Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Jenny Pearl Nov 2013
Jy was my maaitjie,
Vol lewe, vol praatjie...
Jy en jou “ninnie”
Nou is jy nie meer hier nie
Behalwe in my hart…

Lieflike sommers dag,
Julle swem en lag,
In huis toe om te eet,
Scrambled eggs, of het jy al vergeet?

Jy gaan buitentoe, klaar geëet,
Swembad oop – ons het vergeet.
Na ‘n ruk soek Rina jou,
Hol buitentoe, sy het onthou…

En daar lê jy, die water koud,
Mietie spring in, jou pols is oud.
Boet is vinnig, bel hospitaal,
Maar Rina is koud, Rina is vaal…
Want liewe Jesus het haar baba seuntjie kom haal.

Ek pyn nogsteeds 10 jaar later,
My maaitjie, Jy – onder die water.
Familie kind, die helder liggie
Dof skyn nou jou gesiggie –
Behalwe in my hart…
Written on 27 August 2004. 10years after my cousin, André, drowned in my aunt's pool.
'n lewe in konstruksie...
dis tog die mees logiese manier om dit te beskryf...
ons bou en bou en bou,
en toets dan die produk.

Maar aan die einde, as ons klaar gebou het...
wat is dan daarvan te kom.
                        'n Lee huis...
                                       'n stil pad...

en wat het ons van onself geleer?

En wat leer ons van die wereld en mense om ons
             , vasgevang in die stryd teen tyd...

niks nie.

Ons het net voor onself uitgekyk
                   na die vaal stene
                                   en die slukkerige sement.

Watter vreugde het dit vir ons gebring.

Niks nie.

Nee,
         ek weier.

Ons is tog hier geplaas met vrye wil.

En iewers langs die pad,
                                          raak almal die pad duister...
en word dan deur die samelewing verdoem.

Die mensdom besluit dan wat van hulle sal word...
In daardie oomblikke is God meer vergete
deur die skares wat saamdrom op die rand van die pad...
                                                                ­                                      die wat lag en vinger wys...
                                                                ­                                                      die wat klippe gooi,
                                                         as deur die wat die prentjie aanskou.

Soms kort ons 'n perspektief van uit die donker,
                          om die lig rerig te verstaan...

Soms moet ons eers die genadelose aanraking van die koue voel,
                           voordat ons die sagte streel van die son oor ons gesigte kan waardeur.

Daar le wysheid in die donker,
                                      want dit is in die donker waar jy aleen is,

                         met niemand om in jou oor te fluister wat reg of verkeerd is nie.

                                                                ­                                                      Net die wind om jou siel te sus,
                                                                ­                                               die stilte om jou uit te rus...

                                                 en niemand wat jou god kan wees
                                       of sy woorde
                                                          ­      en planne
                                                                ­                   vir jou kan uitmessel nie.

Die pad het die gevaar geraak.

Dis koud en korrupt.
                                     En ons is dankbaar,
         dat ons die kans gekry het om dit te sien,
terwyl ons stadig verswelg word deur die skadu's
                                                                ­                                             en wegsmelt in die donker...

want nou weet ons dat ons pyn maar net 'n gedeelte van die werklike hartseer was...

                                                               ­ ons is die gelukkiges...

en hulle loop op die pad na verdoemtenis
Jou eierbeloftes word
In mooi woordjies
En trane spoortjies
Toegedraai
En ingelyf
In die raadsale
Van my helderheid
En my bekwaamdheid
Oor gesonde redenasie
Uit legio self disintigrasie

Ek bêre dit knus
In my eie kluis
Te midde my huis
Ń yspaleis

As ek dit bewaar
Teen die donker gevaar
Wat dreig uit elke
Oordeelsdag
Wat op al die ponde
en onse wag
Elke "ek het vasgeval in verkeer"
Elke "jou wanvertroue maak my seer"
Elke kode woord
Agter die slot op jou skerm
bly jou sondeval verstoord!!
Jou eierbelofte is ń kuikenmoord!!

Dan hardloop ek terug
En kyk na die dop
Wat my toe snou
As ek dit net stywer toevou
, minweted salmonella
En bylepes
Skuil in die amnion
En wurg die blou driehoek
Op ń voortrekkervlag
Eet ek daarvan sal die dood op my wag

Jou eierbeloftes
Jou akkideskak eer
Jou asyn rein liefde
Sal ek bly trotseer

Vergewe my tranedal
Want blykbaar is
Ek net verlief
Op my eie terugval
karin naude Apr 2013
niemand behalwe ek ken die krag van jou hartklop van binne. dus die eerste ding wat ek gehoor het. dit het my gekalmeer en gese moenie bekommerd wees nie ek is hier, altyd. gevolg deur 'n rustige stem wat die wind kalmeer. die het gesing en gebid oor my. gesondheid was die meeste gevra. die stem het baie gepraat. dit was goeie tye vir my. al wat ek graag vergeet is die tye wat jy en die ander stem gestry het. dan het jou stem verander na hartseer en bedroef. trane het jou wange gevul terwyl jou arms my omvou het. al stywer en stywer. so belangrik was ek.

die groot dag, jy het gese jy gaan jou hare eers was, maar toe versnel die hartklop en dinge gebeur wat ek nie begryp het nie. jy het ernstig siek geword en nog alleen by die huis. jou arm om my hospitaal toe. ek is gebore saterdag 25 mei 1985.

skielik was ek alleen en weg van my geliefde klop. jy was in 'n diep slaap. mense gehardloop om ons om als weer reg te maak. ai opwindende oomblik. Maar geen arms wat omvou en rustige stem wat bekend is nie. net vreemdheid.
touka Mar 2018
I am prone

kicking the door
banging, beating on the hollow wood

the nerve, I need

it hits heavy, it hits hard
like my hand hits the abused oak

but not enough alone

maybe angry, desperate fist
no answer cares to call to me

clawing til I crawl to sleep

prone, and cold

forget that shame is mine to own
forget that knobs ******* under me

push the luck I've so far escaped
push myself against the frame

prone
wipe the rain that drips from my brow
prone to cold
raise a storm to blow it down
still knocking, still knocking.
karin naude Jun 2014
geselsies oor stomende boere troos
kombuis warm gekuier
stemme weerkaats sagkens van mure
my verlore jong meisie dae
as ek maar kon weet
woorde aan die wind
wys en syd versprei
soos die skerwe van my hart
onherroepbaar weg , stof bedek
die inuitputbare gemis
geen ander skaduwee kan begryp
tyd heel niks
jy leer leef in leemte en skerwes
huis met krake en gebreuke
tot als in tuimel
soet versoening
tot dan
siels kreute, hallelujah
Rowan Deysel Aug 2019
Op hierdie aarde, groen en blou
Met torings wat die lug uit grou
In elke huis waar mens dalk bly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In wye winkels en krom kerke
In nommers en vergete merke
Waar ryk sweef en arm lei
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In stede, woude, see en woestyn
In alles, geen, grof en fyn
In luuks, skaars, bont en plein
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In winter, lente, somer, herfs
Met albei vuur en skadu bederf
Waar ook al maan en son mag skyn
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
Waar sterre sing en sonne lag
Omring met komberse van die nag
Waar ou gode en planete gly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In ou legendes en sprokies verhale
In dooie sang en in lewende tale
In woorde wat die hart oop sny
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In gister se groot verlate vlug
In môre se onmeetbare sug
In die nou wat ons so graag vermy
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
In slaap te dig en drome swart
In die wandel en wonder van die hart
In seer, troos, kwaad en bly
Sal ek nooit weer iemand kry soos jy
Du malheur de recevoir
Un étranger, sans avoir
De lui quelque connaissance,
Tu as fait expérience,
Ménélas, ayant reçu
Pâris dont tu fus déçu :
Et moi je la viens de faire
Qui ore ai voulu retraire (1)
Sottement un étranger
Dans ma chambre, et le loger.

Il était minuit, et l'Ourse
De son char tournait la course
Entre les mains du Bouvier,
Quand le somme vint lier
D'une chaîne sommelière
Mes yeux clos sous la paupière.

Là je dormais en mon lit,
Lorsque j'entr'ouïs le bruit
D'un qui frappait à ma porte,
Et heurtait de telle sorte
Que mon dormir s'en alla :
Je demandai : Qu'est-ce là
Qui fait à mon huis (2) sa plainte ?
Je suis enfant, n'aye crainte,
Ce me dit-il, et adonc (3)
Je lui desserre le gond,  
De ma porte verrouillée.

J'ai la chemise mouillée
Qui me trempe jusqu'aux os,
Ce disait ; dessus le dos
Toute nuit j'ai eu la pluie :
Et pour ce je te supplie
De me conduire à ton feu
Pour m'aller sécher un peu.

Lors je pris sa main humide,
Et plein de pitié le guide
En ma chambre et le fis seoir
Au feu qui restait du soir :
Puis, allumant des chandelles,
Je vis qu'il portait des ailes,
Dans la main un arc turquois,
Et sous l'aisselle un carquois.
Adonc en mon cœur je pense
Qu'il avait quelque puissance.
Et qu'il fallait m'apprêter
Pour le faire banqueter.

Cependant il me regarde
D'un œil, de l'autre il prend garde
Si son arc était séché ;
Puis, me voyant empêché
A lui faire bonne chère,
Me tire une flèche amère
Droit en l'œil : le coup de là
Plus bas au cœur dévala :
Et m'y fit telle ouverture,
Qu'herbe, drogue ni murmure (4)
N'y serviraient plus de rien.

Voilà, Robertet, le bien,
(Mon Robertet qui embrasse  
Les neuf Muses et les Grâces)
Le bien qui m'est advenu
Pour loger un inconnu.


1. Retraire signifie abriter.
2. Huis est une porte.
3. Adonc veut dire alors.
4. Murmure ainsi indique prière.
Sean Achilleos Dec 2020
Ek is 'n alleen vlieënde uil
Ek ry op die rug van die wind
Niemand kan my hou nie
Niemand kan my vang nie
Ek lei 'n nagtelike lewe
Vol misterie
Deur die dag slaap ek
En ek **** ... ek **** nogal baie
Ek sit hier bo in my boom
Ek kyk af op die mensdom
Dom is omtrent die woord
Ek wonder hoeveel wysheid julle het
Ek wonder of julle weet *** groot 'n gebrek aan wysheid julle het
Dan in die stilte van die nag sing ek hoo hoo
Om die bygelowiges en die klein gelowiges te rattle
Veral wanneer ek op hulle huis se dak gaan sit
Dadelik skreeu hulle ... Iemand gaan dood!
Dan lag ek lekker in my vlerk vir die klomp simpel goed
Wat hieronder my rond skarrel ... Aih julle klomp liggelowige
My oë kyk deur julle
En ek weet dat julle my nie verstaan nie
*** kan julle tog ... Nooit!!!
Ek bly verre weg van die mens en die dom
Wat net wil moor en vernietig ... Di's julle natuur
Ek hou my een kant ... Want ek is een kant
Written by Sean Achilleos / 28 December 2020
Nat Lipstadt Feb 2018
huis clos|no exit

for Verlie Burroughs


https://hellopoetry.com/poem/2187204/all-ive-learned-from-love-for-leonard/

https://hellopoetry.com/poem/2185836/still-be-on-my-feat-for-joni/

https://hellopoetry.com/poem/2190030/where-the-light-iswhen-i-find-it-john/
Oct. 2017
Quenouille, de Pallas la compagne et l'amie,
Cher présent que je porte à ma chère Marie,
Afin de soulager l'ennui qu'elle a de moi,
Disant quelque chanson en filant dessur toi,
Faisant pirouetter, à son huys amusée,
Tout le jour son rouet et sa grosse fusée.

Quenouille, je te mène où je suis arrêté,
Je voudrais racheter par toi ma liberté.
Tu ne viendras és mains d'une mignonne oisive,
Qui ne fait qu'attifer sa perruque lascive.
Et qui perd tout son temps à mirer et farder
Sa face, à celle fin qu'en l'aille regarder ;
Mais bien entre les mains d'une dispote fille,
Qui dévide, qui coud, qui ménage et qui file
Avecque ses deux sœurs pour tromper ses ennuis,
L'hiver devant le feu, l'été devant son huis.

Aussi je ne voudrais que toi, Quenouille, faite
En notre Vendomois (eu le peuple regrette
Le jour qui passe en vain) allasses en Anjou
Pour demeurer oisive et te rouiller au clou.
Je te puis assurer que sa main délicate
Filera doucement quelque drap d'escarlate,
Qui si fin et si doux en sa laine sera,
Que pour un jour de fête un roi le vêtira.

Suis-moi donc, tu seras la plus que bienvenue,
Quenouille, des deux bouts et greslette et menue
Un peu grosse au milieu où la filasse tient,
Etreinte d'un ruban qui de Montoire vient,
Aime-laine, aime-fil, aime-estaim maisonière,
Longue, palladienne, enflée, chansonnière ;
Suis-moi, laisse Cousture, et allons à Bourgueil,
Où, Quenouille, on te doit recevoir d'un bon œil :
Car le petit présent qu'un loyal ami donne,
Passe des puissants rois le sceptre et la couronne.
AW May 2018
Morgen is de minste zorg
Zonder waterval aan vragen
Waarom? Wat? *** wil je dat ik dat doe?
Nu
Is altijd meer dan honger,
Gisteren nooit minder dan spijt

Het leven leest voor uit de legende
Maar leeft die niet
Nog steeds roepen de weken om stilstand
De uren om snelheid
De seconden om jou

En dus geef ik mij over
Aan de afkeer, de omkeer, de terugkeer, de wederkeer
Wederom went de nieuwe start
Tot elke gedachte versmelt tot vervreemding
Van voordeur, gewoonte en de geur van dat huis

Waar ooit thuis was is nu een regel,
Een vooroordeel dat schreeuwt 'nooit meer'
Een wereld te leren leidt altijd tot anders
Maar het keerpunt komt,
Onherroepelijk
Zoals geen dag zó steekt dat hij nooit stopt

Zo is morgen de minste zorg
En jij het verschiet dat elk keerpunt doet lonken
Le jour pousse la nuit,
Et la nuit sombre
Pousse le jour qui luit
D'une obscure ombre.

L'Autonne suit l'Esté,
Et l'aspre rage
Des vents n'a point esté
Apres l'orage.

Mais la fièvre d'amours
Qui me tourmente,
Demeure en moy tousjours,
Et ne s'alente.

Ce n'estoit pas moy, Dieu,
Qu'il falloit poindre,
Ta fleche en autre lieu
Se devoit joindre.

Poursuy les paresseux
Et les amuse,
Mais non pas moy, ne ceux
Qu'aime la Muse.

Helas, delivre moy
De ceste dure,
Qui plus rit, quand d'esmoy
Voit que j'endure.

Redonne la clarté
A mes tenebres,
Remets en liberté
Mes jours funebres.

Amour sois le support
De ma pensée,
Et guide à meilleur port
Ma nef cassée.

Tant plus je suis criant
Plus me reboute,
Plus je la suis priant
Et moins m'escoute.

Ne ma palle couleur
D'amour blesmie
N'a esmeu à douleur
Mon ennemie.

Ne sonner à son huis
De ma guiterre,
Ny pour elle les nuis
Dormir à terre.

Plus cruel n'est l'effort
De l'eau mutine
Qu'elle, lors que plus fort
Le vent s'obstine.

Ell' s'arme en sa beauté,
Et si ne pense
Voir de sa cruauté
La récompense.

Monstre toy le veinqueur,
Et d'elle enflame
Pour exemple le coeur
De telle flame,

Qui la soeur alluma
Trop indiscrete,
Et d'ardeur consuma
La Royne en Crete.
Daan Oct 2018
Ik had die problemen al van voordien,
toen niemand ze kon zien,
ik ongestoord kon leven,
wandelend zonder vallen of beven.

Ik ben uw naam vergeten,
waar moet ik straks ook weer zijn?
Dat is altijd zo als ze leest, ze is maar tot haar
veertiende naar 't school geweest.
Ik heb dat nooit geweten.

Ik ben enkel rechts geschoren,
heb deze nacht wat ***** verloren,
ik heb pijn maar wil niet nog eens bellen
dan lijk ik het te slecht te stellen.

Mijn hoofd lijkt wel vertroebeld, gruis
gestrooid, verstrooid en elke dag bejubeld
terwijl ik mijn spieren voel verstijven.
*** lang moet ik nog blijven, wanneer mag ik naar huis?
week van de NAH
Je veus lire en trois jours l'Iliade d'Homere,
Et pour-ce, Corydon, ferme bien l'huis sur moy.
Si rien me vient troubler, je t'asseure ma foy
Tu sentiras combien pesante est ma colere.


Je ne veus seulement que nostre chambriere
Vienne faire mon lit, ton compagnon, ny toy,
Je veus trois jours entiers demeurer à requoy,
Pour follastrer apres une sepmaine entiere.


Mais si quelqu'un venoit de la part de Cassandre,
Ouvre lui tost la porte, et ne le fais attendre,
Soudain entre en ma chambre, et me vien accoustrer.


Je veus tant seulement à luy seul me monstrer :
Au reste, si un Dieu vouloit pour moy descendre
Du ciel, ferme la porte, et ne le laisse entrer.
Ce Zoïle cagot naquit d'une Javotte.
Le diable, - ce jour-là Dieu permit qu'il créât, -
D'un peu de Ravaillac et d'un de Nonotte
Composa ce gredin béat.

Tout jeune, il contemplait, sans gîte et sans valise,
Les sous-diacres coiffés d'un feutre en lampion
Vidocq le rencontra priant dans une église,
Et, l'ayant vu loucher, en fit un espion.

Alors ce va-nu-pieds songea dans sa mansarde,
Et se voyant sans cœur, sans style, sans esprit,
Imagina de mettre une feuille poissarde
Au service de Jésus-Christ.

Armé d'un goupillon, il entra dans la lice
Contre les jacobins, le siècle et le péché.
Il se donna le luxe, étant de la police,
D'être jésuite et saint par-dessus le marché.

Pour mille francs par mois livrant l'eucharistie,
Plus vil que les voleurs et que les assassins,
Il fut riche. Il portait un flair de sacristie
Dans le bouge des argousins.

Il prospère ! - Il insulte, il prêche, il fait la roue ;
S'il n'était pas saint homme, il eût été sapeur ;
Comme s'il s'y lavait, il piaffe en pleine boue,
Et, voyant qu'on se sauve, il dit : comme ils ont peur !

Regardez, le voilà ! - Son journal frénétique
Plaît aux dévots et semble écrit par des bandits.
Il fait des fausses clefs dans l'arrière-boutique
Pour la porte du paradis.

Des miracles du jour il colle les affiches.
Il rédige l'absurde en articles de foi.
Pharisien hideux, il trinque avec les riches
Et dit au pauvre : ami, viens jeûner avec moi.

Il ripaille à huis clos, en publie il sermonne,
Chante landerirette après alléluia,
Dit un pater, et prend le menton de Simone... -
Que j'en ai vu, de ces saints-là !

Qui vous expectoraient des psaumes après boire,
Vendaient, d'un air contrit, leur pieux bric-à-brac,
Et qui passaient, selon qu'ils changeaient d'auditoire,
Des strophes de Piron aux quatrains de Pibrac !

C'est ainsi qu'outrageant gloires, vertus, génies,
Charmant par tant d'horreurs quelques niais fougueux,
Il vit tranquillement dans les ignominies,
Simple jésuite et triple gueux.

Septembre1850.
Elymaïs Apr 2023
Skryf poësie in die sand
Dis altyd soeter deur jou hand
Sien *** die letters smelt as die gety inkom
Dis nou te laat om weer huis toe te kom
Kom ons hardloop in die nag
Wilde harte is op jag
Vasgedruk hier in mekaar se arms
Lê ons veilig, bly en warm

Ek wil jou vra, kan ek soen jou op die bek
Soos ons gedoen het toe ons nog verliefdes was
Om vriende aan die einde van dit als te bly
Was wat ons wou, maar dit gee geen vrede nie
Ô Belgique qui m'as valu ce dur loisir,

Merci ! J'ai pu du moins réfléchir et saisir

Dans le silence doux et blanc de tes cellules

Les raisons qui fuyaient comme des libellules

À travers les roseaux bavards d'un monde vain,

Les raisons de mon être éternel et divin,

Et les étiqueter comme en un beau musée

Dans les cases en fin cristal de ma pensée.

Mais, ô Belgique, assez de ce huis-clos têtu !

Ouvre enfin, car c'est bon pour une fois, sais-tu !
Daan Dec 2018
Onder onze vleugels,
ik neem je mee naar huis
zachte schokjes aan de teugels,
maar altijd welkom thuis.

Ik ruim jouw rommel op,
roep regelmatig stop,
toch kan ik niet zonder,
mijn lieve levenswonder.

Door je eigen vleugels gedragen
vlieg je door mijn levensboek.
Ik durf het zelf haast niet te vragen,
wanneer kom je nog eens op bezoek?
Ik zal je missen tot je terug bent.
C May 2023
deur elke donker diepte
en oomblikke waar my kniëe wil vou
kan ek omdraai en weet:
ek het vir jou
my sonnestraal as die lig min raak
'n omgee hart en oog
wat altyd oor my waak

liefde was vir my onbekend,
deur die verlede geskend
maar elke oomblik saam jou
wys jy is my beter helfte
jy bring die mooi in my uit
en wys my *** pragtig ek is
ek het dit nooit aanvaar nie
maar dit kom met tyd

ek kyk na jou oë en weet
die wêreld kan maar van my vergeet
want in jou oë
sien my toekoms
ek sien my my geluk,
my swaarkry
ek sien my huis;
daar waar ek vir altyd wil bly.

woorde sal nooit genoeg wees
maar ek weet dit met siel en vlees -
my liefde vir jou oorskry
enige wetenskaplike reëls
of biologiese reaksies
vir nou,
vir jou,
vir altyd.
Yousra Amatullah Apr 2022
Wat is een kind zonder huis
Anders dan een staat zonder volk
Blom In Blou Jul 2020
Genadig
Gedagte soos sleutel
Weldadig
Woord soos deur
Daadwerklik
Daad soos huis
Kan oopsluit en beskerm
Verryk of vang
Na aanleiding van
Die inherente
Jou intensie se omvang
Daan Mar 2019
Ik ben geboren in negentienvijfenvijftig
en we zijn in tweeduizendnegentien.
De zon schijnt, breng me naar het raam.
Ik wil de regen zien en huilen naar de maan.
Ik ben eenendertig en stilaan fertig
om alleen naar huis te gaan.
Verwarrend
Daan Jun 2019
Als ik op mijn stoel ga zitten, zijn
mijn patatten aangebrand,
de vader had zijn endeldarm
al een tijdje niet meer
in de hand.
De moeder deed het huis,
haar man de kluis.

Er werd gekookt en hij sliep
tot het potje overliep.
Wie zijn patatten verbrandt moet op de gebakken
peren zitten
Mateuš Conrad Feb 2018
i'm almost glad that casuality
has been replaced by
                         casualness...
       ******* well attired?
  better dress that mouth in
an iron grip...
                          grit the matter,
as long as ***** throws
d'em ******* wanna'bees...
      hell's fine me all
                       turning into
journo-trash...
                             safer to mind:
                                          tabloid.
came a carpenter and said:
this table looks crooked...
                     mind you the carpenter
didn't get "anywhere" in life...
i once met a homelessman
and you know what he said to me:
my mother told me to never lie...
i'm on the same ******* path...
   that's why i sat with him
   and exchanged a cigarette with him...
the supposed deplored
are the one who also said:
                  well, i can't exactly lie
to get a Giggs attire...
                  i love that Barbara
girl who said:
          laws are for leprechauns,
aren't they?
                           when the spice girls
come back together,
  i wonder which one will claim
to be the sinéad o'connor;
any one of them, minus the ginger *****...
i'm ha ha ready
                for a party...
it's not even out of jealous
neglect...
                 we're about to be
taught one simple lesson:
                          we are prone to break;
the "perfect" grey ones,
                              never do;
i'm actually in love with
             what actual cohesiveness actually
means...
    me, being the cheap'oh,
         trying to bypass North Korean
propaganda as a: loon-bin
stipend of making it as a tourist;
all because of a ******* harem...
    big deal... slam dunking
       with Rodger... rodger...
             ****** inked with an
aztec laughing death mask!
  you know 'im...
                  sure as **** Kim
Yoong Karate Chop knows him...
      the one who bleached huis afro...
called it curly-vanilla...
           or was that fried-vanilla?
           dunked a sputnik and said:
me, on a moon.
            rednick! you sure?
regrave!
        n'ah, can't be right...
           noah loan-v!
                               huh?
           neo-punk?
                     joakim noah simply
implies: and if jeremiah had
                  a stomach: i'd call it a whale...
23, 23, 23... manchester 7....
         google search:
chicago shaman in north korea...
prior to the algorithm result...
     dennis, *******, rodman!  
boom!
  face recognition...
a bit like me watching homeland
season 7...
   spotting
a cheap'oh alex jones version
of: where was that guy from?
who?
      jake weber!
   oh... meet joe black...
        **** knows why i was
once compared to brad pitt...
or rather: achilles...
  it seems the lasting hairline
can be really annoying...
             well... someone managed
to turn easter into
a piñata bashing christmas
party.
Daan May 2019
Ik ben naar hier gekomen,
onvrijwillig, moeten vertrekken
per boot omdat men in
mijn oude wereld niet goed
met elkaar opschoot.

Nu hier, noemen ze me
vluchteling, willen ze me
niet in huis. Mag ik dan nergens
gewoon zijn, om mijn familie
rouwen? Waarom mag ik niet net als
jullie
een warme thuis opbouwen?
Frisjes, hier, niet? Wij vinden dat allemaal.
Daan Jun 2019
Mijn examen is geweest
Ik ben bedeesd naar huis gegaan.
Of ik erdoor ben, is niet zeker
Maar kijkend naar de maan
Besef ik dat de wereld blijft bestaan
Ik til zo minder zwaar en
Het leven kan weer doorgaan.
Oempf. Beetje oefenen ja
Daan Dec 2022
Ookal voelt het langzaam, het leven
gaat zo snel van de grote-handen-zoektocht
naar geruststellend neerwaarts kijken.

Ik dacht dat ik mijn angst en beven
in't verleden had gelaten. Toch
zie ik ze in jouw oogkleur het palet verrijken.

Het verstoppen achter benen,
het schreeuwen en het wenen
van nog niet naar huis te willen gaan
zonder je knikkers op je nieuwe oude knikkerbaan.

Ik hoop.
Ik hoop dat je tevree'd en opgelucht leert
dat de angst al afneemt met de zucht,
zoals het leven, tijdelijk,
dat elk onwengevoel passeert.

Heb moed, brave jonge puzzelaar,
je hebt 't nu al meer dan je nonkel ooit,
alles bij elkaar.
't Is altijd voor de knikkers.
Daan Dec 2021
We kunnen kiezen uit duizend bieren,
lokaal of in Hong Kong gebrouwen.
We kunnen thuis of winkelhieren
als we onszelf nog met ons geld vertrouwen.

Velen hebben maar net één persoon
aan wie ze al kunnen vertellen.
Soms is het een diertje te huis,
soms iemand elke dag te bellen.

We kunnen onze vingers afwisselen,
de smaak van het vlees bedisselen.
Zelfs zeggen of we aldaniet (helaas) gaan passen
en om 't goed te maken, helpen afwassen.

Voor *** kort het ook mag blijven hangen,
het gevoel dat iets genoeg kan zijn,
kan, gepaard met schaamrood op de wangen,
het pijnlijk meer-gewil met succes vervangen.
op het einde denk ik graag aan dankbaarheid.
Daan Jul 2020
Grijsgevlochten haren in een roze strik.
Het leven heeft jaren naar mij gelachen
en ik,
ik durfde niet eens op te kijken,
bang niet ver genoeg te reiken.

De vlammen waren talrijk, rood
en overal. Mensen lazen de krant
op televisie en keken naar de zon voor brood.
De nood naar moed was groot
en liep stilaan uit de hand.
De vlammen werden blauw,
de tranen waren liefdevol,
geschonken in een ring van veren.

Lieve goochelaar, ik heb van jou nog
zo veel te leren. Help me kijken, op en langs,
de kleine dingen. Help me zingen op een druilerige morgen of een slapeloze avond, ondergedompeld in zorgen over dag. Help mij mijn hart te vinden en zo de vleugels
die de oorlog laten stoppen, uit te slaan.

Waar dan ook jouw huis naar toe beweegt,
is waar ik het allerliefst wil gaan.
Een krabbeltje na het kijken van Howl's moving castle. Ik denk dat ik meer te delen heb. Houd moed.
Daan Apr 2019
Ik zit op één stoel.
Zo zijn er talloze stoelen.
Het regent in huis.
Die zag ik niet aankomen
Daan Sep 2020
Waar zit wie op te wachten,
wat, denk jij, kan de pijn verzachten?
In nemen zal je het niet vinden, ***
innemend dat ook lijken kan.

Morgen lig je, ten laste, op vaste
plekken doorheen het huis of morgen
ben je een niet-gebruikt gebouw, gesloopt tot gruis.

Waar wacht je op, wat tegen, waar voor,
wat voor zaken zorgen dat je weder wacht
tot morgen?
Opgeborgen zaken komen boven drijven.
Daan Jan 2023
Ik zou alles kunnen doen.
Dus ik doe niks.
Ik scroll ver voorbij fatsoen
voorbij de hele 'flix.

Ik google *** tuinieren
ineens bouwt iemand een huis
en dan is het ver na vieren.
Tijd voor overkoken zonder muis.

's Avonds in bed, in plaats van slapen,
per ongeluk de kop/telefoon opgezet.
Dag erna maar gapen,
het leven is een pret.

— The End —