Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
En wanneer hou ons piekniek op die maan
- daar waar die son nie meer skyn nie,
kan ek jou donker toevlug wees
as die dag se hitte steek?
en sal jy 'n skadu gooi
oor my en my lieflike hart
ons kan saam met strome swem
as die branders oor ons breek.

Voor vrees jy weer oortrek
en my noodloos in die noodlot agter laat
in 'n eensame straat, van drome
en ander herrennerings wat by my *****
van liefde en so ook my verlede
wat jy veronderstel was om te tem.

En in die gaap van stilte tyding
waar die wysers ons vermy, sing
ek my eensaam lied en vra vir jou...

**** jy die golwe huil vir die koeelronde maan?
Sien jy die spore op die strand?
Waar vat die pad van verdwaaltenis my,
anders as na Jonker se hand.

Vanaand is ek verslae.
Die maan se kind trek pêrels en rol hulle oor die hartseer berge. Vanaand le ek en dryf, terwyl ek kyk na die maan, en die sterre...

sal jy my wolkombers wees
, my glimlag pille vir kersfees,
want ek is dalk te arm
, maar ryklik met jou geseen.

Sal jy my korrel sand , my rooikruis , my boei
want my hart is reeds verweer
, keur my voor ek ook
in die see uitbloei.
Kris Pretorius Jun 2020
ek glo nie,
maar vanaand bid ek,
nie vir wat of wie,
maar vir wat ooit was,
vir my onskuldige jeug,
toe ek plesier kon haal uit pakkies swiets, toe ek nie geweet het van oud word nie,

ek glo nie,
maar vanaand is ek op my knieë,
want iewers het ek my onskuld verloor,
my plesier word nie meer geput uit sondag oggend cartoons,
of met vriende speel na school,
met vrees in my hart sluit ek my oë,
en verdwaal in hierdie jongere drome,

vanaand is daar geen hallelujahs,
en geen amens
Vanaand vou ek my snoesig toe
                                                                          in die soet-droom blou lug
iewers tussen die maan en die sterre...

                                                                        en as die liggies  my pla
                                   trek ek weer, soos kleintyd, die duvet oor my kop
                                                                                                    en verbeel myself dat
                                                                                                 jy
                                                             en jou honger hande
                             nie in die werled bestaan nie!!

                                                                                                                    Ek kruip dan in die sagte plekkies
                                                                                                                van ontstuimige oseane...
                                                                                                                             so tussen deur die nate van
                                                                                                   die brekende golwe...
                                                                                           en le terug as die trek
                                                                                                            van moegheid my kom haal...
                                                                                                                        en terwyl die vloeiende satyn
                                                                                                                                     my wange streel...

                                     maak ek my oe toe
                          en glimlag
Christine Ueri Jul 2016
skuld
skuld
skuldenaar

dit suis vanaand
in tolbos tale
rond-en-wind-ge-foeter
oor ‘n dor doer pad
‘n uitgestrekte stoftong
lek geraamtes
tot aan die silwer koppies
in die Klein Karoo se maan

skuld
skuld
skuld–in–aar

is Ma ‘n vreemdeling
wat staan en tee drink
in ‘n ander vrou
se blou kombuis

skuld
skuld
skuld–in–haar

al starend na die krake
weerspieël die vensterglas
‘n aarde broos
verbrokkel

maar

die reën sal kom
my kind
die reën sal kom
profeteer die roes–rooi wolke

al loeiend in die wind

sal Ma staan
onmiskenbaar
soos ongetemde buffelsgras
gewortel en gegrond
-------------------------------------
13/02/2016
karin naude Oct 2017
Ini stilte vani nag
Terwyl di krieke sing
Fluister die slang
Dus ju laastes in ju eigene bed
Hy fluister direk na my vrees
Vrees onbeskryfbare vrees
X vul hu my kop di spanning neem
Hu verlang x vanaand vi ju
Soos woestyn na water
X ken my waarheid
X staan op my waarheid
Ma huveel struikelblokke voor da kom
Huveel spanning n gedagtes voor redding
My redder vertrou x op
Tot my laaste

Amen

— The End —