Minsan gusto **** makalaya;
Malaya sa mapanghusgang lipunan,
Malaya sa mundong masyadong
Magulo at maingay para sa isip ****
Litong-lito kung ano ba talaga ang dapat.
Ano ba ang mali? Ano ba ang tama?

Minsan gusto **** mag-isa;
Malayo sa ideolohiyang malabo,
Malayo sa punyetang gulo ng
Lugar na masalimuot.
Doon sa eskinitang masikip na halos
Nagtipon ang dumi at kalawang
Na hindi na pinapansin.

Kasi madumi. Kasi makalawang. Kasi walang silbi. Kasi hinusgahan.

Gusto **** makaalis.
Gusto **** pumiglas
Sa mga kadenang ginagapos
Ang nagdurugo at sugatan ****
Katawan na ang tanging nais lang ay makalaya.

Gusto **** tumakbo.
Gusto **** tumakas,
Kahit sinasabi nila na hindi iyon ang sagot; at hindi iyon ang dapat.
Bakit? Bakit kailangang laging sundin?
Bakit kailangang laging paalipin?

Ang sikip sa dibdib lalo na't
Alam **** wala kang kayang gawin.
Lalo na't alam **** palaman ka lang
Sa sistemang paikot-ikot ng walang tigil.
Hilong-hilo ka na sa mga kagaguhang
Nais nilang iguhit sa iyong kapalaran.
Hindi mo na masikmura ang pait at
Walang saysay na pagiintay sa pinangako nilang katahimikan; kapayapaan ng iyong isipan.

Itinatanong mo, bakit di ko harapin?
Bakit laging pagtakas ang gusto kong suungin?
Hindi ko din alam gaya nang hindi mo pagintindi sa akin.
Pagod na pagod na akong mag-isip.
Alam ko naman, palagi akong mali. Palagi akong masama. Palagi akong walang silbi.

Kasi nahusgahan.. Dahil sa isang mali.
Dahil sa isang baluktot na desisyon,
Hindi mo na naalalang, tao rin ako.
May puso. May pakiramdam. Nasasaktan.

Gusto kong lumayo. Gusto kong umalis. Gusto kong lumaya. Patuloy na lumaya.
Sobrang pasakit dahil alam ko na sobra akong pabigat.

Sana bumalik nalang ako sa pagiging tuldok.
Para kahit anong pangungusap na masakit ang maririnig ko, matatapos ito. At hindi na kailanman babalik. Tuldok. Babalik ako sa pagiging tuldok dahil magulo.

You are the bee
And I am the flower.
You cling, and sipped
My nectar.
Sweet that is bitter.
Because with no words,
You just left.

your lips and your eyes
the warmth of your hug

your memories
everything about you,
about us.
they haunt me
every two in the morning,
the night after spring.

Sing me the song of your sadness
Embrace me with the words of your contentment
Touch me with the sight of your desire
Kiss me with the thought of your willingness
Hold me with the uncertainty of your warmth

Sing to me, Embrace me, Touch me, Kiss me, Hold me.

But never.. ever..
**** me with the idea of leaving me broken and sober.

Please. I am tired of being an illusionist.

Once, it felt like
An amazing surprise.
The sun shines, flowers bloom,
The veery sings.
Everything's magic.

Once, Love shines in your eyes,
Mine as well.
You held my hand, so tight.
I felt the warmth of your embrace.
I felt safe.

All of a sudden, i don't know why.
Wind blew it all away.
I tried to run to reach it,
But I guess I am too tired.
Too sad. Too weary.

For once, I am here.
You are here.
No, we were.
Nothing's left,
But a heavy downpour.

There's this thing
about the rain.

Every little drop,
makes me chill,
makes me shiver.

Makes me remember,
Makes me forget.

Every little drop,
Reminds me
Of every tears
I shed when
He left me.

And in a snap,
the rain stopped
as I smile when
I can finally see
the rainbow peaking.

The calm after my storm.
Sadness and solitude
gone away.
That's when
and how you came.

So I guess,
That's the thing
about the rain.