Mahal na kilala kita sa simpleng haha
Minisage kita kahit di kita kilala
Sabi ko sayo hi ganda
Di ko inakalang mag rereply ka
Sabi mo salamat huh.
Sa simpleng batian tayo nag simula
Humaba ng humaba mga salita
Hanggang sa nakita ko
Ay hala mag kabirthday tayong dalawa
Mapag biro ang tadhana
Mas lalo akong naligaw sa bitag nya
Pero sa pag kaligaw ko nahanap kita
Sabay tayong na ligaw sa tamis ng tadhana
Tapos sabi mo mahal may sekreto ka
Mapag biro nga ang tadhana
Kasi kng gaanu katamis ang pag mamahal mo
Ganun din kasaklap ang katotohanang d pueding maging tayo
Di pueding maging tayo kasi may nakatali na sayo
Pero kinain ko ang lahat ng pait na to
At oo kasalanan ko
Ang dating maliit na biro ng tadhana
Naging libingan ko
Pero ayaw kong bumangon mula dito
Pinilit ko,pinilit mo at naging tayo
Kahit mapait pinilit natin na patamisin ito
At naging okay tayo
Ang saya nga ng birthday natin pareho
Sinupresa mo ako
At sa unang pag kakataon
Napag tanto ko na mahal mo nga ako
May pa cake kpa mahal at palobo
Tumulo ang luha ko
Kasi di ko inakala sa magiging masaya ako
Magiging masaya ang kaarawan ko
Kaya salamat sayo mahal ko
Pero habang tumatagal mahal
Mawawala na tayo
Halos di ko na maaninag ang iyong anino
Nalungkot ako
Pero bumalik ka mahal
At sinabi mo pabalik na siya
Ang nakatali sayo
Gumuho ang mundo ko
Ang dating hukay ngayon ang naging bangin
Wala ng takas sa sakit
Ang sabi mo aayusin mo mahal
Tataposin na ang dapat taposin
Pero paanu kng sa istoryang to
Ako ang pangalawa
Ako ang kirido
Ako ang maninira ng pamilya
At siya,sya ang una at ang pinakasalan mo sa harap ng dambana.
Mahal anu ang laban ko
Nasasaktan ako
At oo di ko pueding isisi sayo to
Kasi ginusto ko din naman.
Namalibing sa bangin na ito
Pinaglaruan tayo ng tadhana
Yung akala kong magiging masaya
Nasa binggit na ng kataposan nya
Ayaw ko man sana ipilit
Pero sa bawat hagupit ng sakit
Pangalan mo aking sinasambit
Mahal naririnig mo pa ba ako
Pag dumating siya panu na tayo
Maaalala mo pa kaya ang mga pangako mo
Na magiging masaya tayo
Kasi kung ganun kakainin ko na din ang pait na ito
Ou ako na bahala sa lahat ng pait
Basta mahal mangako ka
Di tayo aabot sa dulo
Pero paanu sakanya ka kasado
Ako,pangalawa lang ako
Nadudurog na ako
Gusto ko na sana taposin ito
Pero paanu kng mahal kita
Minamahal kita ng todo
Ngayon gusto mo palain ako...
Pero paanu kng sa bawat paalam mo
Sinasambit **** mahal mo ako
Mahal mo nga ba talaga ako
O mahal mo lng ako kasi binubou ko ang kulang niya sayo
Please kng aalis ka umalis ka lng
Kasi di applicable sa atin ang kng mag mahal ka ng dalawa piliin mo ang pangalawa kasi sa una pa lng nakatali kana.

“Set wide the window. Let me drink the day.”
― Edith Wharton, Artemis to Actaeon and Other Verses

Matapang, sino ang tunay na matapang?
Yung siga ba sa kanto?
O yung pulis na marami nang na-tokhang?
Hindi kaya ang senador ng oposisyon
Na laging bumabanat sa administrasyon?
O baka naman yung mamang komentarista
Sa radyo at telebisyon?

Saludo ako sa mga sundalo’t pulis na
Nakipaglaban doon sa Marawi. Walang
Sindak ang mga bombero na sumusugod
Sa nagngangalit na dila ng apoy.
Hindi matatawaran ang kagitingin ng
Mga nagpapakasakit para sa kalayaan
At kapakanan ng inang bansa.

Pero may ibang anyo ang katapangan
Na mas malalim at kahanga-hanga.
Ang katatagan ng puso at isipan sa gitna
Ng dusa at malagim na paghihirap.
Ang hindi pagsuko ng kaluluwang hindi
Kayang ibilanggo ng takot at banta ng paghihirap.

Si William Ernest Henley ang bayani ng
Katapangan na tinutukoy ko s’ya ay di nalupig
Kailanman. Hindi s’ya sumuko sa siphayo ng kapalaran
Hanggang sa huling sandali.

Pagnilayan natin ang kanyang Invictus:

“Mula sa gabing bumabalot sa akin,”

May mga kawawang nilalang na walang umaga
Ang kanilang buhay puro gabing madilim
ang laging umiiral. Walang liwanag, walang bukang-liwayway.
Mula pagkabata hanggang pagtanda puro hinagpis at pait
Ang kanilang laging sinasapit.

“Kasingdilim ng hukay na malalim,”

Maraming bangin sa buhay ng mga kapos palad
Na nakabaon sa dusa at hilahil. Hindi nila ito ginusto
Hindi kailanman pinangarap kaya’t hindi nila ito
Kailanman matatanggap.

“Sa mga diyos, ako’y nagpapasalamat”

Ang mga kawawang mahihirap at mga mangmang
Sa kaalaman na laging salat sa mabuting paliwanag
Ay laging nagpapasalamat sa diyos. Salamat sa diyos……
Hahaha….. walang diyos mga hangal. Kung may diyos
Wala sanang kahirapan at kaapihan na umiiral.

“Sa kaluluwa kong hindi natitinag.”

Katawang lupa lang ang sumusuko
Ang kaluluwa at pusong matatag
Kailanman ay hindi ito magagapi.

“Nahuli man ng pangil ng kapalaran,”

Ang pangil ng malupit na kapalaran
Ay laging nakabaon sa leeg ng mga hampas-lupa
At mga walang makain sa araw-araw.
Pero hindi nito kayang sakmalin ang mayayaman at
Ang mga burgis. Bahag ang kanyang buntot
Sa harap ng mga panginoon.

“Kailanma’y di nangiwi o sumigaw.”

Kahit sumigaw ka at ngumawa nang husto
Walang tutulong sa’yo, walang makikinig
Dahil bingi ang mundo at bulag ang mata
Ng panginoong mapagpala.

“Sa mga pagkakataong ako’y binugbog,”

Paos ang tinig ng mga inang mapapait kung humikbi
Mga pinanawan ng pag-asa at ulirat dahil sa pag-iyak
Walang saysay ang sumigaw – nakaka-uhaw ang
Pag-iyak magmumukha ka lang uwak.

“Ulo ko’y duguan, ngunit ‘di yumukod.”

Bakit ka naman yuyukod sa putang-inang kapalaran
Na walang alam gawin kundi ang mang-dusta at mang-api.
‘Wag mo’ng sambahin ang isang bathalang walang-silbi,
Lumaban ka at ‘hwag magpadaig.

“Sa gitna ng poot at hinagpis”

Galit at lungkot ito ang kapiling lagi
Ng mga sawimpalad. Malayo sa masarap
Na kalagayan ng mga pinagpalang sagana
Sa karangyaan at kapangyarihan.

“At sa nangingilabot na lagim,”

Nagmistulang horror house ang buhay ng marami
Walang araw na hindi sakbibi ng lagim, walang oras
Na hindi gumagapang ang takot. Takot sa gutom, sakit,
At pagdarahop.

“Mga banta ng panahong darating,”

Bakit ang mga walang pera ang paboritong
Dalawin ng katakot-takot na kamalasan sa buhay?
Ganyan ba ang itinadhana ng diyos na mapagmahal
At maunawain? Nakakatawa diba?
Pero ito ang katotohanan ng buhay.

“Walang takot ang makikita sa ‘kin.”

Tama si Henley bakit mo kakatakutan ang lagim
Na hindi mo naman matatakasan? Mas mabuti
Kung harapin mo ito ng buong tapang at kalma.

“Kipot ng buhay, hindi na mahalaga,”

Para sa isang lugmok sa pagdurusa wala nang halaga
Ang anomang pag-uusig at kahatulan na nag-aantay.
Impeyerno? Putang ina sino’ng tinakot n’yo mga ulol.

“O ang dami ng naitalang parusa.”

Parusa, ang buong buhay ko ay isang parusa.
Ano pa ang aking kakatakutan na parusa?
Hindi naging maligaya ang buhay ko ano pa
Ang mas malalang parusa na gusto mo’ng ibigay?

“Panginoon ako ng aking tadhana,”

Oo ako lang ang diyos na gaganap sa aking
Malungkot na buhay. Walang bathala akong
Tatawagin at kikilalanin ‘pagkat wala silang pakialam sa’kin.

“Ang kapitan ng aking kaluluwa.”

Walang iba na magpapasya sa aking tadhana
Ako lang hanggang sa wakas ng aking hininga
Ang dapat na umiral.

Si Henley ang tunay na matapang dahil kahit
Pinutol na ang kanyang mga paa, sa gitna ng sakit
At matinding dusa hindi s’ya sumuko. Ang kanyang
Kaluluwa ay nanatiling nakatayo.

Nakatindig sa harap ng mga nangagdaan;
Sa pagtunog ng batingaw, ikaw ang s'yang naaalala,
na ikaw sana'y magbalik.
Ako ngayo'y nakabinbin sa bangin ng kalungkutan:
Nasa'n ka na nga ba?
Sadyang 'di kita matanaw kahit man lang ay saglit.

Nalulunod ako sa mga luha
sa bawat oras ng pagkadapa,
Nakapako sa krus ng pag-iisa't pighati;
'Sang pinsala dulot ng pag-ibig
na nawaglit lang ng bigla
Nasa'n ka na nga ba?
Hinahanap-hanap kita sa bawat sandali.

Nakakulong sa rehas ng iyong pagmamahal,
At sa pagdating ng hating-gabi,
ginagapos ng lubid ng karimlan:
Walang mahagilap na dahilan
sa paglayo mo mula sa 'king piling,
Bukod-tanging kahapon na lamang
ang aking sinusubukang gunitain.

Subalit gulo ang s'yang aking batid,
pait ang s'yang aking lasap;
Ni walang kapayapaan,
ni bigkis man lang ng galak.
Tayo sana'y ikakasal na, ba't ka pa lumisan?
Nasa'n  ka na nga ba?

At kung hindi ka pa rin darating,
sa panahong mundo na'y magdidilim,
Maghihintay pa rin ako sa 'yo
hanggang mayro'n pang akay na takipsilim.

"Tagu-taguan, maliwanag ang buwan
Sona-sonahan, madilim na naman.
Pagbilang kong tatlo, nakatago na kayo
Mapagod man kayo, tuloy pa rin ang laban ko
Isa.. dalawa.. tatlo.. Game?"*

Pag si Juan ang nagsalita,
Nag-aalitan ang madla.
Pag tikom ang bibig,
Siya'y bulag raw sa maralita.

Pag nilatag ang naplantsa,
Lalatiguhin ng administrasyon.
Pag walang plataporma,
Ihahagis sa bangin ng suhestisyon.

Kalaban pala nati'y ang sariling atin,
Demokrasya nga'y may sapin pa rin sa bibig
Mga bolang itim, saang lupalop ang padpad
Mapait ang kapayapaan,
Dakila ma'y kanilang binabagsak din.

Walang nakatitiis sa bayang nagpapapansin
Masakit nga naman sa bulsa ang tunay na bayanihan
Dugo'y dumanak makamtan lamang ang demokrasya
Sobra-sobra nga lang ang danak ng iilang raleyista.

Sadsad sa suliranin ang Inang tinakwil
Mga anak sa lama'y namasyal pa sa ibang bayan
Hindi na matapus-tapos ito'y pagdadamayan,
Damay sa kurapsyon, damay sa pagtitwakal ng mga Inakay.
Yuyuko na lang ang nasa langit
Pagkat nagapi ang mga tunay na Anak --
Ang lipunang ginahasa ng iilang ganid,
Paulit-ulit na, ang hapdi ng kamusmusan.

May iilang nagtatanong,
May iilang walang pagtataka,
Musmos sa bayan, wala namang pag-usbong
Kaya't iba na lang ang nakikinabang
Puspos sa distansya
Ng kamalian ng nakaraan.

Hugas-kamay ang iilan,
Simpleng hindi batian,
Wika nga ba ng pagkakalimutan?
Parang away-kalye, away-bata
Aso't pusa, sa lipunang
ang hepe'y sila-sila lang din.

Batu-bato pik, naglalaro ang iilan
Bukas tataya na naman sa lotto
At pag natalo'y iiyak na lang,
Bibigyan ng tsokolate,
Pangako para sa matamis na pag-iibigan
Ngunit balat lang pala,
Mapagbalatkayong himagsikan
Tapos, hahanap ng Darna
Pagkalunok ng bato ng kamanhidan.

Karuyag ko pagsurusuntukon ini nga busag nga ****-****
Pero sigurado nga maul-ol
Salit, adi nga ulunan nala

Karuyag ko mamusdak hin mga pinggan nga nakatambak ha banggera
Pero magluluto pa ngay-an hira hin sura
Salit, niyan pagkatapos nala

Karuyag ko kumurahab hasta ako mapaas
Pero may bata nga nakaturog bangin makamata
Salit, tik-om nala

Karuyag ko manrabot hin tawo
Pero naguusahan la ako ngadi ha kwarto
Salit, it akon kalugaringon nala

Karuyag ko gusi-gusion an mga surat nga ginhatag mo ha akon
Pero aadto ha hunos, maupay an kahipos
Salit, sunod nala

Karuyag ko na bumul-iw ngan talikdan ini nga grasya
Pero waray ka bumaya
Salit, ayaw nala

So, how are you?
Hopefully, you don’t have that cough anymore,
Because that would be tough for me for sure.

So, how was your day?
You might be up again till the morning,
Because you have been thinking, writing.

So, how is your heart?
If it is hurting,
Don’t worry, I’m here to listen.

So, will you not ask how I am?
For you, that might not be a big issue,
While I’m here, so much missing you.

--Originally written in Winaray--

Ginmimingaw Ako Ha Imo

*Ano kumusta ka na?
Kunta diri ka na gin-iinubo,
Kun diri, masusubo gud ako.

Ano kumusta an imo adlaw?
Bangin nagpiniraw ka na liwat,
Pagpinanhuna-huna, pagsinurat.

Ano kumusta an imo kasing-kasing?
Kin malain it imo ginbabati,
Ayaw kabaraka, pwede man ako mamati.

Ano diri ka mangungumusta ha akon?
Para ha imo, waray la siguro,
Samtang ako adi, ginmimingaw ha imo hin duro.

kailan ba nabuhay ang mga manunulat?

sa lahat pagkakataon, kumukuha lang sila ng materyal, ng inspirasyon, ng hangin sa baga ng apoy.

kung iniisip **** ibinigay na nila ang lahat sa'yo, pakaisipin mo ring marami silang nakuha mula sa'yo: ang alon ng buhok mo, ang tsokolate **** mata, pantay na mga ngipin, nakakaakit **** ngiti

ngunit higit sa lahat nang 'yon, ikaw pa rin ang talo, bakit?
dahil minahal ka nila upang iguhit nang tulad nang sa mga pintor: delikado, misteryoso at orihinal.

kahit pa ilang tauhan na ang nagdaan, makikita mo ang pagkakaiba ng oras, panahon at lugar; pagkapusyaw at pagkalamlam, katingkaran o putla ng kulay mo sa tuwing magkahawak kayo ng kamay.

ikaw ang talo, dahil kahit sinong gagawa ng sariling istorya, ikaw; na tinutukoy niya ay ang laging kontrabida. 'hanggat hindi natututong magsulat ang leon, palaging papupurihan ng mga istorya ang mandirigma.'
ikaw ang nang-iwan, unang nilapitan, unang bumitaw sa magpakailanman,
ang hindi lumingon

sa bawat pagtawag sa pangalan **** kirot na ngayon ang katumbas
para bang kalamansing piniga sa sugat na kailanma'y di naghilom at naglaho.
pero sa panahong bumakat na sa papiro ang mga letra, hindi na lamang siya ang luluha sa pagkawala mo, ni maiihi sa kwentong una kayong nagkatagpo

kailan ba nagkaroon ng pagkakataong inisip lamang ng manunulat ang ngayon at hindi ang bukas na isusulat niya ang mga nangyari nang araw na 'yon?

ang unang beses mo siyang halikan sa pisngi, ang panay na pagdantay mo sa kanyang balikat at pagkahawak sa kanyang braso?

kailan ba niya malilimutan at ilang beses pa niyang pauulit-ulitin ang gunita ng pagpatak ng mga luha mo sa harapan niya nang walang dahilan kundi dahil masaya kang kasama siya?

kailan ba nabuhay ang isang eskribo?

sa simula pa lamang ng panahon, kasiping niya gabi-gabi ay ang tinta ng pluma at papel sa harap ng init ng gasera at nagbabagang puso.

mamahalin ka niya gamit ang buhay na mga salita
papatayin ka niya hangga't di ka na makaahon sa lalim ng bangin kung saan inimbak ang pagtingin niya sa'yo
nabuhay siya nang dumating ka
nang mga panahong ang mga oras ng kabataan ay itinatapon na, ikaw ang naging gasolina
upang magliyab siya
oo ikaw na irog niya

nabuhay siya upang buhayin ka magpakailanman

Leron, leron sinta
Kay tagal kong hinanap
Sa lahat ng sulok, sa lahat ng kanto.
Bawat bulong, bawat banggit
Baka sakaling maituro sa akin
Ang pangalan mo.

Buko ng papaya
Natatangi sa 'king paningin
Ikaw ang dahilan
Kung bakit may kaba sa dibdib
May tamis ang ngiti
May kislap ang mga mata.

Dala-dala'y buslo
Nilalaman nito'y puso
Pusong minsan nang nabigo
Ngunit pinatibok **** muli
Tangan ng aking mga kamay
Nanganganib na ibigay
Sa 'yo.

Sisidlan ng bunga
Duyan ng mga pangarap
Mga alaalang ipipinta pa lamang
Sa hinaharap na sana'y
Sasalubungin ko
Na kasama ka.

Pagdating sa dulo
Matapos ang lahat ng dasal
Pananalangin sa Maykapal
Nakabitin sa gilid ng bangin
Handa nang mahulog
O matagal nang nahulog?

Nabali ang sanga
Pumutok ang bula
Natunaw ang tuwa
Nabasag ang pag-asang
Pinanghawakan
At iningat-ingatan.

Kapos kapalaran
Minalas lang ba
O sadyang malas na talaga?
Malupit ang tadhana.
Sa gulong ng palad
Parang laging nasa ibaba.

Humanap ng iba*
Hindi ngayon, hindi bukas
O kahit sa susunod na linggo
Pero balang araw
Magtatapos din
Sa masayang wakas.

When you told me I was doing great for a woman my size, I passed you off and told myself that "compliment" had good intentions.
When you called me sweet cheeks I ignored you. A woman like me is used to men like you.
When you told me the stair master made my *** look bangin, I was both honored and appalled.  My *** may be my greatest feature but ****** comments have their place and the gym is not one of them.
When you asked me for my number, you were rude, acting in a way in which no gentleman should act. I told you no. And I meant no.
When you called me a ***** loud enough for the whole gym to hear, you were only making yourself look bad.
When you came up and wrapped your arm around my shoulder and told me you were going to take me out for a good time on friday night, I was terrified and suddenly praying for a **** whistle.
When you insisted I promptly informed you I was lesbian, and to let you down gently, not my type.
When you called me a **** I took no offense, that word has become meaningless. Then you told me it must be a phase, that I just hadn't been with a man like you. That you could change me.
When you said "hop on this **** ****" I was done with your games. I pushed you aside and when you ****** my shoulder back you were the one to end up with their *** on the ground.
Dear namless man at the gym,
When you said you could help me through my phase, you were wrong. Being gay is not my phase. Being straight was.

“You must live in the present, launch yourself on every wave, and find your eternity in each moment. Fools stand on their island of opportunities and look toward another land. There is no other land; there is no other life but this.”

― Henry David Thoreau

Nalulungkot ako dahil nasayang ang buhay mo. Huli na ang lahat nasa dapit hapon kana, palubog na ang araw mo, wala na itong umagang darating pa. Nalulungkot ako dahil nagpadaig ka, tinalo ka ng lungkot at kinain ka ng sistema. Pati tuloy ang sining (photography) na iyong minahal ay tinalikuran mo. Nalulungkot ako dahil alam kong kahit nagkaganyan ka ay marunong kang magmahal, na kahit kelan hindi mo ako sinaktan, na lagi kang nand’yan kapag kailangan kita. Bakit kaba kasi nagkaganyan?

Nalulungkot ako dahil sinayang mo ang panahon para lang alagaan ang galit na nakatanim d’yan sa dibdib mo. Niyakap mo na parang unan ang kalungkutan, sana ay itinakwil mo ito. Nalulungkot ako dahil naging rebelde ka hindi lang sa iyong sarili kundi pati dun sa mga taong nagmamahal at nagmamalasakit sa’yo. Sinaktan mo sila na handang umagapay sayo. Nalulungkot ako dahil lumikha ka ng sarili **** bangin, isang malalim na hukay kung saan ikaw ngayon ay nakabaon.

Nalulungkot ako dahil hindi pinakinggan ng diyos ang mga dasal ko para iligtas ka, ang mapagmahal at mahabagin na diyos ay walang awang pinabayaan ka. Nasayang lang ang aking mga pagsamo sa kanya. Paano ka n’ya aagawin sa apoy ng Impeyerno kung dito pa lang sa lupa ay pinabayaan kana? Nalulungkot ako dahil kapos ang aking pang-unawa at pagmamahal. Nalulungkot ako dahil wala akong nagawa para suklian ang mga kabutihan mo sakin.

Nalulungkot ako at pumapatak ang luha ko habang sinusulat ko ang tulang ito. Nalulungkot ako dahil hindi na maibabalik ang nakaraan, dahil wala ng bukas na darating para sa’yo at sa ating dalawa. Nalulungkot ako dahil dahil pareho tayong nabigo. Oo, kapwa tayo talunan. Pareho tayong pinagtaksilan ng ating mga paniniwala at mga pangarap. Nalulungkot ako dahil patuloy kang naghihirap noon magpahanggang ngayon.

Nalululungkot ako pero alam ko na ang lahat ay may katapusan, lahat ay magwawakas pati na ang mga paghihirap. Kaunting panahon na lang matatapos din ang lahat ng dusa at sakit mo. At pag dumating ang araw na ‘yon hindi kana nila kailanman masasaktan. May kakaibang katahimikan at hindi maipaliwanag na kapayapaan na makikita sa mukha ng isang bangkay.

Ang maikling kasaysayan ay pilit kinakalimutan
Nang nahulog sa bangin ng nakaraan
itinali sa leeg ng walang pag-aalinlangan
ang maiksi na lubid na pinanghahawakan

Kumikinang na perlas ng silangan
namumukod-tanging mutya sa dalampasigan
Nang makatakas sa karagatan
Di na bumalik sa kinagisnan

Papalubog na ang araw nang hindi namamalayan
Ang liham nito'y kanyang huling alab
Yugto ng masamang pangitain
kung kailan dadapo ang mga paniki

Nagsilbi na piring sa pagsapit ng Biyernes ang takipsilim
Sa walang pakundangan pugon
Nagliyab ang lunggati ng pangangalit
Marahas na pagbati nito ay pasakit

Ang simpatiya ay kumukupas
Sa trahedyang sumira
Nang wala na makakapitan sa pag-aagaw buhay
Walang paghikbi sa kapaligiran
Labis na kasawian

Two nights ago, Sophy and I were studying for our chemistry class in a library 24/7 room. Those feature large open areas with couches, tables with computers and some other, small desks behind cubicle walls. We were seated in the cubicle area. It was after 11pm, a time when the library rooms are usually deserted.

Suddenly, these five brolics come noisily into the open area. As soon as we heard them, Sophy and I exchanged a look where we asked each other, “Should we leave?” But we decided to wait and see if they’d settle down or stay.

There’s a native kind of white, frat **** I’ve encountered once or twice in my year at Yale. These men, usually upperclassmen, are big, rude, entitled and combative ***** who are positive they rule the universe. We derisively call them “scions”.

One time Leong and I were in line to buy snacks. Leong had just stepped up to the register and this scion walked up - cutting the line - to buy a drink. He reached out with his card almost hitting Leong in the face - like she wasn’t there, like the line wasn’t there. I'm sure the checkout lady just quickly processed his card to avoid a scene.

Now there were 5 of those jerks in one room - their inherent chaos introducing them. They were loud and bunxious (hello, can you say library QUIET?). One, in particular, had a very deep, grinding and irritating voice. He started truthing to his audience, crowing about a recent, violent, ******* encounter he’d had. Sophy and I looked at each other in shock, like “***??”

At the end of his explicit narration, he kept repeating “Bang’n it.. Bangin’ it.. Bangin’ it.. Bangin’ it..” slowly, rhythmically, grindingly over and over - he must have said it 80 times with various nasty inflections. While he was playing that out, the others were laughing and yelling encouragement and raunchy feedback over his “Bang’n it” mantra.

I’m sure they didn’t know we were there. But I turned a little and drew my feet up onto my chair, my knees becoming a small wall, in case the barbarians rounded the corner. I’ll admit that ******-guys like that scare me a little and there’s something in the tone of their voices that makes my skin crawl.

This seemed more than those “guy’s locker room talks” we’ve all heard about. The scene seemed oddly private and primitive, like a band of excited apes celebrating a ****. Perhaps something one was more likely to overhear in a dark fraternity basement than in a college library.

I guess I experienced a moment of gendered fear. Sophy and I both scrunched down in our seats a bit, exchanging “chagrinned, what now” looks. There just didn’t seem an opportune moment to reveal ourselves by leaving. Sophy showed me her phone - the app that summons a security escort if a student needs one was up - but I shook my head “no,” to mean “not yet,” and we decided to wait.

After about 15 minutes one of them said, “Let's get a drink” and they left. Thank God. I wonder what would have happened if we stood up and left. Hopefully nothing, but even now I shudder at the memory of that guy's voice. Those guys were way, way more than creepy.

Huna ko ba nga may ada mo iyayakan?
Ano man nga bagat na dire ka nga akon iton masabtan?
Waray ka na gad pag-tapod ha akon?
Pirmi naman la masulub-on iton imo bayhon.

Kumusta ka na? Bangin amo la gihap
An aton kahimtang sugad hin lasaw nga dire mo matarap
Kay kuno nalikay ka na ha akon
Ano ba itun basehan nga imo man ako pagbabasulon?

Mamingaw naman an mga gab-i nga marisaw
Napuno na hin kahagkot, kasakit ngan kahidlaw
Hain na an mga pahaliday nga imo ginhatag
Adton gugma nga waray mo ginsandag.

Madagmit man gud la an karida han panahon
Nga ha akon paghimangno dire ka na ngay-an akon
Aadto ka na man liwat ha iba
Aadto ka kay durudamo man it iya kwarta.

Waray ko na kababatii an imo tingog
Asya nga an akon adlaw pirmi nala maluntog
Pero aadi la gihapon ha akon huna-huna inin pakiana
Paglaom nga usa ka adlaw mabalik ka pa.

- Caryl

your a friend
at school
we be chillin
bangin lil Susie
on the lunch table
hi Niko

"STOP THE CAR!" hindi siya nakatingin sa akin nang mga sandaling iyon.

"Please, Amira! Makinig ka naman sa akin. Please?" patuloy pa rin ako sa pagmamaneho ng sasakyan habang nagmamakaawa sa kaniya na pakinggan ako.

"At ano pa ba ang kailangan kong marinig sa iyo, Auther? Sawang-sawa na ako! Stop the car!"  hindi ko siya pinakinggan. Ramdam na namin ng mga oras na iyon ang biglang pagbuhos ng ulan at kakaibang ihip ng hangin.

"Hindi kita susundin hangga't hindi mo ako pinapakinggan, Amira. Please!" at dahil mapilit ako, ipinagpatuloy ko ang pagmamaneho pero bigla niyang hinawakan ang manibela.

"Mababangga tayo sa ginagawa mo, Amira."

"Kung ito lamang din ang paraan para sundin mo ako ay gagawin ko!"

Nakipag-agawan na siya sa manibela sa akin, kaya nagpagewang-gewang ito. Pilit kong kinokontrol ang kamay niya. Inihaharang ko ang aking kanang kamay dahil inaabot niya ang manibela habang ang aking kaliwa ay sinusubukang iayos ang takbo ng sasakyan.

At dahil madulas ang kalsada dahil sa ulan at patuloy si Amira sa pag-aagaw sa manibela, sa kaniya na lamang natuon ang aking paningin. Hindi namin namalayan ang pagdaan ng isang malaking truck na ilang metro na lamang ang layo sa amin. Nagmadali akong iliko ang sasakyan upang hindi kami mabangga ngunit hindi ko inasahang dederetsi kami sa bangin.

Inapakan ko ang preno nang ilang beses pero mukhang nawalan yata ng preno. Bago tuluyang tumalon sa bangin ang sinasakyan namin ay agad kong hinila ang kamay ni Amira. Hindi ko na hinawakan ang manibela dahil nawala na rin naman ng preno ito. Mahigipit ko na lamang niyakap ang babaeng mahal ko.

Damang-dama ko ang malakas na pintig ng kaniyang puso at hindi na rin mapakali ang isipan ko sa nangyari kaya naibulong ko na lamang ang mga katagang kanina ko pa sana sinabi sa kaniya.

"Humihingi ako ng kapatawaran sa nagawa ko, Amira. Hindi ko sinadyang malaman mo ang katotohanan tungkol sa totoo kong pagkata--na bakla ako. Kahit na hindi mo alam ang buong kwento, ninanais ko pa ring sabihin sa iyo na kahit bakla ako ay naging tapat naman ako sa iyo. Ikaw lang ang babaeng una at minahal ko sa buong buhay ko. Mawala man tayong dalawa ngayon ay masaya akong mayakap ka at masabi sa iyo ang mga katagang--mahal na mahal
na mahal kita, Amira."


Matapos kong sabihin iyon ay naramdaman ko ang mahigpit na yakap niya sa akin. Doon na rin namin naramdaman ang paggulong-gulong ng sasakyan pababa. Hindi ko siya binibitawan kahit pa pareho naming napapakinggan sa loob ang unang tatlong linya  sa liriko ng kantang Passengers Seats ni Stephen Speaks.

I look at her and have to smile
As we go driving for a while
Her hair blowing in the open window of my car

Sa huling paggulong ng sasakyan ay nasa ibabaw ko na si Amira at muli naming niyakap nang mahigpit ang isa't isa hanggang sa isang matulis na bagay ang tumusok sa likurang bahagi ng aking puso na tumagos sa puso ng pinakamamahal kong si Amira.

Ikubli mo ang kasinungalingan
Sa ilalim ng mga basang unan
Dinusta ka na ng ilan
Ano ba ang katotohanan?

Nakangiti ka sa umaga
Ngunit pakiramdam mo'y gabi pa
Tila inaantok pang kaluluwa
Katawan ay naka kadena sa kama

Hindi sapat ang init ng kape
Maski awit ng paghele
Sa silid na madilim
At mga bulong na nakaririmarim

Nakakalulang bangin
Nagpatihulog sa hangin
Pakpak ang maskarang nakatapal
Alay sa mga palalong pabanal

Alam mo ba
Sobrang hirap malaman
Ang isang karamdamang
Hindi
Mo
Maintindihan?

Akala mo ba
Mas mahirap mahulog mula sa bangin
Na alam **** lupa ang sasalo sa 'yo
Kaysa
Sa mahulog mula sa bangin na
Hindi
Mo
Alam
Kung anong mahuhulugan mo?

Hindi ganyan eh.

Kumpas ng hangin ay utos na supremo
Sundan ang panuto
Tumingala sa nag-aansikot na mga kerubin
sindami ng nagsisilipiran na  gamu-gamo

Hindi alam ang inaapakan nang naligaw sa sariling lugar
Paese-ese kung lumakad ang sawi
Galaw na parang binitawang hibla
umiindak nang nagpatihulog

Itulak sa bangin nang mahulog ang walang esensiyang kordero
Nadadamay ang nagsisilapit
Nagiging mababa ang atmospera, pumapailalim ang usok

Ang nanlilibak sa pulubi sa kalsada
Siya ay magiging sinuman sa kapanahunan
Ituring paghaharap sa kawangis na katauhan
Siya rin ang dukha

Saan aabot ang bulyaw?
Hipo ng sinag sa aplaya
sa kalumbayan
Pangangatal ng panga
Namaos na awiting pambata

sa pagnakaw ng tingin,
atensyon mo ay bumaling.
hindi mo ba pansin?
malas ko, sayo pa ako nahumaling.

habang minamasdan ang buwan
na humimlay sa tapat ng araw na sikat,
tanging nasabi ko na lang ay ewan
at lumaki na lalo ang agwat.

kahit asamin ko na maging akin ka,
ipasasalo na lang lahat sa hangin.
walang ibang salita kundi baka,
nararamdamang dapat itapon na sa bangin.

kaya't sa paglaya ng buwan
sa araw na maliwanag.
maging akin ka man,
mahirap mabanaag.

( french version)

Accentuer me reine de l'amour
Marquez-moi avec ton accent bonheur
Je suis nerveux jusqu'à
Traîné
Il est tu vraiment que je misseth

Atedly Je suis folle lonesomely
Mourir pour maudire mes
Souhaitant que je ne suis jamais né
Voler de la poignée à la naissance

Soulevée par celestials
Et la déesse étoiles
Rédaction sur tablette par le doigt
Mourir pour les planet mars

Un chanteur universelle
Chantez pour les anges
Et les hommes gais,

Mine de Blae yeux
Besoin conviction
Ils needeth car tu
Pour moi, dans letteth

Je suis à ta porte
Bangin dur ****
Laissez-moi en reine de ce soir
Tommorrow si tu, veux laisser moi vient à nouveau !!!

Genoux mines sont fatigués
Ma tête a besoin de repos
Est ton épaule libre pour moi maintenant?
As-je te donne tout le mien meilleur?

Pas dur
Tout simplement
Je suis un séraphin dans l'amour,
Prenant la patience
Alors patiemment
Attente autour avec les colombes,

Je traîne avec apparitions
Pour faciliter cette douleur de l'esprit mienne
Certains sont des êtres de Hellion
Leur cruel pour moi et méchant

Un black-jack puis-je pauvre sur ce fer dans
Un cabas d'Amare mienne,
Il est plein et lourd à
Doth tu exauce comment je suis effrayé?

Car je peux te délie
Je délie ma propre âme,
Je l'ai trouvé la seule reine
Tis celui que je me sens à la maison,

Une cabane, im suspendus à l'écart
Nu à ton monde,
Je veux juste le seul
Qui peux résoudre tous ces tourbillons,

Les temps d'art courte
Jours mines ne durera pas
Toujours
nous ne haveth pas longtemps pour vivant!
Je voudrais que tu donne tout
Et tout
Rêve mine, reine
Et celui à qui je respire

Je suis maintenant un caseworm
Mineself Protection de ne pas être laisser entrer,
Oter ton clypeate
Et lâché tout pour ta parenté

Je suis ton moitié Kindred
Je suis ton romeo à ta vie
Maby un jour tu seras donne tout .....

Un roi une reine,
Mari et femme !!!!          




( English version)

Accentuate me queen of love
Mark me with thy accent bliss
I'm strung up
Hung out
It's thou I truly misseth

Atedly I'm lonesomely mad
Dying to mine curse
Wishing I was never born
Flying off the handle at birth

Raised by celestials
And goddess stars
Writing on tablet by finger
Dying to the planet mars

A universal singer

Sing for angels
And merry men,

Mine blae eyes
Need conviction
They needeth for thou
To letteth me in

I'm at thy door
Bangin hard away
Let me in queen of tonight
Tommorrow if thou, wilt let me cometh again!!!

Mine knees are wearied
Mine head needs rest
Is thy shoulder free for me now?
Didst I giveth thee all of mine best?

Not to hard
Quite simply
I'm a seraphim in love,
Taking patience
So patiently
Waiting around with the doves,

I hang with apparitions
To ease this pain from mine mind
Some are hellion beings
Their cruel to me and unkind

A black-jack do I poor this iron out into
A cabas of mine amare,
It's full and heavy to
Doth thou heareth how I'm scared?

For I canst looseth thee
I'd looseth mine own soul,
I've found the only queen
Tis the one I feel at home,

A cabane, im hanging aloof
**** to thy world,
Just want the only one
Who canst fix all of these whirls,

The times art short
Mine days won't last
Forever
we don't haveth long to liveth
I'd giveth thou all
And anything
Mine dream, queen
And one to whom I breatheth

I'm now a caseworm
Protecting mineself from not being let in,
Taketh off thy clypeate
And let loose all for thy kin

I'm thy Kindred half
I'm thy romeo to thine life
Maby one day thou shalt giveth all.....

A king a queen,
Husband and wife!!!!

stuck between pride and ****** mood
lurid lights, laughter, ladies, lively lips
we are 96 souls away from the magic
and we nevah wake up or get up, nope

i swear on my momma's grave and pray
may she rest in peace with good ghosts
wise man told me to wear a black suit
me, tho', forgot if i did so, can't help it

was i trippin from dawn to dusk again
probably but ya gotta triple that time
and consider the weirdness of my speech
dem words stumble other words upon

meanwhile me and milly made luv to luv
luv laid back like rasta villages, jah songs
she's spreading her legs and licking
13.8, worship the fountain, that's basic

gangsta poetess & burglar, membah 108
while meetin milly, i imagine her naked
64 minutes later, lolling on silver satin
the lips such big perfect matches

by the end of the day we float over glaciers
our months vanish within a few days
hihaho, tickling trip, totally toony, truly
milly and tizzy equals eccentric & woozy

steering dreams, mysterious mixtures
golden goblets, served on light tables
we falling into the floor, a voltgreen maze
wondaland's gardens, we reach 'em

frozen loops of yummy yearning, yeeeah
all dem blankets and pillows, hundreds
in a bed spacious like a football field
a quarter of milly's back is my tattoo

parking lot at 4:16 am, 24 k bracelet
gotta look at it under the light of the sun
reminds one of eazy legs & adorable greg
we come, observe, read, blast and leave

stuck with mental blankness, in limbo
block party of creation 96, 2056 souls
oh my, sweaty forehead, i'm so cold
burning bloodshed, beasting bloodbath

marriage of mystery and skyline tales
sparkling are the eyes of yayo vampires
8 days awake, bangin in sky dunes
schmock, dinosaur, sole talker

another
smothered lover
in the Hollywood hills
unbag the bottle
crack the seal
oh the appeal
of intake
for the sake
of intoxication
so meek and unique
in gurgled screams
a pixie in the hand of a king
compelled
to discretely
capture the beauty
in eternity
expelled
i just felt
i had to nest a shell
and befell
clearing her residual
flirtatious signals
even in the squirms
and even in the squeals
even though i know
she yearns
to be hooked by her gills
dragged through landfills
in a projected field
where she would yield
and kiss me.
i'm gonna pretend
to love her
as i tenderly
shove her
in the river
of our love
take her under
my loving thunder
and plunder her
when drugged
dazed in her wonder
i hold her under
from above
if only for a moment
we locked eyes in love
she fit me like glove
remnants
disposed of
in a rug
posed so beautifully
for the smack
hack and rip
one pretty *****
dumped
in an irrigation ditch
triumphed
our wordless
relationship
its over *****
move on with it
in the mouths
of varmints
oh
charming
as im clicking *****
on key chains
sticking misfits
with loose lips
usually homeless
decoys
here to destroy
nothing
in my twisted ploy
to employ
maximum points
conjoint
my addictive anger
to something a little stranger
im going to dangle
her entrails
in front of her eyes
while i'm bangin her
shes looking so surprised
from every camera angle
the mangled *******
what a lamo
hypnotized
in the passing of life
in the
blood
the ***
the ****
and the knife

Laughs and screams,
Smiles and tears
A newly found love,
And "the boy I was gonna marry heartbreak".

You yell at your parents,
Hit your little brother,
And for what?
Because your mad at some high school boy,
Who couldn't keep it in his pants?

You should be yelling at him...
But ohh no...
You could never do that.
"It was a mistake."
He says,
"I love you, and I promise I'll never,
Ever, ever, ever do it again."
And then tops it off with a dazzling smile,
And runs his fingers through your hair,
Kisses your cheek,
And says,
"I gotta run, love ya babe."

Yeah...
He's gotta run...
Run to your bestfriends house,
Because he's bangin' her tonight.

Liar.

Ooops...
He did it again.
It was an accident..
Again.

But you forgive him,
Because you love him,
And he "loves" you.

You throw your friend to the side and proclaim,
"Its all her fault!"

But then one night when yall are hanging out,
He goes to the bathroom,
And leaves his phone sitting on the bed.

BUUUZZZZ

New text message,
From some girl named Brittany?
"Who the hell is Brittany?"

Not thinking,
You open the text.
It says,
"We gotta talk, now."

"Why is this chick wanting to talk to MY man?",
You think to yourself.

"What's going on."
"It broke..."

"What broke?"
"The ****** you idiot."

"What do you mean?"
"I'm pregnant."

There it is.
He did it once again,
And ******* up big time.

Can you forgive him?
There's physical,
Living,
Evidence this time.

You do what any rational teenage girl would do...
You throw a tantrum,
Scream "I hate you.",
And run home to daddy.

You tell daddy...
Daddys mad.
He runs out of the house,
Gets in the truck,
And races down the road,
Without a word.

You go up to your room,
Because what else can you do?

You go to your desk,
And see your drawings,
A beautiful art,
Thats always been your outlet.
But hows it gonna work for you this time?
What are you gonna do?
Draw him on top of the name Brittany,
With his **** in the middle of the A?

You sling everything off your desk.
The pencil sharpener hits the wall,
And breaks,
Leaving the metal blades exposed.

You pick it up,
And begin to draw.
But this time,
There isnt any pencils,
And there isnt any paper,
Just metal and skin.

You hack away at your teenage soul,
Going through your "emo" phase,
Wanting to feel normal,
And trying to make a time machine,
With your blood as the key,
To get rid of all the hurt he had caused.

"How did you handle the pain of all that?"
People at school ask when the word gets around.
"Drawing is my outlet."
You say,
And then walk away,
Pulling down your sleeves,
So your broken teenage soul is encased in last years sweater.

A teenage soul.
At 13,
So alive,
So new.
By 18,
Its dead.

Ratchets are red
****** bags are blue
Crawl in my bed
Or I'll kidnap you

It was just a joke
Don't call the cops
You're one fine bloke
With nice high tops

Yo hair is guuuud
And yo body is bangin
If I had yo numba I would
Be callin and sangin

But let me be polite
Don't wanna scare ya off
I want in my sight
Yo pants fallin off

*Swerve

Another prophet who got his top knocked off,
this system’s toxic thought we’d found hope but lost it,
Nipsey Hussle shot down outside his clothing store Marathon,
live and die in LA grow up only to get shot down on Slauson in Compton,

and the irony is that he was taken out,
in the same neighborhood he had invested in,
from Proud2Pay to AfroTech Nip was a Community Activist,
in a system of force fed poisons he was medicine,

and maybe that’s why he was martyred,
just like MLK Tupac and Marley,
this is all real life in living color,
life’s not a Game but this is The Documentary,

every word true,

I mean do you,
think it’s just a coincidence,
that Nip was murdered when,
it was announced he was about to come out with a film,

about Dr. Sebi,
the herbalist,
who was also possibly murdered when,
he went public with claims of curing AIDS and other illnesses,

nothing random about this act of violence,
it makes so much sense when you think about it,
nothing senseless in the message,
I mean seriously think about it,

MLK shot on 4/4 at 39,
NIP shot on 3/31 at age 33,
why do the most violent things happen,
to the brothers that preach the most peace,

it all makes sense everything adds up,
but most will probably dismiss this just as another conspiracy,
I mean I guess it doesn’t matter ‘cause nothing will bring Cuz back,
RIP NIP Rest in Peace Nipsey another brother gone to young at 33,

and it’s all so eery it’s creepy,
all the above evidence plus,
“Having enemies is a blessing.”,
was his last tweet,

as the words of his last sound sit in my ears as they ring,

“**** I wish my n!gga Fats was here,
how’d you die at 30 somethin’ after bangin’ all them years,
Grammy nominated in the sauna shedding tears,
all this money power fame and I can’t make you reappear.”…

RIP NIP

∆ LaLux ∆

LA 2019