Duizelingwekkende pijn vertrekt vanuit mijn rug,
mijn ogen staan op barsten
zienderogen
zou ik het noodlot tarten,
had ik mezelf voorgelogen,
ik zou het allemaal wel oplossen
later
maar de leegte keerde steeds weer terug.
Mijn tanden knarsten,
vingers bogen,
het zwarte scherm speelde me te parten
levenloos en leeggezogen
wie kan mij verlossen
van al wat ik mezelf heb aange-
Daan.

keer op keer
telkens weer
vlak voor zonsopgang
hoevaak nog wakker te worden
met een steen in mijn buik
hoevaak nog betraande ogen te openen
in het holst van de nacht
in de stilte na de storm
als een zwarte koude wind
je neemt me steeds weer
eventjes
mee
naar een plek waar ik niet wil zijn
nee
het is er niet fijn
het doet pijn
keer op keer
een geschaden vertrouwen
wanneer laat je me met rust
dit is wat het doet met een vrouw
jij, geschaden vertrouwen
ik wantrouw jou

Als een zoeklicht, opgericht
Naar een hemel vol sterren
Kruist ze lichtstralen, verhalen
En schiet verder in de nacht
Voor één moment, onbekend
Voor de lege eenzaamheid
Dan weer eindeloos, zwart

Een knipperlichtrelatie
Met de glinsterende maan
Stralend middelpunt
Van de nacht die zij zelf
Slechts bliksemsnel verlichten mag

Zij, kortstondig als de dag
En voor de maan niet anders
Dan de sterren
Die hij lichtjaren eerder
Al doven zag

De afstand onoverbrugbaar
Tussen haar en het donkerste licht
Vindt ze zichzelf
In het laatste kwartier
Terug aan de kust

De enige plek waar zijn vingers haar beroeren
Waar zijn passie in de golven
Haar op haar knieën dwingt
Waar de zwarte eenzaamheid
Haar niet langer van hem *******br>Daar waar de maan
Het tij steeds weer keert

zwemmend in een zwart meer
de stilte houdt van me
de wereld houdt me
in zijn greep
een pijn
niemand zal begrijpen
accepteer maar
meisje
zoekt vervanging
vindt vervanging
van leegte
waar ik wil drijven
op het zwarte meer
mijn rug slechts een trap
voor zij die er in zijn gevallen
maar laat mij zinken
laat me maar
in deze koude nacht
vol onbegrip, steken van leven
wachtend op een ladder naar de maan
mijn hand reikt uit

Aan het schermpje genageld,
op brood, choco met **** gehageld,
opgepeuzeld, al lezend, al kijkend,
langzaamaan bezwijkend,
achter de felle gloed, te goed doende, slik,
aan een zwarte, frisse drank, uit blik.

Het is zoet en wel, het meest
van al, komkommer en kwel,
*** ik met mezelf een eitje pel.
Dat is nu genoeg geweest.

Staat de keuken onder, is de rommel
van de kelder, zo naar boven, de trap op
met gestommel, kan je het niet geloven
of wacht je op een wonder?

Druk op de ketel, potjes koken onder
je veren en bezeren je schorseneren.
Dan moet iemand crisis interveniëren.

Liever zwarte randjes op je brood
of je vleesje iets te rood?
We hebben niks te kiezen
zolang we onszelf maar niet verliezen
in de heisa van het leven,
het sudderen en beven
en beleven van tijd tot tijd
toch wel geen nieuwe crisis
omtrent die deksels indrukwekkende identieketeit.

Een zwarte roos van het is uit.
En dan die traan die uit je oog spuit.
Die traan van liefde en rust.
We draaien om elkaar heen als ying and yang.
Ik ben dapper en zij is bang.
Een rode traan van liefde of van bloed.
Die je hart bonzen doet.

Een zwarte roos in het donker is zo eenzaam als ik alleen ben zonder you.
En zonder jouw liefde om me heen.
Ik mis je elke dag en nacht.
Ik kan nu niet meer zonder je lach ik wacht en ik wacht tot op die dag dat je hier zal zijn bij mij tot in de nacht.
Want mijn liefde voor voor jou gaat boven al mijn gedachten waar ik aan zat te denken en kan alleen nog maar aan jou liefde denken *** ik mijn liefde aan jou kan schenken want ik hou van jou ***

Rimpels die naar onder wijzen,
kijkend op de kunstenklok,
haren die jongeren vergrijzen
en de patroonloos zwarte sok.

Wat kijk ik toch op naar mensen
die zelfs op vakantie wensen
dat iedereen *** status ziet.

Wat kijk ik toch hoog naar hen
terwijl ik ze slechts amper ken.
Zij weten wat het echte leven biedt.

Stokjes en ballen, jezelf
in een vierkant laten vallen,
groen tegen wit, rood tegen blauw,
mag ik deze dans van jou?

Wit met zwarte stippen,
bruin met rode lippen
en een koppel benen, lang en recht,
waar je u tegen zegt.

Trillende kousen, lange netten
en opletten wie waar zijn voeten zetten
kan en waar je handen moeten.

Je haren vast, je veters strak
en een iemand met een kleine hak.
Alles komt goed als je je hoofd erbij houdt, koel, dan bereik je samen het juiste doel.

Doe maar niet zo wondelikkend,
kijk maar niet zo schuldverstikkend.
Je overdrijft, moet trippelen om boven
te blijven met je kin. Zelfs de doven
kunnen horen dat het schort,
dat je mort, dat je knort, dat je adem stokt, je ogen mokken
en je zwarte, lange blonde lokken
samen hokken met het veulen aan de zijkant,
heulen met de vijand.

Ga nu maar zitten.
Drink een camille-thee.
Stop met vitten en speel
gewoon weer mee.