rusteloosheid
en vastgeroest verdriet
niemand ziet
het lam tussen de wolven
maar ver komt het niet
waar komt het vandaan
en waar is het geboren
of zit dat tussen haar oren
als er weer eens niemand is
het aftuigen van zelf
nog hopen op meer
lichamelijk zeer
een druppel wanhoop
gemengd met wantrouwen
en al gauw, de wanemmer verzoop
in eigen tranen
dan stromen het doet
en blijft stromen voor goed
rusteloosheid
diep in de nacht
wanneer er niemand op je wacht
behalve de ster achter de wolken
geen woorden maar daden
ja dat zal het zijn
maar het tegenbewijs valt klein
woorden onhoorbaar
een jongen die lacht
het vertrouwen ontkracht
een laatste afscheidsgroet
valt niet helemaal goed
als de duisternis nabij
zoals mijn geboorte
alleen en vrij
later zeer zelfstandig
maar nog geen procent als de rest
verpest
verpest
waarom ben ik zo anders
wat is er mis met mij, zo vrij
iedereen een ander perspectief
en ik begrijp het maar niet
ook al noemen ze mij lief
de wereld redden
met iedereen erin
heeft opeens weinig zin
als het verboden blijkt te zijn
slechts een eenzijdig spel
ach, het lam weet het nu wel
tevergeefs
rennend in de ochtendzon
verscholen in een wolkenbed
de eerste straal licht
uit het zicht
uit het zicht van de wolven
waar anders heen
springend over steentjes
met sterke beentjes
alleen in de grote wei
waarin de stilte zo groot
haar hart stilletjes vergroot
zo ook de klap van pijn
de enorme val
zo jong al
de verhouding van zwaarte
en het verdragen
aan de andere kant het extreem behagen
dat is toch geen rechte lijn
maar slechts twee woorden mochten er zijn
in steen gekerfd, beroerd gepolijst
blijdschap en depressie
maar niets er tussen in
want dat had toch geen zin
voor iemand met sensitieve uitersten
bestaat geen middenin
toch levende in een wereld van het midden
zoek balans, het middelpunt
en *** men het haar ook gunt
ze was nu eenmaal als lam geboren
en niet als schaap..  (noch rund)

blind als een mol
gravend in de grond
het was haar eigen graf
waar ze uiteindelijk op stond
omringd door de vertrouwde pijn
vroeg zich af wel van haar te zijn
met borstkas gespleten door twee
het lam kreeg heimwee
stond half dood op
wachtend op één
met hart nog langzaam trekkend
lekkend
de geur van aarde in vacht
wie had deze terugkomst ooit verwacht
en het worden van schaap
in wolfskleren
wilde zich immers niet bezeren
want moe het al was
met steen gevulde buik
de val nu slechts een kras
en wist niet eens meer wat de val was
de doorn(en) uit verleden
gestoken in vers vlees
al genoeg geleden
dus besloot nu gewoon ook wolvin
je bent een wolf, meisje
je bent een wolfmeisje
met het schaap
bloedend
nog ergens binnenin

ik ben klaar
er helemaal klaar mee
klaar met deze maatschappij
klaar met het zgn 'vrij'
klaar met mezelf zijn
klaar met de maskers
klaar met andermans pijn
klaar met het 'geluk' van iedereen
klaar met herhalend onbegrip
klaar met de dip na dip
klaar met dit met stress gevulde lichaam
klaar met elke kortdurende traan
klaar met zorgen, de toegevoegde ellende
klaar met hoop bewaren
klaar met niets doen, de boel laten varen
klaar met blij moeten zijn, lachen
klaar met de negatieve spiraal
klaar met het gevoel van abnormaal
klaar met al het verderf op de wereld
klaar met eeuwige eenzaamheid
klaar met depressiviteit
klaar met studeren en regels
klaar met de ontevredenheid
klaar met klaar, moeten komen
klaar met een 'leuke' baan vinden
klaar met vaarwel en weer binden
klaar met deze ruimte, het bed
klaar met denken dat ik het wel red
klaar met de harteloosheid
klaar met boosheid en nijd
klaar met wakker liggen
klaar met deze kou
klaar met jou
klaar met de grauwe luchten
klaar met mijn diepste zuchten
klaar met dierenmishandeling
klaar met angstzaaierij
klaar met de doorzetterij
klaar met alle competitie
klaar met twijfelen, niet weten wat
klaar met vergeten, alles wat ik had
klaar met het wantrouwen
klaar met de zware schouderlast
klaar met elke oversekste gast
klaar met verdoofd zijn
klaar met mensen, egoisten
klaar met narcisten en racisten
klaar met de gevoeligheid
klaar met slimme meid
klaar met de druk(te)
klaar met strijden
klaar met lijden
klaar.

Ik heb moeten redeneren,
mezelf overtuigen, verweren
tegen het idee, het venijn,
de gedachte dat ik dokter zou willen zijn.

Iedereen is deze week afgestudeerd,
het blad nog warm, arm al in de lucht,
kijk eens allemaal, een diploma klucht.
Het staat erop en iedereen begeert

jouw geweldige prestaties, knuffel, zoen.
Het leven bolt verder en ik moet kaka doen.

Flexwerken lanceren toegankelijk reserveren ambtenaren een potje tafeltennis.

Initiatief pop-up divers mooie verbindingen en een steuntje in de rug animo concept.

Verzorgt de weetjes beantwoorden vragen.

Mail deze dan in weekenddiensten.

Kunstkenner signeersessie toegang gratis gemakkelijk moeite die kost.

In wezen of excentriekelingen tactieken **** een roeping.

De brug parochies vijf kinderen en een baan honderd mensen kwam hij voor iedereen mijn hoofdpubliek.

Singer-song kers op de taart praktische benadering hedendaags reilen en zeilen.

🧭Ik kan me niet meer voorstellen
     met welke fout het begon.
     Maar ik weet wel dat ik het
     met mijn eigen krachten overwon.

🧭Maar nu weken later
     denk ik echter.
     Doe ik het nou zo beroerd
     of ben ik gewoon niet zo'n vechter.

🧭Want steeds stapje voor stapje
      tikt de klok mij aan.
      Het is zo verwarrend
      *** laat de zal wijzer slaan.

🧭Ik begon in het Nederlands
     maar toen ging ik echter plat.
     naar blijken is ruw zijn
     nog veel erger als glad.

🧭En welke taal ik ook spreek
     of welke ik niet kan verstaan.
     Er is op dit moment gewoon
     geen ene bal meer aan.

🧭Over ballen gesproken
     Rond, groot en klein.
     Maar waarom rolt de mijne niet?
     Het zal wel een ovale zijn.

🧭Of ligt het aan de wind
     en waait hij continue naar west.
     Of hier in het noorden
     werkt dat dan niet best.

🧭Ik kan honderd dingen denken
     maar schijnbaar niet dat ene ding.
     Want waarom val ik in de put
     als ik er daarnet nog boven hing.

🧭Ik denk dat ik een gokje wagen kan:
     het is de innerlijke kracht.
     Ik was overtuigd dat ik sterk was,
     word ik daarom neer gebracht?

🧭En toch ben ik wel overtuigd
     dat ik vol zit met wil en moed.
     Maar dat ik toch nog twijfel
     niet over een ander maar wat ik zelf doet.

🧭Waarom is het in het oosten
     niet zoals in het westen.
     En waarom zijn er boeren
     die zo onlogisch gaan bemesten.

🧭Het hele doel is toch
     om het land goed te maken.
     Waarom zul je dan zonder duidelijkheid
     je mede mens afkraken.

🧭Wat heb ik toch zo fout gedaan
     dat de wereld toch zo doet.
     Nee absoluut ik deed ook fout
     maar, momenteel bedoel ik goed.

🧭Hoop toch dat de mens nu ontdekt
     dat ik veel goed wil doen.
     Maar nogmaals ik begrijp het niet
     waarom is het ineens anders als toen.

🧭Ik bedoel, ik ben ook maar mens
     Iedereen maakt toch weleens een fout?
     Of ben ik de enige
     zonder peper of zout?

🧭Had graag willen weten
     wat de echte reden was.
     Maar waar ik ook woon, merk ik
    dat ik leef zonder duidelijk kompas.

🧭With full heart: Diegó. P. Siemsen.🧭

Het succes ligt voor de hand,
Is bijna niet meer te ontwijken.
Iedereen lijkt van een andere kant
Steeds hetzelfde te bereiken

Zij heeft een diploma, een huisje
En een baan. Ze viert dat als een luisje,
Lijkt maar half te bestaan.
Als ik klaar ben met studeren,
Kraait dan diezelfde haan?
Zullen anderen mij eren
Of is voldoening slechts een waan.
Ik zal het maar proberen
Anders is er niet veel aan
Je moet ergens voor kunnen leven,
dus kies ik voor elke volgende kus
Die jij mij misschien zou willen geven.

Aan het einde van de week
moet ik naar een evenement,
dat mij bij beslissen leek
leuk te worden. Je kent
het wel, niet iedereen
en je moet veel doen
alsof, acteren.
Die moed kan keren
want het was zo druk,
het was vermoeiend op het werk,
'k had niet veel geluk
in de les of in de kerk
om op te letten, bij te blijven,
goal te getten.
Helaas, ik heb al toegezegd,
mijn vat is op en ik wil slapen,
ik wil rusten, voldoening geven
aan mijn eigen lusten.

Afgezegd,
gezwegen en belegen, leven
alle mensen verder
en ben ik heel tevreden
dat ik nog net genoeg had
in dat vat om te zeggen
dat het enige wat ik wilde,
mezelf erbij neerleggen
en hopen dat jullie
er niet te zwaar aan tilden.

Krachtige alsook afgemeten tegenstander,
blijf apart staan.
Lees in elk slim boekje elke tip.
Help jezelf, onstuitbaar, een rotte indringer, mol,
al reizend, te inspecteren.
Jaag nu en laat iedereen steeds anderen beschuldigen.
Etaleer tranen,
etaleer verdriet als
iemand niet groen rooit in de avond.

X-aantal eigenaardigheden later
bezinkt 't raadsel, uitgemolken, naar
onderen.

Iedereen weet precies beter
waar ze heen gaan met *** tijd.
Ik was vroeger vooral een zweter
en zie nog te vaak niet wat ik mijd.

Het lijkt of ik de aarde
onder eigen voeten
te lang heb verwaterd
in plaats van erin te wroeten
heb ik maar wat getaterd.

Doe ik alsof of zij.
Mag ik ook ooit
januari
in plaats van augustus, maart of mei.

Het lijkt zielig wat je voelt,
toch zie ik wat je bedoelt.

Beetje gieten, beetje wachten
tot geduld de grond uit woelt.

Ik wil beter worden,
genezen, waar kan ik het lezen,
*** word ik een onwijs wijs wezen.

Nooit iedereen,
nooit niet niemand,
altijd iemand.

Het is nog altijd onmogelijk
iedereen tevreden
stellen.

Dus beperk jezelf tot wie het meest
betekent.

Zoals elke dichter zou ik
één woord willen schrijven
waarvan iedereen zegt
dàt bedoel ik
en dan kijkt naar z'n lief
en zegt zo ben jij

Maar al wat ik zeg
er was ergens wel
iemand die het eerder
of zachter
of prachtiger zei

Barista bakje koffie voor me,
maak je warme kopjes klaar?
Het zoete smelt, mopjes waar
de hele zaak om lachen kan.

Iedereen vindt jou leuk en
wil jou in de zaal, in de keuken.
Lieve, bitterzwarte, melkloze tas,
ik wou dat ik jouw donkere chocolade was.

Ik heb een moment in mijn leven bereikt
Waarop ik uit Amerika wil vertrekken.

Ik ben jong, maar ik heb zo veel gezien
Die ik wil veranderen.

Om dit te doen, denk ik
Dat ik eerst moet vinden wie ik ben echt

Zonder mijn moederland
En zonder mijn moedertaal.

Dan zal ik terugkeren
Om mijn land opnieuw te zien.

En hopelijk zal ik meer wijsheid hebben
Om met iedereen te delen.

Iedereen danst
de ruimte is gevuld met muziek
overal **** ik gelach
mensen omarmen elkaar
en hopen dat de muziek nooit stopt

In een hoekje van de zaal zit ik
Ik ben niet gekomen om te dansen
Maar waarom dan wel?
Misschien hoopte ik toch
dat iemand me ten dans zou vragen

Mijn gedachten worden onderbroken
door twee glasheldere ogen die me hoopvol aankijken
Een hand vraagt me om te dansen
en ik neem ze dankbaar vast
We dansen de hele avond
en de hele nacht
zelfs als de muziek stopt
laten we elkaar niet los

Maar plots begin je te vervagen
en word ik weggerukt
Ik word wakker
en het enige wat er nog van je overblijft
is een vage herinnering
en voeten die moe zijn van het dansen

Iedereen rond mij heeft pijn
mensen ten einde
raad en klein van hoop.
Ik hoop dat ik kan helpen,
dat ik ook een beetje nut heb.
Weet dat ik niet opschep
als ik zeg dat ik niet veel
heb meegemaakt.

Ja, iedereen heeft het moeilijk,
wat wil je daarmee zeggen?
Dat ik het beter heb, geen reden voor verdriet?
Je moet die nadruk ergens anders leggen
want zo werkt het leven niet

Ik wil me uitdrukken
zonder zomaar wat uit te drukken,
zonder zonder na te denken toetsen in te duwen.

Ik wil niet als een getikte tikken,
mijn levenskwaliteit opkrikken.
Ben ik wel op de juiste plaats terecht gekomen
of zit iedereen van werkverzuim te dromen?

Soms kan het me allemaal niet boeien,
wil ik me enkel met mezelf moeien,
iets maken, mag dat lukken,

mezelf voor niets uitdrukken.

De stekeltjes zijn gaan staan
op vele ruggen, muggen
zijn aan het spel de prik
begonnen en ik
moet mezelf actief verweren
tegen onweren
als dan na
vulkanen barsten
en rommelige tanden knarsten.

Iedereen zijn mening
maar ik heb toch gelijk
en als ik harder roep en schreeuw
krijgt jouw uitleg geen bereik,
heb ik de opinie van de eeuw.

Ik heb moeite met me zelf te uiten,
ween niet graag, geen traan, geen tuiten.
Af en toe moet op en open alles even buiten.

Ik heb pijn, gepieker, net als iedereen.
Waarom zouden anderen willen horen
over mijn probleem?

Omdat ze van je houden, niet weten
van je dwarsgezeten dagen, niet geklonken kreten
niet goed kunnen zien of omgeklonken leden
niet durven bekijken.

Als je zelf begint, kan je kiezen, ***, wanneer
het even diep zit in de verschuiving
van het Belgisch weer.

Rimpels die naar onder wijzen,
kijkend op de kunstenklok,
haren die jongeren vergrijzen
en de patroonloos zwarte sok.

Wat kijk ik toch op naar mensen
die zelfs op vakantie wensen
dat iedereen *** status ziet.

Wat kijk ik toch hoog naar hen
terwijl ik ze slechts amper ken.
Zij weten wat het echte leven biedt.

Zou iedereen ze zo zien
of ben ik de enige misschien?
Ik ben niet zeker maar
ze kloppen, zozeer dat ik niet meer
durf te zeggen: 'dit is klaar.'.
Bang dat ze de schuld,
wanneer die wordt onthuld,
bij mijn zullen leggen.

Meisjes krijgen poppen, fantasie.
Mama, zie *** adequaat ik die
gesprekken uit de winkel napraat!
Ze zijn de hekkensluiters van deze tijd.
Ik ben trots op jou, mijn lieve meid.

Jongens krijgen auto's en gitaren.
Ze moeten vaak hard werken, zonder maren,
zonder te mogen kiezen
waarin ze zichzelf willen verliezen.
Doe maar door want door te mekkeren,
kom je er niet ****.

Zo heeft iedereen zijn of haar probleem. Je mag die nuanceren
met een korrel zout en unisexe kleren.
Ze zijn zo specifiek, niet in pashokjes te zetten.
't Is door ze te benoemen, erop te letten,
dat je het meest kan leren en misschien
door de stereotypes heen kan zien.

Ik maak me zorgen om de zorgers,
de sociale levers en droom-opgeborgers.
Iedereen strijdt nu in of buitenshuis
in koude stilte voor het feestgeruis.

Probeer het niet te zien als gekneveld wachten
maar met eigen leed, ander verzachten.

Het stuit me tegen de borst
dat voeden in het openbaar
met luid en regen bloeddorst-
ig wordt onthaald als raar.

Voor mezelf hoeft niets per se,
'k hou gewoon liefst iedereen tevree
al weet ik dat dat eigenlijk niet kan.
Noem me maar naïef of halve man.

Ik probeer te kiezen wat ik mij laat deren,
me slechts inwendig af te weren.
Ik ben hier om bij te leren, als zovelen,
niet om appels of muilperen
uit te delen.

Doe mij maar gras op crackers,
Ik zet telkens veertien wekkers
Om te weten wat mag smaken
Mij zie je geen boterham
Met salami en choco maken
Pak de fiets, het houdt, het hout,
De spaken, ik moet braken
Van die biefstuk op een bedje van
En dat schreeuw ik van de daken
opdat iedereen het horen kan.

Een kus voor de chauffeur
van deze bus, van lijn achttien.
Het was een aangename rit.
Jij hebt elke dag voorzien
dat iedereen hier goed zit.

Bereid je voor en beloon jezelf
met kritiek. Proberen, leren
adapteren en jezelf verweren tegen luiigheid.
Als het makkelijk was, was iedereen
geprezen voor zijn of haar verwezen-
lijkingen.

Als je wat anders wil, is dat ook ok.
Slechts wanneer je er zelf achter staat,
krijg je je motivatie mee.

Ik wou dat ik een dikke
knuffel op kon sturen
naar iedereen die ze liggen
hebben, zowel in watten als in luren.

Ik zou willen dat via dit geschrift,
alle mensen die dit lezen
pillen kregen die *** geschifte
situatie doen genezen.

Ik mis pintjes, ik mis vriendjes,
ik mis filmpjes en verdientjes.
Ik besef dat is maar pindanootjes
naast alle mogelijke zootjes.

Houd vol, doe wat kan, lieve mensen,
dan kunnen we elkaar misschien
nog een zalig kerstmis wensen.