Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
MONEY is nothing now, even if I had it,
O mooney moon, yellow half moon,
Up over the green pines and gray elms,
Up in the new blue.
  
  Streel, streel,
White lacey mist sheets of cloud,
Streel in the blowing of the wind,
Streel over the blue-and-moon sky,
Yellow gold half moon. It is light
On the snow; it is dark on the snow,
Streel, O lacey thin sheets, up in the new blue.
  
Come down, stay there, move on.
I want you, I don't, keep all.
There is no song to your singing.
I am hit deep, you drive far,
O mooney yellow half moon,
Steady, steady; or will you tip over?
Or will the wind and the streeling
Thin sheets only pass and move on
And leave you alone and lovely?
I want you, I don't, come down,
  Stay there, move on.
Money is nothing now, even if I had it.
Jou intrieke detail
En fokus, riem deur
Jou werk soos are...
En ontmitologiseer die
Twyfel rondom ń
Onbetwyfelde meesterstuk...

Jou woorde is die huid
Van ń poëtiese mens
Wat sy stem verhef
Oor die onbenullighede
Wat my begaan , en
My fyn moed,
So breekbaar soos ma
Se porselein goed...

Raak jy verlore of
Raak jy aan my hart.
Raak jy dalk moeg
Vir die bleeksiel wat
Vêr verlore raak in jou
Oneindige insig.

Want jou woorde spoel
Oor die blaai in ń
Vloedgolf van misverstand,
soutwater smart streel
Jou alliterende liefde
Wat verby my rym...
Ons was nog altyd ń klug.

Verlief op ń digter.
Onbenullig, die metafoor.
Tussen die lieflike lyne
-Sal ek myself verloor.
Die môre groet jou met ń nat soen
En ontplooi haar goue gloed
Oor jou fynbos en Olifants-oor
Die wind ween oor die rykdom
Wat jy deur jare van sweet en bloed, vir jouself terug geëis het
, maar streel deur jou grashalms
Met die harmonie van hoop wat deur jou are pols...
Pols, wanneer 4x4 en ossewa spoor oorkruis!

Hier timmer jy aan my
- lê die hoeksteen van ń graniet gebou

Ek sal strewe om jou te eer.

Suid-Afrika , ń ode aan jou.
**** jy die **** van yster-gordyn wat val en die aarde omhels ten laaste sy afwaartse versnelling.

Dit maak seer mamma...

Gewere word neergelê as ń universiële teken van hoop en vrede , maar verlang na ń lid van die geledere.

Dit maak seer mamma...

Ons was almal naïef; in ons drome was daar plek vir twee,
Ń eindelose see waar ons kon wegvaar van die ontbindinde spoke van gister, waar ons ons hande in soutwater-poele kon was iewers langs die kus van versoening...

Dit maak seer...

Niemand sou kon raai dat die jare se snellertrek en loopgraaf grawwe jou eens sagte vel kon magnetiseer nie... *** kon ek voorsien dat jy ń bietjie van die geweld gaan steel het om vir jouself te hou nie. *** sou ek weet dat jou vingers jeuk sonder die dooie staal wat dit streel nie...

Een skoot
Twee skote
Drie skote
Ń eenman vuurpelaton reën op my neer en dring deur my ope arms...
Jy het nog altyd ń plek in my hart gehad, maar nou het jy dit beset met lood en alle onskuld uitgerook met brandende kruit...

Dit maak seer...

Dele van jou hang nog swaar op al die plekke wat saakmaak en seermaak en trek my af grond toe...

Eina...

Liefde ek het altyd geweet ons het mekaar se ruë gehad... ek hey net nie geweet jy was besig om ń rooi kruis vir jou fissier op myne te verf nie...

Dit maak seer mamma...
Koebaai
die ompad is die beste                           the detour is the best
    gedeelte van die reis                             part of the journey
       as jy nie verlore raak nie                          if you don’t get lost
kan jy nie die regte pad vind nie                      you won’t find the right path

as jy ontmiddelik op                                     if unexpectedly you
    jou drome                                                        come­ upon
          aankom                                                      ­              your dreams
              sal  jy veras word                                                         you will be surprised

drome is soos                                           dreams are like
     'n fyn skuldery                                           a fine painting
         elke streel                                                 each stroke
              van die verf                                             of the paint

elke kleur                                                  each colour
       elke toon                                                  each tone
              elke emosie                                              each emotion

uitgedink                                               ­    thought out
uitgebrei                                                    ­expanded

en dan skielik is dit                                  and then suddenly it is
wonderlik                                                  won­derful
© jeannine davidoff 2012
'n lewe in konstruksie...
dis tog die mees logiese manier om dit te beskryf...
ons bou en bou en bou,
en toets dan die produk.

Maar aan die einde, as ons klaar gebou het...
wat is dan daarvan te kom.
                        'n Lee huis...
                                       'n stil pad...

en wat het ons van onself geleer?

En wat leer ons van die wereld en mense om ons
             , vasgevang in die stryd teen tyd...

niks nie.

Ons het net voor onself uitgekyk
                   na die vaal stene
                                   en die slukkerige sement.

Watter vreugde het dit vir ons gebring.

Niks nie.

Nee,
         ek weier.

Ons is tog hier geplaas met vrye wil.

En iewers langs die pad,
                                          raak almal die pad duister...
en word dan deur die samelewing verdoem.

Die mensdom besluit dan wat van hulle sal word...
In daardie oomblikke is God meer vergete
deur die skares wat saamdrom op die rand van die pad...
                                                                ­                                      die wat lag en vinger wys...
                                                                ­                                                      die wat klippe gooi,
                                                         as deur die wat die prentjie aanskou.

Soms kort ons 'n perspektief van uit die donker,
                          om die lig rerig te verstaan...

Soms moet ons eers die genadelose aanraking van die koue voel,
                           voordat ons die sagte streel van die son oor ons gesigte kan waardeur.

Daar le wysheid in die donker,
                                      want dit is in die donker waar jy aleen is,

                         met niemand om in jou oor te fluister wat reg of verkeerd is nie.

                                                                ­                                                      Net die wind om jou siel te sus,
                                                                ­                                               die stilte om jou uit te rus...

                                                 en niemand wat jou god kan wees
                                       of sy woorde
                                                          ­      en planne
                                                                ­                   vir jou kan uitmessel nie.

Die pad het die gevaar geraak.

Dis koud en korrupt.
                                     En ons is dankbaar,
         dat ons die kans gekry het om dit te sien,
terwyl ons stadig verswelg word deur die skadu's
                                                                ­                                             en wegsmelt in die donker...

want nou weet ons dat ons pyn maar net 'n gedeelte van die werklike hartseer was...

                                                               ­ ons is die gelukkiges...

en hulle loop op die pad na verdoemtenis
ervaring het my beindruk                          experience has impressed me
en die fyn lyne                                             and the fine lines                    
is op my vel                                                  on my skin
ingedruk                                                    ­   pressed

                 as ek die lyne streel                           if i caress the lines
                         om hulle te laat                                 to make them
verdwyn                                                      dis­appear
                word ek bekalm                                                       i become calmed

               ontspanning loer in                                                  relaxation peers in
               soos 'n kleintjie                                                        ­  like a young child
                                          wie 'peek n boo'                                                             who plays
speel                                                           ­                    'peek n boo'

drome spoel                                                            ­      dreams spill
                  soos die trek van                                                       like the pull of
                                     die getye                                                            ­      the tides
'n hele oseaan                                                           ­    a whole ocean
                        van lewe                                                             ­            of life    
                                in die verlede                                                          ­    in the past
en 'n hele oseaan                                                          a­nd a whole ocean
                             wat voor my le                                                               ­ lies before me

niemand kan voorspel                                                      no one can predict
              wat sal gebeur nie                                                              ­  what will happen
                           
                 die lyne in my lewe word getrek                                          the lines in my life are drawn
deur die kunstenaar                                                       ­       by the artist
deur die digter                                                           ­            by the poet
deur die tuinier                                                          ­            by the gardener
© jeannine davidoff 2012
100 jaar herrinering
100 mense ween
100 trane val daar
100 druppels reen
van die hemel heen

Dankie vir die reen o God
die plase was so droog
die kommer word nou weggespoel
uit talle boer se oog



oor droewe grond
wat kraak en bars
streel helend hand
loop water vars

oor die mielies, koring
en oor goue hawermout
dans in die wind die jongeling
en skyn opnuut wee goud

die Here het geantwoord
oor wenige gebed
bewys van vooraf weereens
al genade wat hy het

maar wolke breuk, strome spoel
die grond word weer genees
maar spokend, kaal en lenig
sal die kerk weer Sondag wees

onthou jy jou gelofte
my Afrikaner kind
wat nou soos na dood siektes
voor die oe ontbind

**** my woord op nuut
oor die heuwels sal dit reis
tot my volk gaan terugkeer
sal opbrengs , soos geloof,
deur droogtes vergreis
devi Nov 2018
begrijpend lezen
met ogen dicht

als braille op je huid
streel ik je
verhalen tot het geluid

je lippen verlaat
en verraadt
wat men niet kan zeggen

het zal me vertellen
zonder spraak
vloeiend op de vibraties
in de lucht

zuchtend van geluk en zaligheid
verspreiden de teksten
naar plekken

die alleen de tong bereiken

als muziek
verdovend spelen met tonen
klimmend in hoogtes

waar octaven
worden gehaald in
namen

vereeuwigd in bevrediging

tot weer terug beneden
zachtjes bevend
dalen naar aarde

precies hier
waar gevoel deelt
en met geen woord beschrijft

*** eenheid voelt
*** de sterren stralen in liefde
de puurheid
omschrijft

van het ervaren
van kosmische frequenties
dat je pas begrijpt

wat het gefluister is
dat achter blijft hangen

als oeroude poëzie
omgetoverd in universele talen
met een orgastisch bereik

—————
gesproken in tijd
gedeeld met jou
—————
Vanaand vou ek my snoesig toe
                                                                          in die soet-droom blou lug
iewers tussen die maan en die sterre...

                                                                        en as die liggies  my pla
                                   trek ek weer, soos kleintyd, die duvet oor my kop
                                                                                                    en verbeel myself dat
                                                                                                 jy
                                                             en jou honger hande
                             nie in die werled bestaan nie!!

                                                                                                                    Ek kruip dan in die sagte plekkies
                                                                                                                van ontstuimige oseane...
                                                                                                                             so tussen deur die nate van
                                                                                                   die brekende golwe...
                                                                                           en le terug as die trek
                                                                                                            van moegheid my kom haal...
                                                                                                                        en terwyl die vloeiende satyn
                                                                                                                                     my wange streel...

                                     maak ek my oe toe
                          en glimlag
flavia kurz Nov 2012
Soos die maanlig steel deur die loetjie in my gordyn
Sluip jy my gedagtes in so net voor ek aan die slaap raak
So asof ek ewe skielik van jou bewus word
Terwyl jy eintlik al die heeltyd oor my **** streel
en saggies in my oor fluister oor dinge wat my hart vinniger laat klop
Of, verbeel ek my al hierdie dinge
En is my laaste asem voor Klaas Vakie my wegneem niks meer
As gewone naggeluide en n kwynende gewelfd..
Nog net een trekkie
dan nip ek hom nou.
Ek belowe voor skemer
sal ek ook ophou.
Ophou wat?
Ophou bid?
Ophou smeek?
Ophou om die maan te krater
-te breek?

Nee man net nog ene
voor sy kom.
Die maan en haar blinkers
en haar pikgiet swart blom.
Die rokie streel my kolle
en strepe ,- my seer.
Dan kan ek lekker slaap.

Nog een tretjie voor
die nag my kom haal.
Nog net een tretjie
voor ek moet besin
oor die moeilike tye
en vir my sondes betaal.

Die nag wat ons almal op
die highway van die lewe kaap.
Nog 'n ou entjie
voor ek ook gaan slaap.
K G Nov 2016
How long before this has to end?
Unspoken words remain off route
Not only streel in the room, but lean in
You take your head out the oven
To see love decline again
How long before this has to end?
We talk, talk, and ascend
We climb above their upends
They only reach to our chins
Tread lightly over what we’ve maimed
May have put the imago into the flame
You’re down and out, on higher ground
Heaven’s on fire with a lack of sound
There’s things you need to heft
Before they weigh on you
Regardless on how you feel
Rid the ample gossip and gab
When frailty tries to take the wheel
Take the door and don’t look back*
You’ve found your peace of mind
You've found someone new to heal
Until they crack their jaw of glass
Miss ya
seethroughme Jul 2021
die son
streel winterlig
teen brose
grashalms op
‘n goue lem
geslyp op
die yswind
se strop
Blom In Blou Aug 2020
Man hard half blind in twee verdeel
Soekend minwetend diep in sy donker
Vrou luikend sag half vergete verseël
Verlangend moker sy dorre die koker
Laat hulle liefs benader versoenend seel
Vloek roep sy soekend in almal veels te lank na waardige blaker
Hulle móét heimlik verblywend uiteindelik mekaar ontmoet
Gesplete verlede sal so saam versoen die pynlike splinter  
Skeurende skyding sal saamvoeg mens verhewe skyn in sy geheel
Minsaam niet verewig sal getroudes liefs mekaar innerlik begin betower
Vrede verligte verpligting sal egte skeiding en miskraam gevoelig streel
Mens half harts lied sal soos lente volkome vol met saamsmelt tower
So word ons eenstemmig bymekaar gevoeg harmonieus om te sing in Liefde se Heilse Groot Koor

https://blominblou.weebly.com/blog/man-verdeel

— The End —