Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
AW Jun 2012
Waar de zon wel lijkt te schijnen
Ziet zij nog alles zwart
Waar hitte de vreugde verdort
Zomer in haar hart

Waar de kleuren wel mooi lijken
Heeft de wind haar gevoel verwart
En de regen haar vrijheid doen wijken
Herfst in haar hart

Waar de zon schittert op de sneeuw
Heeft het ijs haar hoofd verhard
Snijdt de kou zich in haar lichaam
Winter in haar hart

Waar alle kleuren lijken op te bloeien
Maar de regen met tranen vermengd wordt
Hoopt ze dat het in haar hart
Ooit weer lente wordt
Anima Torch Jul 2016
Osterreich hat den Vontrapps
La Belgiquea leurs chocolats
Bûlgariya e nechuvano
Hrvatska je mjesto gdje žabe kreštanje
Kibris bir agaçtir
České čepování piva je z Czechaslovakia
Denmark er ikke Delaware
Eesti kividega
Suomi on lähellä Norjassa ja Ruotsissa
La France a Paris
Deuschland spreache Deusche
I Elláda échei kókkino - skepastí spítia
Magyarország éhes
Tá Éire ar thalamh de fearg
Italia odia quando si ordinal a pizza
Latvija izklausās tualete
Lietuva yra skystas
Lëtzebuerg *** nieft dee Belsch
Malta ghandha hafna ta ' maltu
Nederland wordt geschreeuwd toen Adam een doelpunt
Polska am Marie Curie
Portugal: Valentina: Hey que ê de on de eu sou !
România suná ca locul romanilor
Slovaškia pravi, "zdravo"
Slovenija je an prostem
Equipo de fútbol de España Es la favorite de Karly
Sverige har Minecraft
United Kingdom is leaving
Keep google translate handy while reading this.
A Henslo Feb 2018
Ik merk op: “De maan die minnelijke Don Juan!
Of wellicht (ik geef toe, erg straf)
Is het de luchtballon van Pape Jan
Of een dwaallicht waarnaar wij turen
Om arme zielen *** bos in te sturen.”
     Zij zegt: “U dwaalt wel erg af!”

En ik weer: “Iemand ontlokt aan het toetsenbord
Die gevoelige nocturne, muziek met het vizier
Op nacht en maneschijn, die vaak gebezigd wordt
Om de eigen leegheid vorm te geven.”
     Zegt zij: “Sloeg dat misschien op mij, zo-even?”
     “O nee, ik ben de leeghoofd hier.”

“Gij zijt, mevrouw, een ware grapjapon,
Van hyperbolen nooit gehoord,
Voor dolende gevoelens geen pardon!
Met uw hulp nuchter en rigoureus
Wordt malle lyriek in de kiem gesmoord––”
      En–– “Moet alles echt zo serieus?“
English Dutch transposition A. Henslo 2017
Original text by T.S. Eliot (1920):

CONVERSATION GALANTE

I observe: “Our sentimental friend the moon!
Or possibly (fantastic, I confess)    
It may be Prester John’s balloon
Or an old battered lantern hung aloft
To light poor travelers to their distress.
  She then: “How you digress!”

And I then: “Some one frames upon the keys    
That exquisite nocturne, with which we explain  
The night and moonshine; music which we seize  
To body forth our own vacuity.”
  She then: “Does this refer to me?”    
  “Oh no, it is I who am inane.”    

“You, madam, are the eternal humorist,
The eternal enemy of the absolute,  
Giving our vagrant moods the slightest twist!
With your aid indifferent and imperious
At a stroke our mad poetics to confute—”    
  And—“Are we then so serious?”
AW Jun 2012
Het hart is
Een bodemloze put
Elke schreeuw echoot
De leegte groot als
Het gevuld wordt met het
Woord dat de holte
Doet klinken zonder
Het te vullen met
Levend water
Nikki May 2020
Er zijn van die momenten waarop je wereld instort
De grond davert onder je voeten
De lucht wordt uit je longen gezogen
En het wordt zwart voor je ogen

Op die momenten besef je dat je alleen bent
in een wereld vol mensen,
dat iedereen vooruit gaat
terwijl jij vastzit
En met elke stap die je probeert te zetten,
vertel je jezelf dat je bent waar je moet zijn,
dat je daar thuishoort

Maar toch blijf je hopen
dat iemand voor je zal terugkeren,
je bij de hand neemt
en je vooruit trekt.

Maar elke dag zak je iets dieper in de grond
Tot je helemaal wordt opgeslokt
AW Oct 2014
De zon gaat langzaam onder
En zakt weg in de oceaan
Hier aan de rand van de wereld
Voelt alles zwaarder aan

Of ik nu fluister, bid of schreeuw
Alleen is hier pas echt alleen
De leegte van de horizon,
Slechts de golven om me heen

Ik weet niet waar het water stopt
En waar de lucht begint
De kleuren smelten samen
Mijn blik wazig in de wind

En met de zon daalt het besef
Het leven is als een oceaan
Golven en storm zijn relatief
Als je op het strand blijft staan

Ik weet niet waar het heden stopt
En de toekomst beginnen gaat
Zelfs als alles anders wordt
Is dat vaak te weinig, te laat

Maar als de zon haar licht onttrekt
Aan de branding van mijn bestaan
Verlicht ineens van achter mij
Het schijnsel van de maan

Zo leert een lege horizon dat
De hemel de verste zee verlicht
Zelfs in het donker van de nacht
Biedt U mij helder zicht
Inspired by Psalm 139:7-10
Corina Jan 2015
Langzaam wordt het later
ik staar naar het plafond, de tijd gaat door
glipt uit mijn vingers
tot ik niet meer weet of ik hier minuten, dagen of maanden was
ik blijf maar wachten
de tijd lijkt langs mij heen te gaan

Later

zal ik misschien weer lachen
Daan Apr 2019
Sinds die bewuste uiteenzetting
is er zodanig veel gebeurd
in onze levenssetting
dat je zonder klaarheid treurt.
Het wordt moeilijk onderscheiden
wie nu wat precies besmeurt.
Na slagen en reizen
valt enkel te beslissen
wie in de prijzen valt
en wie we moedwillig wissen
wanneer het in de boeken wordt gestald.
Rijke arme geschiedenis
Daan Jun 2019
Ik
Ik heb wat testjes afgenomen,
wilde bepalen welke dromen
mij het beste klaar kunnen stomen
voor een leven in de bomen.

Ik stem, studeer en ben het bos
verloren, staar en veer op
van het bed, wens terug los
te zijn, zoek vrijheid en een job.

Ik, wie ben, ik, boe, wie ben ik, moe.
Wie ik ben, is wat ik doe,
niet minder, meer, niet zeer,
toch op zoek. Want wat was nu ook weer
de clue?

Ach juist, ik was op zoek,
naar wie mij kan definiëren.
Ik heb een onuitstaanbare nood
aan vastleggen wie ik ben,
het is geen aanrader, 'k zou het niet
proberen.

Ik wil vertrouwbaar zijn, betrouw
me gauw en ik zal horen,
ik ben als luisteraar geboren.
Ook lief en accepterend,
de armzaligen verwerend,
doch lachend uit, oordelend,
liefst de taken verdelend.
Dat ben ik, Daan, de ambassadeur
van buzz, plezier en lachen
bezorgen aan de cohorte
is mijn favoriete forte.

Zeg ik allemaal zelf, rapportage
is onbetrouwbaar onderzoek,
ik blijf blijkbaar blij mijzelf verschuldigd
te zeggen wie ik ben
en is dat een probleem?
't Is dat ik vanonder zoek.
Voor mij een beetje maar van bovenaf is
dat allemaal oke.

Vanaf morgen zeg ik nee
wil ik minderen
die letters zinderen na
en daarom zeg ik ja
wanneer ik liever
afwijs.

Het is een zwakte als
pas gelakte nagels
later wordt het mooi,
voor nu is het een zooi
tot het droogt
en het poogt
alles te
verbeteren.

Dat ben, was, word ik later
een zeveraar een prater
een typer, een tikker,
getikt, jouw type, cherry picker.

Ik eet de kersen op jouw taart
wanneer je moederdag verjaart
eet de olie van jouw dom
de spookjes uit jouw kom
Ik ben veel en ook een vraat
ik schrok zelfs terwijl ik praat
tijdens de film
god wat zou ik mezelf
ambetant vinden
als ik mezelf niet was

Daarom kan ik niet om met mensen die niet anders zijn,
ik zou ze verwensen maar dat is niet mijn
manier van werken
ik tolereer ze, laat liefst niet teveel merken
van mijn afgrijzen, afschuwelijk plezier
als ik zie *** pijnlijk op een kier
de deur staat
naar vergetelheid.
Waarom ben ik
EzraZebra Aug 2019
Ge moet maar is proberen
om door een glazen wand
uw hand uit te steken
Of om uw oren te spitsen
en door een betonmolen te horen
waarover de mensen staan kletsen

Als ge wa zit rond te zweven
zonder te leven, in een zeepbel
zonder naald, zonder een stem
dan is er geen mens die erom zal geven
als ge zonder het te merken
heel voorzichtig en langzaamaan
doorzichtig wordt.

De zwaarte enkel te verlichten
door de leegte te inhaleren
in steeds grotere dosis
en steeds gretiger teugen
tot ge begint te geloven
dat het zo wel beter is

En al zout ge beloven
Uzelf te verplichten
uw ogen te openen
Ge zout het vergeten
en zonder het te weten
uw leven voorbij zien flitsen
23/3/2016
Daan Aug 2017
We zaten per twee in een kring
op een wei
in een weerstad
die eens per jaar weer
wakker wordt

Elk van ons bewapend met een fles,
een blik en een stoel.

Het duo met de kortste drinkperiode
kreeg een prijs aangeboden,
allerminst een die tot beter leidt,
gevoelloosheid.
EzraZebra Aug 2019
vastgeworteld in de grond, als een half volgroeid struikje
in de harde wintergrond, wachtend op de langste nacht
de eerste vooruitblik naar de warme zomerzon
wanneer de duisternis langzaam, voorzichtig
wordt verdreven door smalend ochtendlicht
23/11/2013
Daan Feb 2019
Als alles door elkaar loopt,
blokkeert mijn zicht.
Dan zie ik bowlingbanen zonder hekjes
en straten zonder licht.
Ik rem aan sporen zonder bomen.
Want alles lijkt gevaarlijk,
zoals plassen in je dromen.

Alles wordt een risico.
Niemand weet wat kan of werkt.
Soms word je dan nat wakker,
heb ik in mijn jeugd gemerkt.
En volwassenen dragen geen sponsen broekskes.
Opener Apr 2017
Door het uit te spreken
wordt het misschien weer wáár

Ik moet het ook zeggen
dat is de stille afspraak

zwijgen
is nog erger

achter in je ogen flakkert wanhoop
die je zelf nog niet waarneemt

net op tijd

"ik ook van jou."
Faye Dec 2021
De nacht is eindeloos,
zeker als je de dageraad onverwacht
begroet na een uur of zes
verlangend naar slaap die niet komt.

The night is eternal,
especially when you greet the dawn unexpectedly,
after six hours of tossing and turning
longing for a sleep that will not befall you.

Ik ben fysiek ziek
van dit alles.
Er raast een manie door mijn lijf
en ik ben bang dat het mij de baas zal zijn.

All of this
has made me physically ill,
mania rushes through my veins
and I fear it will get the best of me.

Mijn maag draait en tolt,
het wentelt zich als zeerovers
op een schip, tiental keren op z’n kop.

My stomach twists and turns,
tips from side to side,
like pirates on a ship,
tons of times upsy-daisy.

Ik ben heel de nacht wakker geweest
radeloos over elke beweging,
peinzend over elk woord
dat jouw lippen verliet.

I have been up all night,
guessing about every move you made,
pondering the meaning of every word
that crossed your lips.

Het is haast infantiel
dat jouw aanwezigheid
zoveel invloed op mij heeft,
ik weet niet waarom ik dat toesta.

It is absurd
how much your presence
affects me,
and I don’t know why I let it.

Ik heb mijn huiswerk gemaakt
naar muziek geluisterd
wel twintig webpagina’s geraadpleegd
mijmerend over jouw gezicht,
schrijf ik gedicht na gedicht.
wat je dan ook wordt,
een muze blijk je in elk geval wel.

I did my homework,
listened to music,
took the advice of two dozen websites,
musing over your face,
I write poem after poem,
whatever you might come to mean to me,
a muse, for now, that inspires endlessly.

Ik heb een nacht slaap verloren
en heb het gevoel dat ik nu
langs de wereld heen leef,
deelnemend, maar niet participerend.

I lost a night’s sleep over you
and feel like I am
living alongside myself,
watching but not interfering.

De nacht heeft mij sterker gemaakt,
ik weet weer waar ik toe in staat ben,
*** ik in elkaar zit,
en ik heb mijn zelfvertrouwen weer herwonnen.

The night has given me strength again,
I am aware once more, of my capabilities,
what makes me tick,
and have found my confidence again.

Ik weet niet waar wij
tweeën naar toe gaan,
of we hetzelfde pad zullen betreden,
of bij de splitsing ieder een eigen weg gaan,
maar ik weet wel dat ik niet wil verdwalen,
en ik zal op het rechte pad blijven,
ook al is het misschien mistig.

I don’t know where the two of us
will end up,
if we will tread the same track,
or at the fork in the road,
will each pick our own path,
but what I do know,
is that I will not allow myself to get lost,
and will follow my trail till the end of the line.

Voor hem tien anderen,
en voor mij misschien vijf.
Ik weet dat ik beter kan krijgen,
ook al lijkt dat niet zo wanneer ik met hem praat.

There are ten others like him out there,
and maybe five like me.
I know I can do much better,
even if I forget during our talks.

Drie dagen,
niet eens drie dagen,
en hij heeft zich als een worm
in het klokkenhuis van mijn hart gewurmd,
en neemt hap na hap,
tot de appel op is.

Three days,
not even three days,
and he, much like a worm,
has burrowed itself
into the core of my heart,
and bite after bite
devours me,
until there’s nothing left.

Ik ben misselijk,
en ik mis je,
een maladie
van eenzaamheid
overspoelt mij.
Dit is niet wie ik ben,
altijd zo helder en duidelijk,
standvastig en vastberaden.
Jij doet mij ijlen
en daarom mag jij het contact
maken tussen ons,
ik heb al genoeg geleden.

I am sick to my stomach,
I miss you,
a fevered loneliness
overcomes me.
This is unlike me,
usually so clear,
determined and steadfast,
you make me delirious,
and that is why you
have to keep up the conversation
between us,
because I have already suffered enough.

Ik controleer zo vaak
of je al iets van je hebt laten horen,
dat mijn ogen langzaam vierkant worden,
ik mis geschreven schrift.

I have been incessantly,
obsessively checking my messages,
to see if you have texted me,
so much so,
that I fear I will end up like Mike TV,
I miss hand-written letters.

Er zal nooit gevoel bij hem vandaan komen,
en bij mij ook niet, zeker nu niet.

He will never reciprocate,
and neither will I, not presently.

Waar komt deze plotse last vandaan?

From whence came this plague, to plague me?
Daan Mar 2019
Iemand heeft mij ondermijnd,
gangen gegraven en vijanden geseind.
De grond onder mijn voeten,
die stilaan verdwijnt, zal moeten houden
tot ik mijn gouden
eieren heb gelegd.
Terwijl ik lang geleden heb besproken
en geroepen
dat ik niet vruchtbaar ben.

Ik heb lang geleden en geroken
dat de wolken zijn gaan zakken.
Zo Danig dat ze nu rond mijn oren plakken.

Mijn hoofd wordt zo gedragen door die witte wollen wolken,
met mijn voetjes op de grond. Zonde dat zij voor mij
mijn willens niet vertolken. Zonde dat ik mezelf het niet heb durven vragen.
Het enige wat ik nog lijk te hebben,
lijk te kunnen,
is klagen.
Om in de grond te zakken
Daan Apr 2020
Ik kijk uit naar jou weer zien.
Dan kan ik je een knuffel geven,
een kus en weer genieten van het leven.
We zijn nog even blind, moeten nog even
in het rond
draaien, achter ramen zwaaien
en elkaar begroeten van op anderhalve meter.
Maar ooit, beloof ik je,
wordt alles wel terug beter, echt,
mijn lieve goede vriend.
Ooit wordt het weer beter, slechts
voor nu nog even blind.
Zolang in jou niet kan zien, ben ik nog even blind.
Ik kijk uit naar jou weer zien
en ontbijt om half tien
Daan May 2019
Laat je vallen, dompel onder,
wacht niet langer, leef gezonder
of zit zonder zoals een
zanger met een wranger
gevoel, een nasmaak,
een trekker en een smoel.

Geniet zolang het kan
want later ben je man.

Het officiële lijkt ver weg
maar met een beetje pech
is die weg kort en begint het
wanneer je morgen wakker wordt.
Zuur
Daan Nov 2019
(Ik wil graag wat zeggen
het komt er niet goed uit
Ik wil mijn gevoelens open leggen
maar er komt maar geen geluid

Het gaat ook niet om mij)

Er was eens de allervriendelijkste man,
waarover niemand kwade woorden spreken kan.
Ongewild heeft hij ons moeten verlaten
vandaag wordt zo een dag vol graten
waarop woorden veel te kort
en kroppen in de keel.

We kunnen nergens meer aan denken,
niets anders onze aandacht schenken,
weten niet meer of *** of wat of niet,
er staat enkel maar verdriet
op ons gezicht te lezen.

Wij denken aan en missen,
willen de dagen even overslaan,
de gebeurtenis omzeilen, wissen.
Helaas mogen wij dat niet beslissen.
Wat voelt en klinkt dat ongelooflijk raar,
het verlies van een weergaloze winnaar.
Rust zacht
Wij denken aan
en missen
Daan May 2019
Toen ik vanmorgen wakker werd,
ben ik in een dichtbundel getuimeld.
Zo begon de dag met het dessert
en heb ik 's avonds pas het brood gekruimeld.

Ik schreef me een maand geleden in,
was het bijna vergeten,
het zou zelfs nog kunnen dat ik win.
Dat wordt nog even, geduldig uitzweten.

Vanmorgen ben ik opgestaan als dichter,
Gister, gaan slapen als een amateur,
Ik voel me een negen op de schaal van richter,
Een cultureel en literair provocateur.

Wakker worden met zo’n straf bericht
Werd plotsklaps mijn lievelingsgedicht.
Ik heb deelgenomen aan een wedstrijd en mijn inzending is opgenomen in *** dichtbundel.
Dat was het eerste dat ik las vanmorgen en ik ben extatisch!
AW Mar 2021
Ik meet mijn leven in gemiste kansen
Weet steeds weer te berekenen
*** anders de ander, *** anders ik anders
Was geweest
Verleden verandert het heden het meeste
Als de reden het verklaren wil
Achteraf is altijd makkelijk leren
*** je vroegere zelf je jeugd heeft verspild
Miste ik meer dan ik had mogen meemaken
Of was er toch al weinig weggelegd?
Met elke dag wordt het wachten minder
Dwingend, minder resultaatgericht
Lichtelijk verlaten kijkt de klok me weg van toen
Het leven me nog aan de voeten lag
Maar de rijkdom van de tijd
Aan mij niet was besteed
Vergeten blijft altijd een keuze van onwetendheid
Daan Oct 2019
Waarde wordt zelf gehecht,
zelf bepaald als goed of slecht,
voor, door, vanwege anderen
en kan dan ook nog eens veranderen.

Maar wat is waardevol
waar de bloemen groeien,
mensen ademen, eten, koeien loeien?

Dat mag je zelf kiezen en op basis
daarvan in gelijke maat verliezen.
basisbehoeftes + artificiële behoeftes = motivatie
Tipon Mar 2019
Ik zie alleen de dingen die sterven, steen of potlood. De

aanklacht is welluidend, een thema. Er lang bij stilstaan maakt

je dwaas, verdwaasd. Een eed wordt het niet, episch ook niet.

De verblikte beschaving, ver- blikt. De mens leert zichzelf sardien

worden, als hij 't niet al eens was geweest. Het lot kijkt ons toe.


Ik zie alleen de dingen die sterven, wolken en zonnestralen.

Calamiteit, plastic. En herten worden afgeschoten in het bos.

Ik zie alleen de dingen die sterven, werelden vol, theorieën?

Intussen: wie zegeviert? De hieros gamos van tijd en aarde, mens

-usurpator, de vraatzucht. Prehistorie gemoderniseerd, 21ste eeuw.
The International World, 21st century.
Daan Mar 2019
Zou iedereen ze zo zien
of ben ik de enige misschien?
Ik ben niet zeker maar
ze kloppen, zozeer dat ik niet meer
durf te zeggen: 'dit is klaar.'.
Bang dat ze de schuld,
wanneer die wordt onthuld,
bij mijn zullen leggen.
Daan May 2019
Het stuit me tegen de borst
dat voeden in het openbaar
met luid en regen bloeddorst-
ig wordt onthaald als raar.

Voor mezelf hoeft niets per se,
'k hou gewoon liefst iedereen tevree
al weet ik dat dat eigenlijk niet kan.
Noem me maar naïef of halve man.

Ik probeer te kiezen wat ik mij laat deren,
me slechts inwendig af te weren.
Ik ben hier om bij te leren, als zovelen,
niet om appels of muilperen
uit te delen.
Daan Oct 2019
Geluk is geen attitude,
hard werk is geen prelude
van een beter leven, van gelukkig zijn.

Even terug, achter je rug, haalden
ze, per toeval, kans uit het vergelijken.
Waardoor nu zoveel pech en malen
gezien wordt als je eigen falen,
jouw schuld dat je niet meer kon bereiken.

Zij die uit onmacht als maar daalden,
worden nu bekeken
alsof ze dat zelf bepaalden.
Iedereen die kan verliezen heeft dat tegenwoordig zelf te kiezen.
Toch zijn we allemaal begrensd in werk=succes
want geluk speelt ook een rol en kansen.

Maar ik maak die fout zelf ook nog ****. Je kan er niet aan doen, het is er ingebakken.
Daan Mar 2019
Ze hebben dagelijks wat met me uitgestoken.
Dit is het resultaat.
Er wordt vanalles uitgesproken
en soms ook echt gepraat.
Confronterend om te horen
dat je deeltjes bent verloren.
Die worden hier vervangen
en nooit meer in de kast gehangen.
Daan Aug 2021
Het einde lijkt nabij, land in zicht!
Al is dat niet vast voor lang.
We kunnen wel weer ****
aan ****, vloeken in elkaars gezicht.

Misschien dat toffe slogans op een houten plank,
ah nee, dat hebben we al geprobeerd.
't Is moeilijk denken aan natuur en leven
in een wereld waar geld goddelijk wordt vereerd.

We hebben het ver genoeg gedreven,
het is bijna verdiend. We kunnen beter
stoppen, nog een afscheid geven,
onrespectloos een recensie achterlaten.

Alleen al voor die avonden dat we onder de sterren zaten,
geef ik de bol een tien.
Nog rap voor we haar verlossen,
wil ik graag de eiffeltoren zien.
Ik doe zelf ook niks ****.
Daan Mar 2019
Je ziet er mooi uit
als je slaapt,
als je gaapt,
als je stilaan wakker wordt.
Elk moment met jou,
*** lang dan ook,
is voor mij te kort.
Daan Jul 14
Het botert niet tussen
mij en tussen de oren.
Mijn buik is niet te sussen,
wil geen inspraak horen.

Voor maar honderdtien
doen we er ruitenwissers
bovenop.

De smaak van de keizer
Wie wordt de onderwijzer
bovenhands en overmand
zandkastelen in het zand.

En dit is nog maar het begin,
generiek en tegenwijzerszin.
Ronde schijven in vierkante dozen,
nu nog ergens om die ansjo in te lozen.

Mijn geld is op
vakantie en elke keer als ik die man zie
boekt mijn tas een vluchtje bij.

De staat van deze broek en wie ze draagt
in de staat, in beide zitten gaatjes, maatjes op
droog of natte plekken, dansen, rekken, goed proberen bekken,
sleur en doek, ongeacht, de laatste druppel vormt
signalen op je broek, morse code om te zeggen
dat je de verantwoording niet bij de ander
hoeft te leggen. Vogels verschuilen in de veren
van de wolf in schaapse kleren. Ijsberen
onderwinteren op zomerse terrasjes
verre van de mentale was en plasjes
die ze nog moeten draaien.

Laat maar waaien.

Sommige dingen zullen nooit, kan ik nooit vergeten.
Dat ik verkeerd was, moest iedereen weten, ze leken al
te lachen nog voor dat ik moest spreken.
Ik had niets om me aan op te trekken, haalde anderen
dan neer. Zelfs zei iemand stop, gooide ik
ze gewoon een busje verder onder in de functie
van een stomme mop. En oordelen gaat in twee
richtingen. Wie het zaait zal het oogsten, zal het plukken
Het moet toch lukken dat de stukken die we
slaan de waan levendiger maken dat de zaken er
goed voor zouden staan.

Achter elke boom zit de pijn van het verleden, erger nog dan slangen, gevaarlijker dan wolven, het lijden komt in golven en is niet te vermijden.

De pijn is van aller tijden, pakt je bij je biezen.
Laat je zien wat er valt en wat je kan verliezen.
Hier kan ik eindelijk doen wat ik zelf wil,
Hier is al de rest, eindelijk even stil.
Het afzien is een keuze.

Ik voel mij zo speciaal in de zever die'k verpak,
lak aan de tegels, een brug verkocht in de hemel
en de sterren namen geven. Dan durf ik nog te beweren
dat ik controle heb over mijn leven.

Ik blijf zelf best zitten, muren witten, draaien
frezen. Ik kan alleen maar boeken lezen. Wie iets
doet kan missen, wie iets doet, kan leren. Elke dag
is elke dag opnieuw proberen.
Doen wat je niet laten kan
12/05/24

— The End —