ko kung
kailangan ko ba ng tulong
sa mga akdang-araling binigay sa’tin ng ating mga ****
Tandang-tanda ko pa….
Na hirap akong makatulog
kasi nga
di ako makapaniwala na ang babaeng napanigipan ko’y
Magiging kaklase ko
Kaya naman
Sinet ko na ang alarm sa 1:40 am simula nung araw na yun
Araw-araw
Para lamang itext ka ng goodmorning at gulat naman ako
Kasi nga, nagrereply ka pa sa ganoong oras
Destiny at meant for each other nga naging mantra’t mentality ko noon.
Di ko nga alam kung ako ba’y nasa loob pa ng isang panaginip
O ito ba’y kathang-isip na lamang
Masaya ako!
Hindi, Mali
Sumaya ako simula noon
Kaya naman ginagawa ko ang lahat ng gusto mo at pinipilit gustuhin ang mga ito
Para lamang matugunan ko ‘tong pag-iisip ko na
TAYO NGA’Y PARA SA ISA’T-ISA
Nakakatawa kasi nga dumating yung araw na para nalang akong tangang
Di ginagamit ang kokote dahil nagpakabulag na sa tinatawag nilang pag-ibig.
Tangang, pinabayaan ang sarili para lamang mapasaya ka
Tangang, pinaubaya ang lahat sa mga salitang *“Mahal kita”
Tangang, akala na ang lahat ng bagay na ginagawa mo at ginagawa ko ay
Si tadhana ang may pakana*
Ngunit di pala, ito pala’y purong katangahan na lamang
Ang akala kong nagpupuyat ka rin para lamang makareply sa text ko pagsapit ng 1:40 am
Ay di pala talaga para sa’kin
Ang akala kong panaginip na nagbigay init sa pusong malamig na natutulog
Ay panaginip pala na sinunog ang natunaw ko nang puso dahil sa malaanghel **** boses
Ang akala kong pananginip na nagbigay kulay sa buhay kong matagal nang matamlay
Ay panaginip pala na sa sobrang kulay ay nagbigay kadiliman na lamang
Ang akala kong perpektong panaginip
Ay panaginip palang maraming butas at naging isang masakit na bangungot na lamang
Mahal, sa ganitong oras mo ‘ko sinagot
Sa ganitong oras mo binigkas ang mga salitang matagal ko nang inaasam-asam
At sa ganitong oras mo din binigkas ang katagang
“Tapos na tayo”
1:40 am
Nagising ako sa isang panaginip
Panaginip na purong kadiliman na lamang
Panaginip kung saan ang kasiyaha’y naging purong kalungkutan na lang
Mahal, sa ganitong oras ko isisiwalat ang lahat
Kaya maghanda ka na,
Kasi di ko tansya kung ilang salita, ilang talata o ilang araw ko tong pinaghandaan
Para lamang maging perpekto sa harapan mo
Di ko tansya kung gaano nga ba mo ko minahal
O kung minahal mo ba talaga ako
Pero ngayon, ito na….
1:40 am
Malapit nang masira ang aking tainga dahil sa pagtunog ng orasan.
Ginising na ako ng katotohanang wala nang ‘TAYO’
Kaya naman ako’y
Bumangon, tumayo’t binago na ang alarmang inilagay,
Gising na ako, gising na gising.
Masaya, masayang-masaya!!
Kahit wala ng ‘TAYO’

Time Check: 1:41 am

Sawakas! Nahanap na kita.
Ikaw na kaya akong pasayahin sa tuwing ako'y nalulungkot,
Ikaw na kayang tiisin ako,
Ikaw na dahilan ng pag ngiti ko araw-araw,
Ikaw na hindi ko kayang mawala,
Ikaw na minahal ko ng sobra,
Ikaw na mahal ko,

Kumulubot man ang aking mga balat, kamay mo pa rin ang kahawak kamay hanggang sa huli,
Pumuti man ang aking mga buhok, ikaw pa rin ang kasama sa pag tanda,
Manghina man ang aking tenga, papakinggan ko pa rin ang boses **** tila himig ng isang alpa na kay sarap pakinggan,

Sabi nila kung nahanap mo na raw ang taong para sayo, babaliktad ang sikmura mo at bumilis ang pag tibok ng puso mo nanghina ang tuhod mo, mukhang mali ata sila. Dahil hindi mo nabaliktad ang sikmura ko dahil inayos mo lahat ng mga mali saakin, at lalong lalo na hindi mo napa bilis ang tibok ng puso ko kundi napabagal mo at na palakas mo ang mga tuhod ko na pagod na sa kakahintay sa wala. Pero eto na, dumating ka na. Wala na akong hihintatin pa dahil, andito ka na.

Andito na yung taong makakasama ko habang buhay,
Andito na yung taong papakasalan ko balang araw,
Andito na yung taong kasama ko bumuo ng isang pamilya,
Andito na yung taong tumupad na mayroong "Forever"
Andito na yung taong kaya akong tiisin kahit nasasaktan na siya ay patuloy pa rin akong minamahal,
Andito na yung taong tinupad ang "Tayo lang hanggang sa huli",
Andito na yung taong mahal ko,
Andito ka na.

Mahal patawad sa mga hindi ko pag alala,
Patawad sa hindi ko pag lapit,
Patawad sa hindi ko pag tiis,
Patawad sa hindi ko pag paramdam sayo na mahal kita,
Patawad sa mga katangahan ko,
Patawad sa lahat,
Hindi ko tatapusin ang tulang ito sa patawad kaya sige..

Mahal salamat dahil isa ka sa mga patuloy na sumusuporta saakin,
Salamat dahil kinaya mo akong tiisin,
Salamat dahil minahal mo ako noong mga panahon na hindi ko kayang mahalin sarili ko,
Salamat dahil lagi kang andiyan para sakin,
Salamat dahil kahit hindi tayo nag uusap ako pa rin ang mahal mo,
Salamat dahil ipinaramdam mo sakin na mahal mo ako,
Salamat dahil pinapasaya mo ako araw araw,
Salamat dahil may "TAYO".

Maikli lng ito, hindi mahaba kagaya ng pasenya ko. Tamang tama lang kagaya ng pagmamahal ko sayo. Parang kape lang yung tipong kahit malamig na, wala na yung init, gusto mo paring tikman dahil gusto mo siya, masarap, matamis kahit malamig. Kaylan kaya babalik yung init na nararamdaman ko habang hinawakan ko ang iyong mga kamay? Hindi marahil sa estado ng puso ko, malalim ang determinasyon kong maghintay. Saludo ako sa katatagan kong kahit sa saya at pighati hindi ko man lang nasubukang ibigay ang puso ko sa iba. Sapagkat alam kong kahit hirap na hirap kana, alam ko na darating ang araw na tayo ay malulumbay at hahanapin ang bawat isa. Subalit habang ang oras ay dumadaan, ako'y nag-iipon ng tapang sa katawan. Iniisip na niyayakap mo ako at binulungan, hindi paaasahin gaya ng ginawa mo saakin noong nakaraan. Ngunit ano pa nga ba ang aking magaggawa, kung sa una pa lamang ng ating pagkikita ako ay nagmamahal ng isang tala. Kung pwede lang sanang bigyan moko ng isang pagkakataong baguhin ang lahat ng pagkakamaling nagawa ko sa nakaraan. Ang mga pagkakamaling nananatiling nakaukit sa puso't isipan, ako'y nagdadasal na sana sa isang sandali tuluyan ko itong makalimutan. Hindi ko lubusang maisip ang sakit na dinaranas mo sa mga oras na iyon, sa mga tangang desisyon na iniwan kita para magbago ang intensyon. Intensyong akala ko ika'y nagkagusto saakin dahil ako'y naghahabol sayo, sadyang takot lang akong baka sa isang saglit ika'y biglang maglaho. Ilang beses na akong nagbuntong hininga upang mailabas ang lungkot na aking nadarama sapagkat dati ako yung pinakawalan, ikaw ang nahirapan. Tapos sa kasalukuyan, kabaliktaran ang aking nararamdaman, ako yung nasasaktan, kahit ikaw yung aking iniwan. Gusto kong lumapit sayo ngunit sa tuwing gagawin ko ramdam ko ang 'yong paglayo. Ano pa nga ba ang aking magagawa? Kung ayaw mo na saakin di na kita pipilitin. Isa lang naman akong taong mahina, ginawa para ika'y mahalin.

May mali sa nangyayare sa buhay ko.

Bakit nagiisa lang ako?
Tama ba tong ginagawa ko?

Ginagawa kong dahilan yung pagkawala mo.

Ganito ba dapat ang maramdaman ko?
Para akong matutuluyan sa kahibangan ko.
Isang pitik pa, isang kanta, isang malupit na alala.
Kung matitimbang lang ang luha, siguro aabot na yung akin sa tonelada.
Nakakatawa. Wala atang makakatapat sa narating nating dalawa.


Hindi ko gusto tong estado na to.


Ayokong kalimutan lahat ng masayang alaala.


Sa lahat ng pagkakataon na namuhay ako magisa.
Para sa lahat ng sama ng loob na sumabog at di ko natantya.
Sa lahat ng gawain mo na anlakas magpaasa.
Yung ngiti **** tagilid pero nadadale pa din ako.
Yung balbas mo na ambilis tumubo.
Sa dalawang pusa na palagi **** alaga.
Nung mga oras na kailangan ko ng kasama tapos di ka nawala.
Sa katangahan at kababawan ko na naniniwala na nandyan ka pa.
Para sa lahat ng sakit na kailangan ko daanan mag isa.
Lahat ng dating tropa na di na nakakakilala.
Nakataas ang kamao ko pero nakaangat yung daliri sa gitna.


Minsan ang sarap mawalan ng pakialam, ng pakiramdam.
Yung mamuhay na parang dumaan ka lang.
Ang sakit magmahal tapos sasaktan ka lang.
Ang sakit magmahal tapos iiwan ka lang.

Di ako galit sayo.
Di kita papa salvage sa kanto.
Di ko ipagkakalat kung san kiliti mo.
Gusto ko lang mabawasan yung sakit na nararamdaman ko.
Kasi isang taon na, ikaw pa rin laman ng poetry page ko.

Sana isang beses makita ko na lang na masaya na tayo pareho.
Yung tipong pag naalala kita, nakangiti ako nagkekwento.
Ang hirap nga pala talagang kalimutan.
Yung minsan may taong kumilala sayo bukod sa sarili **** magulang.

Ang hirap umasa na may dadating pang iba.
Ang sakit na kasi nung minsang binigay mo yung puso mo sa kanya pero iniwan ka din nya.
Kanya kanyang dahilan, kanya kanyang pinaglalaban.
Kung di din naman tayo magkasama sa huli bakit kailangan pa natin pagusapan.
Nalulungkot ako, di ko itatanggi.
Pakiiwasan mo na lang mag post na masaya ka palagi.
Matagal pa siguro to maghihilom.
Nakakaawa yung susunod kasi naka kandado na yung puso kong mamon.
Yun ay kung meron pang susunod.

Hindi ako susuko
patuloy akong titindig at lalaban.
Sa kabila ng mga kabiguan
mananatili akong nakatayo,
hindi na ako muling luluhod
upang humingi ng awa sa diyos.

Malungkot man ang aking pinagdaanan,
kahit hindi naging masaya ang aking kabataan
hindi ako manghihina at mawawalan ng pag-asa.

Hindi ako mayaman
hindi ako tanyag
hindi rin ako makapangyarihan
ako ay isang hamak lamang.
Subalit natuto ang puso ko na
maging matatag kaya't hindi na ito
muling susuko.

Wala na akong Bathala na sinasamba
hindi na ako malilinlang ng mga hangal na lider ng relihiyon
na nagbabanal-banalan at naglilinis-linisan.
Tangan ko sa aking mga kamay ang aking kapalaran.

Mas lalo akong hindi magpapa-uto
sa mga mapagsamantalang pulitiko
na nagsasalita ng puro katangahan
para silang mga lata ng sardinas na walang laman.

Hindi ako padadaig
ilang beses man ako bumagsak,
hindi dadaing at magpapalimos ng habag;
hanggat tumitibok ang puso ko hindi ako patatalo
sa bigwas ng malupit na buhay.

Hindi ako natatakot na sabihin
ang laman ng isipan ko,
hindi ako mangingimi na isigaw
ang nilalaman ng aking dibdib.

Pag-uusig at pagkutya
ay laging naka-abang
parang halimaw na nagkukubli sa dilim
ano mang sandali ay handang sumalakay.

Hindi n'yo man ako tanggapin
ay wala akong pakialam
ako'y ako at mananatiling ganito
hanggang sa buhay ko ay mapatid.

Yung Tipong alam mo na yung Katotohanan pero mas pinaniniwalaan mo parin yung kasinungalingan.

Yung tipong nakikita na ng yung mga mata,mas pinipili mo parin mag bulagbulagan.

Yung tipong naririnig na ng dalawa **** tenga,mas ninanais mo parin mag bingibingihan.

Yung tipong hindi ka naman manhid pero mas pinipili mo parin papaniwalain ang sarili mo sa mga bagay na puro pagpapangap lang!

Ito yung tinatawag na Katangahan na tipong may pagpipilian ka naman pero mas ninanais mo parin ang magpakamarter at magpakahangal.

Tila totoo ang aking sapantaha
Pag-ibig mo'y nasa kaniya na
Dati'y nasa akin pa
Ngayo'y nanlilimos kahit tira tira.

Lokohin man ang sarili
Sabihin mang hindi na ikaw
Hindi mabibilang sa daliri
Ang patuloy na pag-alala sa iyo sa araw araw.

Tila totoo ang aking sapantaha
Sariwa pa sa aking mga ala ala
Noong tayo'y naguunahan sa pagbibisekleta
Tayo lang dalawa sapagkat tahimik ang kalsada.

Sumobra ako sa patakbo
Dahilan upang matumba ako
Inalalayan at nag-alala ka ng husto
Pagkatapos no'n ay sabay tayong humalakhak dahil sa katangahan ko

Araw-araw mo akong pinapaligaya
Sa mga mensahe **** nakakatawa
Hindi tayo nagsasawa sa isa't isa
Iyon ang aking sapantaha.

Ganoon tayo kasaya
Kahit isaw at kwek kwek lang ang meryenda
Hindi nasa meryenda ang aking kasiyahan
Nasa taong kasama ko na gusto kong maging kasintahan.

Ang sarap balik balikan
Mga panahong buo pa ang ating samahan
Kay bilis lamang magbago ang ihip ng hangin
Kasabay no'n ay wala ka na pala sa akin.

Tila totoo ang aking sapantaha
Hindi dapat ako masyadong nagtiwala
Sa katulad **** magaling magpatawa
Dahil isa lang pa lang biro ang lahat ng iyong ipinadama.

BY; ELVIN ADO

SINO

Sino nga ba ako para ako sayo?
Sino nga ba ako para mahalin mo?
Sino nga ba ako para ipagsiksikan ang sarili sayo?
Sino nga ba ako para ipilit ang sarili na mahalin moko?

ANO

Ano nga ba ako para sayo?
Ano nga ba ako diyan sa buhay mo?
Ano nga bang saysay ng mga sinasabi ko sayo?
Ano pa ba ang gagawin ko para mapatunayan sayo na ikaw lang ang laman ng pusong to?

Ilan lang ito sa mga tanong na nais kong itanong sayo,
Mga tanong na paulit ulit sa magulong isipan na to,
Mga tanong na sana'y mabigyang linaw para ang puso'y di na umasa pa sa isang tulad mo,
Para matigil na ang katangahan at kabaliwang ito,

Kaya napagtanto na sa pamamagitan na isang sulatin ilalahad ang mga ito,
Sapagkat ayaw ko nang malaman mo,
Malaman mo ang mga tinik ng dibdib ko na gsutong sabihin sayo,
Kaya dito nalang ilalahad kasi wala namang tayo,
at kailanman hindi magiging tayo,

"KASI SINO AT ANO BA AKO SAYO
ISANG HAMPAS LUPA NA HINAHANGAD ANG ISANG LANGIT NA TULAD MO"

i

'Di ko din alam, baka ang mga mata mo lang
Singkit, at sing rikit ng bituing nag ngingitian
'Di ko sigurado, baka ang ngiti mo lang
Totoo, at puro pag sinasabing 'ayos lang'.


'Di ko din masabi, baka ang mga kilay mo lang
Na nagkakasalubong pag may ginawa 'kong katangahan.
'Di ko pa din mawari, parang ito'y 'di maari
Anghel sa kalangitan nasa 'king tabi.


Sana'y di matapos, araw ay laging kapos
Oras na kasama ka, sa kaluluwa ko'y haplos
Tawa, ngiti, at ang pagmamahal mo sa kanin
Kasiyahang 'to 'di ko akalain