Submit your work, meet writers and drop the ads. Become a member
Chloë May 2015
Het was herfst en vakantie. En vakantie en herfst.
En het was herfstvakantie.

Blaadjes hingen in de lucht.
Veel blaadjes hingen er, maar vooral veel liefde.
Al hing die niet, maar sprankelde en glinsterde.
Weg zijn de blaadjes en de straatjes van toen, maar kortbij is de liefde van toen en nu.
Die sprankelt en glinstert. Nog altijd, en voor altijd.

Naast elkaar in het busje als twee sterretjes naast elkaar aan een donkere koude hemel.
Het flesje de regen van de nacht.
De popcorn mijn hersens die wegsmolten.
De aanrakingen van lippen de zachte streling van de wind.

Ik denk dat vallende sterren is wat wij zijn.
Wat zijn we anders dan vol vuur en liefde vallend voor elkaar?

                                                                    DREAMYWANDERER
AW Apr 2015
Als een zoeklicht, opgericht
Naar een hemel vol sterren
Kruist ze lichtstralen, verhalen
En schiet verder in de nacht
Voor één moment, onbekend
Voor de lege eenzaamheid
Dan weer eindeloos, zwart

Een knipperlichtrelatie
Met de glinsterende maan
Stralend middelpunt
Van de nacht die zij zelf
Slechts bliksemsnel verlichten mag

Zij, kortstondig als de dag
En voor de maan niet anders
Dan de sterren
Die hij lichtjaren eerder
Al doven zag

De afstand onoverbrugbaar
Tussen haar en het donkerste licht
Vindt ze zichzelf
In het laatste kwartier
Terug aan de kust

De enige plek waar zijn vingers haar beroeren
Waar zijn passie in de golven
Haar op haar knieën dwingt
Waar de zwarte eenzaamheid
Haar niet langer van hem *******br>Daar waar de maan
Het tij steeds weer keert
devi Nov 2018
begrijpend lezen
met ogen dicht

als braille op je huid
streel ik je
verhalen tot het geluid

je lippen verlaat
en verraadt
wat men niet kan zeggen

het zal me vertellen
zonder spraak
vloeiend op de vibraties
in de lucht

zuchtend van geluk en zaligheid
verspreiden de teksten
naar plekken

die alleen de tong bereiken

als muziek
verdovend spelen met tonen
klimmend in hoogtes

waar octaven
worden gehaald in
namen

vereeuwigd in bevrediging

tot weer terug beneden
zachtjes bevend
dalen naar aarde

precies hier
waar gevoel deelt
en met geen woord beschrijft

*** eenheid voelt
*** de sterren stralen in liefde
de puurheid
omschrijft

van het ervaren
van kosmische frequenties
dat je pas begrijpt

wat het gefluister is
dat achter blijft hangen

als oeroude poëzie
omgetoverd in universele talen
met een orgastisch bereik

—————
gesproken in tijd
gedeeld met jou
—————
Andrew L Manson Apr 2018
En als je er dan toch achter komt
dat je niet langer het licht in het leven ziet,
zoek in het donker dan mijn hand zodat wij,
samen ontsnappend over de onzichtbare treden
tussen de verlichtende stralen van de maan,
onze weg kunnen vinden naar de sterren.
Daan Dec 2022
Handen voor de ogen,
ogen voor de kost.
't Leven voelt bedrogen
zoals die serie, "Lost".

Eindeloze episodes, geen conlusie
en dan plots, gedaan.
Een verwrongen fusie
van de dag, de sterren en de maan.

Als de zon schijnt, zien we
die fonkelpuntjes minder
dan tussen mooie bloemen,
de camouflage van de vlinder.

Ik leg de tranen naast de tuit
'k zal zelf wel zorgen voor besluit.
(Als de wolken wegblijven, zorgt het vroege donker voor meer tijd met de sterren)
JMC Jul 2023
Ik twijfel niet
aan de uniekheid van het universum
*** mijn hoofd tuimelt
als ik me erin verlies

Ik twijfel niet
aan de oneindigheid van de sterren
*** ik me verwonder
als ik dat ene lichtpuntje zie

Ik twijfel niet
aan de onvindbaarheid van die ene planeet
*** ik ernaar zoek
alsof ik het ooit nog terugvind

Ik twijfel niet
aan de pracht van de hemel
*** ik het mis
alsof het destijds anders voelde

Ik twijfel niet
aan het einde van de aarde
*** het hoort te zijn
als ik realistisch zou wezen

Wat als de liefde het universum is
jij de ster
onze relatie de planeet en
het verleden de hemel

Twijfel jij?
Op zoek naar closure
Daan Sep 2022
We waarderen zo die sterren
die we zelf niet willen zijn.
We kijken dagelijks naar de lucht,
naar lichtjes, verbazingwekkend klein.

Waarom?

Mijn nek doet toch al pijn.
Mijn ogen prikken, jeuken
en op mijn rug kan je mini-ruzies steuken.

Die nieuwe stoelen zijn echt ongehoord.
Ik zeg het je
dat is erg-o-nomisch nu niet meer ver-
antwoord.
Als je aandacht maar aan z'n trekken komt.
Daan Aug 2020
Ik wil je kussens geven,
de lakens met je delen,
onder één deken met je leven
en je dromen zoet bespelen.

Met de lichten dim, de maan,
de sterren en je blik
kan ik er maar niet aan
uit, wat voor een geluk heb ik?

De wind is ruw voor ons geweest.
Je stem trekt terug en klinkt bedeesd.
Toch vermijden we vandaag het treuren,
zijn we dankbaar voor feestelijke kleuren.

Het mag dan jouw verjaardag zijn, zo
ben ik toch degene met het leukste cadeau.
JOUW AANWEZIGHEID
zo gaat dat
Daan Aug 2021
Het einde lijkt nabij, land in zicht!
Al is dat niet vast voor lang.
We kunnen wel weer ****
aan ****, vloeken in elkaars gezicht.

Misschien dat toffe slogans op een houten plank,
ah nee, dat hebben we al geprobeerd.
't Is moeilijk denken aan natuur en leven
in een wereld waar geld goddelijk wordt vereerd.

We hebben het ver genoeg gedreven,
het is bijna verdiend. We kunnen beter
stoppen, nog een afscheid geven,
onrespectloos een recensie achterlaten.

Alleen al voor die avonden dat we onder de sterren zaten,
geef ik de bol een tien.
Nog rap voor we haar verlossen,
wil ik graag de eiffeltoren zien.
Ik doe zelf ook niks ****.

— The End —