Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Ken Pepiton Nov 2018
life more abundant calls forth an expandable reality primo,
thus wisdom, the principal thing when-ce all other
things may be made

machine level codifiers ifying
meaning back into idle words.

Keep the secret. Answer the call,
who will help the widow's son?

You, Templar, what message bear ye to my child?,
asked the widow.
Fi-del-e-tus. with a squeeze and a tap,
wink and grin

Poet, who named the prophet?
who named the teller to tales?
who gave thee hearing ear and seeing eye?

Some mind imagined those as yet unformed in forever past.
You agree. You experienced living, so far.

So good, we move on, figurative re re re al-it if-ity
Haps apt to appear be fore your veri variety of being even
hapt as a thing thought, imagined made for a function, as yet

undone. Conserve the NULL set, that whole idea is dangerously
close to fading…

Have you seen those videos of soap bubbles filled with H
and no O?
You should see those, to recall the phenomenonal pre-dictatorial
image, see the bubble, invisible but
for reflection of ambient ambits in our epigenetic radiosphere,

bubbles collapse, and for a flash, flame orange shaped
as the bubble was.
No ex-plo sion it-a-tivity, mere dis cipation,
loss of grip on the shape of things that were, now
con forms to re per ceive,

try again, get a good grip, swing and a miss, go again
take a Mulligan, I think, some game has such a rule,

We can use it here. We can scroll back up,
like a rope lift on the bunny hill at Big Bear, back when…

wheels in wheels, bubbles in bubbles, forms in forms

this is the information age I was informed. Adamkind, those
qubitical, ambitical little images of

Who, who? would a name comfort-you worth more than a breath?
Fresh air after a minuted moment twixt out and in again,

Power, create ific power haps twixt out an in again,
the cipitation, the d was missed, what if it were not?

re-read, religion once meant that, re-connect, too,
religion meant that state of having re-read the map,
re-tied the worth carrying,
stacked the worthless by the trail so
some hapless stranger may see
the treasure it was and is, to any who care to

receive, or con ceive it for the
truth I found in it and kept, which I leave to you
here:
Both treasure and truth are where ye find them,
and shall be for ever, when ever starts for you.

Ezekial, judge my riddle, please. The fool missed the
point of conception…
No, no no no

A fool's dance in a Phrygian cap with useless, symbolic wings…
gee, Phrygian, means nothing to you? Google it, you live in the future.
Later,
A time upon which a Mercury dime would comfort
a rich American Tyrant, son of the Flim-flam man,
no lie, this is mythic, you can't make this stuff up
its history. Hysterical, right
John D. Standard-for-Petropower-manifestation,
the dead's carbon footprints bubbling up
to fire and fridgin' ice, whoa, who broke the world,

I was distracted. Did you know the planet is
as self healing as those scabs on my grandkids knees?

ah, caper, eh? Capere, to grasp, to take,
ceive means accept by taking,
be liefing an idea ceived ex nihilo, is likened unto

Drinking from a still pond in a distant land. Sults,
results. may result in,
Dear Rhea revenging Montezuma, at a gut level.

However, a sort of how in an open mind facing forever,
a sort of omni-directional saliency
seeing further,
--Bomb, Jesus-bomb--

At least two reasons for thinking Jesus is objective, out side
you or inside you. You aren't Jesus. Jesus is a friend of mine,
in my mind, object-if-I-try
to pray, listen pray hopes
happen
shapes form
forever from ever point, every point, not of, in buy

a why..
why does a y on the end of every mean any thing?

That's the y-factor. You will learn why wise men still seek those.
As treasure, they are light, and the taste is beyond

the grasp of tongue to tell

that whole class of moded-ever words weave wards
whenever, forever, however, whatever
used proper, everafter,
that will save Dresden, some time, we think.

However, now, Rhea by name has entered the game.

Who is this named femofame? What game is she good in?
Or does she just knock the **** out of lying spirits?
Cool.

Ah, mother of all the gods, I recall, I mean
I meant to say
I remember, then I for got the power words hold here
exactly heare in eleven metrixed mentions,

this point, in time, not of time.
In the world, not of the world, you've heard the pharse?
The allusion is not lost on you, you know the phrase,

In the world, not of the world, holier men than I have
claimed to be, while I follow a few fine words,
linguistic kief, sprinkled fairy dust, like the stuff
captured in the gleaming film on your
microscopic-outer eye

see a salient point in time.

A pin point 'pon which one,
no more,
one story begins for ever, a gain in good net
value, if

we have tasted that word, chewed the gristle,
indigestible ligaments and sin-yews and such,
which once anchored meat to bone,

value is first good. Good e nough, nough
Gut genug, okeh,
maybe not my best, my best is yet to come, they say.

sufficient for today
------

enough (adj.)
c. 1300, from Old English genog "sufficient in quantity or number,"
from Proto-Germanic compound *ganog "sufficient"
(source also of Old Saxon ginog,
Old Frisian enoch, Dutch genoeg,
Old High German ginuog, German genug,
Old Norse gnogr, Gothic ganohs).
First element is Old English ge- "with, together"
(also a participial, collective, intensive, or perfective prefix),
making this word the most prominent surviving example
of the Old English prefix,
the equivalent of Latin com- and Modern German ge- 
(from PIE *kom- "beside, near, by, with;" see com-).
Second element is from PIE *nok-, from root *nek- (2)
"to reach, attain"
(source also of Sanskrit asnoti "to reach,"
Hittite ninikzi "lifts, raises,"
Lithuanian nešti "to bear, carry," Latin nancisci "to obtain").

As an adverb, "sufficiently for the purpose,"
in Old English; meaning
"moderately, fairly, tolerably" (good enough) was in Middle English. Understated sense, as in have had enough "have had too much" was in Old English (which relied heavily on double negatives and understatement).

As a noun in Old English,
"a quantity or number sufficient for the purpose." As an interjection, "that is enough," from c. 1600. Colloquial 'nough said is attested from 1839.

From <https://www.etymonline.com/word/enough#etymonlinev8703>
Godliness with contentment is great gain, a precept I was chewing on following a ritual holy day of gratitude to goodness for goodness sake in my cultural gut genug state of mind.
Stilgebore in afwagting op
'n môreson uit die legendes.
Die hoopswyg net voor aanvarding
, wanneer selfs vader tyd verboureerd bly staan.
Die onvoldoende doods-uur
Tussen die hap van n gifgoue appel
En die val van onskuld en skoonheid.
Die tingel in die vingers
van die Engel in swart,
nóg genoeg om te gryp
-Nóg genoeg om te los
, net genoeg om in die huiwer te dros
Dus dood wat geduldig
die venster bewasem.
Trek drogbeelde uit skadu's
Soos n laaste asem...
Dis nog hier, nog daar-
Nog vals, nog waar

En ons almal is n kat in n doos
- wandelend in beide lewe en dood
, want die verskeie dimensies
Is maar eintlik grensloos.

Die paradoks van einste bestaan
Word gekonsentreer in n tydstip
Van alles verstaan.
Knuppeldik gaan slaap die stad
na 'n feesmaal van smaak en kleur
vloei die reuke deur die strate
in 'n Brown se beweging van geur.

Alle trommels , trommeldik maar maak 'n lee geraas
en in die donker , agterstrate begin die ander nou te aas

Kom die honger hande uit die sakke
en krap met rook-geel vingernael
soek die skummel in die swartsak
vir 'n laaste dissipelsmaal.

Maar jy is skille , jy is doppe
jy is alles wat laat gril
nie genoeg vir koningstafels maar vir my
net genoeg om die  knaagdiere te stil.

Onerfare soos ek is , vat my hongerbrein ook mis
watter mens kan so dan lewe? watter mens kan so dan eet?
van die lykswa en die straatveers
het hierdie boemelaar vergeet.
Ek is mens en nie 'n vark nie,
(al moet 'n mens ook eet).

En stil vergaan die boemelaar
wat kieskeur ook wou wees,
nog 'n straatkind se ou lykie
nog 'n honger kinder gees...

ek wat was het mos gesien
*** kos op tafels lyk,
en het sodanig hart verloor
op kosse kleur en ruik.

Met 'n bord vol knubbels le die lykie
voor hom , onaangeraak.
Al was kos ook wat kos was daar
het hy te lief vir die droom geraak.

Eerder kwyn en dood verslaan
as om die droom te ruineer.
Eerder dood van honger,
as om hierdie kos , as sulks te eer.
En soms in die vroee oggend ure **** ek steeds jou stem...
wanneer ek sukkel om te slaap,
                                                                ­                                 maar my lyf deuretrek is van moegheid
                                         , voel ek nog jou sagte aanraking.

Dan ***** jy by my soos die neurie van 'n lang vergete wiegelied in die agterkop,
                                                       ­              of
die weergalming van ons gegillende stemme deur die lang gange van die lewe...

dis dan wanneer die hartseer my tref.
Dit vul die    l e e m t e s     wat gelaat is deur die    s p a s i e s     waar jou vingers altyd so
                perfek
                             In myne gepas het,

in die dooie gevoel,
oor al die plekke waar net jou aanraking
                           soms
genoeg was om elektrisiteit op te wek
                                    wat my nog vir weke speelvol geprikkel het.

Dan vorm dit saam in die [kamers] van my hart,
     waar jou n.a.a.m,
                                    jou < liefde 3
                                                         en jou ~legende*
vir altyd sal bly

... en stroom deur die vensters van my siel...
sodat ek weer 'n gesonde uitkyk op die lewe kan he.

Soos 'n magtige rivier
     loop dit by al die voue af,

       maar altyd met grasie...
en ek huil
Ek kyk na die wiskunde geletterdheid vraestel
wat uittartend voor my le en skreeulag.
Elke vraag is nog 'n klap in my gesig
nog 'n uur wat ek in 'n warm stort moet gaan sit
om myself weer moed in te praat.

Ek het lankal reeds al die stetoskope
van my kinderdrome ashoop to gestuur.
Die laaste bietjie hoop uit my onskuld gekerf
toe hulle se dat ek die masjiene moet afskakel
en vir my spieel gaan se, dat ek dit nie gemaak het nie.
"Gee eerder op" lui die pedagoog se kreet.

"Jy hou ons terug seun" , vertel jy my
"as jy nou nog nie verstaan nie, sa jy
ook nooit nie. Gee maar op."
Ek was eers die boogseun.
*** verder jy my terug getrek het,
*** vinniger het my pyl op die teiken
af gestraal...
Nou is ek die rekseun... ek hou jou terug
en as jy trek, breek ek.

Jou ekstraklasse was te duur gewees,
ek kon nie my wiskunde angelegdheid bekostig nie.
Ek moes maar terugsit en kyk ***
ander skole met onderskeiding by jou deur uitstap.
Ek kon ongelukkig nie bekostig om slim te wees nie.

Onthou jy toe jy op daardie koue wintersdag
verby my gejaag het en my verskree het
oor die missie en serpie wat my net
aan die lewe gehou het?
Ek is jammer dit was nie jou kleur nie,
maar probeer verstaan...
ek is nie 'n onderwyser nie.
Wanneer jy huistoe kon gaan
moes ek my studentlike pligte uitvoer
en tot laatmiddag by die skoolbly.

Ek is jammer dat my ma werk.
Dit is tog so ongeskik van haar.
So selfsugtig om kos op die tafel te probeer sit
en so my verhoed het om aan sport deel te neem.
Ek weet tog *** belangrik sport vir jou is.
Jammer ek kon nie 'n meningvolle bydra
tot jou donnerse sportregime maak nie.
Jammer ek was 'n nuttelose suurstofdief
, soos wat jy my genoem het.

Eks jammer ek kon nie my punte
bekostig nie. My handgeskrewe take
en spoeg-en-plak plakate was 'n
vernedering tot die vlekvrye mamma-pappa-take.
Linte was in die mode.
Linte en ander oulike beursie plukkers.
Jammer dat ons beursies
leeg was, maak nie saak *** ons
daaraan prober pluk het nie.

Jammer dat ek nie man genoeg was
om myself te beskerm teen nege honderd seuns nie.
Dit is skandelik. *** kon ek so swak wees
dat ek nie eers nege jaar se "ou grappies"
kon aflag nie. Jammer dat ek dit nie snaaks vind
as daar op jou geurineer en gespoeg word nie.
*** kon ek nie lag vir die hilariteit van
asblik skroot , soos kougom en gemifde brood
in my tas en pennesakkie nie.
Ek wens ek was nie so swak nie, dan kon
ek ook dalk myself teen die 14 seuns beskerm het.
Jammer dat hulle my so maklik kon oorweldig.
Jammer dat hulle my kon teister
en rondgooi soos 'n vloerlap.

Ek vra nederig om verskoning,
dat ek daaroor kom kla het.
Meneer is reg, ek is 'n sussie.
Net 'n moffie soos ek sou
kom kla het. Jammer om meneer
se tyd so te mors, dit was verspot van my
om te **** meneer sou iets daaran doen.

Nou is ek ietwat geskend. Menere
en manne het al gesweeptong en asyn
op my kaal rug.

Nou sit ek Sentraal in die kakstorm
en jy wonder hoekom ek nie meer
onder die top 20 is nie.

Nou sit ek hier onder tussen die wiskunde "Jee"
vraestelle en huil.
My enigste vertroosting is dat ek nie
heel onder is nie, en dat jy die hell is
waaruit ek nog sal opruis.

Ek breek vry van agter die tralies.

Geagte skool
Gerespekteerde meneer
Vok jou
en moenie laat jou mislukkings jou
op die gat skop as jy by die deur uitloop nie.
Want hierdie "mislukking" ... skop kak hard.
Daar was g'n tyd vir bybelversies nie
, want die brood van lewe was te duur
En wie wil nou regtig wag om ring
As die manne vir jou hoogliedere sing.

Aan die begin was daar niks nie
Maar hyt gepraat met sy hande
En toe was daar lig en oh die gode
Dit was goed! Dit was goed!

Maar hy was aleen in n wereld met als
En almal was sonder naam
, toe hy sy laaste een gee en ek
Deur bloed en been vir hom geskep is.

Dit was goed, dit was goed
En ek huil snot en trane van seer
Maar die appel proe soet
Of jy hom in die hemel of die hel hap...

Jy is die fontein van lewe,
Ek drink van jou en raak dors
Vir meer as net een aand van sterrevolg.

Mag ek dronk raak op jou wyn?
Of is jy my een reeds voor!?

En ek kan.nie kerk toe hol nie
En die Bybel vloek my skel
Want jou lyf voel soos die Hemel
Maar Hy se jy is die Hel.

Mag ek langs jou bed op kniee neersak
En jou hand in myne neem??
Kom ons raak besope...
Genoeg om liefdesliede
vir mekaar te kreun.

More bid ons om vergifnis
En vergeet wat sonde is
Tot die vlees te veel begeer
En die lewenslig so bietjie blus.

Dit is *** die liefde werk,
Dis my lewe dié
Die struikelblok wat my versmoor
Van n vel religie.
Daan Jan 2019
Aan het schermpje genageld,
op brood, choco met **** gehageld,
opgepeuzeld, al lezend, al kijkend,
langzaamaan bezwijkend,
achter de felle gloed, te goed doende, slik,
aan een zwarte, frisse drank, uit blik.

Het is zoet en wel, het meest
van al, komkommer en kwel,
*** ik met mezelf een eitje pel.
Dat is nu genoeg geweest.
Geen woorden maar daden, oftewel het woord bij de daad voegen.
Mag ik met jou een appeltje schillen?
Corina May 2014
Elke keer
dat mijn hart beweegt
voel ik jouw liefde
want mijn hart is niet leeg

Elke hartslag
kom jij dichterbij
vergeet de afstand
tussen ons
te zijn

En als ik adem
zie ik je heel even staan
lang genoeg
om te weten
dat je nog steeds bij mij bent
-Ek en my geraamtes het soms ook 'n uitval

Verdoem deur drome van 'n wakker oog
gee ek in tot die eindelose gekarring.
Waaroor die ophef van 'n silwerdoek beeld
die trane en inspirasie , aangemeld -
en saamgesmelt in elke belydenis?

Ek spaar toe maar my knieë en sak neer
voor die rekenaar en fynkam
die intrieke sydrade van ons spinnerakke
Vergrootglas die letters, opsoek na:
'n Gebed vir - 'n Gebed vir hom...
NEE MY!

Toe speel my storie... Ag ek meen
Sy outobiografie af en ek's aleen.
Elke nou en dan en dan en wan
vee ek oor die rekenaar skerm en
skrik as ek sý gesig sien.

Hy wou dit nie aanvaar nie!
- ek wou regtig nie!
Hy wou verander!
-ek wou regtig graag verander...
ek... - ek bedoel hy;

Ons ma's was swertsend selfs
godslasterik lief vir ons en
haar stickynotes het ons oral vasgekeur
, want Levitikus!!!
Levitikus sê NEE...
Ma sê die Bybel sê:
"Ons is dood".
Ma se sy wil ons nie verloor nie.
Kom sy nie agter dat ons in
haar geweierde woorde versmoor nie.

My knieë is lank genoeg gespaar.
Na 90 minute se snikke en trane
val ek neer voor die Heer en
almal wat nog wil luister.
Ware ellende stort uit perelpoele
en plas neer op die koue wereld.
Uiteindelik bid ek vir hom, maar
my gebede is te laat - met so
dertig jaar of wat -.

Ek hoop iemand bid vir my...
ek hoop die gebede vind my
- maar vir my , betyds-.
Want ek sit met VIGS van die
siel. 'n Tipe kanker op sy eie 'n
lifelong companion om die eufemisme
mooi te stel...

Ek is Hy.
Hy is ek.
Ons is ons eie tipe mens.

Amen
Nienke Aug 2015
rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin
Niek Aug 2017
Daar was n onheilspellende tog
naderende wuif in jou menswees
dit het my getrek tot by jou gees
 
Ongelukkig het my aanvanklike slegte     humorsin
Jou nie genoeg bemin
nie
 
Daar was iets in jou
Iets misterieus
Iets dieper as vlees

Dieper as die horison
In die oorsprong van die son
Het jy my hart gevind
Corina Dec 2015
Doe je zorgen weg
er is genoeg wind
blaas ze weg
en vergeet ze

Haal die last
van je schouders
en voel weer
*** licht het is

*** licht je bent
als je alleen jezelf
nog maar dragen moet
Vederlicht
Nienke Aug 2017
vluchtende mensen
grijpend
naar een pilletje
medicijnen
voor balans, tegen het kwijnen
een fles wijn
gewoon
om, voor de verandering,
eens met jezelf te zijn
het heil zoekend
in een grote groep vrienden
even niet bepalen
laat anderen de beslissing maken
een joint misschien?
zelfconfrontatie gaat me raken
piekeren
ik gok liever voor tien
een kameraad vierentwintigzeven
om mijn innerlijke stem te ontwaken
God zeg me, wie ik ben, waar ik sta
stop het nou maar onder het laken
ik zelf heb al vaak genoeg geprobeerd
het te weten, te weten waar ik ga
op de langertermijn
nog steeds niet in balans
gek he?
als we blijven vluchten van onze dans
het hoofd bieden aan een eigen kans
ver weg in het duister
nog wel
en dan
*** voel jij je weer licht?
ben je dan ook werkelijk in
evenwicht?
of houd je het masker voor
om meer te krijgen
iets van gehoor
met alle prikkels en falen
vrijheid en eenzaamheid
toppen en dalen
laat mij
het allemaal lekker zelf bepalen
zodat ik kan zeggen
dit ben ik
zonder die ergens anders te halen
arme mensen, voor de verandering
kom op de proppen
met eigen verhalen
Daan May 2018
Na heen en weer en her en der gestuurd te worden,
het horen van de straat en zien van duizend borden,
moest ik me even afgezonderd voelen, alleen zijn,
zalig, zielig, eenzaam, op en af koelen
in de zachte wind van mei.

Mijn hoofd is klei, mijn handen zacht.
Ik heb geen dag gewerkt en dat ook nooit verwacht.
Maar vroeg of laat droogt het op en zit ik vast
in onveranderbare vormen.

Lijden volgt op volgen van de normen,
hoewel afwijking ook kan storen,
ruik ik liever met mijn oren
of zie ik met mijn tong.

Zong de vogel ook maar in de winter,
sliep ik ook maar voor middernacht.
ik droom meestal later maar vind er
nooit iemand die lacht.

Ik sluit me op om te ontwaken
uit de vloeiende stroom van onbeïnvloedbaar gedrag
wanneer mijn uitgewanden staken
en ik genoeg heb van de dag.
Slaapwel
EzraZebra Aug 2019
Starend
Sijpelend zonlicht
Bekladde bladzijden
Overpeinzend, verlies
Deinend, verborgen
getier

Oorzaken, redenen, onzin
Niet genoeg, veel te veel
gewoon verkeerd

Zelfkastijding en eigentwist
Halve indrukken
gedempte kreten

Apex van apathie en egofobie
Dierbaren die doodzwijgen
Leven en leut die uitblijven
Ik zal het moeten ontstijgen
16/04/2013
Daan Mar 2019
De ruiten zijn besmeurd,
de huiden zijn gekleurd.

Mensen hebben andere mensen pijn gedaan.
Het doet verdriet om dan
voor de spiegel te
beseffen dat
wij zomaar door het leven gaan
zonder daar bij stil te staan.
Mensen hebben andere mensen pijn gedaan.

*** kan dat toch? Waarom gebeurt dat nog?
Zijn wij, de mens, nu nog niet oud genoeg
om geleerd te hebben, te weten,
als we zo door doen,
zonder meer fatsoen,
het hier rap zal zijn versleten.
Aangeslagen
Kris Pretorius Oct 2023
As jy weer in jou dagboek skryf
Onthou
Dat daar rede genoeg is
Om te bly vashou

Die goue blaar in die somerson,
En die blou moederkappies
Hulle wag nog steeds vir jou

Teen tafelberg
Waar onskuldige bloed nog steeds
Vermeng is met die sout see water

Daai water wat ons voorouers gedra het naar hierdie land van prag en praal
Het jou bevry en weggedra naar n plek ver hier vandaan

Ook al is ek en jy deur afstand en tyd geskei
Hou ek daai oop bladsy
Van jou treurigheid
Langs my sy
Daan Oct 2019
Aan het einde van de week
moet ik naar een evenement,
dat mij bij beslissen leek
leuk te worden. Je kent
het wel, niet iedereen
en je moet veel doen
alsof, acteren.
Die moed kan keren
want het was zo druk,
het was vermoeiend op het werk,
'k had niet veel geluk
in de les of in de kerk
om op te letten, bij te blijven,
goal te getten.
Helaas, ik heb al toegezegd,
mijn vat is op en ik wil slapen,
ik wil rusten, voldoening geven
aan mijn eigen lusten.

Afgezegd,
gezwegen en belegen, leven
alle mensen verder
en ben ik heel tevreden
dat ik nog net genoeg had
in dat vat om te zeggen
dat het enige wat ik wilde,
mezelf erbij neerleggen
en hopen dat jullie
er niet te zwaar aan tilden.
Hervulling
Faye Dec 2021
De nacht is eindeloos,
zeker als je de dageraad onverwacht
begroet na een uur of zes
verlangend naar slaap die niet komt.

The night is eternal,
especially when you greet the dawn unexpectedly,
after six hours of tossing and turning
longing for a sleep that will not befall you.

Ik ben fysiek ziek
van dit alles.
Er raast een manie door mijn lijf
en ik ben bang dat het mij de baas zal zijn.

All of this
has made me physically ill,
mania rushes through my veins
and I fear it will get the best of me.

Mijn maag draait en tolt,
het wentelt zich als zeerovers
op een schip, tiental keren op z’n kop.

My stomach twists and turns,
tips from side to side,
like pirates on a ship,
tons of times upsy-daisy.

Ik ben heel de nacht wakker geweest
radeloos over elke beweging,
peinzend over elk woord
dat jouw lippen verliet.

I have been up all night,
guessing about every move you made,
pondering the meaning of every word
that crossed your lips.

Het is haast infantiel
dat jouw aanwezigheid
zoveel invloed op mij heeft,
ik weet niet waarom ik dat toesta.

It is absurd
how much your presence
affects me,
and I don’t know why I let it.

Ik heb mijn huiswerk gemaakt
naar muziek geluisterd
wel twintig webpagina’s geraadpleegd
mijmerend over jouw gezicht,
schrijf ik gedicht na gedicht.
wat je dan ook wordt,
een muze blijk je in elk geval wel.

I did my homework,
listened to music,
took the advice of two dozen websites,
musing over your face,
I write poem after poem,
whatever you might come to mean to me,
a muse, for now, that inspires endlessly.

Ik heb een nacht slaap verloren
en heb het gevoel dat ik nu
langs de wereld heen leef,
deelnemend, maar niet participerend.

I lost a night’s sleep over you
and feel like I am
living alongside myself,
watching but not interfering.

De nacht heeft mij sterker gemaakt,
ik weet weer waar ik toe in staat ben,
*** ik in elkaar zit,
en ik heb mijn zelfvertrouwen weer herwonnen.

The night has given me strength again,
I am aware once more, of my capabilities,
what makes me tick,
and have found my confidence again.

Ik weet niet waar wij
tweeën naar toe gaan,
of we hetzelfde pad zullen betreden,
of bij de splitsing ieder een eigen weg gaan,
maar ik weet wel dat ik niet wil verdwalen,
en ik zal op het rechte pad blijven,
ook al is het misschien mistig.

I don’t know where the two of us
will end up,
if we will tread the same track,
or at the fork in the road,
will each pick our own path,
but what I do know,
is that I will not allow myself to get lost,
and will follow my trail till the end of the line.

Voor hem tien anderen,
en voor mij misschien vijf.
Ik weet dat ik beter kan krijgen,
ook al lijkt dat niet zo wanneer ik met hem praat.

There are ten others like him out there,
and maybe five like me.
I know I can do much better,
even if I forget during our talks.

Drie dagen,
niet eens drie dagen,
en hij heeft zich als een worm
in het klokkenhuis van mijn hart gewurmd,
en neemt hap na hap,
tot de appel op is.

Three days,
not even three days,
and he, much like a worm,
has burrowed itself
into the core of my heart,
and bite after bite
devours me,
until there’s nothing left.

Ik ben misselijk,
en ik mis je,
een maladie
van eenzaamheid
overspoelt mij.
Dit is niet wie ik ben,
altijd zo helder en duidelijk,
standvastig en vastberaden.
Jij doet mij ijlen
en daarom mag jij het contact
maken tussen ons,
ik heb al genoeg geleden.

I am sick to my stomach,
I miss you,
a fevered loneliness
overcomes me.
This is unlike me,
usually so clear,
determined and steadfast,
you make me delirious,
and that is why you
have to keep up the conversation
between us,
because I have already suffered enough.

Ik controleer zo vaak
of je al iets van je hebt laten horen,
dat mijn ogen langzaam vierkant worden,
ik mis geschreven schrift.

I have been incessantly,
obsessively checking my messages,
to see if you have texted me,
so much so,
that I fear I will end up like Mike TV,
I miss hand-written letters.

Er zal nooit gevoel bij hem vandaan komen,
en bij mij ook niet, zeker nu niet.

He will never reciprocate,
and neither will I, not presently.

Waar komt deze plotse last vandaan?

From whence came this plague, to plague me?
seethroughme May 2022
ek is
‘n honger wese
my lyf verslind alles
wat kan verteer
my brein smag altyd
na meer en meer

niks is sover genoeg nie

my keel bly oop
ek drink diep en weer
aan die kelk  
van die lewe
‘n dors geles
is ‘n oop deur

na ‘n nuwe smagting

ek bly
‘n honger wese
my ewige lus
is die soetste geur
die beste sous
vir alles
wat ek so swaar leer
dis die poort
na dit wat ek begeer
C May 2023
deur elke donker diepte
en oomblikke waar my kniëe wil vou
kan ek omdraai en weet:
ek het vir jou
my sonnestraal as die lig min raak
'n omgee hart en oog
wat altyd oor my waak

liefde was vir my onbekend,
deur die verlede geskend
maar elke oomblik saam jou
wys jy is my beter helfte
jy bring die mooi in my uit
en wys my *** pragtig ek is
ek het dit nooit aanvaar nie
maar dit kom met tyd

ek kyk na jou oë en weet
die wêreld kan maar van my vergeet
want in jou oë
sien my toekoms
ek sien my my geluk,
my swaarkry
ek sien my huis;
daar waar ek vir altyd wil bly.

woorde sal nooit genoeg wees
maar ek weet dit met siel en vlees -
my liefde vir jou oorskry
enige wetenskaplike reëls
of biologiese reaksies
vir nou,
vir jou,
vir altyd.
Daan Apr 2019
Als plant word ik afgeschilderd.
Mijn haar, nagels en baard worden verwilderd
op het doek gezet.

Ik moet pillen hoesten,
slijmen slikken, nee andersom
en 'k zal maar knikken
als ze vragen om mijn drankje in te dikken.

Stimulatie van mijn zintuigen
viel al meer dan eens in duigen.
Er is niet veel over te lezen
of ik zal verdorren of genezen,
of ik bloei. Ik kan maar moeilijk afscheid nemen
van vaste structuren en systemen.

Ik adem nog, dat doe ik zelf,
ik heb nog veel te geven.
Soms duurt het er twee of zeven,
soms elf of negen, minuten, dagen,
weken, maanden, jaren. Hoedanook wil ik stoppen met stil leven, ik heb lang genoeg
in bed gelegen.
Getekend voor het leven.
Daan May 2019
Bos
Ik was helemaal door de bomen
toen ik las, besefte dat mijn dromen
niet dicht genoeg gezocht
door mijn gedachten stromen.

Het is een jungle, daar buiten,
het is een woesternij,
word je woest of blij?
Je mag zelf kiezen *** en welke
gevoelens je wil uiten.
Beheers jezelf, gevoelens zijn stuurbaar.
Daan Dec 2019
Werd er altijd al zoveel geklaagd,
mensen de grond in geboord, belaagd?
Jezus zei al, zij die zonder zonden is,
werpe de eerste steen. Ik hoorde in de mis
en op school, kijk niet naar splinter in het oog
van een ander want niet enkel ezels balken.
Misschien leggen ze de lat zichzelf te hoog
en willen ze echt alle slakken met zoutigheid stalken.
Is heksenjacht nog wettelijk?
Is de schandpaal niet al ettelijke malen
zelf aan de palen vastgeketend?
Natuurlijk, niemand is alwetend.
Het is een simpel fenomeen, snobisme,
één-kenmerk-is-genoeg-om-alles-te-weten-isme.
Niemand heeft tijd om alles op te zoeken.
En tegenstrijdig goed en kwaad, binnen één persoon?
Dat bestaat niet, enkel in de koeken die je eet
achter je computer, zoals ik, terwijl ik zelf niet beter weet.
De mens is een vat vol tegenstrijdigheden
zoiets krijg je niet vermeden.

Wat is het toch gemakkelijk om iets te zien en meteen al jouw conclusies te trekken. Het is nog iets anders om een gegrond mening te hebben.
Op zich is dat geen probleem, het bespaart elke mens elke dag tijd. Mij ook.
Maar wanneer je online oproepen doet om mensen te lynchen
omdat je die beslissing ooit op 2 seconden hebt gemaakt, ben je verkeerd bezig.

Cancel cancelculture, #isoverpartyisoverparty #I'moverit #ikbenhetbeu


Bon, dat moest ik even kwijt.
Daan Apr 2019
Mag ik bijschuiven,
ook eens proberen,
naar je wuiven
wanneer onze vluchten elkaar scheren?

Wil je me kennen, leren,
temmen, verwennen, verweren
en remmen wanneer nodig?

Zal je me beschermen in afgesproken termen?
Mag het dat de cirkel verder glijdt,
dichter bij de kern, tot de dood ons *******br>of tot we 'het is genoeg geweest' uitkermen.
Het is wat het is, wat het is, wat het isent
Maar klasseer dit onder scheiding.
Daan Feb 2020
Werken voor later, brood,
vis en water, groots
genot en kater,
ze volgen elkaar steeds op.
Was het niet socialiter onaanvaard
dan was mijn job idealiter
aan de open haard.
Hout verzorgen, vuur voor morgen,
warmte, veiligheid en comfort,
een warm brood met vis en water
zonder zorgen op je bord.

Dat is lui, dat mag niet, niks doen is verboden,
je bent een profiteur of krijgt niets van onze broden.

Zal ik ze zoeter bakken of sla- om de tijd
te laten vliegen? Dan voel ik me slecht,
maar net niet slecht genoeg om mijn best te doen voor echt.

Het ideale werk is al allemaal gedaan
en leven in het verleden maakte niemand ooit tevreden.
Leven in de toekomst daarentegen is als leven op de maan.
Je moet nu al vanalles doen om er zelfs nog maar te staan.

Wat is dan momenteel
het ideale beeld waar ik je over kweel?
Ik weet het niet, het komt neren op proberen.
Je zal wel merken wat het is wanneer je 't voor je ziet,
denk ik, geloof ik, hoop ik.
Wat voor werk wil ik doen?
is een vraag voor later
want ik heb nu al andere dingen aan mijn hoofd.
C Jan 2023
op die eerste oogopslag geweet
jou skewe glimlag gaan my heel insluk
met jou prag bruin oë het jy tot in my siel in gekyk
saam met jou sal ek die teerpaaie plat rits,
want dit maak nie saak in watter een van die vier hoeke van 'n padkaart ek myself bevind nie
jou hart sal altyd my tuiste wees
ek sal die koue asem van die winter aanpak in die vroeë oggendure
net om vir jou grondboontjiesbros te koop as die dag te veel was
op die eerste ontmoeting geweet
jy gaan 'n groot rol in my sprokiesverhaal vertolk
jy is goed vir my
en ek hoop van harte ek is goed genoeg
vir jou
Daan Mar 2019
Weiger de gedachte, loos het idee
dat jij alleen, machteloos, het leven
moet trotseren.
Je moet jezelf weren
voor en tegen onweren, onthouden
dat het houden van
je vasthouden kan.

Je bent niet alleen.
Je bent niet machteloos.
Je moet alleen iets doen. Teren
op wat al is gegeven,
werkt niet langer dan maar even.
Ooit zal het tij zich keren. Dan hoop je dat je niet moet vragen:
'Was dit het nu, heb ik wel genoeg gegeven?'
stop met analyseren
Werk voor morgen.
Daan Jul 2020
Ik heb vroeger iets gevonden
in een zakje vol met kruiden.
Het steentje zat er ongeschonden
nieuwe tijden in te luiden.

Ze had prachtig golvend haar
en zat in dezelfde klas, hetzelfde jaar.
Ik was niet de enige die het die dag
niet durfde vertellen en het al langer zag.

Onze wanten gingen hand in hand,
jouw voeten naar een andere kant
en op maandagen denken we soms nog
aan je oude jonge-kokers-blog.

Ik ben tevreden met *** dat is verlopen.
Ik heb nu genoeg verdiend om andere thee te kopen.
Terug denken mag
maar het verleden? Dat is niet voor nu.
Daan Dec 2021
We kunnen kiezen uit duizend bieren,
lokaal of in Hong Kong gebrouwen.
We kunnen thuis of winkelhieren
als we onszelf nog met ons geld vertrouwen.

Velen hebben maar net één persoon
aan wie ze al kunnen vertellen.
Soms is het een diertje te huis,
soms iemand elke dag te bellen.

We kunnen onze vingers afwisselen,
de smaak van het vlees bedisselen.
Zelfs zeggen of we aldaniet (helaas) gaan passen
en om 't goed te maken, helpen afwassen.

Voor *** kort het ook mag blijven hangen,
het gevoel dat iets genoeg kan zijn,
kan, gepaard met schaamrood op de wangen,
het pijnlijk meer-gewil met succes vervangen.
op het einde denk ik graag aan dankbaarheid.
Daan Feb 2020
Dip
Waar is mijn waarde wanneer
ik niet dit of dat?
Wat is mijn plek op deze aarde
als ik niet *** of wat?

Ik doe maar iets, wij allemaal,
denk ik. Schenk ik daarmee
genoeg? Is mijn bijdrage
voldoende voor wat zij vragen?

Wat wil ik zelf, een lichaam,
een tempel, een geestelijk gewelf
of een wijsheid, prestatie,
product en ongelooflijk gedelf?

Ik ben wie ik ben, is dat dan niet zo ongeveer de helft?
Maar ik doe niet wat ik moet, hetgeen dat mij bedelft.
Ik moet veranderen van mezelf
Daan Aug 2021
Het einde lijkt nabij, land in zicht!
Al is dat niet vast voor lang.
We kunnen wel weer ****
aan ****, vloeken in elkaars gezicht.

Misschien dat toffe slogans op een houten plank,
ah nee, dat hebben we al geprobeerd.
't Is moeilijk denken aan natuur en leven
in een wereld waar geld goddelijk wordt vereerd.

We hebben het ver genoeg gedreven,
het is bijna verdiend. We kunnen beter
stoppen, nog een afscheid geven,
onrespectloos een recensie achterlaten.

Alleen al voor die avonden dat we onder de sterren zaten,
geef ik de bol een tien.
Nog rap voor we haar verlossen,
wil ik graag de eiffeltoren zien.
Ik doe zelf ook niks ****.
Daan Jul 2020
Grijsgevlochten haren in een roze strik.
Het leven heeft jaren naar mij gelachen
en ik,
ik durfde niet eens op te kijken,
bang niet ver genoeg te reiken.

De vlammen waren talrijk, rood
en overal. Mensen lazen de krant
op televisie en keken naar de zon voor brood.
De nood naar moed was groot
en liep stilaan uit de hand.
De vlammen werden blauw,
de tranen waren liefdevol,
geschonken in een ring van veren.

Lieve goochelaar, ik heb van jou nog
zo veel te leren. Help me kijken, op en langs,
de kleine dingen. Help me zingen op een druilerige morgen of een slapeloze avond, ondergedompeld in zorgen over dag. Help mij mijn hart te vinden en zo de vleugels
die de oorlog laten stoppen, uit te slaan.

Waar dan ook jouw huis naar toe beweegt,
is waar ik het allerliefst wil gaan.
Een krabbeltje na het kijken van Howl's moving castle. Ik denk dat ik meer te delen heb. Houd moed.
Daan Jan 2023
Jij hebt geen franjes nodig om
de schoonheidsprijs te halen,
geen Tsjernobyl om te stralen.

Jij hebt geen nood aan tierlantijn,
je bent meer dan genoeg
door gewoon jezelf te zijn.
Dus niet ontploffen, hè.

— The End —