De toestand is kritiek,
ik kan er niet goed tegen,
voel me bijna ziek
en kan niet meer bewegen.

Fout, mis, verkeerd,
heb jij dan niks geleerd?
Niets wat je doet is goed,
je ligt onder je eigen voet.

Want al die commentaar
komt van pruiken zonder haar,
komt van keepers zonder goal,
tomtoms op de dool.
Je hebt het zelf voor het zeggen
waar je bij kritiek de nadruk
op wil leggen.

🧭Ik kan me niet meer voorstellen
     met welke fout het begon.
     Maar ik weet wel dat ik het
     met mijn eigen krachten overwon.

🧭Maar nu weken later
     denk ik echter.
     Doe ik het nou zo beroerd
     of ben ik gewoon niet zo'n vechter.

🧭Want steeds stapje voor stapje
      tikt de klok mij aan.
      Het is zo verwarrend
      *** laat de zal wijzer slaan.

🧭Ik begon in het Nederlands
     maar toen ging ik echter plat.
     naar blijken is ruw zijn
     nog veel erger als glad.

🧭En welke taal ik ook spreek
     of welke ik niet kan verstaan.
     Er is op dit moment gewoon
     geen ene bal meer aan.

🧭Over ballen gesproken
     Rond, groot en klein.
     Maar waarom rolt de mijne niet?
     Het zal wel een ovale zijn.

🧭Of ligt het aan de wind
     en waait hij continue naar west.
     Of hier in het noorden
     werkt dat dan niet best.

🧭Ik kan honderd dingen denken
     maar schijnbaar niet dat ene ding.
     Want waarom val ik in de put
     als ik er daarnet nog boven hing.

🧭Ik denk dat ik een gokje wagen kan:
     het is de innerlijke kracht.
     Ik was overtuigd dat ik sterk was,
     word ik daarom neer gebracht?

🧭En toch ben ik wel overtuigd
     dat ik vol zit met wil en moed.
     Maar dat ik toch nog twijfel
     niet over een ander maar wat ik zelf doet.

🧭Waarom is het in het oosten
     niet zoals in het westen.
     En waarom zijn er boeren
     die zo onlogisch gaan bemesten.

🧭Het hele doel is toch
     om het land goed te maken.
     Waarom zul je dan zonder duidelijkheid
     je mede mens afkraken.

🧭Wat heb ik toch zo fout gedaan
     dat de wereld toch zo doet.
     Nee absoluut ik deed ook fout
     maar, momenteel bedoel ik goed.

🧭Hoop toch dat de mens nu ontdekt
     dat ik veel goed wil doen.
     Maar nogmaals ik begrijp het niet
     waarom is het ineens anders als toen.

🧭Ik bedoel, ik ben ook maar mens
     Iedereen maakt toch weleens een fout?
     Of ben ik de enige
     zonder peper of zout?

🧭Had graag willen weten
     wat de echte reden was.
     Maar waar ik ook woon, merk ik
    dat ik leef zonder duidelijk kompas.

🧭With full heart: Diegó. P. Siemsen.🧭

Als alles door elkaar loopt,
blokkeert mijn zicht.
Dan zie ik bowlingbanen zonder hekjes
en straten zonder licht.
Ik rem aan sporen zonder bomen.
Want alles lijkt gevaarlijk,
zoals plassen in je dromen.

Alles wordt een risico.
Niemand weet wat kan of werkt.
Soms word je dan nat wakker,
heb ik in mijn jeugd gemerkt.

Tja, ik probeer wel nederlands te schrijven,
God weet dat ik het niet kan.
Ik ga niet nog een ******* boek lezen,
Dus we maken er het beste van.

Eerst moet je bedenken wat je überhaupt gaat schrijven.
Geen idee, niet dat ik ooit goeie ideeën heb.
Dus dan gaan we maar weer rijmen,
Alsof het van een rijmwebsite komt, het is haast "nep"

Als je dan eindelijk inspiratie hebt,
*** ga je het dan verwoorden?
Nederlands is gewoon een kuttaal.
Rens, ik ga je op een dag echt nog vermoorden (misschien)

En nu is het klaar met die kutrijmpjes,
Het werkt alleen maar in het Engels.
Ik wilde een rijmwoord bedenken,
Het eerste dat in me opkwam was "soepstengels"

Help lol

Zou ik je ook zo mooi vinden
als ik je al had? Ik heb hoogtevrees,
wil toch in het rad, lees
soms over blootstellingstherapie
ma bij mij werkt da nie
PFff

Ik wil gelezen worden,
geprezen en gewezen worden,
dat mensen zien en voelen
wat mijn doelen
zijn.

Waarom wil ik dat mensen willen,
hoezo zou ik het eten hebben
dat voor hen de honger stillen
kan? Kan ik wel vermaken, kan ik het ver maken?
Of zijn dat zaken die mijn pet te boven schieten.

Lieten mensen het maar weten,
welke emotie ze graag gesmeten
zien.

Zal ik ooit iets meer bereiken,
het zachte harde leven trachtend te ontwijken,
minder klachten rapporteren,
minder zagen, minder zeuren, minder zeiken?

Ik heb het bitter makkelijk gehad
toen ik achter de schoolbanken zat.
Dat kan toch niet voor altijd mijn excuusje blijven.
Heb ik nu echt iemand nodig om op mij te kijven.

Ik wil zo graag vermakelijk zijn, soms
meeslepend, onrustig en soms zacht en fijn,
zo een ander roeren, zoals ik zei
de hongerigen voeren.

Maar ik ben te eerlijk, heerlijk en begeerlijk, in mijn hoofd,
treurig van mijn lot beroofd, machteloos, ontroostbaar, genekt.
Elke dag voor zoveel jaar heb ik mijn schram en wond gelekt.

Wees dan realistisch, werk voor een publiek, doe dan moeite, doe dan
iets. Werk.

Maar als alles door elkaar loopt, blokkeert mijn zicht, ik zie dan straten zonder licht, bowlingbanen zonder hekjes en sporen zonder bomen.
Alles is gevaarlijk, zoals plassen in je dromen, alles is een risico, niemand weet wat kan of werkt. Soms word je dan nat wakker, heb ik in mijn jeugd gemerkt.

Nu word ik ouder, de aarde warmer, de mensen kouder, zou me lijken
en zit ik nog steeds over de kleinste zorgen zo te zeiken.

Je zou me een softie kunnen noemen. Of lief, ‘t is maar *** je ‘t ziet,
je zou me vanalles kunnen noemen, maar dat ben ik niet. Althans dat zou ik niet willen zijn. Ik wil, als mogelijk, een rechte lijn zien in die weg die voor mij ligt. Dat lampen veiligheid bezorgen en bordjes wijzen in de goede richt-
ing. Ik wil één taak, één mens, één doel nastreven,

hopelijk, niet langer drie, een halve of vijfendertig
want voor mij is dat geen leven.

Ja, iedereen heeft het moeilijk,
wat wil je daarmee zeggen?
Dat ik het beter heb, geen reden voor verdriet?
Je moet die nadruk ergens anders leggen
want zo werkt het leven niet

Petje op en staart en benen,
zondag is mijn moed verdwenen.
Wat heb ik om voor te leven,
wat heb ik om voor te zijn.

Het werkt niet, het hobbelt,
hotst en stoot, het dobbelt,
langs de tafel gegooid, gevallen,
niet te vinden, die getallen.

De kansen zijn verkeken,
uit het weekend is gebleken
dat staren naar een blank papier
leidt tot spijt zonder plezier.

Weiger de gedachte, loos het idee
dat jij alleen, machteloos, het leven
moet trotseren.
Je moet jezelf weren
voor en tegen onweren, onthouden
dat het houden van
je vasthouden kan.

Je bent niet alleen.
Je bent niet machteloos.
Je moet alleen iets doen. Teren
op wat al is gegeven,
werkt niet langer dan maar even.
Ooit zal het tij zich keren. Dan hoop je dat je niet moet vragen:
'Was dit het nu, heb ik wel genoeg gegeven?'