Kini kataw-anan kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini nga bililhon nga kinabuhi; tam-is kaayo, halangdon kaayo,
Giunsa mawala ang matag segundo,
Bisan pa ang tanan nga adunay gyud kanato mao ang oras.
Unya unsa man kung kalit nga nawala kini?
Unsa man kung mohunong ang pagsubang sa adlaw?
Komosta kung nahurot na ang imong oras?
Mahulog ba ang usa ka luha gikan sa hingpit nga mga mata?
Lisud kini nga hatagan kahusay,
Sa tanan nga mga pagbati nga gibabagan namon,
Pagsulay ra sa paghunahuna sa uban pa,
Padayon nga nagtan-aw sa orasan.
Nakakatawa kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini nga bililhon nga kinabuhi, pamilya ug mga higala,
Bisan kung makita mo sila adlaw-adlaw,
Unsa ang mahinabo sa pag-abut naton sa katapusan?
Talagsaon ang mga tawo nga nahimamat,
Ug kung unsa ang ilang reaksyon sa balita,
Ang uban nangalagiw, bisan ang uban magpabilin,
Ang uban magsaulog, o makuha ang mga blues.
Apan ang matag usa magbag-o sa imong kinabuhi,
Ug ang labing kaayo magpabilin sa imong tapad,
Hatagan ka mga gakos, magpadayon nga okupado ka,
Kana ang mga tinuod.
Nakakatawa kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini nga bililhon nga kinabuhi, dili sigurado,
Sa yano, kini ang damgo sa matag usa,
Aron adunay usa ka butang nga luwas ug luwas.
Aron mahimamat ang Usa, mabuang ang gugma,
Minyo ug magsugod usa ka pamilya,
Tingali dili kini ingon ka daghan,
Apan kana nga damgo hinungdanon kanako.
Kini usa ka damgo nga kanunay nakong gitinguha,
Usa nga nahadlok ako nga tingali dili makakita kahayag,
Kay wala kini gisaad sa bisan kinsa sa aton,
Bisan, alang kanako, husto ang pamati niini.
Dili ako sigurado kung unsa na kadugay ako nga nahabilin dinhi sa yuta,
Ug kung kini ang katapusan nga higayon nga akong nakuha,
Gusto nakong ibilin kini nga timaan,
Aron dili ka makalimtan tanan.
Kung unsa ang kahulugan sa matag usa kanako,
Dili gyud ko makalusot,
Kung dili tungod sa kalainan nga nahimo,
Sa matag usa sa inyo.
Nakakatawa kung giunsa nga gipasagdan ang mga butang,
Kini bililhon nga kinabuhi, matam-is kaayo, Halangdon kaayo,
Giunsa mawala ang matag segundo,
Bisan pa ang tanan nga adunay gyud kanato mao ang oras.
Palihug ayaw kalimti ang regalo nga gihatag kanimo,
Ang abilidad sa pagkatawa, higugmaon ug mabuhi,
Ayaw buhii ang gihigugma nimo,
Ipakita sa ila ang tanan nga gugma nga mahimo nimong mahatag.
Hinumdomi ako sa umaabot nga mga tuig,
Sa diha nga napildi ako sa away ug kinahanglan moadto,
Daghang salamat sa mga butang nga imong nahimo,
Apan ang oras, nagdumili kini aron mahinay.
Kini kataw-anan, kung giunsa ang pagkuha sa mga butang alang sa gihatag,
Kini nga bililhon nga kinabuhi, ang mga butang nga imong nakita,
Giunsa ang yano nga pagpanaw sa matag segundo,
Ug oras; ang oras nawala na alang kanako.
