Lieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoetenLieve Celina ,
Ik heb gehoord dat je een One Direction fan bent,
een nogal grote ook.
Er schoot Something Great in me te voor ,
Ik weet dat One Thing dat jij wilt is om *** te ontmoeten
Dus ik was Up All Night
om iets over een energie volle meid te schrijven
die van One Direction houd met No Control
en dat is niet erg want You Gotta be You
One way or another wou ik er iets moois van maken
What makes you beautiful is dat jij jezelf blijft
In de klas of buiten de klas blijf je wie je bent en dat is iets dat niemand van je af kan nemen
blijf wie je bent en One Way Or Another
zullen je dromen uit komen maar Live While You’re Young
wees Alive en Believe in your Heart
Magic Moments zijn er voor even maar die Midnight Memories blijven in je hart
Ik wil dat je Magic Moments in je leven maakt en daarvan de Memories in je hart opslaat
Leef je leven als 1 groot Moment en Happily believe in your Heart
zodat je alle obstakels overwint en dat je je dromen waar maakt.
Stand Up en wees jezelf , kijk de wereld aan en overkom alle moeilijke tijden
door altijd jezelf te blijven , een energie volle meid die toch gewoon wilt slapen
maar ze weet andere blij te houden met haar energie volle houding.
We zijn allemaal heel erg dankbaar dat je ons blij houd als je bij ons bent en
dat is iets dat niemand van je kan afnemen.
You are more than a class mate , you are a Girl Almighty


----Door Levon Tamazyan

ik ben klaar
er helemaal klaar mee
klaar met deze maatschappij
klaar met het zgn 'vrij'
klaar met mezelf zijn
klaar met de maskers
klaar met andermans pijn
klaar met het 'geluk' van iedereen
klaar met herhalend onbegrip
klaar met de dip na dip
klaar met dit met stress gevulde lichaam
klaar met elke kortdurende traan
klaar met zorgen, de toegevoegde ellende
klaar met hoop bewaren
klaar met niets doen, de boel laten varen
klaar met blij moeten zijn, lachen
klaar met de negatieve spiraal
klaar met het gevoel van abnormaal
klaar met al het verderf op de wereld
klaar met eeuwige eenzaamheid
klaar met depressiviteit
klaar met studeren en regels
klaar met de ontevredenheid
klaar met klaar, moeten komen
klaar met een 'leuke' baan vinden
klaar met vaarwel en weer binden
klaar met deze ruimte, het bed
klaar met denken dat ik het wel red
klaar met de harteloosheid
klaar met boosheid en nijd
klaar met wakker liggen
klaar met deze kou
klaar met jou
klaar met de grauwe luchten
klaar met mijn diepste zuchten
klaar met dierenmishandeling
klaar met angstzaaierij
klaar met de doorzetterij
klaar met alle competitie
klaar met twijfelen, niet weten wat
klaar met vergeten, alles wat ik had
klaar met het wantrouwen
klaar met de zware schouderlast
klaar met elke oversekste gast
klaar met verdoofd zijn
klaar met mensen, egoisten
klaar met narcisten en racisten
klaar met de gevoeligheid
klaar met slimme meid
klaar met de druk(te)
klaar met strijden
klaar met lijden
klaar.

Ik heb wat testjes afgenomen,
wilde bepalen welke dromen
mij het beste klaar kunnen stomen
voor een leven in de bomen.

Ik stem, studeer en ben het bos
verloren, staar en veer op
van het bed, wens terug los
te zijn, zoek vrijheid en een job.

Ik, wie ben, ik, boe, wie ben ik, moe.
Wie ik ben, is wat ik doe,
niet minder, meer, niet zeer,
toch op zoek. Want wat was nu ook weer
de clue?

Ach juist, ik was op zoek,
naar wie mij kan definiëren.
Ik heb een onuitstaanbare nood
aan vastleggen wie ik ben,
het is geen aanrader, 'k zou het niet
proberen.

Ik wil vertrouwbaar zijn, betrouw
me gauw en ik zal horen,
ik ben als luisteraar geboren.
Ook lief en accepterend,
de armzaligen verwerend,
doch lachend uit, oordelend,
liefst de taken verdelend.
Dat ben ik, Daan, de ambassadeur
van buzz, plezier en lachen
bezorgen aan de cohorte
is mijn favoriete forte.

Zeg ik allemaal zelf, rapportage
is onbetrouwbaar onderzoek,
ik blijf blijkbaar blij mijzelf verschuldigd
te zeggen wie ik ben
en is dat een probleem?
't Is dat ik vanonder zoek.
Voor mij een beetje maar van bovenaf is
dat allemaal oke.

Vanaf morgen zeg ik nee
wil ik minderen
die letters zinderen na
en daarom zeg ik ja
wanneer ik liever
afwijs.

Het is een zwakte als
pas gelakte nagels
later wordt het mooi,
voor nu is het een zooi
tot het droogt
en het poogt
alles te
verbeteren.

Dat ben, was, word ik later
een zeveraar een prater
een typer, een tikker,
getikt, jouw type, cherry picker.

Ik eet de kersen op jouw taart
wanneer je moederdag verjaart
eet de olie van jouw dom
de spookjes uit jouw kom
Ik ben veel en ook een vraat
ik schrok zelfs terwijl ik praat
tijdens de film
god wat zou ik mezelf
ambetant vinden
als ik mezelf niet was

Daarom kan ik niet om met mensen die niet anders zijn,
ik zou ze verwensen maar dat is niet mijn
manier van werken
ik tolereer ze, laat liefst niet teveel merken
van mijn afgrijzen, afschuwelijk plezier
als ik zie *** pijnlijk op een kier
de deur staat
naar vergetelheid.

Wetenschap vertelt
dat blij zijn gezond
en goed is voor je motivatie
op het werk.

Maar, wetenschap, ***
doe je dat, blij zijn?

Wat als je geen zin hebt,
moe bent of je in het rond mept
zonder iets te raken?
Wat als je je makkelijk laat kraken,
je weent, verdriet en het vandaag
allemaal echt niet meer ziet?

Moet je dan forceren
of even iets anders leren?
Moet je dan tevreden
of mag je wel eens naar beneden?
Mag je tonen kermen
en werken op je eigen termen?

Van mij mogen jullie alles,
ik moet even aan mezelf denken.
Misschien dat ik daarna kan helpen.

Waar ik naartoe ga met mijn leven?
Ik weet niet eens welke dag het is.
Wat ik wil worden? Weet ik het zeker?
Natuurlijk! Alleszins niet apotheker.
Daarvoor heb ik 4 jaar over 2 gedaan.

Ik ben al blij dat ik mijn zwembrevetjes heb gehaald.
De 25 en de 50 meter. Ze hangen boven de schouw.
Ik heb zelfs nog voor de kadertjes betaald.
Wie doet beter, vraag je? Ik vergelijk het niet met jou.
'De dochter van de inspecteur, die is ingenieur.'

Heb ik dan gefaald? Had ik het anders moeten doen?
Waarschijnlijk of misschien.
Toch vergeet ik niet die tijd van toen.
'Kom, 't is tijd dat je verhuist.'
Ik weet alleen niet juist
of ik dat alles, zelf, elke tien,
liever verschillend had gezien.

De soepele lichtstralen sluipen langs een kier
naar hier, naar mij, dichterbij.
Van liefde word ik blij,
genot en heupen aan mijn zij.
Kom dan dichter, kom dan.
Sla je armen heen en weer,
om me heen,
geen
moment had beter kunnen zijn
dan hier met jou in zon met wijn.

Kom dichterbij, maak me blij en geef je losse zee aan mij.

Je gezicht is bijna niet niet op te merken.
Daar heb ik zelf nog mee aan zitten werken.
Natuurlijk zou ik je nog graag
elke dag blij weer zien. De laag
lijm weerhoudt mij van het houden van
de foto's in de straten.
Waarom moest je ons verlaten,
in de bloemen van je leven?
Ik wil niet wegtuimelen in haten,
gewoon vergeten, even,
*** enkele dagen zoveel
onzekerheid en angst
hebben kunnen dragen en uitmonden
in het onmogelijk te gronden
gevoel
van gemis terwijl ik je overal kan zien.
Of is dit allemaal niet echt misschien?

Ik was helemaal door de bomen
toen ik las, besefte dat mijn dromen
niet dicht genoeg gezocht
door mijn gedachten stromen.

Het is een jungle, daar buiten,
het is een woesternij,
word je woest of blij?
Je mag zelf kiezen *** en welke
gevoelens je wil uiten.

Als ik iemand anders had willen zijn,
moest ik al de rest erbij nemen.
Van het grote lege magazijn
tot het alle ramen zemen.

Van de pijn van een gemiste jeugd,
verpeste liefde waar ik me nog zo
op had verheugd, tot de dagen
dat ik me zelf aan verpest zal wagen.

Zo erven wij van boven tot onder
en van zij tot zij, niet alleen de genen
alsook de wel of niet erg blij
en de neiging tot hypochonder.

Het einde kwam te snel
Je was nog niet klaar
Je had nog zo veel te beleven
Je had nog zo veel te geven

Je leven was niet zonder pijn
Ik had graag al die pijn weggenomen
Ik had graag je wensen zien uitkomen
Samen met je liggen wegdromen

Toch kon je genieten van de kleine dingen
En wat was ik blij als ik je aan het lachen kon brengen
Jouw lach zal me altijd bijblijven
Jij zal me altijd bijblijven

Het lijkt soms zo gemakkelijk.
Blij zijn blijkt dan toch niet zó vermakelijk.
Ik bijt en kauw en zeg "Oei, sorry, smakelijk!"
tegen jou.

Het voelt zo egocentrisch, onbezonnen,
om (zelfs zwakkelijk) te delen dat je ligt te zonnen.
Het is niet echt, ver zonnen,
als werk, onbegonnen,
om te onrafelen wat is en waarin ik mij vergis.
Hoedanook, de planten zijn getrokken
nog voor de grond ontgonnen,
nog voor de bus vertrokken.
De grootste, gemeenste deler
heeft de prijs der groenteteler
wederom gewonnen.

De reis is lang en hobbelig,
de pudding in mijn ****,
voorheen bedekt met hard
en knobbelig.

Ik ben dankbaar voor mijn klare
kijk en diep blik tomatensoep.
Ik ben blij dat ik met die rare
gevoelens werken kan en troep
verwerken mag op deze mooie dag.

Ik ben trots, tevreden en misschien
zelfs een beetje gelukkig
bij het prettig weerzien
met dat voorheen nukkig
stoeletje aan mijn bureau.

Ik verdien dat ik dit mag,
verdien het beste uit de mand.
Ik ben zelfverzekerd, zegt mijn lach,
in mijn positieve gemoedstoestand.

De lucht is paars, de wolken roze.
Oranje lijnen, neonlicht, gesloten,
blij zijn is hier uit den boze.

In het water reflecteren boten,
sloepen, wit geverfd hout en blauw
met stalen kettingen, touw,
vastgemaakt, geknoopt, koud
en warm, herkenbaarheid om van te houden
net iets meer of minder
dan je had gehoopt.

Ik slaap met een knuffel
en zij met handgranaten,
klaar om voor het vaderland
De levende wereld te verlaten.

Ik ben slechts een mug
op de hogerstaande rug,
de lang voor mij gebouwde brug
en haal vast nooit diezelfde waarde terug.

Maar dat is oké, het leven,
want ik draag ook mijn steentje bij.
En elke kleine prik die ik kan geven
maakt mijn parasietenzieltje blij.

Hee, jij, ja, jij,
je hebt een vlekje,
een paal temidden van je stekje,
een schitterend gebrekje.

Waarom zou je daar om treuren?
De gouden lijnen door jouw handen,
de warme te die we voelen branden.
Het houten, lijmen en de wanden schuren.
Glad.
Je zal later blij zijn dat je zelf iets had.

De deuren zijn bezegeld en
de loten zijn bestempeld.
Wat is dit voor een leven,
toegeplakt, bedrempeld.

Ik had al een plastieken kaartje.
Nu komt daar nog
een documentje bij.
Een aardje naar z'n vaartje
maar wie is daarmee blij?

Ik weet wel wie en goed en wat
en waarom we zo voorzichtig zijn.
Als ik dat virus is mijn handen krijg
dan is het kot te klein.

Appelsienschijfje,
zwevend aan de horizon.
Blij dat ik gedanst heb
toen ik nog dansen kon.

Verdriet en machteloosheid,
angst en pijn en straf.
Gevaarlijke plekken, boosheid,
galop en stap en draf.

Een wereld zonder
kan nog alle kanten op
voor elk klein wonder
een eigen krantenkop

Maar het is er, groen,
en wat gaat ge daaraan doen.