Śmierć, ma tyle uroku,
I przyjdzie po zmroku.
Ale o to się nie bartw biedoku.
Się nie namęczysz,
Bo ona Cię wyręczy.
Zaśniesz bez popłochu,
I zostanie z Ciebie garstka prochu.

Jestem ślepy, bez śladu zachodu,
Żegnam, witam, a nawet nie zapytam,
Przejde, pójde, będzie już po zmroku,
To już bajka, a ja uciekam w popłochu,