Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Siska Gregory Dec 2016
Die fluister van my hart...
Ek raak stil en luister *** fluister my hart.
Die liggiese geklop in my keel maak my bly oor die lewe wat ek voel. Myne praat van die ope lug so blou, ek hou dit vas, en van die wind wat vry waai sonder om toestemming hoef te vra.
Van die son wat vroeg oggend goud op kom met die begin van nog n nuwe dag, wat warm bak teen jou rug as jy dit die minste verwag.
Van harde hande werk in die kombuis na die tuin wat vra vir bietjie liefde en gesels.
So is die lewe vol lewe, vol kere vir lekker lag.
Ja dit gee mens krag om die mooi te sien, in elke dag. 2016-11-28
Ek kyk na die wiskunde geletterdheid vraestel
wat uittartend voor my le en skreeulag.
Elke vraag is nog 'n klap in my gesig
nog 'n uur wat ek in 'n warm stort moet gaan sit
om myself weer moed in te praat.

Ek het lankal reeds al die stetoskope
van my kinderdrome ashoop to gestuur.
Die laaste bietjie hoop uit my onskuld gekerf
toe hulle se dat ek die masjiene moet afskakel
en vir my spieel gaan se, dat ek dit nie gemaak het nie.
"Gee eerder op" lui die pedagoog se kreet.

"Jy hou ons terug seun" , vertel jy my
"as jy nou nog nie verstaan nie, sa jy
ook nooit nie. Gee maar op."
Ek was eers die boogseun.
*** verder jy my terug getrek het,
*** vinniger het my pyl op die teiken
af gestraal...
Nou is ek die rekseun... ek hou jou terug
en as jy trek, breek ek.

Jou ekstraklasse was te duur gewees,
ek kon nie my wiskunde angelegdheid bekostig nie.
Ek moes maar terugsit en kyk ***
ander skole met onderskeiding by jou deur uitstap.
Ek kon ongelukkig nie bekostig om slim te wees nie.

Onthou jy toe jy op daardie koue wintersdag
verby my gejaag het en my verskree het
oor die missie en serpie wat my net
aan die lewe gehou het?
Ek is jammer dit was nie jou kleur nie,
maar probeer verstaan...
ek is nie 'n onderwyser nie.
Wanneer jy huistoe kon gaan
moes ek my studentlike pligte uitvoer
en tot laatmiddag by die skoolbly.

Ek is jammer dat my ma werk.
Dit is tog so ongeskik van haar.
So selfsugtig om kos op die tafel te probeer sit
en so my verhoed het om aan sport deel te neem.
Ek weet tog *** belangrik sport vir jou is.
Jammer ek kon nie 'n meningvolle bydra
tot jou donnerse sportregime maak nie.
Jammer ek was 'n nuttelose suurstofdief
, soos wat jy my genoem het.

Eks jammer ek kon nie my punte
bekostig nie. My handgeskrewe take
en spoeg-en-plak plakate was 'n
vernedering tot die vlekvrye mamma-pappa-take.
Linte was in die mode.
Linte en ander oulike beursie plukkers.
Jammer dat ons beursies
leeg was, maak nie saak *** ons
daaraan prober pluk het nie.

Jammer dat ek nie man genoeg was
om myself te beskerm teen nege honderd seuns nie.
Dit is skandelik. *** kon ek so swak wees
dat ek nie eers nege jaar se "ou grappies"
kon aflag nie. Jammer dat ek dit nie snaaks vind
as daar op jou geurineer en gespoeg word nie.
*** kon ek nie lag vir die hilariteit van
asblik skroot , soos kougom en gemifde brood
in my tas en pennesakkie nie.
Ek wens ek was nie so swak nie, dan kon
ek ook dalk myself teen die 14 seuns beskerm het.
Jammer dat hulle my so maklik kon oorweldig.
Jammer dat hulle my kon teister
en rondgooi soos 'n vloerlap.

Ek vra nederig om verskoning,
dat ek daaroor kom kla het.
Meneer is reg, ek is 'n sussie.
Net 'n moffie soos ek sou
kom kla het. Jammer om meneer
se tyd so te mors, dit was verspot van my
om te **** meneer sou iets daaran doen.

Nou is ek ietwat geskend. Menere
en manne het al gesweeptong en asyn
op my kaal rug.

Nou sit ek Sentraal in die kakstorm
en jy wonder hoekom ek nie meer
onder die top 20 is nie.

Nou sit ek hier onder tussen die wiskunde "Jee"
vraestelle en huil.
My enigste vertroosting is dat ek nie
heel onder is nie, en dat jy die hell is
waaruit ek nog sal opruis.

Ek breek vry van agter die tralies.

Geagte skool
Gerespekteerde meneer
Vok jou
en moenie laat jou mislukkings jou
op die gat skop as jy by die deur uitloop nie.
Want hierdie "mislukking" ... skop kak hard.
En wanneer hou ons piekniek op die maan
- daar waar die son nie meer skyn nie,
kan ek jou donker toevlug wees
as die dag se hitte steek?
en sal jy 'n skadu gooi
oor my en my lieflike hart
ons kan saam met strome swem
as die branders oor ons breek.

Voor vrees jy weer oortrek
en my noodloos in die noodlot agter laat
in 'n eensame straat, van drome
en ander herrennerings wat by my *****
van liefde en so ook my verlede
wat jy veronderstel was om te tem.

En in die gaap van stilte tyding
waar die wysers ons vermy, sing
ek my eensaam lied en vra vir jou...

**** jy die golwe huil vir die koeelronde maan?
Sien jy die spore op die strand?
Waar vat die pad van verdwaaltenis my,
anders as na Jonker se hand.

Vanaand is ek verslae.
Die maan se kind trek pêrels en rol hulle oor die hartseer berge. Vanaand le ek en dryf, terwyl ek kyk na die maan, en die sterre...

sal jy my wolkombers wees
, my glimlag pille vir kersfees,
want ek is dalk te arm
, maar ryklik met jou geseen.

Sal jy my korrel sand , my rooikruis , my boei
want my hart is reeds verweer
, keur my voor ek ook
in die see uitbloei.
WJ Niemand Mar 2015
duisternis in
Sonder olie,
Sonder lamp,
die nag het my ingewag

Mag ek vra
waarheen hy loop
die kronkelpad
só geknoop?

Seker nie!
dis te laat
vrae is heen
die wolke dreun

die miere vergader
om my rantsoene
en druppels besmeer
die kaart kontoere

en so is ek duisternis in
sonder olie
sonder lamp
die nag het my ingewag
Ons gaan weer oor die
Alfabet , numeries , strategies
Ń sikliese seerkry storie.
Dieselfde -tagoniste herhaal
En haal mekaar aan , produkte
Van verandering , ja altyd
Anders. Maar so vervlaks
Eenders soos kop teen-
Kop in een mus.

Herhaal die verhaal my
beursie Is lig en
die lig is te skerp en
Die lug is te droog

, maar ek kla nie
Ek vra nie vra nie.
My hart weet hy begeer
Net. Nie vir A nie
Nie vir F nie
Nie vir
my nie.

Wat jy kort is-
Nie altyd wat jy kry nie.

En wat ek kry...
Is verseker nie
Jy nie.
Die ou kniee knak en kraak
en maak geraas
, maar sal sukkel-sukkel teen die rand
hou om jou te dra.
**** *** ek kriekbeen,
in die laatnag na jou vra.

My ribbes is marimbas,
uitgehonger vir die hokmaak
van 'n antieke snaardrom hart.
Wat nou met mening elke been
se noot raak slaan en hammer
asof opnuut gevorm en gespeen.

En tog die kop raas soos
basyn geskal en bomval,
want binne woed die stryd
van goed teen kwaad.
Ek speel vir jou 'n simfonie:
Die lirieke dalk af, maar tog op maat.

Ag ek's sommer simpel,
dis die liefde wat so praat...
Ek sien meer sleg as goed in my raak, maar jy verf als nuut en ek word hergebore in die pragbeeld wat jy van my skep. Daar is interne struwelinge wat my laat twyfel, want *** kan iets wat so goed en eg is, dan deur die kosmos as verkeerd bestempel word. Tog met al my fisiese, emosionele en geestelike wroegings... is dit onvermydelik dat jy oor my hoogste mure geklim het en my saggies vertroetel, terwyl jy my herskep met oe wat ook eventueel sal leer om die mooi in myself raak te sien... dankie Snoekie! Lekker kuier vanaand. Liefe jou!
Die studies van vraagtekens
wat ons koppe krap
en klont lont laat brand
opsoek na ellipse en vonke spat.

Die wetenskap wat vrae vra
soos die jonges van dae
wat nie einlik wil weet nie
- wat nie die honger vir wonder wil heet nie
-wat uitroep tekens wil uitroep in n vraag
en hoop dat die tronke sal voller word
, want hulle weet n lee kerk is n gebou
en geloof is net te vinde binne jou!

Ek blyk n kenner te wees,
want *** maklik verdwaal ek nie
in n woud van waaroms nie?

As die donker van n liefdelose dag om jou toevou
en jy versekering soek vir jou troesou
van blindstaar en wangdraai,
begin jy jouself toesnou
met vrae soos spieelkrake en lemsnye
ontdek jy die pseuodo metafisika van die siel.
Ek, verkul n wetenskap op my eie.
Sy vra: "Hoekom is jy nou so n non"?
Ek sê: "**** is mos eintlik net vir die lewendes".

Ek is my eie memento mori.
Jy is die oorsaak van dood.
Laat dit so op my graf geskrywe staan:
-Hier lê die skerwe van iets amper heel-
,want nou sit ek weer aan jou tafel
en my laaste maaltyd is n herkouing
van spoegsels vergete tye saam met jou
En ek kou en ek kou en ek onthou:
*** warm jou hande was teenoor jou hartskou
, *** gretig jy was om my vas te hou
en na die tyd toe te snou.

"Ek sit nou waar jy gesit het"
, grinnik jou wellus oor die porselein rand
en ek wil vir jou sê staan op en gee vet
want almal wat daardie stoel beset
wals met die noodlot en wink vir seer.
"Kom ons probeer , nog n keer"
Sê jou hand langs jou ritsluiter
, maar ek voel n veer
, want kadawers ken nie lustigheid nie
en ek is oorgebalsem met n gelofte.

Los die dooies dat ons rus,
Los daardie "ons" begrawe in die kis.
"Nou wie is jy?"
"Ouma, my naam is Siyasanga,
Ek is jou dogter Lalie se seun"
"My Lalie, sy wat in Suid Afrika bly?"
"Ja ouma, ek het vir ouma kom keur"

I watch on as the spark of recognition lights up her eyes
Happiness flowers through the creases on her face like fresh rain through a Namib riverbed 
Her brow furrows as if trying to keep this revelation prisoner
The Sun continues its long journey across the sky
Her brow relaxes, and. . . . .

"Hello virtel my, my kind,
Wie is jy?"
"My naam is Siyasanga Ouma,
Ek is ouma se klien kind.
My ma se naam is Lalie"
"Lalie, sy is my dogter wat in Suid Afrika bly"
"Dis reg ouma, ek het vir ouma kom keur"

The spark returns
The fresh rain flows
The love warms my soul as we embrace
The Sun once more takes flight

Taking respite from the heat
I watch as she shuffles and shimmies and shuffles once more down the corridor
To the foot of the bare bed I've made my haven
Words like spun silk spill from her lips as she asks
"May I sit here my child?
"Ja my ouma, ouma hoef nie vra nie"
She shuffles and shimmies and sits down to read
What a beautiful life affair she has with words,
Even those from a magazine,
Whose pages danced that day at her touch
A letter whose ink for 2 decades laid dry
The name of the man she loved preserved in his evergreen book
Both retrieved from the vault that was her purse
Oh how she loved those words, and they loved her
She turns her head to look at me
With that spark in her eye
"Jy is my Lalie se seun"
I smile, my face awash with fresh rain
"Ja ouma, ek het vir ouma kom kuier"
Elymaïs Jan 2021
Elke dag bring ek notepad op,
En begin ek om te skryf,
Maar die woorde kom nie.
Ek kan vra en ek kan smeek,
Maar hul wag langs die kantlyn
En spot my stil.
Bob B Aug 2017
Fifty-two years ago
The people of the US saw
President Lyndon Johnson sign
The Voting Rights Act into law.

Our leaders and our Supreme Court
Have since struck down important protections
That came with the VRA,
Affecting our freedom and future elections.

Our right to vote is under attack--
A blow in the gut to Uncle Sam.
The president's new Voter Fraud
Commission is real sham.

Applying more obstacles
That make it harder for people to vote
Is not conducive for keeping our
Democratic values afloat.

The reasons for the assaults on our rights
Are obvious and calculating.
Believers of democracy
Should find them all infuriating.

It's sad and scary to see our leaders
Limit our rights with no remorse.
But clearly for our president,
That, good people, is par for the course.

(8-7-17) By Bob B
Elymaïs Apr 2023
Skryf poësie in die sand
Dis altyd soeter deur jou hand
Sien *** die letters smelt as die gety inkom
Dis nou te laat om weer huis toe te kom
Kom ons hardloop in die nag
Wilde harte is op jag
Vasgedruk hier in mekaar se arms
Lê ons veilig, bly en warm

Ek wil jou vra, kan ek soen jou op die bek
Soos ons gedoen het toe ons nog verliefdes was
Om vriende aan die einde van dit als te bly
Was wat ons wou, maar dit gee geen vrede nie

— The End —