Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
032116

Sumayad ang takong ng apat na kandidato
Hindi para mangalakal at maghain
ng kani-kaniyang plataporma.
Alay ang boses para sa nagkakalansingang masa,
Habang magbabanyera ng laway ng pananalita.
Tagisan, ika nga
Tahasang pagbubukambibig ng motibo sa bayang
May kinabukasan pa.

BINAYubay nga ba ang Pilipinas naming mahal?
Sa FOI na minsang itinapo'y ano ang tugon?
Hampas-lupa ba ang mga Pilipino
Para magbulag-bulagan
Sa binulsang kaban ng bayan?
Yang pambobola nyong haing 5Ps
Saan nga ba ang liderato ng ngiting may bungisngis?
At sa pagbaba ng tax, maibabalik nyo ba
Ang nasa bangko ninyong
May iba't ibang ngalan?
Sagot ba ang waivers at ilang kasulatan?
Kamusta naman ang assets nyo at liquidations?
Sana'y hindi maging makati ang mga kamay,
Gawin **** mala-Makati, wag lang ulitin ang pangangati.

Mala-Talk Back and You're Dead,
Yan ang peg ng kamandag ni Duterte.
Palabiro raw sya't matalas ang dila,
Bagkus ang masa'y panay ang tugon sa kamao niya.
Kamay na bakal, iyo bang ibabalik?
Sabik nga ba sa Death Penalty ang kinauukulan?
Sa posibleng anim na buwan ng iyong pag-upo,
Sana'y malinis ang minsang Tuwid raw na Daan.
Posible bang dahas ang kasagutan
Sa bayang talamak ang bayaran at tulakan?

Tila saulado mo ang bawat numero,
Ang galang mo Poe, nagmula nga ba sa pusong Pilipino?
Paano nga kung nagising kang
May alarma sa Bayan,
Babangon ka ba talaga't di kami tatalikuran?
Wag sanang gaya ng pagtapon mo
Sa Amerikang minsang naging bayan mo rin.
Paano mo babalansehin ang tulong
Ng malalaking korporasyon sayo?
Boto ba nila'y hindi mo binili?
Wala bang kapalit ang oo
Ng mga batikan at mayayamang negosyante?

MARami ka nang satsat sa Daang Matuwid na yan,
Talamak na rin ang paghuhugas-kamay
Para sa patapos nang administrasyon.
Ba't nga ba panay ang pag-eendorso mo
Sa sarili't tila baga sayo nanggaling ang pondo noong Yolanda.
Naroon ka nga't ika'y ligaw at wala raw tugon,
Ano itong alarma mo raw
Pag nandyan lamang ang kamera.
Wala bang tiwala sayo si PNoy?
At tinago pa sayo ang nauukol sa mamasapano?
Kamusta po ang pag-endorso ng Pangulo sayo?
Sana'y inasikaso niya na lang
Ang nahuhuling termino.

Marami na po kayong mga pangako,
Naawa nga kami sa Translator
Pagkat gulung-gulo rin siya
Sa pag-aagawan ng oras at mikropono.

Magandang ideya ang naganap na mga Debate,
Pagkat nauntog ang Bayan,
Nagigising aming diwa't magigisa ang tamang boto.
Ang boto ng bawat Juan,
Para yan sa Bayan.
Sana'y matiyak po nating
Wala nga tayong kinikilangan
Maliban sa malinis na eleksyon.

Tayo ang simula, kapwa ko mga Juan!
Maging wais tayo!
Makialam para sa Bayan!
Gising Pilipinas!

"Alab ng puso,
Sa dibdib ko'y buhay!"
- Lupang Hinirang
George Andres Jul 2016
Ewan ko ba kung bakit
Sa pag-ibig may politika
Kung sinong mas may kapangyarihan sa puso mo
Kung sinong kayang bayaran yang mga ngiti mo
Kung sinong may kakayahang patahanin yang luha mo
O paagusin nang walang patumangga
Ano nga bang kapangyarihan ko?
Kundi makinig at makisimpatya-simpatyahan
Punasan ng mahimulmol na panyo ang mga pisngi mo
O ngitian at kulitin ka para di mo naman maisip ang mga problema mo
Ano nga bang kakayahan ko kumpara sa kanya
Kung binigay ko na lahat ng karapatang ari para sa'yo
Ano bang laban ko kung siya ang may hawak ng property rights mo?
Hindi ba krimen na ang tawag kung magnanakaw ako ng tingin sa'yo?
Pero bakit di ka pa nakukulong sa puso ko kung ilang beses mo na akong pinapatay?
Bakit ba wala akong lakas na gumanti sa tuwing sinasaktan ka niya?
Dahil ba sa nakapanghihinang pakiusap mo?
Sa malakas na pagtutol ng mga mata mo?
Maraming dahilan yan kaibigan.
Pero dahil politika ang pag-ibig, siya ang binoto mo at hindi ako
Siguro dahil siya nga ng napusuan **** kandidato.
O sadyang walang dating ang pagpapapansin ko
O dahil masyado mo na akong kilala na di mo nais na maging isa ako sa tatakbo
Nais **** siya naman ang maglingkod sa'yo
Kasi hindi ko alam, ang sabi mo kasi mahal mo siya
Alam mo ba ang salitang yan?
Sapat upang magpaguho ng mga buhay at kinabukasan
Hindi ko, ngunit mo
Pinalampas mo ang pagkakataong
Paglilingkuran kita na parang isang prinsesa
Kung ano ka naman talaga
Naiinis ako sa tuwing pinagmumukha ka niyang pulubi at walang silbi
Ikaw naman nililito mo siya
Binabato ng mga paratang
Tama na
Mahalin mo rin siya ah
Kasi di naman siya maluloklok kung di mo pinili
Pinili mo yan
Magdusa ka
Kahit pa mahal kita
Eh kung sa di mo ko nakikita
Ni binilugan sa balota
Paano ko pa ba ipakikilala ang sarili ko?
Kailangan bang masabing kayo upang mabigyan siya ng kapangyarihan sa'yo?
Pwede naman kitang paglingkuran kahit di ako pinili mo
Pwede naman kitang mahalin kahit kelan ko gusto
Kaya kong gawin lahat 'yon

---

Kahit walang pondo kundi ang puso ko
Kasi independent party ako
At ang katotohanang walang tayo
Di magiging tayo
Na sinampal mo sa aking mukha noon pa mang naging magkaibigan tayo
Tanggap ko
Wala naman akong hinihinging kapalit
Gusto ko lang masaya ka sa napili mo
At sana panindigan niya ng pagpapahirap sa damdamin mo
Kasi tangina kinuha niya lahat ng binigay **** buwis at pawis
Di man lang nagtira upang mabigyan ako

Pero sige na
Tama na'to
Wala nakong maramdaman
Isang kasinungalingan
Paalam na
Sana magtagal pa ang termino
Administrasyong binuo ng pag-ibig niyo
52916
Gat-Usig Oct 2013
Mahal ko ang Filipino, pagdiriwa’y walang plano
Malaking palaisipan pag-alala ng gobyerno
Samantalang ‘di naisip prayoridad wala rito,
Pagpapayaman sa Ingles hindi na magkandatuto.

Paggunita anong saysay, pagsasabuhay sa wikà
Makakapagpamulat ba lalo na sa mag-aaral;
Pagsambit sa mga ito maging sa mga parangal,
Ito ba’y nakagugulat isang buwang itinakdà.

Totoo namang ginamit sa pakipagtalastasan
Filipino’y instrumento sadyang hindi matumbasan;
Kahit na karamihan pa napagkakamalang Kanô
Pakikinig sa istasyong bumibilib na napunô.

Ang tanong sa puntong ito, napapayaman ba kayâ?
Sa mga naging konteksto, ang masa ba’y nakukutyâ?
Sa mga nakakarinig, nahalua’y kabaduyan
Maging mga komentaryo, kalaswaa’y kinantsawan.

Kung bastos ang naging dating, anong magiging termino?
Ang mga dapat ilimbag sa papel ng mga dyaryo;
Sa pagbibigay ng aliw,ito’y pulos kababawan
Inisip ng mamamayan, may ganitong katangian.  

Kapuri-puri ang iba, may mahahalgang paksà
Ito’y kinakikitaan na may seryosong diskurso;
Sa kabilang banda pala, ito’y nawalan ng bisà,
Tulog na ‘pag pinalabas, ito’y kadalasang kaso.

Paano papaunlarin kung iba’y pinagpilitan
Tunay na nakalulungkot ito’y naging panambitan;
Sa halip pa ngang gamitin bilang makatwirang midyum,
Sa mga usap-usapan, maging sa mga simposyum.

Ang pagpapaunlad nito ay hindi sa balarila
Hanggang sa pag-uunawa pati ng ortograpiya;
Kinailangang mawala ang mga maling pananaw,
Ito’y nangangahulugang pagkilatis ‘di papanaw.


Ang natanging lingua franca nagbibigay identidad
Sambayanang sumasambit pagka- Pinoy lumalantad;
Sa bansa’y nagbigay-linaw, paggamit ng isang wikà,
Kaysa sa salitang- dayo, nagturan ng hakahakà.

Oo, Agosto na naman, dapat pa bang magkamayan?
Wika nati’y maging ilaw siyang magsisilbing lakas,
Juan, gumising ka naman, kamtan mo’y tuwid na landas;
Kung hindi tayo kikilos, mayroong paglalamayan.
solEmn oaSis Nov 2015
muli sa inyong harapan,walang kiyeme.Ako'y may luha ng galak  na sumasainyo
pigil hininga sa mga katotong bantayog na nakakasalamuha ko
halos hikahos kong kinu-kuyumos yaring mga mata ko na wala pang hilamos
pagkat sa tulad kong aba' ,kada rima ay sadya talagang mana nga o para sa tao etong aking paghangos!

isang nilalang na ang kara ay tila ba mapalad na albularyo
na di man lang kapara ng doktor na malawak ang bokabularyo
kaya't halina at ating paigtingin ang naturang tula at talumpati
sa tamang panahon at termino ng huwarang tupa at puting kalapati

ehem,,ayon daw sa isang bokasyon
dapat raw eh mag-bukas 'yon
Oo."ang hawla na seremonya sa KASAL
at tanging tali lamang ang may SAKAL

LAKAS sa paghila,manapa nama'y banayad
AKLAS man ang reaksiyon ng pagaspas sa paglipad
magsisitingala ay LAKSA hanggang ang pares ay magsidapo
mapapahangang gaya sa SAKLA.,tagos agad walang kahapo-hapo

edi wow aww aww...kahol ng bantay-bombang ASKAL
habang nababakas ang kasiyahan ng kapwa magpupulot-gata at ng mga saksing sabik sa sabaw
kapagdaka'y palakpakan naman ang siyang sa paligid ay pumaimbabaw
LASAK man na sa paningin ang pulang alpombra,hinde naman matatawaran mga alaalang duon ay naihalal!
to be continue......
na para bang KALyeSerye--
a Series of Love with KArats
Cada ves que olvido algo, malos momentos espero aveses veo sufrimiento pero aun sonriendo camino simplemente donde creare arte, verdades del sabio ancestro, sostengo objetos de luz, piedras, aire, agua, fuego el comienso termino aun siguiendo busco y siempre mi familia encuentro, ciego dibujo mi sueno en este infierno, nuestra ilusion, o solo sera mia por ejemplo una flor destruida todavia deja semillas, logicamente crecen, vida buena amenese, miro sonrisas, y ala mejor descanse, formaremos nuestros trece cielos, eterno sagrado, canto hablando destrulle mucha gente, ignorandolos cuando escucho, de todos modos muertos, montanas a pedasos, siguen moviendo con su voz el cranio, artistico, hueso presioso enterrado, revolusionarios levanto porque llo no se tampoco dar pas devolviendo todo injusto dolor obvio eso contesto si preguntan que ara uno al morir? Luego enseΠo sacrificio aprendido claramente diario visto utilizo arte para imortalisarlo bien aqui, memoria espiritual, esta illusion, vision, dream when singing, weird things I hear my mind say at night or day there's never been a need to pray I'm still unawake people judge any without what they not see around them forgive them one person says dying, laughing, brings better moments, days resting, peace I show with images that are unexplainable unless you know how artisticly these hands form stars, moons hold inside caves or wumb thrones ancient sacred rhythms respected are measurements, life, death, blind carved stone from, dreaming where children new born adorn earth nature womens tears paint every reason I won't ever hesitate to die protecting kind presence, why how take a life? It becomes easier if your enemies get lost near whoevers truly innocent, hardworker souls native soldiers, word, speech, heart, body envokes things Ive called mine speak in code all words with rhymes shine similar to diamonds, gold, even people fight many times give their lives for
After being told it's worth more shown useless teachings televisions living divided by races if all nations portray mostly poverty forgotten ninety percent population, destroys hells when few coward thoughts wanna smile watching kids crying poor creation, nest, room, natures unhappy house, only door found grows into hates reflection mirror smoke portrays fear, war, when death ends your home own selfcreated nightmares daydreaming seems what most call god forgets a lot of things though brothers or your elders won't ignore anyones pain wise youth learns truth well tought proof seek only family during struggles sustains hallusinacions very stable mindstates worldwide, waiting frontline prepared always, patiently.....
Nicole Mar 2014
Hace algún tiempo, cuando todavía me consideraba cadaver, no hubiera llegado a pensar que podría volver a sentir. Desconectarme era lo mío. No sentir, no querer vivir, lo usual, lo de todos los días. Cuando todavía me consideraba cadaver, no tenía documento que probara que algún día hubiese estado viva. Cuando estaba fría y sin vida, todo lo que quería es sentirme como ahora lo hago. Lo negaba, si. Me odiaba, si. Pero quería, claro. Después de ese tiempo, cuando ya no me consideraba cadaver, descubrí que las marcas no se irían nunca. Seguirían tanto en mis piernas como en mi cabeza y que todavía podría ser almenos parte cadaver. Solo amaba a la tierra mas no a los habitantes y menos al tibio cadaver llamado Nicole. Pasaron meses y el cadaver vino a la vida. Revivio y en cualquier momento se puede convertir en una persona como otra. El cadaver dejo de ser cadaver. BOOM. CAPOOM. La agonía termino. ¡El cadaver esta vivo! Se grito por las calles, mientras este saltaba y gritaba que lo amaba.


Se podría pensar que esto termina como en los cuentos de hadas. Finales felices y cuentos para dormir. Pero una historia tan tenebrosa como la del cadaver no puede ser contada, ni recordada. Pero talvez, solo narrada.
A Spanish Tale
Adrián Poveda Oct 2015
Con mi gorro y mi pipa, con mi luz tenue, mi cobija blanda y el cielo estrellado, pienso en ti;  y te mezclo con mi entorno, con mis ideas y mis locuras.

Me río inocentemente, irónicamente, porque son cosas que solo se me ocurrirían a mí, verte bailando con un traje de ballet o un vestido, verte anunciando un producto en televisión, verte ahí parada justo frente a mí, con cara de alegría, como si me hubieras  esperado.

verte así de pronto sin pensarte, como algo nuevo que no termino de explorar, verte disfrazada de rebeldía y de seriedad, verte así, sin verte, sentado sin parpadear, enloqueciendo, suspirando y alardeando como si supiera que decir.  

Verte así,  sin verte, pensando en si algún día pasará, pensándote, así por la mitad, sin saber, si ser o no ser contigo, en una playa, en la vereda; con tus brazos en mis hombros, y mi alma en tu boca,
verte así, lenta y maravillada, verte sonreír, verte enrojecer; me encanta, encanta que yo sienta esto, porque es raro, porque hay q darle vuelta al mundo para lograrlo,  porque me gustas así, como un helado, así de simple, así de complicado.  

Me gustas, así sin verte, entre la alarma del despertador, entre el volumen de la televisión, en el libro a medio leer, en lo frío que está el piso, en mi taza de café y en mi lápiz azul, mientras te pienso, acostado y con los ojos cerrados.
Copyright © 2015 Adrián Poveda All Rights Reserved
Ay, Poesía, pero mira que eres difícil,
aunque busco hallar los cánones que te rigen
termino encontrándome un insondable arcano
que al pensar que me acerco, se hace más lejano.

Eres tan inconsútil, intangible y etérea,
creo atraparte en frases y huyes en la idea;
cuando pienso que avisté la intuición onírica,
me doy cuenta que se ha diluído la lírica.

Tan real cual vida, muerte o la Primavera
te presentas además como una Quimera
que intentamos esculpir en finas palabras,
pero sólo por momentos, ya que te escapas,
cuando por siempre quedamos insatisfechos
al ver que no hilamos el vestido perfecto.

(Jorge Gómez A.)
trestrece May 2014
ouroboros: siempre regreso a las mismas cosas, me muerdo la cola y termino tragando mierda
Fue Cervantes quien relató con su pluma sabia
la extraña historia de dos amigos florentinos
que por amor forzaron sobre sí la desgracia
al maniobrar con impertinencia y desatino
en el ánima de una recogida muchacha.

El esposo con el amigo la puso a prueba
pidiéndole que a su mujer hiciera la corte
sin prevenir el impertinente a dónde lleva
la duda cuando no cuenta con ningún soporte.

Y el que pretendía sólo simular amor
para satisfacer al esposo empecinado
y comprobar de la mujer lealtad y honor,
termino, al fin, de sus virtudes enamorado.

De tal modo que el marido quiso probar la honra
colocándole acechanzas a la castidad
de aquella desprevenida y sosegada esposa,
las que fatalmente minaron su voluntad.

Lo que comenzaron como una prueba fingida
terminó en calamitoso engaño verdadero
porque quien pone trampas a la luz y la vida
termina transitando por oscuros senderos.
                                        
                                        (Jorge Gómez A.)
Fa Be O Apr 2013
fue facil aprender a amarte como mujer;
eso fue lo sencillo.
quererte con
la boca,
los dedos,
los ojos,
los brazos...
un amor de adultos,
encendido.

y sin embargo,
termino llorando como bebe.
lagrimas despechadas,
berrinchudas como de niña;
Llanto,
2/19/13
Fa Be O Mar 2013
entendía que era posible que jamas me fueras a entender.
todo este tiempo pasaba horas y días esperando el momento
en el que de verdad me verías,
tal y como soy,
tal y lo que te daría,
tal y lo que te ofrecía,
siempre.
y había veces que decía,
que estúpida forma de querer,
que manera mas arriesgada de esperar,
tanto tiempo y sin una señal,
y aqui seguia, y para que?
y mi voz temblaba,
se quedaban atrapadas las palabras
en un papel, en una libreta desordenada,
en un libro, donde no las fueras a encontrar.
pero siempre, siempre retumbaban,
cuando sera que fueras a ver?
cuando te ibas a dar cuenta?
que todo este tiempo aquí siempre he estado,
teniendo ni una razón para quedarme?

la honestidad de mis palabras te alcanzaron,
fue sentir un escalofrió,
una felicidad,
un alivio,
ver, y sentir,
que estábamos igual,
que estamos por fin juntos.
que ganas de llorar,
por fin, en fin,
esta espera termino,
esta paciencia dio fruto en tus ojos,
los abriste y
por fin,
tu boca es mia,
tu tiempo es mio,
eres mio, por fin,
me viste..por fin.
3/7/13
He leído tu carta: ¡qué elegante!
¿Dónde tu pluma su lenguaje toma?
Ni el más rendido y cariñoso amante
Habla tan dulce y celestial idioma.

Me pareces de aquellos trovadores
Que al pie de la calada celosía
Entonaban sus cánticos de amores
En quietas horas de la noche umbría.

Caballero gentil de otras edades,
Abierto está mi corazón sincero,
Y es justo que olvidando vanidades
La dama le responda al caballero.

Me resuelvo a escribirte; tú lo quieres;
Mi estilo no tendrá tu galanura,
Pero nadie nos gana a las mujeres
En cuestiones de amor y de ternura.

No busques las palabras cadenciosas
De un lenguaje castizo y estudiado:
Las praderas del trópico dan rosas,
Sin que nadie las haya cultivado.

Tú me has hecho soñar horas felices,
Y tan supremo bien debo pagarte...
Son tan bellas las cosas que me dices,
Que no sé cómo pueda contestarte.

«Que a los hombres mis gracias vuelven locos;
Que a un gran talento la belleza aduno»...
¡Gracias! Eres galante como pocos,
Y has sido siempre amable cual ninguno.

Tu imagen de mi pecho no se aparta;
El pincel fue tu amor, mi mente el lienzo;
Para hablar de ese cuadro en esta carta...
Aquí termino el prólogo, y comienzo.
Para guardar una ilusión querida,
Como culto inmortal, grande y profundo,
Es muy breve el espacio de una vida
Que tan rápida pasa por el mundo.

¿Crees eterno un amor todo pureza?
¿Juzgas eterno el fuego del cariño?
Perdona que lo diga con franqueza:
En cuestiones de amor eres un niño.

En la lucha tenaz de las pasiones,
Poblada de insensatos devaneos,
No pueden conformar las ilusiones
A quien no satisface sus deseos.

Quiero hacerte feliz; quizás ignores
Que la felicidad que al hombre halaga,
Es un astro de vivos resplandores
Que al alumbrar la realidad se apaga.

Dices que te cautiva mi hermosura,
Que te queman mis ojos adormidos,
Y que buscas la miel de la ventura
Sobre mis labios rojos y encendidos.

Que, como a Dios, tu corazón me adora;
Que sólo anhelas, de esperanza lleno,
Reclinar tu cabeza pensadora
Sobre el caliente mármol de mi seno.

Que siempre que me miras te estremeces;
Que a todas partes cual la luz te sigo;
Que quieres apurar hasta las heces,
El cáliz del placer, sólo conmigo.

Que no envidias la gloria de los sabios;
Que a otra gloria mayor tu pecho aspira:
La de juntar tus labios con mis labios,
Pues fuera del amor, todo es mentira.

Que anhelas en tu erótica locura,
Morir entre tan dulces desvaríos,
Mezclándose en la misma sepultura
El polvo de tus huesos y los míos,

Que soy ser de tu ser. ¡Ah! yo no puedo
Creer vano el mundo que en tu sueño labras;
Mi razón se oscurece, y tengo miedo
De quemarme con sólo tus palabras.

Si existen esas dichas que imaginas,
Si hay placeres así, tan celestiales,
¿Por qué prohiben todas las doctrinas
Amarse libremente a los mortales?

Dices que soy tu Dios... ¿Eres ateo?
¡Tan hondo pensamiento me contrista!
Con el mágico prisma del deseo,
¿Dios también desparece de tu vista?

Sábelo de una vez; has trastornado
Toda mi vida y mi razón entera;
Tuyo es mi corazón enamorado;
Si tuviera mil vidas te las diera.

Pretendí razonar... ¡Torpes errores!...
Voy a abrirte sin miedo el alma mía...
Cuando encienden su hoguera los amores,
No sirve la ****** filosofía.

Pensando en la pasión que ya me abisma
Por más que a tantas tentaciones huyo,
Hoy fui al espejo, y me besé yo misma,
Haciendo el rostro de la imagen tuyo.

Y el cristal me ha mentido de tal suerte,
De tal modo vi en él tu rostro impreso,
Que caí desmayada, y quedé inerte,
Creyendo tuyo el solitario beso.

Y cuando he vuelto a la razón, me asombra
Pensar, con insensato desvarío,
Que si queman los besos de una sombra,
Tus besos matarán, amado mío.

Esa terrible reflexión me aterra,
Y aunque causa decírtelo sonrojos,
Queriendo ser feliz sobre la tierra,
Rompí el cristal para buscar tus ojos.

Ven y perdona mi entusiasmo ciego;
No importa que me des dichas o penas;
Ven, porque para ti siento de fuego
La sangre que circula por mis venas.

Quiero ese amor en que por ti he creído,
Pues soy, para soñar en los placeres,
Árabe en cuya sangre se ha fundido
El hierro de las lanzas bereberes.

Ven; ya te espero apasionada y loca;
Busca el caliente mármol de mi seno,
Junta después tu boca con mi boca,
Y a ver si así me salvo o me condeno.
Emma Oct 2014
Te busco en las esquinas del pueblo
Te busco en los ojos de los caballeros  
Te busco como una niña perdida
busca a su madre
Con angustia, con miedo
Miedo a encontrarte entre otros brazos
Miedo de hallarte con otra boca
Pero aun asi tengo esperanzas
de encontrarte entero
porque de poder encontrar pedazos tuyos
eso si pude hacer
Encontre tus ojos mientras miraba el cielo estrellado
una noche oscura en el Beni
Halle tu sonrisa por ahi en el mar
azul de Brasil
Senti el rozo de tus dedos
Mientras el viento jugaba con mi pelo
en pleno Los Angeles
No te he perdido para siempre
Eso me sigo diciendo
Y sigo viajando porque
te sigo buscando con esperanzas
de poder juntar todos los pedazos tuyos
y que formen el rompe cabezas
mas bien rompe corazones y mentes y almas
y que finalmente te pueda nuevamente ver

Deje mi corazon en tus manos hace mucho tiempo
y al irme, me lo quise llevar
termino en dos pedazos
yo con una mitad y tu con la otra
espero que al igual que yo estes buscando la otra mitad
Me gusto mas cuando me veo con tus ojos.
lxapa Jul 2016
Desahogo mis ganas de ti en la oración.
Desahogo mis ganas de ti en la poesía.
Me alivia a la vez Dios y el Diablo.
Y uno esta frío en el infierno,
y el otro derrite mis pasiones más arriba de la lluvia.
No termino de descifrar.
Es esto amenaza o castigo?
Es la condena al delito mayor
de creerme sol entre nubes de infancia.
A quién, al final, le llegaran mis oraciones?
Sólo en la mañana, tu voz que me despierta,
Me dirá si es dios o diablo
el que me oye y de mí se burla
Borges Dec 2014
Que fuera de una flor si el insesato sueño fuera un libro, escrito en otro lenguaje, no conversado.

Sabiendo que eran sueltas en un volcan sin termino, la voluntad se formo en sus sueños.

Imponente sueño de la insensata a determinacion, que es el programa.
He empezado cien veces este poema cruel,
cien veces lo he dejado morir en el papel,
pero siempre renace bajo las tachaduras
con los ojos malignos, con las manos oscuras.

Me despierta en las noches como un duende perverso,
como una gota de agua, brotando verso a verso
me persigue en las calles, me golpea el oído,
y ahora estoy escribiéndolo para ver si lo olvido.

Es para ti el poema. Y es un poema cruel.
Por ciertas cosas tuyas que iré diciendo en él,
por todas esas cosas que duran un momento,
que pasan y se olvidan, como el amor y el viento.

Sin embargo, la culpa no fue tuya ni mía,
fue un viento de hojas secas que soplaba aquel día,
pero en la pesadumbre de un año y otro año,
te escribo este poema temiendo hacerte daño,
y, al pensar en las novias que se quedan solteras,
casi preferiría que nunca lo leyeras…

Ya ves que no te acuso. Ya ves que no me quejo,
y si es cruel mi poema, más cruel será tu espejo,
tu espejo, el alto espejo, que fue el único amigo
que conoció tus tardes de ir a pasear conmigo,
el único que siempre te decía que sí,
y el único que supo si lloraste por mí…

Tu espejo que en la gloría que no logró tu amante,
duplicó tantas veces tu desnudez triunfante,
y sabía el secreto del final de tu sonrisa,
en los viejos domingos de vestirte sin prisa…

Y tu amigo el espejo fue un amigo lejano
cuando tu primavera se convirtió en verano,
al reflejar tus ojos de mujer sin cariño
y tus labios resecos de no besar a un niño.

Y el amigo lejano fue testigo inoportuno
que vio pasar tus días sin amor, uno a uno,
ya con tu lento paso de mujer olvidada
y una lluvia de otoño lloviendo en la mirada.

Ah, el otoño, el otoño de la mujer bonita
que es la viuda de un hombre que no acudió a la cita.
Ver secos los rosales bajo un cielo inclemente,
mientras crecen las rosas en la acera de enfrente…

Y así fue que el espejo se empañó una mañana
con tu primera arruga, con tu primera cana,
y, al opacarse el brillo de seda de tu piel,
ya no te desvestiste nunca más frente a él.

Ah, qué triste ceniza donde nunca ardió nada
con una fulgurante y ardiente llamarada!
Sí, cuántas hojas secas, cuánto tiempo perdido
para siempre en la sombra, más allá del olvido!

Comprender de repente que se ha vivido en vano,
cuando un como de espuma se evapora en la mano,
y aprender, en las noches de no dormir siquiera,
que la lluvia no sabe llover de otra manera…

Ah, pobre amada mía: ya tu boca está triste
de frases que has callado, de besos que no diste,
y tu vida es inútil, aunque tú no lo digas,
como el pozo sin agua o el surco sin espigas.

Eso es todo, adorada. Yo también estoy viejo,
viejo de no olvidarte, viejo como tu espejo.
Y, dolorosamente, más piadoso que él,
termino aquí los versos de mi poema cruel...
Itzel Hdz May 2017
Si tu eres la voz dentro de mi cabeza
mis ganas de encontrar un nuevo camino
sirven tanto como las manos contra la lluvia
todo lo que creía ser carece de certeza
Sueño diurno, inservible sentimiento
comencé de la nada y así termino
enganchada a nada y solo conmigo
es seguro el camino del sufrimiento
debería respirar ahora que puedo
pequeño tramo de luz sin dirección
solo aumentas mi esperanza y aflicción
a través de un mar sin nombre o dueño
Abril 11/2011 I don't even remember why I worte this one
Leydis Nov 2017
Cita Perfecta (acróstico)

Con miles de preguntas
Intento mi mejor sonrisa
Tartamudeando de nervios
Ansiosa llegó a la cita.

Pues he
Estado ya por los últimos cinco años
Responsablemente esperándolo
Fascinada y
Excitada por el prospecto., de que esa
Cita, sea la que
Termine con esta soledad y por fin
Alcanzar ese amor, que he esperado con
    tanta ilusión.

LeydisProse
11/18/2017

Cita Perfecta (acróstico)

Con ilusión lo miro,
Intentando contestar
Todas esas pregunten que me vienen
Abatiendo con afán y me vuelvo a
Preguntar ¿será él,
El que viene a
Restaurar todo el daño del ayer?
Florecen mis ojos de
Esperanza
Cual niña enamorada,
Termino
Aceptando al final de esa cita,
    que ha conquistado él con su
       su prosa y su sonrisa,
          el alma de LeydisProse,
             que se ha de dedicar,
                a versar con sus besos
                     de por vida!      
            
LeydisProse
11/18/2017
https://m.facebook.com/LeydisProse/
maria ocasio Oct 2018
Yo renuncio, yo se que esto les sorprende a muchos
Pero renuncio, entiendo que esta noticia no le importe a muchos
Mientras unos lloran otros se llenan de gozo
Pero ya no aguanto mas y renuncio
No doy mis dos semanas de aviso porque puede que me quede
Y comprendo que no debo estar con esto que me duele
y con esto termino solo dame un minuto para pensar
se que no puedo mas so aqui va
YO RENUNCIO
Renuncio a la gente que dice que ya yo no puedo mas
Que se me asercan y dicen que no voy a llegar
Renuncio a que siempre me pisoteen
En Salmos 91:7 me dice
“caeran a tu lado mil, y diez mil a tu diestra; mas a ti no llegaran
Renuncio a los que no me dejen caminar
Y a todos que solo me quieren hacer el mal
Renuncio a las palabras que me duele
Porque no me quiero quedar porque ya Cristo viene
Renuncio a la prueba y a la situacion mas reciente
Porque el Señor es mi luz y mi salvacion; a quien temere? Jehova es la Fortaleza de mi vida; de quien eh de atemorizarme
Renuncio al mal
Porque el evangelio nunca lo podre renunciar
Ryan O'Leary May 2020
You've got a pair of hands
                                      You've got a face
You are easily wound up
                   Because when you stay put
Time stands still.

It is but your shadow's move
         Hemispheres host sun and moon
The world turns day into night
                    All you do is procrastinate
This is why you are so ******* boring.
Jorge Rangel Mar 2023
Desde cuando?
¡Quiero preguntar!
Pero me da miedo saber.
Llevo tantos años ignorando.
Hoy el silencio como el sueño se rompió.
en una nueva realidad desperté.
Termino mi mágico encanto.
Un gran secreto
a este sueño dio final.
Mi peor pesadilla;
“prefiero morir”,
Soy la razón.
me dijo llorando.
Brandt Hott Jan 2020
Jack y Jill subieron la colina y dijeron:
wow, qué emoción, si me caigo, podría perder mi corona,
y todos se reirán después de este fracaso.
y luego juntaron y hicieron otro jugada.

Si creo que no lo soy,
siempre termino con el mismo yo.
Si creo que lo había sido,
aún recuerdo que todavía no ha definido.

Al final, si las reglas dicen esto,
a veces la respuesta está más que conozco
de la suposición, es entender quién lo hizo
la broma perciso que nadie entero.

Broma para uno, no es una broma para todos,
pero a veces entre nuestras caídas,
recordamos quiénes somos y como seres queridas
llevantamos con el mano lo que tenemos.

Y después de que ha caído el telón,
seguimos viviendo como no olvidados.
Aprendamos a comprender y no escondernos
al final de empezar lo que apenas hicimos
Ava Lennon Jan 2021
I know I'm running out of time
Yeah I believe in the craziest things
You say I'll never endure of what this world brings
But I still have some time...
I know I will find my wings
Though uncertainty and doubt cloud my sight
I still seek out the happiness, the light
Hola, me llamo Ava... Si
Yeah that's me...
I know love and hope can truly be
Puedo ser valiente
Yes I am even when hate and hurt is all you say
Bravery, hope, and love is what I pray
Dios cree que todos somos guapos
Beauty, love, bravery, hope, yes all of those!
Yes this is what I have chose
Podemos encontrar lo que buscamos
Yeah it may be far it may be close
Termino con Dios entrando en mi corazon
Es increíble lo que mi intuición me dice ó no se si es mi subconsciente.

Hoy, estaba pensando en dos personas, en diferente hora y en diferente contexto. ¿Me entiendes?
Y pues bueno, resulta que justo cuando los termino de pensar, me hablan.

Me da la impresión de que voy por buen camino, me siento segura y cada vez más capaz.
Son señales del universo que me dice que voy bien.

Tengo ganas de crecer, en todos los sentidos.
Cuerpo, alma y mente.
Conocerme realmente, descubrir quien soy; trabajando mi niña interior, que le hace falta mucho amor.

Es fuerte decirlo pero si, me hizo falta amor y mucha armonía en casa.

— The End —